THE BOOK WAS 
DRENCHED 


TIGHT BINDING BOOK 


TEXT FLY WITHIN 
THE BOOK ONLY 


೦ಡಿತನನೆರಳು 


ಪ 


ನಸುಕು ಇತರ ಕತಿಗಃ 


ಸಂಖಾಡಕರು 
ಜೆ, ಸಿ, ರಾಜರತ್ನಂ 


ಬೆಂಗಳೂರು 


(ಟಿ, 


-ಸೃತ್ನಕೋಧನ ಪ್ರಕಟನ ನುಂದಿರ 
ಕ್ಕೊ 


UNIVERSAL 
LIBRARY 
ತಾ 


OU 19864 


AdVddl | 
IVSHAINN 


ಪಂಡಿತನನೆರಳು 


(ಪ್ರಸಂಚದ ಅತ್ಯುತ್ತಮವಾದ ನಾಲ್ಲು ಕತೆಗಳು) 


ಸಂಪಾದಕರು 


ಜಿ.ಸಿ ರಾಜರತ್ತಂ 


ಸತ್ಯಶೋಧನ ಪ್ರಕಟನ ಮಂದಿರ 


0 ಕೋಟೆ, ಬೆಂಗಳೂರು 5 


(ಎಲ್ಲ ಹಕ್ಕುಗಳೂ ಸಂಪಾದಕರದು) ತೆ "೨0೪ 


SN 


neo 


ಜಿ. ಫಿ, ರಾಜರೆತ್ನಂ ಅವರ 


ಶುಸಾಹಿತ್ಯ 
ತುತ್ತೂರಿ 
ಕಡಲೆಪುರಿ 
ಚುಟಕ 
ಗುಲಗಂಜಿ 
ಕೆನೆಹಾಲು 
ಕಲ್ಲುಸಕ್ಕರೆ 
ಕೋಳಿಕಳ್ಳ 
ಮೆರವಣಿಗೆ 
ತಾರೆ 
ಕಣ್ಣಿಗೆ ಹಬ್ಬ 
ಮಕ್ಕಳ ಗಾಂಧಿ 
ಗಿಳಿಮರಿಗಳ ಗಾಂಧಿ 


ಬಾಲಸಾಹಿತ್ಯ 
ಗೌತಮ ಬುದ್ಧ 
ಶ್ರೀ ರಾಮಚಂದ 
ಅಶೋಕ ಮದ್ಯ 
ಶ್ರೀ ಹರ್ಷ 
ಯೇಸುಕ್ರಿಸ್ತ 
ನರಿಯ ಬಾಲ 
ದಾನವೀರೆ ವಿಶ್ವಂತರ 
ಸಂಚಾಯುಧ 
ಮಣಿಕಂಠ 
ತೆನಾಲಿ ರಾಮ 
ಮಕ್ಕಳ ಮೆಂಟೌಸನ” 
ಪುಟಾಣಿ ಪಂಚತಂತ 


ಐದರಿಂದ ಹದಿನೈದರ ವರೆಗಿನ ಮಕ್ಕಳಿಗೆ 


ಶುಚಿಯಾದ ಸೃಚ್ಛ ವಾದ ಸ್ವಾರಸ್ಯವಾದ ಸಾಹಿತ್ಯ 


ಎ. wesiinaites, 


$ 


ವಿವಾ ನಂದೇ ಮಿತೋಂನಔ ಸಾಧ ನು ಬಸ 


ಸತ್ತಶೋಧನ ಪುಸ್ತಕ ಭಂಜಾರ, ಕೋಟೆ, ಬೆಂಗಳೂರು 


ಅರಿಕೆ 


ಈ ಪುಸ್ತಕದಲ್ಲಿ ನಾಲ್ಕು ಕತೆಗಳಿನೆ. ಮೊದಲನೆಯದು ಜಾರ್ಜಿಯಾ 
ದೇಶದ ಜನಪದ ಸಾಹಿತ್ಯದಿಂದ ಎತ್ತಿಕೊಂಡು ಬರೆದದ್ದು , ಉಳಿದ ಮೂರು 
ಹ್ಯಾನ್ಸ್‌ ಕ್ರಿಶ್ಚನ್‌ ಆ್ಯಂಡರ್ಸನ್‌ ಎಂಬವನ ಮೂರು ಕತೆಗಳ ಅನುವಾದ. 


ಹ್ಯಾನ್ಸ್‌ ಕ್ರಿಶ್ಚನ್‌ ಅಂಡರ್ಸನ್‌ (೧೮೦೫ - ೧೮೭೫) ಡೆನ್ಮಾರ್ಕ್‌ 
ದೇಶದವನು. ಈತ ಬರೆದಿರುವ ಸಾಹಿತ್ಯದಲ್ಲೆಲ್ಲಾ ಈತನ " ಫೆಯ್ರಿ ಟೇಲ್ಸ್‌' 
ಎಂಬ ಕಿನ್ನರ ಕತೆಗಳು ಲೋಕಪ್ರಸಿದ್ಧವಾದ.ವು. ಪಾಶ್ಚಾತ್ಯದೇಶಗಳಲ್ಲಿ, 
ತಮ್ಮ ತಮ್ಮ ಭಾಷೆಗಳಲ್ಲಿ, ಈತನ ಈ ಸಿನ್ನರ ಕಥೆಗಳನ್ನು ಮಕ್ಕಳಿಗೆ 
ಓದಿಸದೆ ಇರುವುದಿಲ್ಲ. ನಮ್ಮ ಪಂಚತಂತ್ರ, ಹಿತೋಪದೇಶಗಳ ಕಥೆಗಳ 
ಹಾಗೆ, ಈಸೋಪನ " ಫೇಬಲ್ಸ್‌ ಎಂಬ ಪಶುಸಕ್ಸಿಗಳ ಕಥೆಗಳ ಹಾಗೆ 
ಸಂಸ್ಕೃತ ಸಾಹಿತ್ಯದಲ್ಲಿ ಪ್ರಸಿದ್ಧವಾಗಿರುವ " ಅನ್ಯಾಪದೇಶ ' ಗಳ ಹಾಗೆ 
ಈತನ ಅನೇಕ ಕಿನ್ನರ ಕಥೆಗಳು ಮಕ್ಕಳಿಂದ ಹಿಡಿದು ಮುದುಕರವರೆಗೆ 
ಎಲ್ಲೂ ವಯಸ್ಸಿನವರಿಗೂ ಮನರಂಜನೆಯನ್ನು ಉಂಟುಮಾಡುವುದು ಮಾತ್ರ 
ವಲ್ಲದೆ ವ್ಯವಹಾರಕ್ಕೆ ಅಗತ್ಯವಾದ ಲೋಕನೀತಿಯನ್ನೂ ಕಾವ್ಯ ಚ್ಛಲದಿಂದ 
ಉಪದೇಶಮಾಡುತ್ತವೆ 


ಇಂಗ್ಲಿಹಿನಲ್ಲಿ ನಾವು ಕೇಳಿರುವ " ಸಿಲ್‌್ರಿಮ್ಸ್‌ ಪ್ರಾಗ್ರೆಸ್‌ '" ಸಂಸ್ಕೃತ 
ದಲ್ಲಿ ನಾವು ಕೇಳಿರುವ “ ಪ್ರಬೋಧ ಚಂದ್ರೋದಯ ' ಮತ್ತು " ಸಂಕಲ್ಪ 
ಸೂರ್ಯೋದಯ ' ಮುಂತಾದ ಜಾತಿಯ ಕೃತಿಗಳು ಕಾವ್ಯ ನಾಟಕಗಳ ರೂಪ 
ದಲ್ಲಿ ಅಧ್ಯಾತ್ಮ ವಿಚಾರಗಳನ್ನು ಪ್ರತಿಪಾದಿಸುವಂತೆಯೇ ಹ್ಯಾನ್ಸ್‌ ಕ್ರಿಶ್ಚನ್‌ 
್ಯಂಡರ್ಸನ್ನನ ಕೆಲವು ಕತೆಗಳಲ್ಲಿ ಕೂಡ ಅಧ್ಯಾತ್ಮವಾದವೇ ತಿರುಳಾಗಿದೆ. 


4 


ಸುರತ ಸಾಹಿತ್ಯದ ಪ್ರಕಾರಗಳನ್ನು " ಪ್ಯಾರಬಲ್‌' (ಉಪಮಾನ ಕಥೆ, 
ಗ್‌ ಷಾಂತ), " ಅಲಿಗರಿ' (ರೂಪಕಕಥೆ) ಎಂದು ಇಂಗ್ಲಿಷಿನಲ್ಲಿ ಕರೆಯುತ್ತಾರೆ. 


ಈ ಸಂಗ್ರಹದಲ್ಲಿ ಇರುವ ನಾಲ್ದು ಕತೆಗಳೂ ಈ « ಫೇಬಲ್‌ ', 
` ಪ್ಯಾರಬಲ್‌ ', * ಅಲಿಗರಿ' ಎಂಬ ಜಾತಿಗೆ ಸೇರಿದುವು. 


ಚಿಕ್ಕ ಮಕ್ಕಳು ಈ ಕತೆಗಳನ್ನು ಓದಿದರೆ ಮನಸ್ಸಿಗೆ ರಂಜನೆಯಾಗು 
ದ. ಇದನ್ನೇ ದೊಡ್ಡವರು ಓದಿದರೆ ಇಲ್ಲಿನ ಘಟನೆಗಳನ್ನು ತಮ್ಮ 
ತ್ಲೈಮತ್ತಿನ ಜನರ ನಡೆನುಡಿಗಳಿಗೆ ಅನ್ವಯಿಸಿಕೊಂಡು, ಅದರಿಂದ 
ಲೋಕನೀಕಿಯನ್ನು ಸಂಗ್ರಹಿಸಬಹುದು , ಬದುಕೆನಲ್ಲಿ ಇಂದ್ರಿಯಗಳಿಗೆ 
ಗೋಚರವಾದುಡು ಅಸ್ಟೇ ಅಲ್ಲದೆ ಅತೀಂದ್ರಿಯವಾದುದೂ ಒಂದು ಉಂಟೆಂಬ 
ನಂಬಿಕೆ ಸರ್ವದೇಶಕ್ಕೂ ಸಾಮಾನ್ಯವೆಂಬುದನ್ನೂ ಕಾಣಬಹುದು , ಪರ 
ದೇರದ ಉತ್ಕೃಷ್ಟಕವಿಯ ಮನೋಧರ್ಮ ಸ್ವದೇಶದ ಉತ್ಕೃಷ್ಟಕವಿಯ 
ನ.ನಸ್ಸಿನಂತೆಯೇ ಏಶ್ವಸ್ಸರ್ಶಿ ಎಂಬುದನ್ನೂ ಕಾಣಬಹುದು. 


ತ್ರ 
ರ್ಯಾ 
[a 


ಇಷ್ಟು ಅರಿಕೆಮಾಡಿ, ಕತೆಗಳನ್ನ ಸಹೃದಯರ ಮಡಿಲಿನಲ್ಲಿ ಇಡು 
3 ೬ನೆ. ಅದಕ್ಕೆ ಮೊದಲು, ಈ ಕತೆಗಳಿಗೆ ಚಿತ್ರಗಳನ್ನು ಬರೆದುಕೊಟ್ಟ ಶ್ರೀ 


ಎಸ" ಆರ್‌. ಸ್ವಾಮಿ ಇವರಿಗೆ ನನ್ನ ಕೃತಜ್ಞತೆಯನ್ನು ಸಂತೋಷದಿಂದ 
.ಸಸುತ್ತೇನೆ. 


ಜಿ ಫಿ. ರಾಜರತ್ತುಂ 


ಒಳಪಿಡಿ 


ಅರಸನ ಕನಸು 

ಪಂಡಿತನ ನೆರಳು 

ಚಿಕ್ಕ ಮಾನಕನ್ಕೆ 
ಕುರೂಸಿಯಾದ ಮರಿಬಾತು 


ಚಿತ್ರಗಳು 


ಘಟಸರ್ಪದ ಎದುರಿಗೆ ಹಳ್ಳಿಯವನು 
ಪಂಡಿತನೂ ಅವನ ಹಳೆಯ ನೆರಳೂ 
ಮಾನಕನ್ಯೆಯರೂ ಮುದಿ ಅಜ್ಜಿಯೂ 
ಚಿಕ್ಕ ಮಾನಕನ್ಯೆ ಮತ್ತು ಮಾಟಗಾತಿ 
ಕಟ್ಟಕಡೆಗೆ ಆ ಮೊಟ್ಟಿ ಒಡೆಯಿತು 


ಪುಟ 


ಗಿಂ 
೩೧ 


೬೮ 


ಎದುರು ಪುಟ 
6 

೧೬ 

೩೨ 

ಲಳ 


೬೪ 


ಜಿ. ಪಿ. ರಾಷಿರತ್ನ೦ ಅವರೆ ಪುಸ್ತಕಗಳು 


ರತ್ನನ ಪದಗಳು ನಕೃಳಾ ತಾಯಿ 

ಶಾಂತಿ ನಮ್ಮ ನಗೆಗಾರರು 
ನೂರು ಪುಟಾಣಿ ಕಲಸ ಕಥನ 

ಪುರುಷ ಸರಸ್ವತಿ ಏಕಲವ್ಯ 

ಪರಗತಿ ಪಕ್ಷಿ ಕ್ಸೆಲಾಸಂ ಕಂಲಿಂಗ್‌ 
ಹನಿಗಳು ಕೋಳೀಕೆ ರಂಗಾ 
ಬೆಳ.ದಿಂಗಳ. ನಡು ನಮ್ಮವರು 
ಗಂಡುಗೊಡಲಿ ವಿದ್ಯಾರ್ಥಿವಿಚಾರ ವಿಲಾಸ 
ಶಕಾರನ ಶಾರೆಣಟು ಂಕಣ್ಣಯ್ಯ ಜ್ಞ್ಞಾಪಕ--- 
ಸಂಭವಾವಿ. ಯ.ಗೇಯುಗೇ ಉಪನ್ಯಾಸಗಳು 
ಹೆತ್ತುವರ್ಹ ವೈಣಿಕನ ವೀಣೆ 


ಅನಾದರ ಸವ 000000000 ಪತರ. ರಾವನ ನನಾದ ವಟ ಅಜನ 1000 ಉಳಿಸುವ ಎ ನಿಫ್ರೋ ರಾಳ. ೫೬೭ ಕಲ್ಪಿ ನನರ ಸಾಕಾ ಇರರ ವ-ರೇ 


ಸತ್ಯಶೋಧನ ಸ್ರಸ್ತಕ ಭಂಡಾರ 


CX 


w Ve 


Ye 


ತು 7೧ 7೫2 


ಬಿಜು ೨೪ ye ಐರ್‌ ಟೌ 


ರ್‌ ಸಾ” ಹ. ಬ ಹ ಕ ದ ಅರ ಸರ ಹು ಮ್‌ ಕ ಪ್‌ 
“ಇವ್ರ, ತ್ತರ ನ ದ್‌ 


ಸ್ಸ we | 


NY 
ಕಾ 


aod 
ಇ ಬರ್‌ ಇ 531 ಸ್ವ. ಸ್‌ ಹ ಎಷ್ಟ 
ಕ ಇ ರಿ ಬ ಇ1. 
ಳಾ ಇ ಜ್ತ ಜಾ ಜಾ ಇರಾ ಬ 4 
ನ ಯೂ ಸ ಗಟ್ಟ -ತಿಕ್ಳೆ ಅಜ ಸ ಕಾಕು ದರ್‌ 


1 K | ಪ 
ಹಾ ಳ್ಳ ರ 1 Kf: \ Fe 
- ವ ೬ ಳ್‌ ಗಲ್‌ ಹ 
ಖಂ ಭದ ದೂಡಿ 


ಅರಸನ ಕನಸು 


ಇದು ಬರಿಯ ಕನಸಿನ ಕತೆ ಅಲ್ಲ. ಲೋಕದಲ್ಲಿ ಸಾವು 
ಇಂತಹ ಸಂಗತಿ ನಡೆಯುವುದನ್ನು ಕಾಣುತ್ತೇವೆ. 


ವ್ಯಕ್ತಿಯಾದವನು ಸದಾಚಾರಿಯಾಗಿದ್ದರೆ ಅದು ಅವಸ 
ಸುತ್ತುಮುಶ್ತೂ ಇರುವವರು ಆಚರಿಸುತ್ತಿರುವ ಸದಾಚಾರಡ 
ಫಲ; ಅವನು ದುರಾಚಾರಿಯಾದರೆ ಆದು ಅವನ ಸುತ್ತು 
ಮುತ್ತೂ ಇರುವವೆರೆ ದುರಾಚಾರದ ಪ್ರಭಾವ ಹತ್ತು ಜನರ 
ನಡುವೆ ಬದುಕುವವನು ಸಾಮಾನ್ಯವಾಗಿ ಅವರಂತೆಯೇ ಆಗಿ 
ಬಿಡುವುದು ಸಹಜ, ಈ ಕತೆಯ ಹಳ್ಳಿಯವನು ಇಂತ 


ವ್ಯಕ್ತ. 

ಈ ಲೋಕಸತ್ಯವನ್ನ ತಿಳಿದಂಥವರ. ಯಾವ ವ್ಯಕ್ತಿ 
ದುರಾಚಾರಮಾಡಿದರೊ ಅವನನ್ನು ದಂಡಿಸುವುದಿಲ್ಲ ಯಾವ 
ವ್ಯಕ್ತಿ ಸದಾಚಾರ ನಡೆಸಿದರೂ ಅದಕ್ಕಾಗಿ ಪ್ರಶಂಸಿಸುವುದಿಲ್ಲ 
ಸಮಾಜದ ದೊಡ್ಡ ಹೊಣೆಯನ್ನು ತಿಳಿದು ಸಮಾಢುನದಿಂದಿರು 
ತ್ತಾರಿ. ಈ ಕತೆಯ ಘಟಸರ್ಪ ಈ ಸತ್ಯವನ್ನು ತಿಳಿದು 


ಸಮಾಧಾನವಾಗಿದ್ದ ಪ್ರಾಣಿ. 


ಅರಸನ ಕನಸು 
ವ. ಮೊದಲನೆಯ ಕನಸು. 


ಬಹುಕಾಲದ ಹಿಂದೆ ಒಂದಾನೊಂದು ಊರಿನಲ್ಲಿ ಒಬ್ಬ ದೊರೆ ರಾಜ್ಯ 
ವಾಳುತ್ತಿದ್ದನು ರಾಜ್ಯದಲ್ಲಿ ಅವನೂ ಸುಖವಾಗಿದ್ದ, ಅವನ ಪ್ರಜೆಗಳೂ 
ಸುಖವಾಗಿದ್ದರು 


ಒಂದು ಸಲ ಆ ದೊರೆ ಒಂದು ಕನಸು ಕಂಡ ಶಾನು ಮಲಗಿದ್ದ 
ಕೊಠಡಿಯ ತುಂಒ ನರಿಗಳು ಓಡಾಡುತ್ತಿದ್ದ ಹಾಗೆ ಅವನಿಗೆ ಕನಸಾಯಿತು. 
ಕನಸಿನಲ್ಲಿ ಕೇಳಿಬಂದ ನರಿಗಳ ಕೂಗಿನಿಂದ ನಿದ್ರೆ ಭಂಗವಾಗಿ, ಅವನಿಗೆ 
ಎಚ್ಚರವಾಯಿತು. ಶಾನು ಕಂಡ ಕನಸಿಗೆ ಏನು ಅರ್ಧವೋ ಅವನಿಗೆ ತಿಳಿಯ 
ಲಿಲ್ಲ. ಬೆಳಗಾದ ಒಡನೆಯೆ: ಬ್ರರೋಹಿತರನ್ನೂ ಮಂತ್ರಿಗೆಳನ್ನೂ ಕರೆಸಿ, 
ತಾನು ಕಂಡ ಕನಸನ್ನು ಅವರಿಗೆ ತಿಳಿಸಿ “ ಇದಕ್ಕೇನು ಅರ್ಧ?” ಎಂದು 
ಕೇಳಿದ ಪ್ರರೋಜಿತನಿಗಾಗಲಿ ಮಂತ್ರಿಗಳಿಗಾಗಲಿ ರಾಜನ ಕನಸಿನ ಅರ್ಥ 
ಗೊತ್ತಾಗಲಿಲ್ಲ 


ಆಗ ರಾಜನು ಡಂಗುರದವನನ್ನು ಕರೆಸಿ, “ «ರಾಜನ ಕನಸಿಗೆ ಅರ್ಧ 
ನೇನೆಂದು ತಿಳಿನಿದವರಿಗೆ ತುಂಬ ಒಹುಮಾನ ಕೊಡುತ್ತೇನೆ' ಎಂದು ಡಂಗುರ 
ಹಾಕಿಸಿರಿ'' ಎಂದು ಆಜ್ಞಮಾಡಿದನು ಆದರಂತೆ ಮಂತ್ರಿಗಳು ದೇಶದಲ್ಲೆಲ್ಲ 
ರಾಜನ ಆಜ್ಞೆಯನ್ನು ಸಾರಿಸಿದರು ಒಂದು ವಾರದೊಳಗಾಗಿ ದೇಶದ ನಾನಾ 
ಭಾಗೆಗಳಿಂದ ಸಾವಿರಾರು ಜನ ರಾಜನ ಕನಸಿಗೆ ಅರ್ಥ ಹೇಳುವುದಕ್ಕಾಗಿ 
ಬಂದು ರಾಜಧಾನಿಯಲ್ಲಿ ಸೇರಿದರು 


ಹೀಗೆ ಬಂದವರಲ್ಲಿ ಒಬ್ಬ ದೂರದ ಹಳ್ಳಿಯಿಂದ ಒಂದವನು, ಒಡವ 
ಅವನು ರಾಜಧಾನಿಗೆ ಬರುವಾಗ ಎರಡು ಗುಡ್ಡಗಳ ಮಧ್ಯದ ಒಂದು ಕಣಿವೆ 
ಯನ್ನು ದಾಟ ಬರಬೇಕಾಗಿತ್ತು. ಅವನು ಅದನ್ನು ದಾಟ ಬರುವಾಗ ಅಲ್ಲಿ 
ಅವನ ದಾರಿಗೆ ಅಡ್ಡವಾಗಿ ಒಂದು ದೊಡ್ಡ ಹಾವು ಮಲಗಿತ್ತು ಆ ಘಟ 
ಸರ್ಪದ ಉಬ್ಬಿದ ಹೆಡೆಯನ್ನೂ ಅದು ಹೊರಗೆ ಚಾಚುತ್ತಿದ್ದ ಎರಡು ಕವಲಿನ 


೨ ಪಂಡಿತನ ನೆರಳು 


ನಾಲಗೆಯನ್ನೂ ಕಂಡು ಆ ಹಳ್ಳಿಯವನಿಗೆ ತುಂಬ ಹೆದರಿಕೆಯಾಯಿತು. 
ಮುಂದೆ ಹೆಜ್ಜೆಯಿಡಲಾರದೆ, ಹಿಂದಿರುಗಿ ಓಡಿಹೋಗಲಾರದೆ, ಅವನು ಅಲ್ಲಿಯೇ 
ನಡುಗುತ್ತ ನಿಂತುಬಿಟ್ಟ. 


ಹಾವು ಅನನ ಹೆದರಿಕೆಯನ್ನು ಕಂಡು, “ಅಯ್ಯಾ ಹಳ್ಳಿಯವನೆ 
ಹೆದರಬೇಡ. ನಾನು ನಿನಗೆ ತೊಂದರೆ ಮಾಡುವುದಿಲ್ಲ. ನೀನು ಎಲ್ಲಿಗೆ 
ಹೋಗುವೆ ಎಂಬುದು ನನಗೆ ಗೊತ್ತು ನೀನು ಏತಕ್ಕೆ ಹೋಗುನೆ ಎಂಬುದು 
ನನಗೆ ಗೊತ್ತು ರಾಜಧಾನಿಯಲ್ಲಿ ರಾಜನು ಕಂಡ ಕನಸಿಗೆ ಏನು ಅರ್ಧ 
ಎಂಬುದನ್ನು ನಾನು ನಿನಗೆ ಶೇಳಿಕೊಡುತ್ತೀನೆ ನೀನು ಅದನ್ನು ರಾಜನಿಗೆ 
ತಿಳಿಸು. ಆದೆರೆ ಮಾತ್ರ, ರಾಜನು ಪ್ರೀತಿಯಿಂದ ನಿನಗೆ ಏನು ಬಹುಮಾನ 
ಕೊಡುವನೋ ಅದರಲ್ಲಿ ಅರ್ಥವನ್ನು ನೀನು ನನಗೆ ಕೊಡಬೇಕು ಇದಕ್ಕೆ 
ನೀನು ಒಪ್ಪುವೆಯ ?” ಎಂದು ಮನುಷ್ಯರು ಮಾತನಾಡುವ ಹಾಗೆ ಹೇಳಿತು. 


ಹೀಗೆ ಆ ಕಾವು ನಯವಾಗಿ ವಿನಯದಿಂದ ಮನುಷ್ಯರ ಹಾಗೆ ಮಾತ 
ನಾಡಿದುದನ್ನು ಕೇಳಿ ಹಳ್ಳಿಯವನಿಗೆ ಸ್ವಲ್ಪ ಥೈರ್ಯ ಬಂತ್ಕು ಕೈಕುಲುಗಳ 
ನಡುಕ ಕಡಿಮೆಯಾಯಿತು. ನಿಂತ ಕಡೆಯೇ ನೆಲದ ಮೇಲೆ ಮಂಡಿಯೂರಿ 
ಕು*ಶು, ಎರಡು ಕೈಗಳನ್ನೂ ಜೋಡಿಸಿ ಶಲೆಯ ಮೇಲಿಟ್ಟುಕೊಂಡು, ಅ 
ಹಳ್ಳಿಯೆನನು ಆ! ಸರ್ಹರಾಜ' ನಿನ್ನ ಕೃಸೆಯಿಂದ ನಾನು ಈಗ ಬದುಕಿದೆ. 
ನಿನ್ನ ಕೃಪೆಯಿಂದ ನಾನು ನಾಳೆ ಅರಸನ ಬಹುಮಾನವನ್ನು ಸಂಪಾದಿಸುತ್ತೇನೆ. 
ಆ ಬಹುಮಾನದಲ್ಲಿ ನನಗೆ ಅರ್ಧ ಸತ್ಯವಾಗಿಯೂ ಕೊಡುತ್ತೀನೆ ರಾಜನ 
ಕನಸಿಗೆ ಏನು ಅರ್ಧ ಎಂಬುದನ್ನು ನನಗೆ ದಯಮಾಡಿ ತಿಳಿಸು” ಎಂದು 


ಪ್ರಾರ್ಥಿಸಿದನು. 


ಅದಕ್ಕೆ ಆ ಹಾವು “ ಒಳ್ಳೆಯದು. ರಾಜನನ್ನು ನೀನು ಕಂಡಾಗ 
ಅವನಿಗೆ ಹೀಗೆ ಹೇಳು. " ಓ ರಾಜಾ! ನೀನು ಕನಸಿನಲ್ಲಿ ನರಿಗಳನ್ನು ಕಂಡಿ. 
ನರಿ ಬಹಳ ಕ.ಯುಕ್ತಿಯ ಪ್ರಾಣಿ, ಬಹಳ ಮೋಸದ ಪ್ರಾಣಿ, ನಂಬಿದವರಿಗೆ 
ಜ್ರೋಹಮಾಡುವ ಪ್ರಾಣಿ. ಆದ್ದರಿಂದ ನರಿಯ ಹಾಗೆಯೇ ಕುಯುಕ್ತಿಯನ್ನು 
ಉಪಯೋಗಿಸಿ, ಕಂಡವರಿಗೆ ಮೋಸಮಾಡಿ, ನಂಬಿದವರಿಗೆ ದ್ರೋಹಮಾಡ 


ಅರಸನ ಕನಸು ತ 


ತಕ್ಟಂಧ ಜನರು ದೇಶದಲ್ಲಿ ಹೆಚ್ಚುತ್ತಿದ್ದಾರೆ ಎಂಬುದು ನಿನ್ನ ಕನಸಿನ ಅರ್ಥ' 
ಎಂದು ರಾಜನಿಗೆ ನೀನು ಹೇಳು. ಆದರೆ ಮಾತ್ರ ಮರೆಯೆಬೀಡ ರಾಜನು 
ಕೊಡುವ ಬಹುಮಾನದಲ್ಲಿ ನನಗೆ ಅರ್ಧ ತಂದುಕೊಡಬೇಕು ಮರೆಯ 
ಬೇಡ ' ಎಂದು ಹೇಳಿತು. 


ಹಾಗೆಯೇ ಆಗಲೆಂದು ಆ ಹಳ್ಳಿಯವನು ಆ ಹಾವಿಗೆ ನಡುಬಗ್ಗಿ ನಮ 
ಸ್ಫಾರಮಾಡಿದನು. ಹಾವು ಒಂದು ಪಕ್ಕಕ್ಕೆ ಸರಿದು ಅವನಿಗೆ ದಾರಿಬಿಟ್ಟತು. 
ಹಳ್ಳಿಯವನು ರಾಜಧಾನಿಗೆ ಹೊರೆಟುಬಂದನು. 


ಆ ವೇಳೆಗೆ ರಾಜಧಾನಿಗೆ ಬಂದು ತುಂಬಿದ್ದ ಅನೇಕರು ರಾಜನ ಕನಸಿಗೆ 
ವಿಧವಿಧವಾಗಿ ಚಿತ್ರವಿಚಿತ್ರವಾಗಿ ಅರ್ಧ ಹೇಳುತ್ತಿದ್ದರು. ಆದರೆ ಅದು 
ಯಾವುದರಿಂದಲೂ ದೊರೆಯ ಮನಸ್ಸಿಗೆ ಸಮಾಧಾನವಾಗಲಿಲ್ಲ. ಆ ವೇಳೆಗೆ 
ಹಾವಿನಿಂದ ಗುಟ್ಟನ್ನು ತಿಳದುಕೊಂಡಿದ್ದ ನಮ್ಮ ಹಳ್ಳಿಯವನು ಬಂದು, 
ಅರಸನಿಗೆ ಅಡ್ಡಬಿದ್ದು, ತನಗೆ ಹಾವು ಹೇಳಿಕೊಟ್ಟ ಹಾಗೆಯೇ ಅರಸನಿಗೆ 
ಹೇಳಿದನು. ಅರಸನು ಅವನ ಮಾತಿಗೆ ಬಹಳ ಸಂತೋಷಸಟ್ಟು, ಅವನಿಗೆ 
ತುಂಬ ಬಹುಮಾನಮಾಡಿ ಕ€ಸಿದನು 


ಆದರೆ ಆ ಹಳ್ಳಿಯವನು ಮಾತ್ರ ತಾನು ಹಾವಿಗೆ ಕೊಟ್ಟ ಮಾತನ್ನು 
ಉಳಿಸಿಕೊಳ್ಳಲಿಲ್ಲ ಬಂದ ದಾರಿಯಲ್ಲಿಯೇ ಹಿಂದಿರುಗಿದರೆ ಹಾವಿಗೆ ಅರ್ಧ 
ಬಹುಮಾನ ಕೊಡಬೇಕಾಗುವುದೆಂದು, ಆ ದಾರಿ ಬಿಟ್ಟು, ಬೇರೆ ದಾರಿಯಿಂದ 
ಬಳಸಿಕೊಂಡು ಹೋಗಿ ತನ್ನ ಹಳ್ಳಿಯನ್ನು ಸೇರಿದನು. 


" — ಎರಡನೆಯ ಕನಸು 
ಸ್ವಲ್ಪ ದಿವಸ ಕಳೆಯಿತು. ಹಳ್ಳಿಯವನು ಹಾವನ್ನು ಮರೆತೇಬಿಟ್ಟ. 


ಇನ್ನೂ ಸ್ವಲ್ಪ ದಿವಸ ಕಳೆಯಿತು. ಅರಸನಿಗೆ ಇನ್ನೊಂದು ಕನಸು 
ಬಿತ್ತು. ತಾನು ಮಲಗಿದ್ದ ಮನೆಯ ತುಂಬ, ಯಾವ ಕಡೆ ನೋಡಿದರೂ 
ಹರಿತವಾದ ಕತ್ತಿಗಳು ಫಳಫಳನೆ ಬೀಸುತ್ತಿರುವ ಹಾಗೆ ಅವನ ಕನಸಿನಲ್ಲಿ 
ಕಾಣಿಸಿತು ಈ ಎರಡನೆಯ ಕತ್ತಿಗಳ ಕನಸನ್ನ ಕಂಡು ಅರಸನಿಗೆ ಕೂಡ 


೪ ಪಂಡಿತನ ನೆರಳು 


ದಿಗಿಲಾಯಿತು, ಹಣೆಯ ಮೇಲೆ ಚಿನರು ಒಡೆಯಿತು. ಆಗ ಅನನು ತನ್ನ 
ಮೊದಲಿನ ಕನಸಿಗೆ ಅರ್ಧಹೇಳಿದ ಆ ಹಳ್ಳಿ ಯವನನ್ನು ಬೇಗನೆ ಕರೆದು 
ತರುವಂತೆ ಮಂತ್ರಿಗೆ ಆಜ್ಞೆ ಮಾಡಿದ. ಅದರಂತೆ ಮಂತ್ರಿ ಆ ಹಳ್ಳಿ ಯವನನ್ನು 
ಕರೆದುತರುವಂತೆ ಆಳುಗಳನ್ನು ಕಳುಹಿಸಿದ. 


ರಾಜನ ಆಳುಗೆಳು ಬಂದು ಕರೆದಾಗೆ ಆ ಹಳ್ಳಿ ಯವನಿಗೆ ತಾನು ಮೋಸ 
ಮಾಡಿದ ಹಾವಿನ ಜ್ಞಾನಕ ಬಂತು ಆದಕ್ಕೆ, ತನಗೆ ಉಪಕಾರ ಮಾಡಿದ 
ಹಾವಿಗೆ ತಾನು ಮೋಸ ಮಾಡಿದೆನಲ್ಲಾ ಎಂದು ಅವನಿಗೆ ಸ್ವಲ್ಪವೂ ನಾಚಿಕೆ 
ಯಾಗಲಿಲ್ಲ. ಪುನಃ ಅದೇ ಹಾವಿನ ಸಹಾಯ ಪಡೆಯಬೇಕೆಂದು, “ಇದೋ 
ಬಂದೆ, ನೀವು ಹೋಗಿ” ಎಂದು ರಾಜನ ದೂತರನ್ನು ಬೇರೆ ದಾರಿಯಿಂದ 
ಕಳುಹಿಸಿ, ಶಾನು ಹಿಂದೆ ಹಾವನ್ನು ಕಂಡ ಕಣಿವೆಗೆ ಪುನಃ ಬಂದನು. 


ಆದರೆ ಅಲ್ಲ ಎಲ್ಲಿ ನೋಡಿದರೂ ಹಾವು ಕಂಡುಬರಲಿಲ್ಲ. ಆಗ ಹಳ್ಳಿ 
ಯೆವನು “ ಹಾವೇ! ಹಾವೇ! ಓ, ಸರ್ಪರಾಜಾ |! ಸರ್ಹರಾಜಾ !* ಎಂದು 
ಗಟ್ಟಿಯಾಗಿ ಕೂಗಿದ. ಎಷ್ಟು ಕೂಗಿದರೂ ಹಾವು ಎಲ್ಲಿಯೂ ಕಾಣಿಸಲಿಲ್ಲ. 
ಮುಂದೆ ಏನು ಮಾಡಬೇಕೆಂದು ತಿಳಿಯದೆ ಆ ಹಳ್ಳಿಯವನು ಅಳುತ್ತ 
ಅಲ್ಲಿಯೇ ಕುಳಿತುಬಿಟ್ಟ. 


ಆಗೆ ಹಾವು ಪಕ್ಕದ ಒಂದು ಹುತ್ತೆದಿಂದ ಹೊರಗೆ ಬಂದು, “ಏನಯ್ಯ? 
ಏಕೆ ಅಳುತ್ತೀಯೆ?” ಎಂದಿತು ಹಳ್ಳಿಯವನು ಬೆಚ್ಚಿಬಿದ್ದು, ಮೇಲೆದ್ದು, 
ಹಾವಿಗೆ ನಮಸ್ಕಾರಮಾಡಿ, “ ಓ ಮಹಾನಾಗಾ! ಹೋದ ಸಲ ನಾನು 
ಆಡಿದ ಮಾತು ತಪ್ಪಿದೆ. ನಾನು ಮಾಡಿದುದು ಮಹಾ ಅಸರಾಧವಾಯಿತು. 
ದಯಮಾಡಿ ನನ್ನನ್ನು ಕ್ಷಮಿಸು. ಅದೇ ಅರಸನಿಗೆ ಈಗ ಇನ್ನೊಂದು ಕನಸು 
ಕಾಣಿಸಿತಂತೆ. ಹರಿತವಾದ ಕತ್ತಿಗಳು ಸುತ್ತಲೂ ಬೀಸಾಡುವುದನ್ನು ಅವನು 
ಕನಸಿನಲ್ಲಿ ಕಂಡನಂತೆ. ಅದರ ಅರ್ಧವನ್ನು ಈಗೆಲೂ ನಾನೇ ಹೇಳಬೇಕಂತೆ. 
ಹೇಳಿದರೆ ತುಂಬ ಬಹುಮಾನ ಕೊಡುವನಂತೆ. ಈ ಸಲ ಖಂಡಿತ ಆ ಬಹು 
ಮಾನವನ್ನು ಪೂರ್ತಿಯಾಗಿ ನಿನಗೇ ಒಪ್ಪಿಸುತ್ತೇನೆ. ದಯಮಾಡಿ ಅರಸಿನ 
ಕನಸಿನ ಅರ್ಥವನ್ನು ನನಗೆ ನೀನು ತಿಳಿಸು” ಎಂದು ಕಣ್ಣೀರು ಸುರಿಸುತ್ತ, 
ಕೈಮುಗಿದು ಬೇಡಿಕೊಂಡನು. 


ಅಶಸನ ಕನಸು 8 


ಆಗ ಹಾವು * ಕೇಳು ಹಳ್ಳಿಗಾ! ಯುದ್ಧಮಾಡುವಾಗ ಮಾತ್ರ ಕತ್ತಿ 
ಗಳನ್ನು ಒರೆಗಳಿಂದ ಕಳಚುತ್ತಾರೆ ಯಂದ್ಧವಾದಾಗ ಮಾತ್ರ ಹರಿತವಾದ 
ಕತ್ತಿಗಳನ್ನು ಎಲ್ಲ ಕಡೆಯೂ ಬೀಸುತ್ತಾರೆ. ಆದ್ದರಿಂದ, ಅರಸನು ಕಂಡ 
ಕನಸಿಗೆ ಇಷ್ಟೆ ಅರ್ಥ : ಹೆರಿತವಾದ ಕತ್ತಿ ಬೀಸುವದನ್ನು ಕನಸಿನಲ್ಲಿ ಕಂಡದ್ದ 
ರಿಂದ, ದೇಶದಲ್ಲಿ ಯುದ್ಧ ನಡೆಯುತ್ತದೆ ಎಂಬುದನ್ನು ಅರಸನು ಶಿಳಿಯಲಿ'' 
ಎಂದು ಹೇಳಿ, " ಈ ಸಲ ನೀನು ನಿನ್ನ ಮಾತನ್ನು ಉಳಿಸಿಕೊಳ್ಳುವೆಯೆಸ್ಟೆ 1 
ಎಂದಿತು. 


" ಉಂಟಿ? ಆಡಿದ ಮಾತಿಗೆ ಮಕ್ತೆ ತಬ್ಪಿಯೇನೆ?” ಎಂದು ಹಳ್ಳಿ 
ಯವನು ಹಾವಿಗೆ ಉಪಚಾರಹೇಳಿ, ರಾಜಧಾನಿಯ ಕಡೆಗೆ ಜೇಗ ಬೇಗ ಕಾಲು 
ಹಾಕಿದನು. 


ರಾಜಧಾನಿಯಲ್ಲಿ ಅರಸನಾದರೋ ಆ ಹಳ್ಳಿಯವನು ಬರುವುದನ್ನೇ 
ಎದುರುನೋಡುತ್ತ ಕುಳಿತಿದ್ದನು. ಹಳ್ಳಿಯವನು ಬಂದೊಡನೆ ಅವನನ್ನು 
ತಾನು ಕಂಡ ಕನಸಿನ ಅರ್ಥವೇನೆಂದು ಕೇಳಿದನು. ಹಳ್ಳಿಯವನು ಹಾವಿ 
ನಿಂದ ತಾನು ಕಲಿತುದನ್ನು ಒಪ್ಪಿಸಿದನು. ರಾಜನು ಹಳ್ಳಿ ಯವನು ಹೇಳಿದ 
ಅರ್ಥಕ್ಕೆ ಬಹಳ ಸಂತೋಷಪಟ್ಟು, ಅವನಿಗೆ ತುಂಬ ಬಹುಮಾನ ಕೊಟ್ಟನು. 
ಹಳ್ಳಿಯವನನ್ನು ಕಳುಹಿಸಿಕೊಟ್ಟ ಬಳಿಕ ಯುದ್ದಕ್ಕೆ ಬೇಕಾದ ಸಿದ್ಧತೆ 
ಗಳನ್ನು ಮಾಡತೊಡಗಿದನು. 


ಹಳ್ಳಿಯವನು ರಾಜಧಾನಿಯಿಂದ ತನ್ನ ಹಳ್ಳಿಗೆ ಹೊರಡುವುದಕ್ಕೆ 
ಮುಂಚೆ, ಅಂಗೆಡಿಬೀದಿಗೆ ಹೋಗಿ, ಒಂದು ಉದ್ದವಾದ ಹರಿತವಾದ ಕತ್ತಿ 
ಯನ್ನು ಕೊಂಡುಕೊಂಡು, ಕಂಬಳಿಯಲ್ಲಿ ಮುಚ್ಚಿಕೊಂಡು, ತನಗೆ ಸಹಾಯ 
ಮಾಡಿದ ಹಾವು ಇದ್ದ ಕಣಿವೆಗೆ ಬಂದನು. ಅವನು ಬರುವವೇಳೆಗೆ ಹಾವು 
ಅಲ್ಲಿ ದಾರಿಯಲ್ಲಿ ಕಾದುಕೊಂಡಿತ್ತು. ಹಳ್ಳಿಯವನನ್ನು ಕಂಡೊಡನೆಯೆ 
i ಏನಯ್ಯಾ ? ಎಲ್ಲಿ--ಅರಸನು ಕೊಟ್ಟ ಬಹುಮಾನ?” ಎಂದು ಕೇಳಿತು. 


ಅದಕ್ಕೆ ಹಳ್ಳಿಗನು ತನ್ನ ಕಂಬಳಿಯಲ್ಲಿ ಮುಚ್ಚಿಕೊಂಡಿದ್ದ ಕತ್ತಿಯನ್ನು 
ಥಟಕ್ಕನೆ ಹೊರಗೆಳೆದು, “ ಬಹುಮಾನ ಬೇಕೇ ನಿನಗೆ? ಬಹುಮಾನ? 


೬ ಪಂಡಿತನ ನೆರಳು 


ತೆಗೆದುಕೊ! ಇದೆ ಬಹುಮಾನ!” ಎಂದು ಹಾವಿನ ಮೇಲೆ ಹಾಯ್ದು. 
ಕತ್ತಿಯಿಂದ ಫಳೀರೆಂದು ಹೊಡೆದನು. ಆದರೆ ಅವನು ಕತ್ತಿಯನ್ನು ಕಂಬಳಿ 
ಯಿಂದ ಎಳದು, ಮೇಲೆ ಎತ್ತಿ, ಬೀಸುವ ಹೊತ್ತಿಗಾಗಲೇ ಹಾವು ಪಕ್ಕ 
ದಲ್ಲಿದ್ದ ತನ್ನ ಹುತ್ತವನ್ನು ಹೊಕ್ಕು ಕಣ್ಮರೆಯಾಗುತ್ತಿತ್ತು. ಆದರೂ ಆ 
ಹಳ್ಳಿಗನ ಕತ್ತಿಯ ಏಟು ಅದರ ಬಾಲದ ಮೇಲೆ ಬಿದ್ದು, ಬಾಲದ ತುದಿ 
ಕತ್ತರಿಸಿ ಹೋಯಿತು. 


"ಇನ್ನೊಂದು ಸಲ ಬಹುಮಾನ ಕೇಳಲಿ. ಮಾಡುತ್ತೇನೆ ಇದಕ್ಕೆ ” 
ಎಂದು ಕೋಪದಿಂದ ಹ್ಹ ಕಡಿಯುತ್ತ ಹಳ್ಳಿಯವನು ತನ್ನ ಹಳ್ಳಿಗೆ 
ಹೋದನು. 

ಮೂರನೆಯ ಕನಸು 

ಇನ್ನೂ ಸ್ವಲ್ಪಕಾಲ ಕಳೆದ ಬಳಿಕ ರಾಜನಿಗೆ ಇನ್ನೂ ಒಂದು ಕನಸು 
ಕಾಣಿಸಿಕೊಂಡಿತು. ಶ:ನು ಮಲಗುವ ಮಂಚದ ಸುತ್ತ ಕುರಿಮರಿಗಳು 
ಕುಣಿಯುತ್ತ ಓಡಾಡುವಂತೆಯೂ ತನ್ನ ಮಂಚದ ಮೇಲೆ ಪಾರಿವಾಳಗಳು 
ಹಾರಾಡುವಂತೆಯೂ ಅವನಿಗೆ ಕನಸಾಯಿ:ತು. ಅರಸನಿಗೆ ಹಿಂದೆ ಕಂಡ 
ಕನಸುಗಳಿಂದ ಭಯವಾದಂತೆ ಈಗ ಆಗದಿದ್ದರೂ ಈ ಹೊಸ ಕನಸಿನ ಅರ್ಧ 
ವೇನೆಂದು ತಿಳಿಯಲು ತುಂಬ ಕುತೂಹಲವಾಯಿತು. ಅದಕ್ಟೋಸ್ಪರ ಪುನಃ 
ಆ ಹಳ್ಳಿಯವನನ್ನೇ ಕರೆತರುವಂತೆ ಮಂತ್ರಿಗಳಿಗೆ ಆಜ್ಞೆ ಮಾಡಿದನು. 


ಈಸಲ ಮಾತ್ರ, ಅರಸನ ಆಜ್ಞೆಯನ್ನು ಕೇಳಿದಾಗ ಹಳ್ಳಿ ಯವನಿಗೆ 
ತುಂಬ ಭಯೆವಾಯಿತು. ಕನಸಿನ ಅರ್ಥವನ್ನು ತಿಳಿಯದ ತಾನು ಅರಸನ 
ಮುಂದೆ ಹೇಗೆ ಹೋಗಿ ನಿಲ್ಲುವುದು ಎಂದು ಅವನಿಗೆ ಬಹಳ ಯೋಚನೆ 
ಯಾಯಿತು. ಹಿಂದೆ ಎರಡು ಸಲವಾದರೋ ಹಾವು ತನಗೆ ಅರಸನ ಕನಸಿಗೆ 
ಏನು ಅರ್ಧನೆಂಬುದನ್ನು ಹೇಳಿಕೊಟ್ಟು ಉಪಕಾರಮಾಡಿತ್ತು ಆದರೆ ಆ 
ಉಪಕಾರಕ್ಕೆ ಪ್ರಕಿಯಾಗಿ ತಾನು ಅದಕ್ಕೆ ಅಪಕಾರ ಮಾಡಿದುದು ಅವನಿಗೆ 
ಜ್ಞಾಪಕವಾಯಿತು. ಮೊದಲನೆಯ ಸಲ ಆಡಿದ ಮಾತಿನಂತೆ ಹಾವಿಗೆ ಅರ್ಧ 
ಬಹುಮಾನವನ್ನು ಕೊಡದೆ ಮೋಸಮಾಡಿದುದೂ ಎರಡನೆಯ ಸಲ ತಾನು 


ಅರಸನ ಕನಸು ೬ 


ಕೋಪದಿಂದ ಅದರ ಬಾಲವನ್ನು ಕತ್ತರಿಸಿದುದೂ ಅವನಿಗೆ ನೆನಪಾಯಿತು. 
ಹಾವಿನ ಎದುರಿಗೆ ಹೋಗಿ ನಿಲ್ಲಲು ನಾಚಿಕೆಯಾಯಿತು. ಹಾನನ್ನು ಪುನಃ 
ಮಾತನಾಡಿಸಲು ಧೈರ್ಯವಿಲ್ಲದೆ ಹೋಯಿತು. ತಾನು ಏನುಮಾಡ ಬೇಕೆಂದು 
ಹಳ್ಳಿ ಯ.ವನಿಗೆ ದಿಕ್ಸೇ ತೋಚಲಿಲ್ಲ 


ಆದರೆ ಅರಸನ ಆಜ್ಞೆಯನ್ನು ಅವನು ಮಾರುವ ಹಾಗಿರಲಿಲ್ಲ. 
ಹೋಗದೆ ನಿಂತರೆ ಅರಸನ ಶಿಕ್ಷೆಗೆ ತಾನು ಗುರಿಯಾಗಬೇಕು  ಹೋಗೆವು 
ದಾದರೆ ಕನಸಿನ ಅರ್ಧ ಕಿಳಿಯ ಬೇಕು. ಸನಸಿನ ಆರ್ಧ ತಿಳಿಯಬೇಕಾದರೆ 
ಹಾವನ್ನ ಮಾತನಾಡಿಸಬೇಕು ಕಾವನ್ನು ಮಾತನಾಡಿಸಲು ಹೋದರೆ 
ಅದರ ಕೋಪಕ್ಕೆ ಗುರಿಯಾಗಬೇಕು ಅರಸನ ಆಗ್ರಹಕ್ಕೆ ಪಾತ್ರನಾಗ 
ಬೇಕೋ ಅಧವಾ ಹಾವಿನ ಕೋಪಕ್ಕೆ ತುತ್ತಾಗಬೇಕೋ ಎಂಬುದನ್ನು ಆ 
ಹಳ್ಳಿಯೆವನ. ಬೇಗ ನಿಶ್ಚಯಿಸಲಾರದಹೋದನು 


ಆದರೆ ಕಡೆಗೆ ಸುಮ್ಮನೆ ಕುಳಿತು ಅರಸನ ಶಿಕ್ಷೆಗೆ ಗುರಿಯಾಗುವುದ 
ಕ್ಸಿಂತ ಪ್ರಯತ್ನ್ನಮಾಡಿ ನೋಡಿ ಹಾವಿನ ಕೋಪವನ್ನು ಎದುರಿಸುವುದೇ 
ಮೇಲೆಂದು ಅವನಿಗೆ ಎನ್ನಿಸಿತು. ಆಗ ಅವನು ತನಗೆ ತಾನೇ ಆದಷ್ಟು 
ಮಬ್ಚಿಗೆ ಧೈರ್ಯ ಹೇಸ ಕೊಂಡು, ಹಿಂದೆ ತಾನು ಹಾವನ್ನು ಕಂಡಿದ್ದ ಅದೀ 
ಕಣಿವೆಗೆ ಪ್ರನಃ ಬಂದನು 


ಹಾವು ಅಲ್ಲಿ ಕಂಡುಬರಲಲ್ಲ. ಹಳ್ಳಿಯವನು ಅದರ ಹುತ್ತದ ಹತ್ತಿರ 
ಬಾಯಿ ಇಟ್ಟು “ ಓ, ನಾಗರಾಜಾ! ಕೃತಫ್ಲನಾದ ನಾನು ಪುನಃ ನಿನ್ನ್ನ 
ಹತ್ತಿರ ಬಂದು ಭಿಕ್ಷೆ ಬೇಡುತ್ತಿದ್ದೇನೆ. ಮೊದಲನೆಯ ಸಲ ನಾನು ನಿನಗೆ 
ಅನ್ಯಾಯನಾಡಿದೆ. ಎರಡನೆಯ ಸಲ ನಾನು ನಿನಗೆ ಅಸಕಾರಮಾಡಿದೆ. 
ನನ್ನ ಅಪರಾಧ ಅತಿ ದೊಡ್ಡದು. ನೀನು ಕರುಣೆಯಿಂದ ನನ್ನನ್ನು ಉದ್ದಾರ 
ಮಾಡಬೇಕು ಅಂಸನಿಗೆ ಈಗ ಇನ್ನೂ ಒಂದು ಕನಸ: ಕಾಣಿಸಿಸೆಯಂತೆ. 
ಅದರ ಅರ್ಥವನ್ನು ಅವನಿಗೆ ತಿಳಿಸದಿದ್ದರೆ ಅರಸನ ಶಿಕಗೆ ನಾನು ಗುರಿಯಾಗ 
ಬೇಕಾಗುತ್ತದೆ. ದಯಮಾಡಿ ನನ್ನನ್ನು ಉಳಿಸು '' ಎಂದು ದೈನ್ಯದಿಂದ 
ಚೀಡಿಕೊಂಡನು. 


ಆ ಪಂಡಿತನ ನೆರಳು 


ಆಗ ಹಾವು ಹುತ್ತದಿಂದ ಹೊರಗೆ ಬಂದು, ಅರಸನು ಕಂಡ ಮೂರ 
ನೆಯ ಕನಸು ಏನೆಂಬುದನ್ನು ಕೇಳಿದ ಬಳಿಕ, “ ಕುರಿಗಳನ್ನೂ ಪಾರಿವಾಳ 
ಗಳನ್ನೂ ಕನಸಿನಲ್ಲಿ ಕಂಡದ್ದರಿಂದ ದೇಶದಲ್ಲಿ ಇನ್ನು ಮುಂದೆ ಯುದ್ಧವು 
ನಿಂತು, ಸುಭಿಕ್ಷವಾಗಿ, ಪ್ರಜೆಗಳೆಲ್ಲ ಸುಖಶಾಂತಿಗಳಿಂದ ಸಂತೋಷವಾಗಿರುವ 
ರೆಂದು ಅರಸನು ತಿಳಯಲಿ'' ಎಂದು ಹೇಳಿ, " ಈ ಸಲ ಅರಸನು ನಿನಗೆ 
ಬಹುಮಾನ ಕೊಟ್ಟರೆ, ನೀನು ನನಗೆ ಏನು ಕೊಡುವೆ?” ಎಂದು ಕೇಳಿತು 


ಹಳ್ಳಿಯವನು ನಾಚಿಕೆಯಿಂದ ತಲೆ ತಗ್ಗಿಸಿ “ ಈ ಸಲ, ತಪ್ಪದೆ, 
ಸತ್ಯವಾಗಿ ನಿನಗೆ ಅರ್ಧ ಕೊಡುತ್ತೇನೆ '' ಎಂದು ಮಾತುಕೊಟ್ಟು, ರಾಜ 
ಧಾನಿಗೆ ಹೋದನು. 


ರಾಜನು ಹಿಂದಿನ ಹಾಗೆಯೇ ಹಳ್ಳಿ ಗನ ದಾರಿಯನ್ನೇ ಎದುರು 
ನೋಡುತ್ತ ಕಾಯುತ್ತಿದ್ದನು. ಹಳ್ಳಿಯವನಾದರೂ ತಡಮಾಡದೆ, ಬಂದ 
ಕೂಡಲೆ ಹಾವು ತನಗೆ ಹೇಳಿಕೊಟ್ಟಿದ್ದ ಹಾಗೆಯೇ ಅರಸನಿಗೆ ಹೇಳಿದನು. 
ಅರಸನು ಅವನ ಮಾತುಗಳನ್ನು ಕೇಳಿ ತುಂಬ ಸಂತೋಷಸಟ್ಟು, ಅವರಿಗೆ 
ಬಹಳವಾಗಿ ಬಹುಮಾನಗಳನ್ನು ಕೊಟ್ಟನು 


ಅರಸನು ಕೊಟ್ಟ ಬಹುಮಾನಗಳೆನ್ನು ಹೊತ್ತುಕೊಂಡು ಆ ಹಳ್ಳಿ 
ಯವನು ಹಾವಿನ ಕಣಿವೆಗೆ ಬಂದಾಗ ಹಾವು ಅವನಿಗಾಗಿ ಕಾಯ್ದುಕೊಂಡು 
ಮಲಗಿತ್ತು. ಹಳ್ಳಿಯವನು ಈ ಸಲ ಮಾತ್ರ ಶಾನು ಆಡಿದ ಮಾತಿಗೆ 
ತಪ್ಪದೆ ತಾನು ತಂದಿದ್ದುದೆಲ್ಲವನ್ನೂ ಹಾವಿನ ಮುಂದೆ ಇಟ್ಟು, 4 ಶಿ 
ನಾಗರಾಜಾ ! ನಿನ್ನ ತಾಳ್ಮೆ ಬಹಳ ದೊಡ್ಡದು. ನಾನು ಮೊದಲನೆಯ ಸಲ 
ನಿನಗೆ ಮೋಸಮಾಡಿದರು ಕೂಡ, ಎರಡನೆಯ ಸಲ ನಾನು ನಿನ್ನ ಬಾಲ 
ವನ್ನು ಕಡಿದು ಹಾಕಿದರು ಕೂಡ, ನೀನು ನನಗೆ ಏನೂ ಹಾನಿಮಾಡದೆ, 
ಈಗ ಮೂರನೆಯ ಸಲವೂ ನನಗೆ ಸಹಾಯಮಾಡಿರುವೆ. ನಿನ್ನ ಉಪ 
ಕಾರಕ್ಕೆ ನಾನು ಏನು ಪ್ರತಿ ಉಸಕಾರಮಾಡಲಿ? ಇದೋ, ಅರಸನು ನನಗೆ 
ಕೂಟ್ಟಿರುವ ಬಹುಮಾನನೆಲ್ಲವನ್ನೂ ನಿನಗೆ ಸಮರ್ನಿಸುತ್ತೇನೆ'' ಎಂದು 
ಹಾವಿಗೆ ಕೈಮುಗಿದು ಹೊರಡಲು ಎದ್ದನು. 


ಅರಸನ ಕನಸು ¢ 


ಆಗ ಹಾವು ಅವನ ಕಡೆ ಮೃದುವಾಗಿ ನೋಡಿ, “ ಅಯ್ಯಾ, ನಾಚ 
ಬೇಡ. ದುಃಖನಡಬೇಡಪ್ಪ ನೀನು ನನಗೆ ಮೋಸಮಾಡಿದುದು ನಿನ್ನ 
ತಪ್ಪಲ್ಲ. ನೀನು ನನಗೆ ಅಸಕಾರಮಾಡಿದುದು ನಿನ್ನ ತಪ್ಪಲ್ಲ. ನೀನು 
ಮೊದಲನೆಯ ಸಲ ಬಂದಾಗ ದೇಶದ ತುಂಬ ಪೋಸ ಸುಳ್ಳು, ಅನ್ಯಾಯ 
ತುಂಬಿತ್ತು. ಆದ್ದರಿಂದಲೇ ನೀನು ನೋಸಗಾರನಾಗಿ, ಸುಳ್ಳುಡೇಳಿ, ಬೇರೆ 
ದಾರಿಯಿಂದ ಬಳಸಿಕೊಂಡು ನಿನ್ನ ಹಳ್ಳಿಗೆ ನೀನು ಹೋದೆ. ಎರಡನೆಯ 
ಸಲ ನೀನು ಬಂದಾಗ ದೇಶದಲ್ಲಿ ಯುದ್ಧ ನಡೆಯುತ್ತಿತ್ತು, ಒಬ್ಬರು ಒಬ್ಬ 
ರನ್ನು ಕೋಪದಿಂದ ಕೊಲ್ಲುತ್ತಿದ್ದರು. ಆದ್ದರಿಂದಲೇ ನೀನು ನನ್ನ ಉಪ 
ಕಾರವನ್ನು ಕೂಡ ಮರೆತು, ನನ್ನನ್ನು ಕೊಲ್ಲಬೇಕೆಂದು ಕತ್ತಿಯಿಂದ 
ಹೊಡೆದೆ. ಆದರೆ ಈಗ ದೇಶದಲ್ಲಿ ಶಾಂತಿ ನೆಲೆಸಿದೆ, ಪ್ರಜೆಗಳೆಲ್ಲ ನೆಮ್ಮದಿ 
ಯಾಗಿದ್ದಾರೆ, ಯಾರಿಗೂ ಅನ್ಯಾಯಮಾಡುವ ಮನಸ್ಸು ಇಲ್ಲ. ಆದ್ದ 
ರಿಂದಲೇ ಈಗ ನೀನು ಅರಸನ ಬಹುಮಾನ ಅಷ್ಟನ್ನೂ ನನಗೆ ಕೊಟ್ಟು, 
ನನ್ನ ಕ್ಷಮೆಯನ್ನು ಬೇಡುತ್ತಿರುವೆ. ಆದಕ್ಕೆ ಓ ಹಳ್ಳಿಗಾ, ನಿನ್ನ ಈ ಬಹು 
ಮಾನ ನನಗೆ ಬೇಡ ನಾನು ಹಾವಾದರೂ, ನೀನು ಮನುಷ್ಯನಾದರೂ, 
ನಾವು ಇಬ್ಬರೂ ಒಂದೇ ದೇವರ ಮಕ್ಕಳು. ಹೋಗು. ಹೋಗಿ, ನಿನ್ನ 
ಹಳ್ಳಿಯಲ್ಲಿ ಸುಖವಾಗಿರು '' ಎಂದು ಹೇಳಿ, ತನ್ನ ಹುತ್ತದೊಳಕ್ಕೆ ಹೊರಟು 
ಹೋಯಿತು. 


ಹಳ್ಳಿಯವನು ಅರಸನ ಬಹುಮಾನವನ್ನು ತಾನು ಪುನಃ ತಿಗೆದು 
ಕೊಂಡು, ತನ್ನ ಹಳ್ಳಿಗೆ ಹೋಗಿ ಸುಖವಾಗಿದ್ದನು. 


ನನ ಇದಿ 


ಉಪ್ಸದೇಶಗಳಲ್ಲಿ ಸೂರೈನ ತಾ ಪ ಹೆಚ್ಚು ಆದಕಾರಣ ಜನ ಸಾಮಾನ್ಯ 
ವಾಗಿ ಕಂದ. ಬಣ್ಣವಾಗಿರ. ತ್ತಾರೆ. ಅತಿ ಉಸ್ಲೆ ವಾದ ದೇಶಗಳಲ್ಲಿ ಅವರ ಚರ್ಮ 
ತುಂಬ ಕಪ್ಪಾಗಿರುತ್ತದೆ. 

ಒಂದು ಸಲ ಒಬ್ಬ ಸಂಡಿಶನ; ಶೀತದೇಶದಲ್ಲಿದ್ದ ತನ್ನ ಮನೆಯನ್ನು 
ಬಿಟ್ಟು ಉಸ್ಸ ದೇಶಕ್ಕೆ ಬಂದ. ತಾನು ತನ್ನ ದೇಶದಲ್ಲಿ ಓಡಿಯಾಡುಕ್ತಿ ದ್ದಂ 
ಕಿಯೇ ಇಲ್ಲಿಯೂ ವ.ನಬ್ಬ ಬಂದ ಹಾಸಗೆ ತಿರು ಗಾಡಬಹುದೆಂದು yes 
ಎಂದುಕೊಂಡಿದ್ದ ಅದನೆ ಅನನು ಬಗೆ ಎಂಜುಕೊಂಡದ್ದು ತಪ್ಪಾಗಿತ್ತು. 
ಆ ದೇಶದ ಇತರ ಬುದ್ಧಿ ವಂತರ ಇ7ಇಗೆಯೇ ತಾನು ಕೂಡ ಹಗಲೆಲ್ಲ ಮನೆ 
ಯೊಳಗೇ ನಿಂತು, ಬಿಸಿಲಿನ ರಳ ಒಳಗೆ ಬಾರದಕಾಗೆ ಮನೆಯೆ ಬಾಗಿಲು 
ಕೆಟಕಿಗಳನ್ನೆಲ್ಲ ಮಚ್ಛೆ ಶೊಂಡಿರಬೇಕಾಯೊತೆ ನೋಡಿದರೆ, ಮನೆಯಲ್ಲಿ 
ಯಾರೂ ಇಲ್ಲವೋ ಅಧವಾ ಮನೆಯವರೆ, ನಿದ್ರಮಾಡುತ್ತಿರುವರೋ 
ಎನ್ನುವರಾಗೆ ಕಾಣುತ್ತಿತ್ತು. ಅನನು ಮುನವಾಗಿದ್ದ ಬೇದಿ ಬಹಳ ಇಕ್ಕಟ್ಟು 
ಗಿತ್ತು. ಅಲ್ಲಿಯ ಮನೆಗಳೋ ಬಲ. ಎತ್ತರ. ಬಿಸಿಲೋ ಬೆಳಗಿನಿಂದ 
ಸಂಜೆಯವರೆಗೂ ಒಂದೇಸಮನೆ ಕಾಯುತ್ತಿತ್ತು ಹಾಗಾಗಿ ಅಲ್ಲಿ ವಾಸ 
ಮಾಡುವುದು ಬಹಳ ಕರಿನವಾಗಿತ್ತು 

ಶೀತದೇಶದಿಂದ ಬಂದ ಆ ಪಂಡಿತ ಇನ್ನೂ ಚಿಕ್ಕವನು, ಚತುರ. 
ಆದರೆ ಆ ಬಿಸಿಲು ಎಂದರೆ ಉರಿಯುವ ಒಲೆಯೊಳಗೆ ಕುಳಿತಹಾಗಿತ್ತು ಕೈ 
ಕಾಲುಗಳಲ್ಲಿ ತ್ರಾಣವೇ ಇಲ್ಲದ ಹಾಗೆ ನಿಶ್ರಕ್ತಿಯಾಯಿತು. ಅವನ ದೇಹದ 
ಗಾತ್ರ ಸಣ್ಣದಾಗುತ್ತ ಬಂತು. ಅವನ ನೆರಳು ಕೂಡ ಸೊರಗಿ ಒಣಗಿಕೊಂಡು, 
ತನ್ನ ಊರಿನಲ್ಲಿದ್ದುದಕ್ಕಿಂತ ಸಣ್ಣದಾಯಿತೆ.. ಇದ್ದ ಸಣ್ಣ ನೆರಳು ಕೂಡ 
ಸೂರ್ಯನೆದುರು ಮರೆಯಾಗಿ ಸಾಯಂಕಾಲ ಸೂರ್ಯಾಸ್ತ ಮಾನದವರೆಗೊ ಕಾಣಿಸ 
ಕೊಳ್ಳುತ್ತಿರಲಿಲ್ಲ. ಸಂಜೆಯಾದಮೇಲ್ಕೆ ಮಕಿಯೊಳಗೆ ದೀಪಗಳನ್ನು ಹಚ್ಚೆ 
ದಾಗ, ನೆರಳು ಗೋಡೆಯಮೇಲೆ ಕೈಕಾಲು ಚಾಚಿಕೊಂಡು, ಮೇಲೆ ಬ 
ವರೆಗೂ ನಿಮಿರಿ ಬೆಳೆಯ.ವುದನ್ನ ನೋಡುವುದೇ ಕಣ್ಣಿಗೆ ಒಂದು ಹಬ್ಬ 
ವಾಗಿತ್ತು. 


ಪಂಡಿತನ ನೆರಳು ೧೮ 


ಪಂಡಿತನು ಒಂದೊಂದು ಸಲ ಕಿಟಿಕಿಯ ಮುಂದಿನ ಮುಖಶಾಲೆಗೆ 
ಹೋಗಿ ಅಲ್ಲಿ ಕೈಕಾಲು ಚಾಚಿಕೊಳ್ಳತ್ತಿದ್ದನು, ಆಗ, ತಿಳಿಯಾದ ಸುಂದರೆ 
ವಾದ ಆ ಆಕಾಶದಲ್ಲಿ ನಕ್ಷತ್ರಗಳು ಕಾಣಿಸಿತೊಂಡಾಗ ಅವನಿಗೆ ಜೀವ ಬಂದೆ 
ಹಾಗೆ ಆಗುತ್ತಿತ್ತು. ಆ ವೇಳೆಯಲ್ಲಿ ಬನ ತಮ್ಮ ತಮ್ಮ ಮನೆಗಳ ಕಿಟಿಕಿಯ 
ಮುಂದಿನ ಮುಖಶಾಲೆಗಳಲ್ಲಿ ಬಂದು ಕಾಣಿಸಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಿದ್ದರು. ಉಸ್ಣದೇಶ 
ದಲ್ಲಿ ಪ್ರತಿಮನೆಯ ಕಿಟಕಿಯ ಮುಂದೆ ಒಂದು ಮುಖಶಾಲೆಯಿರುವುದು 
ಪದ್ಧತಿ ಆ ದೇಶದಲ್ಲಿಯೇ ಕಟ್ಟಿ ಬೆಳೆದು ಅಲ್ಲಿಯ ಸೂರ್ಯನ ತಾಸ 
ಅಭ್ಯಾಸವಾದವರು ಕೂಡ ಸಜೆ ಮುಖಶಾಲೆಗೆ ಬಂದು, ಆಗಿನ ತಂಪಾದ 
ಗಾಳಿಗೆ ಮೈಯೊಡ್ಡುವುದು ಅಗತ್ಯ ಆಗೆ ಮಾತ್ರ ಬೀಡಿಗಳಲ್ಲೆಲ್ಲ ಜೀವ 
ಶುಂಬಿರುತ್ತದೆ ಇಲ್ಲಿ ಮೋಚಿಯವರು, ಅಲ್ಲಿ ದರ್ಜಿಯವರು, ಇನ್ನೂ 
ಹೀಗೆ ಬಗೆಬಗೆಯ ವೃತ್ತಿಯವರು ಬೀದಿಯಲ್ಲಿ ಕುರ್ಚಿಗಳನ್ನೂ ಮೇಜು 
ಗಳನ್ನೂ ತಂದು, ನೂರಾರು ದೀಪಗಳನ್ನು ಹಚ್ಚಿಟ್ಟು ಮಾತನಾಡುತ್ತಾ 
ಹಾಡುತ್ತಾ ಆ ಜನ ಸಂತೋಸವಾಗಿರುತ್ತಾರೆ ಜನರು ನಡೆದಾಡುತ್ತಾರೆ, 
ಗಾಡಿಗಳು ಓಡಿಯೊಡುತ್ತ, ಬೇಸಿರಗತ್ತೆಗಳೆ ಕತ್ತಿನ ಗೆಜ್ಜೆಗಳನ್ನು ಕಿಣಿ 
ಕಿಣಿ ಶಬ್ದಮಾಡುತ್ತ ಗಾಡಿ ಎಳೆಯುತ್ತವೆ, ಸತ್ತವರನ್ನು ಶ್ಮಶಾನಕ್ಕೆ ಎತ್ತಿ 
ಕೊಂಡೊಯ್ಯುವ ವಾದ್ಯ ಕೇಳಿಸುತ್ತದೆ. ಹೀಗೆ ಬೀದಿಯೆಲ್ಲ ಬಗೆಬಗೆಯ 
ಜೀವನದಿಂದ ಕಳಕಳಸುತ್ತಿರುತ್ತದೆ 

ಆದರೆ ಈ ನಮ್ಮ ಶೀತದೇಶದ ಪಂಡಿತನು ವಾಸವಾಗಿದ್ದ ಮನೆಯ 
ಎದುರುಮನೆಯಲ್ಲಿ ಮಾತ್ರ ಜೀವದ ಚಿಹ್ನೆ ಏನೂ ಇರಲಿಲ್ಲ, ಎಲ್ಲ ಮೌನ 
ವಾಗಿತ್ತು. ಆದರೂ ಆ ಮನೆಯಲ್ಲಿ ಯಾರೋ ವಾಸವಾಗಿದ್ದರೆಂಬುದು 
ನಿಜ. ಏಕೆಂದರೆ, ಕಿಟಿಕಿಯ ಮುಂದಿನ ಮುಖಶಾಲೆಯಲ್ಲಿ ಹೂಗಳು 
ಚೆನ್ನಾಗಿ ಅರಳಿದ್ದುವು ನೀರು ಹುಯ್ಯುವವರು ಯಾರೂ ಇಲ್ಲದೆ ಆ ಬಿಸಿಲಿನಲ್ಲಿ 
ಹೂಗಳು ಹಾಗೆ ಬೆಳೆಯುವುದು. ಸಾಧ್ಯನಿಲ್ಲ ಅದ್ದರಿಂದ ಗಿಡಗಳಿಗೆ ನೀರು 
ಎರೆಯಲು ಆ ಮನೆಯಲ್ಲಿ ಯಾರೋ ಇರಬೇಕು. ಮುಖಶಾಲೆಯ ಹಿಂದು 
ಗಡೆ ಇದ್ದ ಕಿಟಿಕಿಯ ಬಾಗಿಲು ಸಂಜೆಯ ಹೊತ್ತು ಅರ್ಥ ಕೆರೆದ್ದಿರುತ್ತಿತ್ತು ; 
ಮನೆಯ ಮುಂಭಾಗ ಕತ್ತಲೆಯಾಗಿದ್ದರೂ ಒಳಭಾಗದಿಂದ ಸಂಗೀತ ಕೇಳಿ 
ಬರುತ್ತಿತ್ತು ಆ ಸಂಗೀತ ಬಹಳ ಸೂಗಸಾಗಿದೆಯೆಂದು ಆ ಪಂಡಿತ ಎಂದು 


ಗಿ ಪಂಡಿಕನ ನೆರಳು 


ಕೊಂಡ. ಅದು ಅವನಿಗೆ ಸೊಗಸಾಗಿಕ್ತೋ ಏನೊ! ಏಕೆಂದರೆ ಅವನಿಗೆ 
ಸೂರ್ಯನ ಶಾಸನವೊಂದನ್ನು ಬಿಟ್ಟು ಉಳಿದುದೆಲ್ಲವೂ ಆ ಉಪ್ಣ ದೇಶದಲ್ಲಿ ಸೊಗ 
ಸಾಗಿತ್ತು. ಪಂಡಿತನು ಇಳಿದುಕೊಂಡಿದ್ದ ಮನೆಯಾತನಿಗೆ ಕೂಡ ಎದುರು 
ಮನೆಯಲ್ಲಿ ಯಾರಿರುವರೆಂದು ತಿಳಿಯದು. ಅಲ್ಲಿ ಇದ್ದವರು ಯಾರನ್ನೂ 
ಅನನು ನೋಡಿರಲಿಲ್ಲ. ಅಲ್ಲಿಂದ ಕೇಳಿಬರುತ್ತಿದ್ದ ಸಂಗೀತ ಬಹಳ ಸಾಮಾನ್ಯ 
ವಾದುದೆಂದು ಅವನ ಅಭಿಪ್ರಾಯ. ಅದನ್ನು ಕೇಳಿ ಕೇಳಿ ಅವನಿಗೆ ಬೇಸರ 
ವಾಗಿತ್ತು. 


“ ಯಾಕೋ ತನ್ನ ಕೈಲಾಗದ ಕೀರ್ತನೆಯನ್ನು ಬಾರಿಸುತ್ತಿರುವ 
ಹಾಗಿದೆ. ಅದೇ ಒಂದೇ ಕೇರ್ತನೆ ಹಾಡಿದ್ದೇ ಹಾಡುತ್ತಾರೆ. ಎಂದೋ 
ಒಂದುದಿನ ಅದು ತನಗೆ ಸಿದ್ಧಿಸುತ್ತದೆ. ಎಂದು ಅವರು ತಿಳಿದುಕೊಂಡಿರ 
ಬಹುದು ಆದರೆ ಅವರು ಎಷ್ಟೇ ಬಾರಿಸಿದರೂ, ನನಗೇನೋ ಸಂದೇಹವೇ !? 
ಎಂದು ಆ ಮನೆಯವನು ಹೇಳಿದ. 


ಒಂದು ಸಲ ಒಂದು ರಾತ್ರೆ ಆ ಪಂಡಿತನಿಗೆ ಎಚ್ಚರವಾಯಿತು. ಮುಖ 
ಶಾಲೆಯ ಬಾಗಿಲನ್ನು ತೆರೆದಿಟ್ಟು ಅನನು ಮಲಗಿದ್ದ. ಅಲ್ಲಿ ಇಳಿಬಿಟ್ಟಿದ 
ಪರದೆಯನ್ನು ಗಾಳಿ ಮೇಲೆ ಎತ್ತಿತ್ತು. ಆಗ ಎದುರುಮನೆಯ ಮುಖಶಾಲೆಯ 
ಮೇಲೆ ಏನೋ ಒಂದು ದಿವ್ಯವಾದ ಪ್ರಕಾಶ ಬಿದ್ದಿತ್ತು. ಮುಖಶಾಲೆಯಲ್ಲಿದ್ದ 
ಹೂಗಳೆಲ್ಲ ಬಗೆಬಗೆಯಾದ ಬಣ್ಣ ಗಳನ್ನು ಕಾರುತ್ತಿ ದ್ಹುವು. ಆ ಹೂಗಳೆ 
ನಡುವೆ ಸರಮಸುಂದರಿಯಾದ ಒಬ್ಬಳು ಕನ್ಯ ನಿಂತಿದ್ದಳು. ಅವಳ ದೇಹ 
ದಿಂದ ದಿವ್ಯವಾದ ಬೆಳಕು ಪ್ರವಹಿಸಿ ಬಂದು ನ ಕಣ್ಣುಗಳನ್ನು ಕೋರೈ 
ಸಿತು. ಆದರೆ ಅವನು si ನಿದ್ರೆಯಿಂದ ಎಚ್ಚೆತ್ತು ಇನ್ನೂ ಆಗತಾನೆ 
ಕಣ್ಣುಬಿಡುತ್ತಿದ್ದ ಸ ಥಟಕೃನೆ ಹಾಸಿಗೆಯಿಂದ ಒಂದೇ ನೆಗೆತ ನೆಗೆದು, 
ಮೆಲ್ಲನೆ ನರಣೆಯ ಹಿಂಜಿ ಸರಿದು ನಿಂತ. ಆದರೆ ಆ ಕನ್ಯೆ ಕಣ್ಮರೆಯಾದಳು 
ಜಿಳಕಿನ ಪ್ರಕಾಶ ಮಾಯವಾಯಿತು, ಹೂಗಳು ಎಂದಿನ ಹಾಗೆಯೇ ಜೆಲು 
ವಾಗಿದ್ದರೂ ಆಗತಾನೆ ಕಂಡ ಕಾಂತಿ ಅಲ್ಲಿರಲಿಲ್ಲ. ಮೊಗಸಾಲೆಯ ಹಿಂದಿನ 
ಬಾಗಿಲು ಅರ್ಥ ತೆರೆದಿತ್ತು, ಮನೆಯ ಒಳಭಾಗದಿಂದ ಮೋಹಕವಾದ 
ಸಂಗೀತ ಕೇಳಿಬಂತು. ಪಂಡಿತನ ಮನಸ್ಸಿನಲ್ಲಿ ಚಿತ್ರವಿಚತ್ರವಾದ ಭಾವನೆ 


ಪಂಡಿತನ ನೆರಳು ೧೩ 


ಗಳು ಹುಟ್ಟಿ ದುವು. ಆ ಮನೆಯಲ್ಲಿ ಯಾರಿ”ಬಹುದು? ಆ ಮನೆಗೆ ಹೋಗು 
ವುದಕ್ಕೆ ಬಾಗಿಲು ಯಾವ ಕಡೆ? ಬೀದಿಯಲ್ಲಾಗಲಿ ಪಕ್ಕದ ಓಣಿಯಲ್ಲಾಗಲಿ 
ಸಾಲುಸಾಲಾಗಿ ಅಂಗೆಡಿಗಳು. ಆ ಮನೆಯವರು ಹೋಗಿ ಬರಬಹುದಾದ 
ಬಾಗಿಲು ಎಲ್ಲಿಯೂ ಕಾಣಿಸದು. 


ಒಂದು ಸಂಜೆ ಪಂಡಿತನು ಮುಖಶಾಲೆಯಲ್ಲಿ ಕುಳಿತಿದ್ದನು. ಅವನ 
ಕೊಠಡಿಯಲ್ಲಿ, ಅವನ ಬೆನ್ನ ನಿಂದೆ ಒಂದು ದೀಸ ಉರಿಯುತ್ತಿತ್ತು ಸಹಜ' 
ವಾಗಿ, ಅವನ ನೆರಳು ಅವನ ಎದುರುಮನೆಯ ಗೋಡೆಯಮೇಲೆ ಬಿತ್ತು. 
ತನ್ನ ಮುಖಶಾಲೆಯಲ್ಲಿ ಕುಳಿತು ಅವನು ಅಲುಗಾಡಿದರೆ ಅವನ ನೆರಳು 
ಎದುರುಮೆನೆಯ ಮುಖಶಾಲೆಯೆಲ್ಲಿ ಚಲಿಸುತ್ತಿತ್ತು. 


" ಈ ಎದುರು ಮನೆಯಲ್ಲಿ ಓಡಾಡತಕ್ಕಂಥದು ನನ್ನ ನೆರಳು ಒಂದೇ 
ಎಂದು ಕಾಣುತ್ತದೆ. ಅಜೋ, ಅಲ್ಲಿಯ ಹೂಗಳ ನಡುವೆ ನನ್ನ ನೆರಳು 
ಎಷ್ಟು ಸುಖವಾಗಿ' ಕುಳಿತುಕೊಂಡಿದೆ. ಹಿಂದಿನ ಬಾಗಿಲು ಅರ್ಧ ತೆಗೆದಿದೆ. 
ಹಾಗೇ ಮೆಲ್ಲನೆ ಒಳಗೆ ನುಸುಳಿ, ಅಲ್ಲಿ ಏನಿದೆ ನೋಡಿಕೊಂಡು, ಅನಂತರೆ 
ನನ್ನ ಬಳಿಗೆ ಹಿಂದಿರುಗಿ ಬಂದು, ತಾನು ಕಂಡದ್ದನ್ನು ನನಗೆ ಹೇಳುವ ಜಾಣ 
ತನ ಈ ನೆರಳಿಗಿರಬಾರದೆ? '' ಎಂದುಕೊಂಡು, ಚೇಸ್ಟೆಗಾಗಿ “ ಏ ನೆರಳೆ! 
ನೀನು ಇರುವುದಕ್ಕೆ ಇಷ್ಟಾದರೂ ಕೆಲಸಮಾಡು. ಹೋಗ್ಕು ನೋಡಿ 
ಕೊಂಡು ಬಾ'' ಎಂದು ಪಂಡಿತನು ಶಲೆದೂಗಿದನು. ನೆರಳು ತಾನೂ 
ತಳೆದೂಗಿಶು. 


“ ಒಳ್ಳೆಯದು. ಹೋಗು. ಆದರೆ ಅಲ್ಲಿಯೇ ನಿಂತುಬಿಡಬೇಡ.” 
ಎಂದು ಹೇಳುತ್ತ ಪಂಡಿತನು ಒಳಕ್ಕೆ ಹೋಗಲು ಎದ್ದು ನಿಂತನು. ಎದುರಿನ 
ಮುಖಶಾಲೆಯಲ್ಲಿ ನೆರಳಾ ಎದ್ದು ನಿಂತಿತು. ಸಂಡಿತನು ತನ್ನ ಕೊಠಡಿಯ 
ಕಣೆ ತಿರುಗಿದಾಗೆ, ನೆರಳೂ ತಿರುಗಿತು. ಯಾರಾದರೂ ಗಮಸಿಸಿದ್ದರೆ, ಪಂಡಿ 
ತನು ತನ್ನ ಕೊಠಡಿಯೊಳಕ್ಕೆ ಕಾಲಿಟ್ಟು ಬಾಗಿಲಸರಡೆಯನ್ನು ಇಳಿಬಿಟ್ಟ 
ಸಮಯದಲ್ಲಿಯೇ ಆ ನೆರಳು ನೇರವಾಗಿ ಎದುರುಮನೆಯ ಮೊಗಸಾಲೆಯ 
ಹಿಂದಿನ ಬಾಗಿಲ ಮೂಲಕವಾಗಿ ಒಳಕ್ಕೆ ಹೋದುದನ್ನು ಕಾಣಬಹುದಾಗಿತ್ತು. 


೧೪ ಪಂಡಿತನ ನೆರಳು 


ಮಾರನೆಯ ಬೆಳಗ್ಗೆ ಪಂಡಿತನು ಕಾಫಿಯನ್ನು ಕುಡಿಯುವುದಕ್ಕಾಗಿ 
ಮನೆಯಿಂದ ಹೊರಗೆ ಹೊರಟು, ವೃತ್ತಪಕ್ರಿಕೆಗಳನ್ನು ಓದುತ್ತ ನಿಂತ. 
ಬಿಸಿಲಿನಲ್ಲಿ ಹಾಗೆಯೇ ನೋಡಿಕೊಂಡು “ ಇದೇನಿದು? ನನ್ನ ನೆರಳೇ ಇಲ್ಲ 
ವಲ್ಲ! ಹಾಗಾದರೆ ನೆನ್ನೆ ರಾತ್ರೆ ಆ ಎದುರುಮನೆಯ ಒಳಕ್ಕೆ ಹೋದ ನನ್ನ 
ನೆರಳು ಇನ್ನೂ ಹಿಂದಿರುಗಿ ಬಂದಿಲ್ಲ! ಛೆಛೆಛೆಛೆ!*” ಎಂದುಕೊಂಡ. 


ಪಂಡಿತನ ಮನಸ್ಸಿಗೆ ತುಂಬಾ ಕಿರಿಕಿರಿಯಾಯಿತು. ತನ್ನ ನೆರಳು 
ಮಾಯವಾದುದಕ್ಕಾಗಿ ಅವನು ಅಷ್ಟು ಚಿಂಕಿಸಲಿಲ್ಲವಾದರೂ ನೆರಳಿಲ್ಲದ ಒಬ್ಬ 
ಮನುಷ್ಯನ ಕತೆಯೊಂದನ್ನು ಅವನು ಕೇಳಿದ್ದ. ಅವನ ಊರಿನಲ್ಲಿ ಎಲ್ಲರೂ 
ಆ ಕತೆಯನ್ನು ಕೇಳಿದ್ದರು. ಈಗ ಶಾನು ತನ್ನ ಊರಿಗೆ ಹಿಂದಿರುಗಿ, ತಾನು 
ತನ್ನ ನೆರಳನ್ನು ಕಳೆದುಕೊಂಡ ಕತೆಯನ್ನು ಹೇಳಿದಕ್ಕೆ ಕೇಳಿದವರೆಲ್ಲ "ಇದು 
ಆ ಹಳೆಯ ಕತೆಯ ಅನುಕರಣ' ಎನ್ನಬಹುದು. ಆದರೆ ಅಂಧ ಮಾತು 
ಆಡಿಸಿಕೊಳ್ಳುವುದಕ್ಕೆ ಆ ಪಂಡಿತೆನಿಗೆ ಇಷ್ಟವಿರಲಿಲ್ಲ. ಆದ್ದರಿಂದ ಅವನು 
ಅದರ ವಿಷಯವನ್ನೇ ಪ್ರಸ್ತಾಪಿಸುವುದಿಲ್ಲವೆಂದು ನಿಶ್ಚಯಮಾಡಿಕೊಂಡ 


ಸಂಜೆ ಅವನು ಪುನಃ ತನ್ನ ಮುಖಶಾಲೆಗೆ ಹೋದ. ಹೋಗುವಾಗ 
ತನ್ನ ಬಿನ್ನ ಹಿಂದೆ ಬೆಳಕನ್ನು ಇಟ್ಟು ಹೋದ ಏಕೆಂದಕಿ, ನೆರಳು ಯಾವಾ 
ಗಲೂ ತನ್ನ ಯಜಮಾನನನ್ನು ಆಶ್ರಯಿಸುತ್ತದೆ. ಎಂಬುದು ಅವನಿಗೆ 
ಗೊಕ್ತಿತ್ತು. ಆದರೆ ಆ ನೆರಳನ್ನು ಹೊರಗೆಳೆಯುವುದು ಅಷ್ಟು ಸುಲಭವೂ 
ಗಿರಲಿಲ್ಲ.. ಪಂಡಿತನು ಮುದುರಿಕೊಂಡು ಕುಳಿತ, ನಿಮಿರಿ ಎದ್ದು ನಿಂತ. 
ಆದರೆ ನೆರಳೇ ಇಲ್ಲ. ನೆರಳು ಬರಲೂ ಇಲ್ಲ ಎರಡು ಮೂರು ಸಲ 
ಕೆಮ್ಮಿ ಕರೆದ. ಆದರೂ ನೆರಳು ಬರಲಿಲ್ಲ. "ಛೆಛೆಛೆಛೆ!' ಎಂದು 
ಕೊಂಡ. 


ಆದರೆ ಉಸ್ಸದೇಶಗಳಲ್ಲಿ ಎಲ್ಲವೂ ಬಹು ಬೇಗಬೇಗ ಬೆಳೆಯುತ್ತವೆ 
ಒಂದುವಾರ ಕಳೆಯುವುದರೊಳಗೆ ಪಂಡಿತನು ಬಿಸಿಲಿನಲ್ಲಿ ಓಡಿಯಾಡುವಾಗ 
ಅವನ ಕಾಲ ಬಳಿಯಿಂದ ಒಂದು ಹೊಸ ನೆರಳು ಹುಟ್ಟಿಕೊಂಡಿತು. ಮೂರು 
ವಾರ ಕಳೆದಮೇಲೆ ಪಂಡಿತನ ಹೊಸ ನೆರಳು ತಕ್ಕಮಟ್ಟಿಗೆ ಬೆಳೆಯಿತು. 


ಪ”ಡಿತನ ನೆರಳು ೧೫ 


ಪಂಡಿತನು ತಾನು ಶನ್ನ ಶೀತನೀರಗಳಿಗೆ ಹಿಂದಿರುಗಿದ ಮೇಲೆಯೂ ನೆರಳು 

ಬೆಳೆಯುತ್ತಲೇ ಇತ್ತು. “ಹಾಡಿದರೆ, ನೆರಳು ಯಜಮಾನನಿಗೆ ಎರಡರಷ್ಟು 

ಇತ್ತು. ಪಂಡಿತನು ತನ್ನ ಊರಿಗೆ ಬಂದ ಮೇಲೆ ಸತ್ಯವನ್ನೂ ಸೌಂದರ್ಯ 

ವನ್ನೂ ಕುರಿತು ಅನೇಕ ಗ್ರೆಂಧಗಳನ್ನು ಬರೆದನು, ತಾನು ತನ್ನ ಸಂಚಾರಗಳಲ್ಲಿ 

ಕಂಡ ಅನೇಕ ಒಳ್ಳೆಯ ವಿಷಯಗಳನ್ನು ಕುರಿತು ಬರೆದನು. ಹೀಗೆಯೇ 
ಸ್ಟೋ ದಿನಗಳು, ಅನೇಕಾನೇಕ ವರುಷಗಳು ಕಳೆದುವು. 


ಒಂದುದಿನ ಸಂಜೆ, ಪಂಡಿತನು ಕನ್ನ ಪುಸ್ತಕಗಳ ನಡುವೆ ಕುಳಿತಿದ್ದಾಗ 
ಯಾರೋ ಮೃದುವಾಗಿ ಬಾಗಿಲು ತಟ್ಟದ ಹಾಗಾಯಿತು. ಪಂಡಿತನು 
" ಒಳಗೆ ಬನ್ಸಿ' ಎಂದ. ಆದರೆ ಯಾರೂ ಬರಲಿಲ್ಲ. ಪಂಡಿತನು ತಾನೇ 
ಎದ್ದು ಬಾಗಿಲು ತೆರೆದು ನೋಡಿದರೆ, ಅಲ್ಲಿ ಒಬ್ಬ ತೆಳ್ಳನೆಯ ಮನುಷ್ಯ 
ನಿಂತಿದ್ದ. ಅವನು ಅಷ್ಟು ತೆಳುವಾಗಿರುವುದನ್ನ ಕಂಡು ಪಂಡಿತನಿಗೆ ತುಂಬ 
ಚಿಂತೆಯಾಯಿತು. ನೊಡಿದಕ್ಕೆ ಅವನು ಚೆನ್ನಾಗಿ ಉಡುಪು ಹಾಕಿಕೊಂಡು, 
ಸಭ್ಯನಾಗಿ ಕಾಣುತ್ತಿದ್ದ “ನೀನು ಯಾರು? ಬ ಎಂದು ಪಂಡಿತ ಅವನನ್ನು 
ಕೇಳಿದ. 


ಚೆನ್ನಾಗಿ ಒಟ್ಟಃ.ರೆ ಹಾಕಿಕೊಂಡಿದ್ದ ಆ ಆಸರಿಚಿತ *ಓ ನಿಮಗೆ 
ನನ್ನ ಗುರುತು ಆಗಬಹ ದು ಎಂದುಕೊಂಡಿಗೆ. ಆದರೆ ನನಗೆ ಈ ಮಾಂಸದ 
ಬೇಹ ದೊರೆತಿದೆ. ವೈಶೆ.ಂಬ ಬಟ್ಟಿ ಢರಿಸಿದ್ದೇನೆ ಹೌದು, ನಿಜನೇ, 
ಗುರುತು ಸಿಕ್ಕುವುದು ಕಷ್ಟ. ನಾನು ೫0. ಬರುವೆನೆಂದು ನೀವು ನಿರೀಕ್ಷಿ 
ಸಿರೆಲಿಲ್ಲವೆಂದು ಕಾಣುತ್ತ ಅ ಏಕೆ, ನಿಮ್ಮ ಹಳೆಯ ನೆರಳಿನ ಗುರುತು 
ಹತ್ತಲಿಲ್ಲವೇನು? ನಿಮ್ಮನ್ನು ಆ ದಿನ ಬಿಟ್ಟಹೋದಮೇಲೆ ನಾನು ಬಹಳ 
ಅಭಿವೃದ್ಧಿ ಹೊಂದಿದ್ದೇನೆ ಬೇಕಾದಷ್ಟು ಐಶ್ವರ್ಯ ಪಡೆದಿದ್ದೇನೆ. ಮನಸ್ಸು 
ಮಾಡಿದರೆ ನಿಮಗೆ ಬೇಕಾದಷ್ಟು ಹಣ ಕೊಟ್ಟಿ, ನಿಮ್ಮ ಸೇವೆಯಿಂದ ಬಿಡಿಸಿ 
ಕೊಂಡು, ನಾನ: ಸ್ವತಂತ್ರನುಗಿರಬಲ್ಲೆ ” ಎದು ತನ್ನ ಗೆಡಿಯಾರದ ಸರ 
ಪಣಿಗೆ ಪೋಣಿಸಿದ್ದ ಹಲವು ಅವ ೂಲ್ಯಭನಾದ ಆಭರಣಗಳನ್ನು ಕೈಯಲ್ಲಿ 
ತಿರುಗಿಸುತ್ತ ಹೇಳಿದ. ಅವನ ಬೆರಳುಗಳಲ್ಲಿ ವಜ್ರದ ಉಂಗುರಗಳು ಫಳಫಳ 
ಹೊಳೆದುವು. 


೧೬ ಪಂಡಿಕೆನ ನೆರಳೂ 


“ ನಿನಿದು ಪರಮಾಶ್ಚರ್ಯ? ಇದು ಹೇಗೆ ಸಾಧ್ಯವಾಯಿತು? * ಎಂದು 
ಪಂಡಿತ ಕೇಳಿದ. 


ಅದಕ್ಕೆ ನೆರಳು “ ಹೌದು, ಆಶ್ಚರ್ಯವಾಗುವುದು ಸಹಜವೇ. ಸಮಾನ್ಯ 
ವಾಗಿ ಹೀಗೆ ಆಗುವುದಿಲ್ಲ. ಆದರೆ ನೀವೇನೂ ಸಾಮಾನ್ಯರಾದ ಮನುಷ್ಯ 
ರಲ್ಲ. ನಾನಂತೂ ಚಿಕ್ಕಂದಿನಿಂದಲೂ ನಿಮ್ಮ ಕಾಲುಹಿಡಿದುಕೊಂಡು ನೀವು 
ನಡೆದ ಹಾಗೆಯೇ ನಡೆದಿದ್ದೇನೆ ನನಗೂ ವಯೆಸ್ಸಾಗಿ, ಒಂಟಿಯಾಗಿ ತಿರು 
ಗಾಡುವುದಕ್ಕೆ ನಾನು ಯೋಗ್ಯನೆಂದು ನಿಮಗೆ ತೋರಿಬಂದಾಗ, ನಾನು ನನ್ನ 
ದಾರಿ ಹಿಡಿದು ಹೊರಟು, ಇದೋ ಈಗ ಈ ಅಭಿವೃದ್ಧಿ ಸ್ಥಿತಿಯಲ್ಲಿದ್ದೇನೆ. 
ಆದರೆ ನೀವು ಸಾಯುವುದಕ್ಕೆ ಮುಂಜೆ ಒಂದುಸಲ ನಿಮ್ಮನ್ನು ಕಾಣಬೇಕ; 
ಎನ್ಸಿಸಿತು. ಮತ್ತು ನಾನು ಹುಟ್ಟಿ ಬೆಳೆದ ಈ ಸ್ಥಳವನ್ನು ಇನ್ನೊಮ್ಮೆ 
ನೋಡಬೇಕು ಎನ್ನಿಸಿತು. ಸ್ವದೇಶದ ಮೇಲೆ ಪ್ರೀಕಿಯಿರುವುದು ಸಹಜವಲ್ಲವೆ? 
ನೋಡಿದೆ. ನೀವೂ ಒಂದು ಹೊಸ ನೆರಳನ್ನು ಸಂಪಾದಿಸಿಕೊಂಡಿದ್ದೀರಿ 
ಒಳ್ಳೆಯದು. ಇಷ್ಟುದಿನ ನನ್ನನ್ನು ಸಾಕಿ ಚೆಳೆಸಿದ್ದದ್ಯಾಗಿ ನಾನು ನಿಮಗೆ 
ಏನು ಕೊಡಬೇಕು? *ಹೇಳಿ, ಏನೂ ಸಂಕೋಚಚೇೀಡ'' ಎಂದಿತು. 


“ ಓ, ನೀನು ನಿಜವಾಗಿಯೂ ನನ್ನ ನೆರಳೇ ಹೌದೇನು? ಇದು ನಿಜ 
ವಾಗಿಯೂ ಪರಮಾಶ್ಚರ್ಯವೇ ಹೌಡು. ಮನುಷ್ಯನಾದವನ ಹಳೆಯ ನೆರಳು 
ತಾನೂ ಮನುಷ್ಯನಾಗಲು ಸಾಧ್ಯವೆಂದು ನಾನು ಎಣಿಸಿರಲಿಲ್ಲ'' ಎಂದು 
ಪಂಡಿತನು ಹೇಳಿದನು. 


“ ಅದೆಲ್ಲ ಸರಿ, ನಾನು ನಿಮಗೆ ತೀರಿಸಜೇಕಾದ ಖಣ ಏನು? ಹೇಳಿ 
ಯಾರ ಹಂಗಿಗೂ ಒಳಗಾಗಿರುವುದಕ್ಕೆ ನನಗೆ ಇಸ್ಟವಿಲ್ಲ'' ಎಂದು ನೆರಳ: 
ಹೇಳಿತು. 


ಅದಕ್ಕೆ ಪಂಡಿತ “ಛೆ ಛೆ! ಎಂಥ ಮಾತನಾಡುತ್ತೀಯೆ? ನನಗೊ 
ನಿನಗೂ ಜುಣದ ಮಾತು ಏನುಬಂತು? ನೀನೂ ನನ್ನ ಹಾಗೆಯೇ ಸ್ವತಂತ್ರ. 
ನಿನ್ನೆ ಅದೃಷ್ಟವನ್ನು ನೋಡಿ ನನಗೆ ತುಂಬಾ ಸಂತೋಷವಾಗಿದೆ. ನೀನು 
ನನ್ನ ಸ್ನೇಹಿತನ ಹಾಗೆ. ಬಾ, ಕುಳಿತುಕೊ. ಕುಳಿತುಕೊಂಡು, ಠಾವು 


ಗ 
N AAR 
N 
[11] 
AU 


ಬಾ 
ರಾಲಿ 


ಸ 


ದ್‌ 
ಹಲಿ 


ಕ 


pies F 


Mg 


7 


ತೆ 
4 
ಇ 


4 \ 
Re 
ಸ, 
ಸ 
ke ಕ್ಕ 
ಢ N 
Me ' 


1 pT \ 

| ಪ್‌ i 
ಸ್ಯ ಎ 
PN Wr tnt of 
1 


AN an 


ನ್‌್‌ } | ತ 
x ರ್‌ ತ್‌ 
ಟ್‌ p \ 
| 


AC 


| 
W 
K 


Fl 


\ 


\i 


1, 


MM 


ಹ 


MN '' 


| | 


ಮಾ { § | 
ಹತ 
ಆ ಲ ಎ | | 
ಎಷ್ಟ್‌ il 
ಜಾವಾದ ನೆ 


ಪಂಡಿತನೂ ಅವನ ಹಳೆಯ ನೆರಳೂ 


ಹಂಡಿತನ ನೆರಳು 


ನೆರಳು ತಾನು ಆಶ್ರಯಿಸಿಕೊಂಡಿದ್ದ ಮನುಷ್ಯನನೆ 
ಬಿಟ್ಟು ಸ್ವತೆಂತ್ರಮಗಿ ಹೋಗುವುದು ಅಸಂಭವ, ನಿಜ. ಆದರೆ 
ನೆರಳಿನ ಹಾಗೆ ಪರ: ವಲಂಬಿಗೆಳಾದ ಎಷ್ಟೋ ಜನ, ಅವಕಾಶ 
ದೊರೆಕೊಡನೆ, ಸ್ವಲ್ಪ ಅನುಕೂಲ ಒದಗಿದೊಡನೆ, ಹಿಂದಿನ 
ಆಶ್ರಯವನ್ನು ಮಕೆತುಯೋಗುವುದಿಲ್ಲವೆ? 
ನೆರಳು ತಾನು ಮನುಷ್ಯನಂತೆ ಮೈಕೂಡಿಕೊಂಡು ತನಗೆ 
ಯವಾಗಿದ್ದ ಮನುಷ್ಯನೆದುರು ಮೆರೆಯುವುದು ಅಸಂಭವ, 
ಆದರೆ ನೆರಳಿನ ಹಾಗಿದ್ದವರು ಎಷ್ಟೋ ಜನ್ಯ ಸ್ವಲ್ಪ 
ಅವಕಾಶ ದೊರೆಕೊಡನೆ, ಸ್ವಲ್ಪ ಅನುಕೂಲ ಒದಗಿದೊಡನೆ, 
ಶನುಗೆ ಅಶ್ರಯ ವಾಗಿದ ವರೆ ಸರಿಸಮಾನಸ್ವಂಧರಂಕೆ ಮೆರೆಯು 


~d 


ನೆರಳಾಗಿದ್ದುದು ತನ್ನ ಯಜಮಾನನ ಸಾವಿಗೆ ಕಾರಣ 
ವಾಗ.ವುಡು ಅಸಂಭವ, ನಿಜ. ಆದರೆ ನೆರಳಿನಂಥ ಎಸ್ಟೋ 
ಸ್ರಾರ್ಧವನ್ನು ಸಾಧಿಸಿಕೊಳ್ಳುವುದಕ್ಕಾಗಿ, ಹಿಂದಿನ 
ಉಪಕಾರವನ್ನು ಮರೆತು, ಕೃತಫ್ನರಾಗಿ, ತಮಗೆ ನೆರಳು 
ಕೊಟ್ಟಿ ಮರವನ್ನೇ ಬ ಡಸಹಿತವಾಗಿ ನಾಶಮಾಡುವುದಿಲ್ಲವೆ? 


ಎದ ಮೇಲಿ, ಈ ನೆರಳಿನ ಕತೆ ನಿಜದ ಕತೆಯಲ್ಲವೆ? 


ಪಂಡಿಶನ ನೆರಳು 6೭ 


ಆ ಉಷ್ಣ ದೇಶಗಳಲ್ಲಿ ಇದ್ದಾಗ ಆ ಎದುರುಮನೆಯಲ್ಲಿ ನೀನು ಏನೇನು ಕಂಡೆ 
ಎಂಬುದನ್ನು ನನಗೂ ಸ್ವಲ್ಪ ಹೇಳು '' ಎಂದನು. 


ಈ"ಹಾಗೇ ಆಗಲಿ. ಹೇಳುತ್ತೇನೆ” ಎಂದು ನೆರಳು ಅಲ್ಲಿದ್ದ ಕುರ್ಚಿಯ 
ಮೇಲೆ ಕುಳಿತುಕೊಂಡು, “ ಆದರೆ ಮಾತ್ರ, ನಾನು ನಿಮ್ಮ ನೆರಳಾಗಿದ್ದೆನೆಂದು 
ಈ ಊರಿನಲ್ಲಿ ಯಾರಿಗೂ ತಿಳಿಸುವುದಿಲ್ಲನೆಂದು ನೀವು ನನಗೆ ವಾಗ್ದಾನಮಾಡ 
ಜೀಕು. ನಾನೂ ಮದುವೆ ಮಾಡಿಕೊಂಡು ಸಂಸಾರ ನಡೆಸಬೇಕೆಂದಿದ್ದೇನೆ. 
ಸಂಸಾರ ನಡಸುವುದಕ್ಕೆ ಬೇಕಾದ ಸಂಪತ್ತೂ ನನಗಿದೆ'' ಎಂದಿತು. 


_* ನೀನು ಅದರ ಬಗೆಗೆ ಏನೂ ಚಿಂತಿಸಬೇಡ. ನೀನು ಯಾರೆಂಬು 
ದನ್ನು ನಾನು ಯಾರಿಗೂ ತಿಳಿಸುವುದಿಲ್ಲ. ಇದೋ, ಕೈಮೇಲೆ ಕೈಹಾಕಿ 
ಹೇಳುತ್ತೇನೆ. ಇದು ಮನುಷ್ಯಮನುಷ್ಯರಿಗೆ ಆದ ಒಪ್ಪಂದ > ಎಂದು 
ಪಂಡಿತೆ ಹೇಳಿದ. 

“ ಮನುಷ್ಯಮನುಷ್ಯರಿಗೆ ಆದ ಒಪ್ಪಂದವಲ್ಲ, ಮನುಷ್ಯನಿಗೂ ನೆರ 
ಳಿಗೂ ಆದ ಒಪ್ಪಂದ > ಎಂದಿತು ನೆರಳು. ಆ ಮಾತು ನೆರಳಿನ ಬಾಯಿಂದ 
ತಾನಾಗಿಯೇ ಬಂತು. 

ನಿಜವಾಗಿಯೂ ಆ ನೆರಳು ಮನುಷ್ಯನ ಹಾಗೆ ಆಗಿದ್ದುದನ್ನು ನೋಡಿ 
ದರೆ ಆಶ್ಚರ್ಯವಾಗುತ್ತಿತ್ತು. ಆ ಬಟ್ಟೆ ಬರೆಗಳೋ, ಆ ವೇಷಭೂಸಣಗಳ್ಳೋ, 
ಆ ಗಡಿಯಾರದ ಸರಪಣಿಯೋ, ಅದಕ್ಕೆ ತಗುಲಿಸಿದ್ದ ಆಭರಣಗಳೋ, ಆ 
ಎರಡು ಕೈಗಳ ಬೆರಳುಗಳಿಗೆ ಹಾಕಿದ ಉಂಗುರಗಳೋ ನೋಡಿದರೆ ಆಶ್ಚರ್ಯ 
ವಾಗುತ್ತಿತ್ತು. ಇದು ನೆರಳು ಎಂದು ಹೇಳಿದರೆ ಯಾರೂ ನಂಬುವ 
ಹಾಗಿರಲಿಲ್ಲ. 


“ ಒಳ್ಳೆಯದು. ನೀವು ತಿಳಿಯಲು ಕುತೂಹಲಪಡುತ್ತಿರುವ ವಿಷಯ 
ವನ್ನು ನಿಮಗೆ ತಿಳಿಸುತ್ತೀನೆ. ಕೇಳಿ'' ಎಂದು ನೆರಳು ಆ ಸಂಡಿತನ ಕಾಲ 
ಬಳಿಯಲ್ಲಿ ನಾಯಿಯ ಹಾಗೆ ಮಲಗಿದ್ದ ಹೊಸ ನೆರಳಿನ ತೋಳಿನಮೇಲೆ ತನ್ನ 
ಎಡಗಾಲಿನ ಪಾದರಕ್ಷೆಯನ್ನು ಬಲವಾಗಿ ಊರಿ ಹೇಳಿತು. ಇದೇನು, ತಾನು 
ಮನುಷ್ಯನೆಂಬ ಅಹಂಕಾರದಿಂದ ಹಾಗೆ ಮಾಡಿತೋ, ಅಥವಾ ಆ ಹೊಸ 

2 


೧೮ ಪಂಡಿಕನ ನೆರಳು 


ನೆರಳು ತನಗೆ ಅಂಟಿಕೊಳ್ಳಲೆಂಬ ಆಸೆಯಿಂದ ಹಾಗೆ ಮಾಡಿತೋ ತಿಳಿಯದು. 
ಆದರೆ ಆ ಮಲಗಿದ್ದ ನೆರಳು ಮಾತ್ರ ಸ್ವಲ್ಪವೂ ಅಲುಗಾಡದೆ, ತನ್ನ ಯಜ 
ಮಾನನನ್ನು ಬಿಟ್ಟು ಹೋದ ನೆರಳು ತಾನೂ ಹೇಗೆ ಮನುಷ್ಯನಾಶ್ಚ್ಮಿಹುದು 
ಎಂಬ ಅಪೂರ್ವವಾದ ಗುಟ್ಟನ್ನು ತಿಳಿಯಬೇಕೆಂದು ಶಾಂತವಾಗಿ ಮಲಗಿತ್ತು. 


4 ಆ ಸಾವು ಇದ್ದ ಮನೆಯ ಎದುರು ಮನೆಯಲ್ಲಿ ದೇವಲೋಕ 
ದಿಂದಲೇ ಬಂದಂಧ ದಿವ್ಯಸುಂದರಿ ಇದ್ದಳು ಎಂಬುದು ನಿಮಗೆ ಗೊತ್ತೆ? ಓ, 
ಅನಳು ಸಾಕ್ಷಾತ್‌ ಸರಸ್ವತಿಯ ಹಾಗಿದ್ದ ಳೆ. ನಾನೂ ಅಲ್ಲಿ ಮೂರು ವಾರೆ 
ಇದ್ದೆ. ಆದರೂ ನೂರು ಸಾವಿರ ವರುಷಗಳ ಹಾಗಿತ್ತು. ಆ ಕಾಲದಲ್ಲಿ 
ನಾನೂ ತುಂಬ ಗೆದ್ಯ, ಪದ್ಯ ಓದಿದೆ. ನನಗೂ ತುಂಬ ತಿಳಿವಳಿಕೆ ಬಂತು, 
ನಾನೂ ಜ್ಞಾನ ಸಂಪಾದಿಸಿದೆ '' ಎಂದು ನೆರಳು ಫೇಳಿತು. 


ಅದಕ್ಕೆ ಪಂಡಿತನು “ ಸರಸ್ವತಿ ಎಂದು ಹೇಳಿದೆಯ | ಆಕೆ ಯಹಿಯ 
ಹಾಗೆ ಆ ಮಹಾಪಟ್ಟಣದಲ್ಲಿ ಏಕಾಂತವಾಗಿ ವಾಸವಾಗಿದ್ದಳು. ಸರಸ್ವತಿ 
ಎಂದೆಯ ! ನಾನು ಅವಳನ್ನು ಕಂಡದ್ದು ಒಂದು ಕ್ಷಣ ಮಾತ್ರ. ಅದೂ ಆಗ 
ತಾನೆ ನಿದ್ರೆಯಿಂದ ಎದ್ದಾಗ. ಅವಳು ಆ ಮುಖಕಾಲೆಯಲ್ಲಿ, ಆ ಬಣ್ಣ 
ಬಣ್ಣದ ಹೂಗಳ ನಡ ನೆ” ಸಾಕ್ಲಾತ್ತಾದ ಇಂದ್ರಥನುಸ್ಸಿನ ಹಾಗೆ ಪ್ರಕಾಶಿ 
ಸುತಿ ಕ್ರಿದ್ದಳು. ಹೇಳು, ನೀನು ಆ ಸಂಜೆ ಭಷ 'ಮುಖಶಾಲೆಯಲ್ಲಿದ್ದೆ 
ಅಲ್ಲವೆ? ಅಲ್ಲಿಂದ ಮನೆಯೊಳಕ್ಕೆ ಹೋದೆ. ಆಮೇಲೆ? ಅಲ್ಲೇನು 
ನೋಡಿದೆ? '' ಎಂದನು. 


ಅದಕ್ಕೆ ನೆರಳು “ ಬಾಗಿಲಿನಿಂದ ಒಳಕ್ಕೆ ಹೋದ ಒಡನೆ ಪಕ್ಕದಲ್ಲಿ 
ಒಂದು ಸಣ್ಣ ಕೊಠಡಿಯಿತ್ತು. ನೀವು ಇನ್ನೂ ಎದುರು ಮುಖಶಾಲೆಯಲ್ಲೇ 
ಕುಳಿತು ದೃಷ್ಟಿಸಿ ನೋಡುತ್ತಿದ್ದಿರಿ. ಅಲ್ಲಿ ಅಷ್ಟೇನೂ ಬೆಳಕು ಇರಲಿಲ್ಲ. 
ಇನ್ನೂ ಮಸಕುಮಸಕಾಗಿತ್ತು. ಹೆಚ್ಚು 'ಬೆಳೆಕು "ಇದ್ದಿದ್ದರೆ ನಾನೆಲ್ಲಿ ಬದುಕು 
ತ್ರಿದ್ದಿ? ಆದರೆ ಒಳಗೆ ತುಂಬ ಪ್ರಕಾಕನಿತ್ತು ಅದರ ಹತ್ತಿರದಲ್ಲೇ ಆ ಕನ 
ಇದ್ದ ಳು. ನಾನೂ ಬಹಳ ಜಾಗರೂಕಕೆಯಿಂದ ನಿಂತು ನೋಡುತ್ತಿದ್ದೆ 4 
ಎಂದಿತು, 


ಪಂಡಿಶನ ನೆರಳು ೧೯ 


“ ಅಲ್ಲಿ ನೀ ಏನು ಕಂಡೆ?” ಎಂದ ಪಂಡಿತೆ. 


“ಅಲ್ಲಿ ನಾನು ಎಲ್ಲವನ್ನೂ ಕಂಡೆ. ಕಂಡದ್ದನ್ನೆಲ್ಲ ಹೇಳುತ್ತೇನೆ, 
ಕೇಳಿದರೆ, ಒಂದು ಮಾತು, ನಾನು ಅಹಂಕಾರದಿಂದ ಹೇಳುತ್ತಿಲ್ಲ, 
ನನಗೆ ಜ್ಞಾನವಿದೆ, ಸ್ಥಾನವಿದೆ, ಸಂಸತ್ತಿದೆ ನಾನೂ ಸ್ವತಂತ್ರ, ಇಂಥ 
ನನ್ನನ್ನು ನೀನು ಎಂದು ಸಂಚೋದಧಿಸುವುದು ಬಿಟ್ಟು ನೀವು ಎಂದು 
ಕರೆದರೆ ಮೇಲು ” ಎಂದು ನೆರಳು ಹೇಳಿತು. 


ಅದಕ್ಕೆ ಪಂಡಿತನು “ನಿಜ, ನಿಜ ತಪ್ಪಾಯಿತು. ಅದು ಹಿಂದಿ 
ನಿಂದ ಬಂದ ಹಳೆಯ ಅಭ್ಯಾಸ. ಬಿಡುವುದು ಸುಲಭವಲ್ಲ. ಹೌದು, ನೀವು 
ಹೇಳಿದ್ದು ಸರಿ ಪ್ರಯತ್ನ ಪಡುತ್ತೇನೆ. ಮುಂಜಿ ನೀವು ಕಂಡದ್ದನ್ನು 
ಹೇಳಿ” ಎಂದನು. 


“ ನಾನು ಅಲ್ಲಿ ಎಲ್ಲವನ್ನೂ ಕಂಡಿ. ಕಂಡದ್ದು ಮಾತ್ರವಲ್ಲ, ಎಲ್ಲ 
ವನ್ನೂ ಕೇಳಿದೆ” ಎಂದಿತು ನೆರಳು. 


" ಅಲ್ಲಿ ಆ ಮನೆಯ ಒಳಭಾಗ ಹೇಗಿತ್ತು? ತಂಪಾದ ವನಗಳ 
ಹಾಗಿತ್ತಿ ? ಪವಿತ್ರವಾದ ದೇವಾಲಯದ ಹಾಗಿತ್ತೆ? ಮಿಣಿಕುವ ನಕ್ಷತ್ರಗಳು 
ತುಂಬಿದ ಆಕಾಶಕ್ಕೆ ಮುತ್ತಿಡುವ ವರ್ವತಶಿಖರದ ಹಾಗಿತ್ತೆ ?'' ಎಂದು 
ಪಂಡಿತ ಕೇಳಿದ. 


ನೆರಳು « ನೀವು ಹೇಳುವ ಎಲ್ಲ ವರ್ಣನೆಗಳ ಹಾಗೂ ಇತ್ತು. ಆದರೆ 
ನಾನು ಆ ಒಳಮನೆಯೆಲ್ಲಿ ಕಾಲಿಡಲಿಲ್ಲ. ಸಕ್ಕದ ಕೊಠಡಿಯ ಆ ಮಸಕು 
ಬೆಳಕಿನಲ್ಲೇ ನಿಂತಿದ್ದೆ. ಆದರೆ ತಾನೆ ಏನು? ಆ ಸರಸ್ವತಿಯ ಸಭೆಯಲ್ಲಿ 
ನೋಡಬೇಕಾದ್ದನ್ನೆಲ್ಲ ನೋಡಿದೆ, ಕೇಳಬೇಕಾದ್ದನ್ನೈಲ್ಲ ಕೇಳಿದೆ ” ಎಂದಿತು. 


" ಏನೇನು ನೋಡಿದಿರಿ, ಹೇಳಿ. ದೇವತೆಗಳೆಲ್ಲ ಅಲ್ಲಿ ಬಂದು ಹೋದ 
ಕೇನು? ರಾಕ್ಷಸರು ತಮ್ಮ ಯುದ್ಧಗಳನ್ನು ಅಲ್ಲಿ ಪುನಃ ಆಡಿದರೇನು? ಆಟ 
ವಾಡುವ ಸಣ್ಣ ಮಕ್ಕಳು ತಮ್ಮ ದಿವ್ಯವಾದ ಕನಸುಗಳನ್ನು ಅಲ್ಲಿ ಹೇಳಿ 
ಕೊಡರೀನು?'' 


೨೦ ಪಂಡಿತನ ನೆರಳು 


ಅದಕ್ಕೆ ನೆರಳು " ನಾನು ಅಲ್ಲಿ ಒಳಗೆ ಹೋಗಿದ್ದೆ ಎಂದು ಹೇಳ 
ಲಿಲ್ಲವೆ? ಆದ್ದರಿಂದ ಅಲ್ಲಿ ನೋಡಜೇಕಾದುದನೆಲ್ಲ ನಾನು ನೋಡಿದೆನೆಂದು 
ನೀವು ನಂಬಬಹುದು. ನೀವೂ ಅಲ್ಲಿ ಹೋಗಿದ್ದರೆ, ನಾನು ಹೇಗೇ 
ನಾದೆನೋ ಹಾಗೆ, ನೀವು ಮನುಸ್ಯರೆಲ್ಲರನ್ನೂ ಮಾರಿಸಬಹುದಾಗಿತ್ತು. 
ನನಗೂ ಕವಿಹೃದಯವಿಜಿ ಎಂಬುದು ಅಲ್ಲಿಯವರೆಗೂ ನನಗೆ ಗೋಚರವಾಗಿರೆ 
ಲ್ಲಿ. ನಿಜ “ಇನ್ನು ಜೊತೆಯಲ್ಲಿರುವಾಗ ನಾನು ಆ ವಿಷಯವನ್ನು ಕುರಿತು 
ಯೋಚಿಸುಕ್ತಿರಲಿಲ್ಲ... ಆದರೂ ಸೂರ್ಯ ಹುಟ್ಟುವಾಗಲೂ ಸೂರ್ಯ ಮುಳುಗು 
ವಾಗಲೂ ನನ್ನ ಆಕಾರ ಎಷ್ಟು ದೊಡ್ಡಹಾಗಿರುತ್ತಿತ್ತು ಎಂಬುದು ನಿಮಗೆ 
ನೆನನಿರಬಹುದು ಅದರಂತೆಯೇ ಬೆಳುದಿಂಗಳಿನಲ್ಲಿ ನಾನು ನಿಮಗಿಂತ ಹೆಚ್ಚು 
ಸ್ಪಷ್ಟವಾಗಿ ಕಾಣಿಸಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಿದ್ದೆ ನೆಂಬುದೂ ನಿಮಗೆ ಜ್ಞಾಪಕನಿರಬಹುದು. 
ಆದರೆ ಆ ಮನೆಯೊಳಕ್ಕೆ ಹೋಗುವವರೆಗೆ ನನ್ನ ಆಂತರ್ಯ ನನಗೇ ಗೊತ್ತಿರಲಿಲ್ಲ. 
ಅಲ್ಲಿ ನನಗೆ ನನ್ನ ನಿಜವಾದ ಯೋಗ್ಯಕೆ ತಿಳಿದುಬಂತು ನಾನು ಮನುಷ್ಯ 
ನಾಡಿ, ಪೂರ್ಣವಾಗಿ ಬೆಳೆದೆ. ಅದಕೆ ಆ ವೇಳೆಗಾಗಲೇ ನೀವು ಆ ದೇಶ 
ವನ್ನು ಬಿಟ್ಟು ಹೊರಜಿದ್ದಿರಿ. ಆಗ ಶಾನೆ ಮನುಷ್ಯನಾಗಿದ್ದ ನನಗೆ ತಕ್ಕ ಬಟ್ಟಿ 
ಬರೆಗಳಿಲ್ಲದೆ ಹೊರಗೆ ಬರುವುದಕ್ಕೆ ನಾಚಿಕೆಯಾಯಿತು. ಆ ಕಾರಣದಿಂದ 
ನಾನು ನನ್ನ ದಾರಿ ಹಿಡಿದೆ. ನೀವು ಇದನ್ನೆಲ್ಲ ಒಂದು ಪುಸ್ತಕವಾಗಿ ಬಕೆಯು 
ವುದಿಲ್ಲವೆಂಬ ಭರವಸೆಯಿ೧ದ ಇದನ್ನು ನಿಮಗೆ ಹೇಳುತ್ತಿದ್ದೇನೆ. ಎಣ್ಣೆ 
ಮಾರುನವಳೊಬ್ಬಳ ಸೆರಗಿನಲ್ಲಿ ನಾನು ಅವಿತುಕೊಂಡಿದ್ದೆ. ಅವಳಿಗೆ ಮಾತ್ರ 
ನಾನು ಅಲ್ಲಿದ್ದುದು ಗೊತ್ತಾಗಲಿಲ್ಲ. ಸಂಜೆಯಾದ ಮೇಲೆ ನಾನು ಧೈರ್ಯ 
ಮಾಡಿಕೊಂಡು ಹೊರಗೆ ಬಂಜೆ ರಾತ್ರೆ ಬೆಳುನಿಂಗಳಿನಲ್ಲಿ ಬೀದಿಗೆಳಲ್ಲೆಲ್ಲ 
ಓಡಿಯಾಡಿದೆ. ನನ್ನ ಪೂರ್ತಿ ಎತ್ತರವಷ್ಟನ್ನೂ ಗೋಡೆಗಳ ಮೇಲೆ 
ಉದ್ದಕ್ಕೂ ಚಾಚಿದೆ. ಕೆಲವು ಸಲ ನಾನು ನಿಮಗಿಂತ ಎತ್ತರವಿದ್ದೆ ಎಂಬುದು 
ಜ್ಞಾಸಕವಿದೆ ತಾನೆ? ಅಲ್ಲಿ, ಇಲ್ಲಿ, ಎಲ್ಲ ಕಡೆಗೂ ಓಡಿಯಾಡಿದೆ. ಎತ್ತರದ 
ಕಿಔಕಿಗಳೆ ಮೂಲಕ, ಮನೆಯ ಮೇಲ್ಭಾವಣಿಗಳಿಂದ ಮನೆಗಳೊಳಗೆ 
ನೋಡಿದೆ. ಇತರರು ಯಾರೂ ಸಾಮಾನ್ಯವಾಗಿ ಕಾಣಲಾರದ ದ ೈಶ್ಯುಗಳನ್ನು 
ಕಂಡೆ. ಛೆಛೆ! ಎಂಧ ಕೆಟ್ಟ ಲೋಕ! ಎಷ್ಟು ಕೆಟ್ಟ ಜನ!" ಅದನ್ನು 
ನೋಡಿದ ಮೇಲೆ ಮನುಸ್ಯನಾಗಿರುವುದೇ ನನಗೆ 'ರುಚಿಸಲಿಲ್ಲ. ಆದರೂ ಈ 


ಪಂಡಿಕನ ನೆರಳೂ ೨೧ 


ಲೋಕದಲ್ಲಿ ಮನುಷ್ಯರಿಗೆ ತುಂಬ ಮಾನ್ಯತೆಯುಂಟು ಗೆಂಡಹೆಂಡಿರಿಗೂ 
ತಂದೆಮಕ್ಕಳಿಗೂ ಅದೇನು ಜಗಳಗಳು ಅದೇನು ಬಡಿದಾಟಗಳು' 
ಒಂದದ ಮನೆಯಲ್ಲೂ ನಾನು ಕಂಡ ದುರ್ನಡತಿಗೆಳನ್ನು ತಿಳಿಸಿದರೆ ನೆರೆ 
ಹೊರೆಯೆನರು ಎಷ್ಟು ಸಂತೋಷಪಟ್ಟಾರೊ! ಅದನ್ನು ನಾನು ವೃತ್ತಪತ್ರಿಕೆ 
ಗಳಿಗೆ ಬಕೆದರೆ, ಎಷ್ಟು ಜನ ಕಣ್ಣು ಬಾಯಿ ಬಿಟ್ಟು ಕೊಂಡು ಅದನ್ನು ಓದು 
ವರೊ! ಅದರೆ ಸನ್ನ ಹಾಗೇ ಮಾಡಲಿಲ್ಲ "ಅದಕ್ಕೆ ಬದಲು ಆಯಾ 
ಸಂಬಂಧಪಟ್ಟ ಜನರಿಗೇ ನೇರವಾಗಿ ಬರೆದೆ. ಓಸೋಹೋಹೊ! ಊರಲ್ಲಿ 
ಏನು ರಂಪ ಹತ್ತಿಕೊಂಡಿತು, ಗೊತ್ತೆ? ಎಲ್ಲರಿಗೂ ನಾನೆಂದಕೆ ಅತಿ ಭಯ 
ವಾದರು ಕೂಡ, ಎಲ್ಲರೂ ನನ್ನನ್ನು ಬಹಳ ಪ್ರೀತಿಯಿಂದ ಕಾಣುತ್ತಿದ್ದರು. 
ಮಹಾಪಂಡಿಕನೊಬ್ಬ ನನಗೂ ಪುಹಾಹಂಡಿತನೆ:ದು ಬಿರುದುಕೊಟ್ಟ. 
ಬಟ್ಟೆ ಯಂಗಡಿಯನನೊಬ್ಬ ನನಗೆ ಬೇಕಾದ ಹೊಸಬಟ್ಟಿ ಹೊಲಿಸಿಕೊಟ್ಟ. 
ಖಜಾನೆಯ ಅಧಿಕಾರಿ ನನ್ನ ಜೇಬು ತುಂಬ ಹಣ ತುಂಬಿದ ಹೆಂಗಸರೆಲ್ಲ 
ನನ್ನ ಸೌಂದರ್ಯವನ್ನು ಹೊಗಳಿ ಹಾಡಿದರು. ಇಡೋ, ಹೀಗೆ ನಾನೂ ಒಬ್ಬ 
ಮನುಸ್ಯನಾದೆ. ಒಳ್ಳೆಯದ್ದು, ಇನ್ನು ನಾನು ಹೋಗಿಬರುಕ್ತೇನೆ ಇದೋ, 
ಈ ಕಾಗದದಲ್ಲಿ ನನ್ನ" ವಿಳಾಸವನ್ನು ಬರೆದಿದ್ದೇನೆ. ಆ ಬೀದಿಯಲ್ಲಿ ಸೂರ್ಯನ 
ಬೆಳೆಕು ಬೀಳುವ ಕಡೆ ನಾಕು ವಾಸವಾಗಿದ್ದೇನೆ. ಮೋಡ ಮುಚ್ಚೆ ಕೊಂಡಾಗ 
ಮಾತ್ರ ನಾನು ಮನೆಬಿಟ್ಟು ಕದಲುವುದಿಲ್ಲ. > ಎಂದಿತು. ಬಗದು ಹೇಳಿ, 
ನೆರಳು ಎದ್ದು ಹೋಯಿತು. 


ಪಂಡಿತ “ ಇದೇನು, ಬಹಳ ಆಶ್ಚರ್ಯವಾಗಿದೆಯಲ್ಲ!” ಎಂದುಕೊಂಡ. 


ವರ್ಷಗಳು ಕಳೆದುವು, ದಿನಗಳೂ ವರ್ಷಗಳೂ ಕಳೆದುವು. ನೆರಳು 
ಪುನಃ ಪಂಡಿತನ ಬಳಿಗೆ ಬಂತು. “ ಹೇಗಿದ್ದೀಯೆ ?' ಎಂದು ಕೇಳಿತು. 


1] ಹೀಗೇ! ಸತ್ಯ, ಶಿವ, ಸುಂದರೆ ಇವುಗಳನ್ನು ಕುರಿತು ಬರೆ 
ಯುತ್ತಿದ್ದೇನೆ. ಆದರೆ ಅವುಗಳಿಗೆ ಯಾರೂ ಅಷ್ಟು ಗಪುನಕೊಡ.ವುದಿಲ್ಲ. 
ನಿನು ಮಾಡಬೇಕೋ ಕಾಣೆ ಜನರ ಅಲಕ್ಷ $ ಹ ನನಗಂತೂ ಬಹಳ 
ಸಂಕಟವಾಗುತ್ತದೆ'' ಎಂದು ಪಂಡಿತ ಹೇಳಿದ. 


೨೨ ಪಂಡಿತನ ನೆರಳು 


ಅದಕ್ಕೆ ನೆರಳು. “ನೀವು ಇದನ್ನು ಮನಸ್ಸಿಗೆ ಇಷ್ಟು ಹಚ್ಚಿಕೊಳ್ಳ 
ಬಾರದು. ಈಗ ನನ್ನನ್ನು ನೋಡಿ, ಎಷ್ಟು ದಪ್ಪವಾಗಿದ್ದೇನೆ, ಎಸ್ಟು 
ಬೊಜ್ಜು ಬಳೆದಿದೆ! ನೀವೂ ಹೀಗೇ ಆಗಬೇಕು. ನಿಮಗೆ ಇನ್ನೂ ಲೋಕ 
ತಿಳಿಯದು. ಸುಮ್ಮೆನ ವ್ಯರ್ಥವಾಗಿ ಕೊರಗುತ್ತೀರಿ. ನೀವು ಓಗಿ ಇರ 
ಬಾರದು. ದೇಶ ಜೇಶಾಂತರ ಪ್ರವಾಸಮಾಡಿ. ಈ ಜೇಸಗೆಯಲ್ಲಿ ನಾನು 
ಸಂಚಾರ ಹೂರಡುತ್ತೇನೆ ನೀವೂ ನನ್ನೊಡನೆ ಬನ್ರಿ. ನನಗೆ ಯಾರಾದರೂ 
ತಕ್ಕವರು ಜೊತೆಗ ಬೇಕಾಗಿದೆ. ನೀವು ಬಂದ. ನನ್ನ ನೆರಳಾಗುವುದಾದಕಿ 
ನನಗೆ ಸರಮ ಸಂತೋಷ. ನಿಮ್ಮ ವೆಚ್ಚವೆಲ್ಲನನ್ನೂ ನಾನೇ ವಹಿಸಿಕೊಳ್ಳು 
ತ್ರೇನೆ'' ಎಂದಿತು 

“ ಬಹಳ ದೂರ ಪ್ರಯಾಣ ಹೋಗುವಿರೇನು?'' ಎಂದು ಪಂಡಿತ 
ಕೇಳದ | 

“ನಿನೋ! ಖೀಗೋ! . ತೂ ಪ್ರವಾಸ ಮಾಡಿದರೆ ನಿಮ್ಮ ಪ್ರಕೃತಿಗೆ 
ಒಳ್ಳೆಯದು. ನನ್ನ .ಕೆರಕಾಗಿ ಬಸ್ಸಿ ನಿಮ್ಮ ಎಲ್ಲಾ ವೆಚ್ಚವನ್ನೂ ನಾನು 
ಕೊಡುತ್ತೇನೆ ಎಂದು ನೆರಳು ಹೇಳಿತು 

“ಛೆ! ಏನು ನೀವು ಹೇಳುವುದು? ಅಸಂಬದ್ಧ ಪ್ರಲಾಸ!” ಎಂದ 
ಪಂಡಿತ. 

“ ಲೋಕದ ದಾರಿಯೇ ಹೀಗೆ ಯಾವ ಕಾಲಕ್ಕೂ ಹೀಗೆಯೇ” 
ಎಂದು ಹೇಳ ನೆರಳು ಹೊರಟು ಸೋಯಿತು. 

ಇದಾದ ಮೇಲೆ ಆ ಪಂಡಿತನು ಯಾವ ಕೆಲಸ ಕೈಕೊಂಡರೂ ಅದು 
ಊರ್ಜಿತವಾಗಲಲ್ಲ ಕಷ್ಟಗಳೂ ದುಃಖಗಳೂ ಮೇಲಿಂದ ಮೇಲೆ ಅವನ 
ಬೆನ್ನಟ್ಟಿದುವು. ಸತ್ಯ, ಶಿವ, ಸುಂದರೆ ಎಂದು ಅವನು ಹೇಳಿ ಬರೆದುದೆಲ್ಲ 
ಕೋಣನ ಮುಂದಿ ಕಿನ್ನರಿ ಬಾರಿಸಿದ ಹಾಗಾಯಿತು. ಕೊನೆಗೆ ಅವನು 
ಕಾಯಿಲೆ ಮಲಗಿದ. ನೋಡಿದವರೆಲ್ಲ “ ಇದೇನು? ನೆರಳಿನ ಹಾಗೆ ಆಗುತ್ತಿ 
ದ್ದೀಯೆ 1” ಎಂದು ಹೇಳಿದಾಗ ಮೈಯೆಲ್ಲ ಚಳಿಚಳಿಯಾಗಿ ನಡುಕ ಹುಟ್ಟು 
ಕಿತ್ತು. ನೆರಳೆಂಬ ಹೆಸರು ಕೇಳಿದರೆ ಅವನ ಮನಸ್ಸು ಹೇಗೆ ಹೇಗೋ 
ಆಗುಕ್ತಿತ್ತು. 


ಪಂಡಿತೆನ ನೆರಳು ೨೩ 


ನೆರಳು ಇನ್ನೊಂದು ಸಲ ಪಂಡಿತನ ಬಳಿಗೆ ಬಂತು. " ಛೆಛೆ! ನೀವು 
ಎಲ್ಲಿಯಾದರೂ ಸ್ಥ ಳ ಬದಲಾಯಿಸಜೇಕು. ಹೀಗಿದ್ದರೆ, ನೀವು ಬದುಕುವ 
ಹಾಗಿಲ್ಲ. ನೀವು ಸುಮ್ಮನೆ ನನ್ನ ಸಂಗಡ ಬನ್ನಿ. ನೀಷೇನು ನನಗೆ ಹೊಸ 
ಬರೆ? ನಿಮ್ಮ ವೆಚ್ಚವನ್ನೆಲ್ಲ ನಾನು ವಹಿಸುತ್ತಿ (ನೆ. ನಾವು ಹೋಗುವ ಡೀಶ 
ಗಳನ್ನೆಲ್ಲ ನೀವು ಕಾವ್ಯದಲ್ಲಿ ವರ್ಣಿಸಿ ನಾವೂ ಓದಿ ಸಂತೋಷಪಡೋಣ. 
ನಾನು ಯಾವುದಾದರೂ ಆರೋಗ್ಯದ ಸ್ಥಳಕ್ಕೆ ಹೋಗೋಣವೆಂದುಕೊಂಡಿ 
ಡ್ಲೀನೆ ನನ್ನ ಗಡ್ಡ ಯಾಕೋ ಸರಿಯಾಗಿ ಬೆಳೆಯುತ್ತಿಲ್ಲ. ಬಹುಶಃ 
ನಿಶ್ಶ ಕ್ರಿಯಿರಬೇಕು ” ಅದಕ್ಕೋಸ್ಕರ ನಾನು ಹೋಗುವ ಕಡೆಗೆ ನೀವೂ 
ಬನಿ ಆಪ್ತರಾದ ಸ್ಟೇಹಿತರ ಹ ಇಬ್ಬ ರೂ ಹೋಗೋಣ'' ಎಂದಿತು. 


ಕಡೆಗೆ ಅವರಿಬ್ಬರೂ ಪ್ರವಾಸ ಹೊರಟರು ಈಗ ನೆರಳು ಯಜ 
ಮಾನನಾಗಿತ್ತು, ಯಜಮಾನ ನೆರಳಾದ. ಇಬ್ಬರೂ ಒಟ್ಟಿಗೆ ಗಾಡಿಯಲ್ಲಿ 
ಹೋಗುವರು, ಇಬ್ಬರೂ ಒಟ್ಟಿಗೆ ಕುದುರೆ ಸಿವಾರ ಮಟ ನಔ ಒಟ್ಟಗೆ 
ಪಕ್ಕಪಕ್ಕದಲ್ಲೆ ಹವ ಅಥವಾ ಸೂರ್ಯನ ಸ್ಕಾ ನವನ್ನು ಹ 
ಕೊಂಡು ಒಬ್ಬ ರ ಹಿಂದೆ ಒಬ್ಬರು ಹೋಗುವರು ಮರ್ಯಾದೆಯ ಸ್ಥಾ ನವನ್ನು 
ಯಾವಾಗ ಎಲಿ ಆಕ್ರ ಮಿಸಬೇಕು ಎಂಬುದನ್ನು ನೆರಳು ಚೆನ್ನಾಗಿ ತಿಳಿದು 
ಕೊಂಡಿತ್ತು ಆಜ ಪಂಡಿತನಿಗೆ ಅದರ ಕಡೆ ಲಕ್ಷ್ಯವೇ ಇರಲಿಲ್ಲ. ಅವನ 
ಮನಸ್ಸು ಒಳ್ಳೆ ಯದು, ಅವನ ಹೈದಯ ಮೃ ದು, ಅವನು ತು:ಬ ಸ್ನೇಹಪರ. 


ಒಂದು ದಿನ ಯಜಮಾನ ನೆರಳನ್ನು ಕುರಿತು “ ನಾವಿಬ್ಬ ರೂ ಬಾಲ್ಯ 

ದಿಂದ ಒಟ್ಟಿಗೆ ಬೆಳೆದಿದ್ದೇವೆ ಈಗ ಒಟ್ಟಿಗೇ ಪ್ರಯಾಣ ಹೊರಹಿದ್ಹೀವೆ. 

ಇನ್ನು ಮಂಡಿ ನಾವು ಒಬ ಸಿರನ್ನೊ ಬರು ನೀನು ಚು ಎಂದ: ಎಕವಚನ 
ದಲ್ಲಿ ಸಲಿಗೆಯಿಂದ ಕರೆಯಬಹುದಲ್ಲವೆ ! ? ಎಂದ. 


ಅದಕ್ಕೆ ಆ ನೆರಳು- ಅಡೇ ಈಗ ನಿಜವಾಗಿ ಯಜಮಾನನಲ್ಲವೆ-- 
ಹೇಳಿತು: : ನೀವು ಮನಸ್ಸಿನಲ್ಲಿ ಏನೂ ಮುಚ್ಚೆ ಡದೆ ಸ್ಪ ಸ ವಾಗಿ ಮಾತ 
ನಾಡಿದ್ದು ನನಗೆ ತುಂಬ ಸಂತೋಷ. ನಾನೂ ಅಸ್ಟೇಸ್ಟ ಸ್ಪಷ್ಟ ಹ "ಶೇಳುತ್ತೆ "ನೆ 
ಕೇಳಿ. "ನೀವು ತಿಳಿದವರು, ಪಂಡಿತರು ; ನಿಮಗೆ ರ್‌ ಸ್ವಭಾವ ಗೊತ್ತು. 


೨೪ ಪಂಡಿತನ ನೆರಳು 


ಕೆಲವರಿಗೆ ಕಾಗದ ಸುಟ್ಟ ವಾಸನೆ ಎಂದರೆ ವಾಂತಿಯಾಗುತ್ತದೆ. ಕೆಲವರಿಗೆ 
ಗೋಡೆಯ ಮೇಲೆ ಉಗುರು ಗೀಚಿದರೆ ಮೆ ಜುಮ್ಮೆನ್ನುತ್ತದೆ. ಅದರ 
ಹಾಗೆಯೇ ಯಾರಾದರೂ ನನ್ನನ್ನು "ನೀನು' ಎಂದು ಏಕವಚನದಲ್ಲಿ 
ಮಾತನಾಡಿಸಿದರೆ ಏನೋ ಒಂದು ಕೆರವಾಗುತ್ತದೆ. ಹಿಂಡಿ ನಾನು ನಿಮ್ಮ 
ನೆರಳಾಗಿದ್ದಾಗ ಹೇಗೋ ಹಾಗೆ ಕಾಲ ಕೆಳಗಿನ ಕಸದ ಹಾಗಾಗಿಚಿಡುತ್ತೀನೆ. 
ಇದನ್ನು ಜಂಬವೆಂದು ತಿಳಿಯಬಾರದು. ಅದು ಏನೋ ಮನಸ್ಸಿಗೆ ಹಾಗಾಗಿ 
ಬಿಡುತ್ತದೆ. ಆದ್ದರಿಂದ ನೀವು ನನ್ನನ್ನು ಏಕವಚನದಲ್ಲಿ ಮಾತನಾಡಿಸ 
ಬಾರದು. ಆದರೆ ನಾನು ನಿಮ್ಮನ್ನು ಏಕವಚನದಲ್ಲಿ ಮಾತನಾಡಿಸುವುದಕ್ಕೆ 
ನನ್ನದೇನೂ ಆಕ್ಷೇಪಣೆಯಿಲ್ಲ. ಎಂದ ಮೇಲೆ ನಿಮ್ಮ ಮನಸ್ಸಿನ ಬಯಕೆ 
ಅರ್ಥ ಪೂರ್ಣವಾದ ಹಾಗಾಯಿತಲ್ಲವೆ?” ಎಂದು ಆ ನೆರಳು ತನ್ನ ಹಿಂದಿನ 
ಯಜಮಾನನನ್ನು "ನೀನು, ತಾನು' ಎಂದು ಕರೆಯಲು ತೊಡಗಿತು. 


“ ಇದು ಏಕೋ ಅತಿಯಾಗಿಹೋಯಿತಲ್ಲ! ನಾನು ಇದನ್ನು ಬಹು 
ವಚನದಲ್ಲಿ ಮಾತನಾಡಿಸಬೇಕಂತೆ, ಇದು ನನ್ನನ್ನು ಎಕವಚನದಲ್ಲಿ ಮಾತ 
ನಾಡಿಸುವುದಂತೆ! ಎನಿದು ಹುಡುಗಾಟ!'' ಎಂದು ಪಂಡಿತ ಮನಸ್ಸಿನಲ್ಲೇ 
ಎಂದುಕೊಂಡ. ಆದರೆ ಏನು ಮಾಡುವುದು? ನೆರಳಿನ ಮಾತಿಗೆ ಒಬ್ಬ 
ಕೊಂಡ. 


ಹೀಗೇ ಆ ಪಂಡಿತನೂ ನೆರಳೂ ತಿರುಗಾಡುತ್ತ ಒಂದು ಪ್ರಸಿದ್ಧವಾದ 
ಕೀರ್ಥಕ್ಷೇತ್ರಕ್ಕೆ ಬಂದರು. ಅಲ್ಲಿ ಅನೇಕ ಜನ ಅಪರಿಚಿತರಿದ್ದರು. ಅವರಲ್ಲಿ 
ಒಬ್ಬಳು ಸುಂದರಿಯಾದ ರಾಜಪುತ್ರಿ. ಅವಳ ಕಣ್ಣಿನ ದೃಷ್ಟಿ ಬಹಳ ಸೂಕ್ಷ್ಮ 
ವಾಗಿತ್ತಂತೆ, ಆದ್ದರಿಂದ ಯಾರಿಗೂ ಗೋಚರವಾಗದ ಅನೇಕ ವಿಷಯಗಳು 
ಅವಳ ಕಣ್ಣಿಗೆ ಬೀಳುತ್ತಿದ್ದು ವಂತೆ. ಇದನ್ನು ಅನೇಕರು ಒಂದು ರೋಗ 
ಎಂದು ಎಣಿಸಿದ್ದರು. ಆ ಕ್ಷೇತ್ರದ ತೀರ್ಥದಲ್ಲಿ ದಿನವೂ ಕಣ್ಣು ತೊಳೆದರೆ 
ಆ ರೋಗ ವಾಸಿಯಾಗುವುದೆಂದು ಅವಳು ಅಲ್ಲಿಗೆ ಬಂದಿದ್ದಳು. ಅವಳು 
ಪಂಡಿತನ ನೆರಳನ್ನು ನೋಡಿ, " ಈ ಹೊಸಬ ಮಿಕ್ಫವರ ಹಾಗಿಲ್ಲ. ಇವನು 
ತನ್ನ ಗಡ್ಡವನ್ನು ಬೆಳೆಸುವುದಕ್ಟೋಸ್ಕರ ಈ ಕ್ಷೇತ್ರಕ್ಕೆ ಬಂದಿದ್ದಾನೆ ಎಂದು 
ಹೇಳುತ್ತಾರೆ. ಆದರೆ ಅದು ನಿಜವಾದ ಕಾರಣವಲ್ಲ. ಇವನಿಗೆ ಏನು ರೋಗ 


ಪಂಡಿತನ ನೆರಳು ೨೫ 


ಎಂದು ನಾನು ಬಲ್ಲೆ. ಈ ಹೊಸಬನಿಗೆ ನೆರಳೇ ಇಲ್ಲ' ಎಂದುಕೊಂಡಳು. 
ದೊಡ್ಡ ರಾಜಕುಮಾರಿಯಾದುದರಿಂದ ಏನೂ ಸಂಕೋಚವಿಲ್ಲದೆ ಆ ನೆರಳಿನ 
ಹತ್ತಿರ ಹೋಗಿ, “ನೀವು ನಿಂತರೆ ನೆಲದ ಮೇಲೆ ನೆರಳೇ ಬೀಳುವುದಿಲ್ಲ 
ನಲ್ಲನೆ?'' ಎಂದಳು. 


ಅದಕ್ಕೆ ನೆರಳು “ರಾಜಕುಮಾರಿ! ನಿಮ್ಮ ಕಣ್ಣಿನ ಕಾಯಿಲೆ ವಾಸಿ 
ಯಾದಹಾಗಿದೆ. ಬಹಳ ಸೂಕ್ಷ್ಮವಾಗಿದ್ದ ನಿಮ್ಮ ದೃಷ್ಟಿ ಈಗ ಸರಿಯಾಗಿದೆ. 
ಅದಕ್ಕೇ ನನ್ನ ನೆರಳು ನಿಮಗೆ ಕಾಣಿಸಲಿಲ್ಲ. ನನ್ನ ನೆರಳು ಮಿಕ್ಕ ನೆರಳು. 
ಗಳ ಹಾಗಲ್ಲ. ನನ್ನ ಜೊತೆಯಲ್ಲಿಯೇ ಒಬ್ಬ ಸದಾ ತಿರುಗಾಡುವುದನ್ನು 
ನೀವು ನೋಡಿಲ್ಲವೆ? ಕೆಲವರು ತಮ್ಮ ಸೇವಕಂಗೆ ತಾವು ಉನಯೋಗಿಸು 
ವದಕ್ಕಿಂತ ಉತ್ತಮವಾದ ವೇಷವಸ್ತ್ರಗಳನ್ನು ಒದಗಿಸುತ್ತಾರೆ. ಹಾಗೆಯೇ 
ನಾನು ಕೂಡ ನನ್ನ ನೆರಳಿಗೆ ಮನುಷ್ಯನಂತೆ ಮೇಷ ಹಾಕಿದ್ದೇನೆ. ನೀವು 
ಹಾಗೇ ನೋಡಿದರೆ, ಆ ನನ್ನ ನೆರಳಿಗೆ ಕೂಡ ಒಂದು ನೆರಳು ಇರುವುದು 
ಕಂಡುಬರುತ್ತದೆ. ಇದಕ್ಕೆಲ್ಲಾ ಹಣ ನೀರು ಸುರಿದ ಹಾಗೆ ಸುರಿಯಜೇಕಾಗು 
ತ್ತದೆ. ಆದರೆ ನಾನು ಅದಕ್ಕೆಲ್ಲ ಹಿಂದುಮುಂದು ನೋಡುವುದಿಲ್ಲ'' ಎಂದಿತು. 


“ ಹಾಗಾದರೆ, ಈ ಕ್ಷೇತ್ರದ ನೀರಿನಲ್ಲಿ ನನ್ನ ಕಣ್ಣಿನ ಹೋಸ ಗುಣ 
ವಾಯಿತೇನು? ಗುಣನಾಗಿರಚೇಕು. ಆದರೂ ಈಗಲೇ ಇಲ್ಲಿಂದ ಹೊರಟು 
ಹೋಗಬಾರೆದು. ಈ ಅಪರಿಚಿತನು ಯಾರೋ ರಾಜಕುಮಾರನಾಗಿರಜಬೇಕು. 
ಇವನು ಆಡುವ ಮಾತು ಕೇಳುವುದಕ್ಕೆ ಹಿತವಾಗಿದೆ. ದೇವರೆ, ಇವನ ಗಡ್ಡ 
ಬೇಗ ಬೆಳೆಯದಿರಲಿ! ಇಲ್ಲಿಂದ ಬೇಗ ಹೊರೆಟುಹೋಗದಿರಲಿ!” ಎಂದು ಆ 
ರಾಜಕುಮಾರಿ ತನ್ನ ಮನಸ್ಸಿನಲ್ಲಿ ಶಾನೇ ಹೇಳಿಕೊಂಡಳು. 


ಸಾಯಂಕಾಲ ರಾಜಕುಮಾರಿಯೂ ಆ ನೆರಳೂ ಒಟ್ಟಿಗೆ ನರ್ತನಮಾಡಿ 
ದರು. ಅವಳಂತೂ ಹೂವಿನ ಹಾಗೆ ಹಗುರವಾಗಿದ್ದಳು, ನೆರಳಂತೂ ಅವಳಿ 
ಗಿಂತ ಹಗುರವಾಗಿತ್ತು. ಅಷ್ಟು ಅನಾಯಾಸವಾಗಿ ನರ್ತನಮಾಡುವವರನ್ನು 
ರಾಜಕುಮಾರಿ ಅದುವರೆಗೂ ಕಂಡಿರಲಿಲ್ಲ ಅದರೊಡನೆ ಮಾತನಾಡುತ್ತ, 
ತಾನು ಯಾವ ದೇಶದಿಂದ ಬಂದೆನೆಂಬುವನ್ನು ಹೇಳಿಕೊಂಡಳು. ಆ ಬೇಕ 


೨೬ ಪಂಡಿತನ ನೆರಳು 


ಅನನಿಗೆ ಗೊತ್ತಂತೆ, ಅವನು ಅಲ್ಲಿಗೆ ಹೋಗಿದ್ದನಂತೆ, ಆದರೆ ಆ ಕಾಲದಲ್ಲಿ 
ಅವಳು ಊರಲ್ಲಿ ಇರಲಿಲ್ಲವಂತೆ. ಅವನು ಅವಳ ತಂದೆಯ ಅರಮನೆಯ 
ಒಳಭಾಗವನ್ನು ಕಿಟಕಿಗಳ ಮೂಲಕ ನೋಡಿದ್ದ, ಒಳಗಿನ ರಹಸ್ಯಗಳ 
ನ್ನೆಲ್ಲಾ ತಿಳಿದಿದ್ದ. ಆದ್ದರಿಂದ ರಾಜಕುಮಾರಿ ತನ್ನ ದೇಶವನ್ನೂ ಮನೆ 
ಯನ್ನೂ ಕುರಿತು ಆಡಿದ ಮಾತಿಗೆಲ್ಲ ಅವನು ಸರಿಯಾದ ಉತ್ತರ ಕೊಡು 
ತ್ತಿದ್ದ. ಅವನ ಅಪಾರವಾದ ತಿಳಿವಳಿಕೆಯನ್ನು ಕಂಡು ರಾಜಕುಮಾರಿಗೆ 
ಆಶ್ಚರ್ಯವಾಯಿತು ಅವನಷ್ಟು ನಿಪುಣನಾದವನು ಪ್ರಪಂಚದಲ್ಲೇ ಇಲ್ಲನೆಂದು 
ಅನಳಿಗೆನ್ಸಿ ಸಿತು ಅವನ ಜ್ಞಾನವನ್ನು ನೋಡಿ ಅವಳಿಗೆ ಅವನಲ್ಲಿ ಗೌರವ 
ಹುಟ್ಟಿತು. ಎರಡನೆಯ ಸಲ ಅವನೊಡನೆ ನರ್ತನ ಮಾಡುವಾಗ ಅವಳು 
ಅವನನ್ನು ಪ್ರೀತಿಸತ.ಡಗಿದಳು. ರಾಜಕುಮಾರಿ ತನ್ನನ್ನು ಪ್ರೀತಿಸುವ 
ಳೆಂಬುದು ನೆರಳಿಗೂ ತಿಳಿಯಿತ್ಸ್ತ ಅ » ಪುನಃಲ್ರನಃ ನರ್ತನಮಾಡಿದರು. 
ರಾಜಕುಮಾರಿಯೆ ಪ್ರೇಮ ಇನ್ನೂ ಹೆಚ್ಚಿತ. ಆದರೂ ಅವಳು ತನ್ನ 
ವಿವೇಕವನ್ನು ಕಳೆದುಕೊಳ್ಳಲಿಲ್ಲ " ನಾನು ದೊಡ್ಡ ದೇಶದ ರಾಜಕುಮಾರಿ. 
ಮುಂದೆ ಆ ದೀಶದ ಪ್ರಜೆಗಳನ್ನು ನಾನು ಆಳಬೇಕು. ನನ್ನನ್ನು ಮದುವೆ 
ಯಾಗುವವನು ರಾಜನಾಗಲು ಯೋಗ್ಯನಾಗಿರಬೇಕು. ಇವನೇನೋ ಜಾಣ, 
ನಿಜ ಚೆನ್ನಾಗಿ ನರ್ತನಮಾಡುತ್ತಾನೆ, ನಿಜ ಆದರೆ ಇವನು ಎಲಾ 
ವಿಷಯಗಳಲ್ಲಿಯೂ ಸಂಪೂರ್ಣವಾದ ಜ್ಞಾನವನ್ನು ಪಡೆದಿರುವನೆ? ಮುಖ್ಯ 
ವಾಗಿ ಅದನ್ನು ಸರೀಕ್ಷಮಾಡಿ ನೋಡಬೇಕು” ಎಂದುಕೊಂಡು ಆ ರಾಜ 
ಕುಮಾರಿ ಅವನನ್ನು ಏನೋ ಒಂದು ಪ್ರಶ್ನೆ ಕೇಳಿದಳು. ಆ ಪ್ರಶ್ನೆ ಸುಲಭ 
ವಾಗಿರಲಿಲ್ಲ. ಅದಕ್ಕೆ ಏನು ಉತ್ತರ ಎಂದು ಅವಳಿಗೇ ಗೊತ್ತಿರಲಿಲ್ಲ. ನೆರಳಿ 
ಗಂತೂ ಪ್ರಶ್ನೆಯೇ ಅರ್ಧವಾಗಲಿಲ್ಲ. ಏನೂ ತೋಚದೆ ನೆರಳು ಮುಖ 
ಸೊಟ್ಟುಮಾಡಿಕೊಂಡಿತು. 

ಅದಕ್ಕೆ ರಾಜಕುಮಾರಿ " ನಿನಗೆ ಇದರ ಉತ್ತರ ಗೊತ್ತಿಲ್ಲ” 
ಎಂದಳು. 


ನೆರಳು ಆ ವೇಳೆಗೆ ಜೇತರಿಸಿಕೊಂಡು, “ ಇದರ ವಿಷಯವಾಗಿ ನನ್ನ 
ಚಿಕ್ಕಂದಿನಲ್ಲಿ ಸ್ವಲ್ಪ ಕಲಿತಿದ್ದೇನೆ. ಇದಕ್ಕೆ ಉತ್ತರ ಹೇಳಲು ನಾನು ಏಕೆ, 


ಪಂಡಿತನ ನೆರಳು ೨೬ 


ಅದೋ ಅಲ್ಲಿ ಬಾಗಿಲ ಬಳಿ ನಿಂತಿರುವ ನನ್ನ ನೆರಳು ಬೇಕಾಡರೂ ನಿನ್ನ 
ಪ್ರಶ್ನೆಗೆ ಉತ್ತರ ಕೊಡಬಲ್ಲುದು'' ಎಂದು ಪಂಡಿತನ ಕಡೆ ಕ್ಸ ತೋರಿಸಿತು. 

ರಾಜಕುಮಾರಿ " ಫಿನ್ನ ನೆರಳೆ! ನಿನ್ನ ನೆರಳು ನನ್ನ ಪ್ರಶ್ನೆಗೆ ಉತ್ತರ 
ಹೇಳಬಲ್ಲುದೆ?'' ಎಂದು ಆಶ್ಚರ್ಯದಿಂದ ಕೇಳಿದಳು. 


“ ಎಂದರೆ, ನನ್ನ ನೆರಳಿಗೆ ಈ ಉತ್ತರ ಖಂಡಿತವಾಗಿ ಗೊತ್ತಿ ಜಿಯೆಂದು 
ನಾನು ಹೇಳಲಾರೆ. ಆದರೆ ಅದಕ್ಕೆ ಗೊತ್ತಿರಬಹುದು ಎಂದು ನನ್ನ ದೃಢವಾದ 
ನಂಬಿಕೆ ಅದೂ ಎಷ್ಟೋ ವರುಷಗಳಂದ ನನ್ನ್ನ ಹಿಂದೆ ಓಡಿಯಾಡಿದೆ, 
ನನ್ನ ಮಾತುಕಕೆಗಳನ್ನೆಲ್ಲ ಕಿವಿಗೊಟ್ಟು ಕೇಳಿದೆ ಆದ್ದರಿಂದ ಅದಕ್ಕೆ ತಿಳಿದಿರು 
ವುದು ಸಾಧ್ಯ. ಆದರೆ, ರಾಜಕುಮಾರಿ, ಗಮನಿಸಬೇಕಾದ ಒಂದು ವಿಷಯ 
ಉಂಟು. ಆ ನೆರಳು ತ.ನೂ ಒಬ್ಬ ಮನುಷ್ಯ ಎಂದು ಅಭಿಮಾನಪಡುತ್ತಿದೆ 
ಆದ್ದರಿಂದ, ನಿನ್ನ ಪ್ರಶ್ನೆಗೆ ಅದು ಉತ್ತರ ಹೇಳಬೇಕಾದರೆ, ಅದಕ್ಕೆ ಅವಮಾನ 
ವಾಗದ ಹಾಗೆ ಅದನ್ನು ಮ.ನುಷ್ಯನೆಂದೇ ಭಾವಿಸಿ ಮಾತನಾಡಿಸಬೇಕು'' 
ಎಂದು ನೆರಳು ಹೇಳಿತು. 


ಅಯ್ಯೋ, ಅದಕ್ಕೇನು? ಸಂತೋಷದಿಂದ ಹಾಗೆಯೇ ಮಾಠನಾಡಿ 
ಸೋಣ'' ಎಂದು ಹೇಳಿ, ರಾಜಕುಮಾರಿ ದೂರದ ಬಾಗಿಲ ಬಳಿ ನಿಂತಿದ್ದ 
ಪಂಡಿತನ ಹತ್ತಿರ ಹೋಗಿ, ಸೂರ್ಯ, ಚಂದ್ರ, ಅರಣ್ಯ, ಪರ್ವತ, ದೇಶ, 
ವಿದೇಶ ಮುಂತಾದ ಹಲವಾರು ವಿಷಯಗಳನ್ನು ಪ್ರಸ್ತಾಪಿಸಿದಳು ಪಂಡಿತನು 
ಆಡಿದ ಮಾತುಕತೆ ಹಿತವಾಗಿತ್ತು, ತಿಳಿವಳಿಕೆಯಿಂದ ತುಂಬಿತ್ತು 


“ ಇವನ ನೆರಳೇ ಇಷ್ಟು ನಿಪುಣವಾಗಿದ್ದರೆ ಇವನ ನಿಪುಣತೆ ಎಸ್ಟಿರ 
ಬೇಕು! ಇವನನ್ನು ನಾನು ಮದುವೆ ಮಾಡಿಕೊಂಡರೆ ನನಗೂ ನನ್ನ ಪ್ರಜೆ 
ಗಳಿಗೊ ದೊಡ್ಡ ಭಾಗ್ಯ ಬಂದ ಹಾಗೆ. ಒಳ್ಳೆಯದು, ಇವನನ್ನು ನಾನು 
ವರಿಸುಕ್ತೇನೆ'' ಎಂದು ರಾಜಪುತ್ರಿ ತನಗೆ ತಾನೇ ಹೇಳಿಕೊಂಡಳು. ರಾಜ 
ಪುತ್ರಿಯೂ ನೆರಳೂ ಒಬ್ಬರನ್ನೊಬ್ಬರು ಮದುವೆಯಾಗಲು ಮಾತುಕೊಟ್ಟು 
ಒಪ್ಪಿಕೊಂಡರು. ಆದರೆ, ತಾನು ತನ್ನ ರಾಜ್ಯಕ್ಕೆ ಹೋಗಿ ಸೇರುವವರೆಗೂ 
ಆ ಗುಟ್ಟನ್ನು ಯಾರಿಗೊ ತಿಳಿಸಬಾರಡೆಂದು ರಾಜಪುತ್ರಿ ನೆರಳನ್ನು ಕೇಳಿ 
ಕೊಂಡಳು. 


೨೪ ೩ಂಡಿತನ ತೆರಳು 


“ ಖಂಡಿತವಾಗಿ ಈ ಗುಟ್ಟು ಯಾರಿಗೂ ತಿಳಿಯದಂತೆ ನಾನು ನೋಡಿ 
ಕೊಳ್ಳುತ್ತೇನೆ. ನನ್ನ ನೆರಳಿಗೆ ಕೂಡ ಇದನ್ನು ತಿಳಿಸುವುದಿಲ್ಲ'' ಎಂದು 
ನೆರಳು ಹೇಳಿತು. ಅದು ಹಾಗೆ ಹೇಳುವುದಕ್ಕೆ ಕಾರಣವಿದ್ದೆ ಇತ್ತು. 

ಸ್ವಲ್ಪ ದಿವಸಗಳಾದ ಮೇಲೆ ರಾಜಕುಮಾರಿ ತನ್ನ ದೇಶಕ್ಕೆ ಹಿಂದಿರುಗಿ 
ದಳು. ನೆರಳೂ ಅವಳ ಜೊತೆಯಲ್ಲೇ ಹೋಯಿತು. 

ಒಂದು ದಿನ ನೆರಳು ಪಂಡಿತನನ್ನು ಕುರಿತು “ ಅಯ್ಯ, ನಾನು ನಿಜವಾಗಿ 
ಅದೃಷ್ಟಶಾಲಿ. ನನಗೆ ಈಗ ಕುಂಬ ಶಕ್ತಿ ಬಂದಿದೆ. ಆದ್ದರಿಂದ ನಿನಗೆ 
ಏನಾದರೂ ಉಪಕಾರಮಾಡಬೇಕೆಂದು ನನ್ನ ಇಸ್ಟ. ನೀನು ನನ್ನ ಅರಮಕೆ 
ಯಲ್ಲಿಯೇ ಇರು ನನ್ನ ರಾಜರಥದಲ್ಲಿಯೇ ನೀನೂ ತಿರುಗಾಡು. ನಿನಗೆ 
ವರುಷಕ್ಕೆ ಹಕ್ತುಸಾವಿರ ಹೊನ್ನು ಕೊಡುಕ್ತೇನೆ. ಆದರೆ ಮಾತ್ರ, ನಿನ್ನನ್ನು 
ಎಲ್ಲರೂ " ನೆರಳು' ಎಂದು ಕರೆಯುವುದಕ್ಕೆ ನೀನು ಸನ್ಮತಿಸಜೀಕು 
ಮತ್ತು ನೀನು ಮನುಷ್ಯನಾಗಿದ್ದೆಯೆಂದು ಯಾರಿಗೂ ಹೇಳಕೊಳ್ಳಬಾರದು 
ನರುಷಕ್ಕೊಂದು ಸಲ, ನಾನು ಬಿಸಿಲು ಕಾಯಿಸಿಕೊಳ್ಳುತ್ತ ಕಿಟಕಿಯ ಮಪುಖ 
ಶಾಲೆಯಲ್ಲಿ ಕುಳಿತಾಗ, ನೀನು ನೆರಳಿನ ಹಾಗೆ ನನ್ನ ಕಾಲ ಹತ್ತಿರ ಮಲಗಿ 
ಕೊಳ್ಳಬೇಕು. ನಾನು ಈ ದಿನ ಸಂಜೆ ರಾಜಕುಮಾರಿಯನ್ನು ಮದುವೆ 
ಮಾಡಿಕೊಳ್ಳುವೆನಾದ್ದರಿಂದ್ರ ನಾನು ಹೇಳಿದ ಹಾಗೆ ನೀನು ಕೇಳಿದರೆ 
ನಿನಗೆ ಕ್ಷೇಮ” ಎಂದಿತು. 


ಅದಕ್ಕೆ ಪಂಡಿತನು "ಛೆ! ಏನು ಹುಚ್ಚು ಮಾತು ಇದು! ಈ 
ಹುಚ್ಚುತನಕ್ಕೆ ನಾನು ಒಪ್ಪಲಾರೆ, ಎಂದಿಗೂ ಒಪ್ಪವೊಲ್ಲೆ . ಇಡೀ ದೇಶಕ್ಕೂ 
ರಾಜಕುಮಾರಿಗೂ ನೀನು ಹೀಗೆ ಮೋಸಮಾಡುವುದುಂಟಿ? ನಾನು 
ಎಲ್ಲಪನ್ನೂ ಹೇಳಿಬಿಡುಕ್ತೀನೆ. ನಾನು ನುನುಸ್ಯ, ನೀನು ನನ್ನ ನೆರಳು, 
ಮನುಷ್ಯನ ಬಟ್ಟಿಗಳೆನ್ನು ಧರಿಸಿಕೋಡ ನೆರಳು ಎಂದು ತಿಳಿಸಿಬಿಡುತ್ತೀನೆ” 
ಎಂದ. 

“ ನೀನು ಹೇಳಿದರೆ, ನಿನ್ನ ಮಾತು ನಂಬುನವರು ಯಾರು? ನನ್ನ 
ಮಾತಿನಂತೆ ನಡೆಯುವೆಯೋ, ಅಥವಾ ನಹಕಿಯ ಸೈನಿಕರನ್ನು ಕರೆಯಲೊ?” 
ಎಂದಿತು ನೆರಳು. 


ಪಂಡಿತನ ನೆರಳು ೨೩೯ 


" ನಾನು ರಾಜಕುಮಾರಿಯ ಹತ್ತಿರಕ್ಕೇ ನೇರವಾಗಿ ಹೋಗುತ್ತೇನೆ 
ಎಂದು ಪಂಡಿತನು ಹೊರಟ 


4 ಗಾಜಕುಮಾರಿಯ ಹತ್ತಿರಕ್ಕೆ ನಿನಗಿಂತ ಮೊದಲು ನಾನೇ ಹೋಗು 
ಕ್ರೇನೆ. ನೀನು ಸೆರೆಮನೆಗೆ ಹೋಗುವೆಯಂತೆ'' ಎಂದು ನೆರಳು ಹೇಳಿತು. 
ಹಾಗೇ ಆಯಿತು. ನೆರಳಿನ ಮಾತಿನಂತೆ ಸೈನಿಕರು ಸಂಡಿತನನ್ನು ಸೆರೆಹಿಡಿದು 
ಕೊಂಡೊಯ್ದರು. ನೆರಳು ರಾಜಕುಮಾರಿಯನ್ನು ಮದುವೆಯಾಗುವುದೆಂಬ 


ವಿಸಯ ಅವರಿಗೆಲ್ಲ ಕಿಳಿದಿತ್ತು. 


ನೆರಳು ರಾಜಕುಮಾರಿಯ ಹತ್ತಿರ ಬಂಡಾಗೆ, “ ಇಜೇಕೆ ನಿನ್ನ ಮೈ 
ಕೈಯೆಲ್ಲ ನಡುಗುತ್ತಿದೆ? ಏನಾಯಿತು? ಮೈಯಲ್ಲಿ ಆರೋಗ್ಯವಿಲ್ಲನೇನು? 
ಈ ಹೊತ್ತು ಸಂಜೆ ನಮ್ಮ ಮದುವೆಯಿದೆಯೆಲ್ಲ!” ಎಂದು ರಾಜಕುಮಾರಿ 
ಸೇಚಾಡಿದಳು. 


ಅದಕ್ಕೆ ನೆರಳು “ಛೆ ಛೆ! ಏನು ಭಯಂಕರವಾದ ವರ್ತನೆ! ನನ್ನ 
ನೆರಳಿರಲಿಲ್ಲನೆ, ಪಾಸ, ಅದಕ್ಕೆ ಹುಚ್ಚು ಹಿಡಿದುಬಿಟ್ಟದೆ. ಆ ಸಣ್ಣ ಬುರುಜಿ 
ಯಲ್ಲಿ ಅಷ್ಟು ಜ್ಞಾನ ತುಂಬಬಾರದಾಗಿತ್ತು ತಾನು ಒಬ್ಬ ಮನುಸ್ಯ, ನಾನು 
ಅದರ ನೆರಳು ಎಂದು ಏನೇನೋ ಹರಟುತ್ತಿದೆ, ಸಾಪ!” ಎಂದಿತು. 


“ಅಯ್ಯೋ! ಅಯ್ಯೋ! ಎಂಥ ಭಯಂಕರವಾದ ಹುಚ್ಚು! ಅದನ್ನು 
ಸೆರೆಯೆಲ್ಲಿ ಇಡಿಸಬಹುದಲ್ಲ!'' ಎಂದಳು ರಾಜಕುಮಾರಿ. 


« ಅದರ ಹುಚ್ಚಿನಿಂದ ಏನೇನು ಅನಾಹುತಗಳಾಗಬಹುದೋ ಎಂಡು 
ಹೆದರಿ ನಾನೇ ಅದನ್ನು ಸೆರೆಯಲ್ಲಿ ಇಡಿಸಿದೆ'' ಎಂದಿತು ನೆರಳು. 


ರಾಜಕುಮಾರಿ "ಅಯ್ಯೋ ಪಾಸ! ತುಂಬ ಅನ್ಯಾಯ! ಏನು 
ಜ್ಞಾನ, ಏನು ತಿಳಿವಳಿಕೆ, ಆ ನೆರಳಿಗೆ! ಇಂಥ ಹುಚ್ಚು ಹತ್ತಿದಾಗ ಸಾವು 
ಬಂದರೆ ಎಷ್ಟೋ ನೆಮ್ಮದಿ. ಸೇವಕರಾದವರು ತಮ್ಮ ಒಡೆಯರಿಗೆ ಎದುರಾಗಿ 
ಮಾಶನಾಡುವ ಸ್ಥಿತಿ ಬಂದಾಗ ಅವರನ್ನು ಕೊನೆಗಾಣಿಸಿಬಿಡುವುದು ಒಳ್ಳೆಯ 
ನೀತಿ” ಎಂದಳು. 


೩೦ ಪಂಡಿತನ ನೆರಳು 


“ ಅದು ನಿಜನೇ ಆದರೂ, ಪಾಸ, ಎಸ್ಟೋ ವರುಷಗಳಿಂದ ನನ್ನ 
ಸೇವೆ ಮಾಡಿಕೊಂಡಿತ್ತು ಆ ನೆರಳು'' ಎಂದು ನೆರಳು ದುಃಖದಿಂದ ನಿಟ್ಟುಸಿರು 
ಬಿಡುವಂತೆ ನಟಸಿತು. 


* ನಿನ್ನಂತಹ ಮಹಾತ್ಮನಿಗೆ ತಕ್ಕ ಮಾತನ್ನೇ ನೀನು ಆಡಿದೆ” ಎಂದು 
ರಾಜಕುಮಾರಿ ಆ ನೆರಳಿಗೆ ಅಡ್ಡಬಿದ್ದು ನಮಸ್ಕಾರ ಮಾಡಿದಳು. 


ಸಂಜೆ ಊರ ತುಂಬ ದೀಪಗಳ ಅಲಂಕಾರಮಾಡಿದ್ದರು. ಎಲ್ಲೆಲ್ಲಿ 
ನೋಡಿದರೂ ಬಾಣಬಿರುಸುಗೆಳನ್ನು ಕತ್ತಿಸುತ್ತಿದ್ದರು. ಮದುನೆ ಬಹು 
ವಿಜೃಂಭಣೆಯಿಂದ ನೆರವೇರಿತು. ರಾಜಕುಮಾರಿಯೂ ಅವಳ ಕೈಹಿಡಿದ 
ನೆರಳೂ ಅರಮನೆಯ ಮುಖಶಾಲೆಯಲ್ಲಿ ನಿಂತು ಪ್ರಜೆಗಳಿಗೆ ದರ್ಶನಕೊಟ್ಟರು. 
ಪ್ರಜೆಗಳೆಲ್ಲರೂ ಪುನಃ ಪುನಃ ಜಯಕಾರಮಾಡಿದರು. ಆದರೆ ಪಂಡಿತರಿಗೆ 
ಮಾತ್ರ ಆ ವೈಭವ ವಿಜೃಂಭಣೆ ಒಂದೂ ಗೊತ್ತಾಗಲಿಲ್ಲ. ಏಕೆಂದರೆ, ಆ 
ವೇಳೆಗಾಗಲೇ ಸೆರೆಮನೆಯಲ್ಲಿ ಅವನ ಕತ್ತನ್ನು ಕತ್ತರಿಸಿಬಿಟ್ಟದ್ದರು. 


ಚಿಕ್ಕ ಮೀನಕನ್ನೆ 


ದೂರ, ಸಮುದ್ರದ ಮಧ್ಯದಲ್ಲಿ, ನೀರು ನೀಲಮಣಿಯ ಹಾಗೆ ನೀಲಿ 
ಯಾಗಿ ತಿಳಿಯಾಗಿ ಇರುವ ಕಡೆಯಲ್ಲಿ ಆಳ ತುಂಬ ಆಳ ; ಎಷ್ಟು ಹಗ್ಗ ಕಟ್ಟಿ 
ಬಿಟ್ಟರೂ ಅಡಿಯೇ ನಿಲುಕದಷ್ಟು ಆಳ; ದೇವಸ್ಥಾನದ ಗೋಪುರೆಗಳನ್ನು 
ಒಂದರೆ ಮೇಲೆ ಒಂದರಂತೆ ಎಷ್ಟು ನಿಲ್ಲಿಸಿದರೊ ಸಮುದ್ರದ ಅಡಿಯ ನೆಲದಿಂದ 
ಮೇಲಿನ ನೀರಿನವರೆಗೆ ಮುಟ್ಟುವುದು ಸಾಧ್ಯವೇ ಇಲ್ಲದಷ್ಟು ಆಳ. ಅಲ್ಲಿಯೇ 
ಸಮುದ್ರ ರಾಜನೂ ಅವನ ಪ್ರಜೆಗಳೂ ವಾಸವಾಗಿರುವುದು. ಅಲ್ಲಿ, ಆ 
ಸಮುದ್ರದ ಅಡಿಯಲ್ಲಿ ಹೊಂಬಣ್ಣದ ಮರಳು ಒಂದು ಹೊರತಾಗಿ ಜೇರೆ 
ಏನೂ ಇಲ್ಲವೆಂದು ಯಾರೂ ಎಣಿಸಬಾರದು. ಅಲ್ಲಿ ಅನೇಕ ವಿಚಿತ್ರ ರೀತಿಯ 
ಗಿಡಗಳೂ ಬಳ್ಳಿಗಳೂ ಬೆಳೆಯುತ್ತವೆ, ಹೂ ಬಿಡುತ್ತವೆ, ಅವುಗಳ ಕುಡಿಗಳೂ 
ಎಲೆಗಳೂ ಎಷ್ಟು ಬಾಗಿ ಬಳುಕುತ್ತವೆ ಎಂದರೆ, ನೀರು ಸ್ವಲ್ಪ ಚಲಿಸಿದರೂ 
ಸಾಕು, ತಮಗೆ ಜೀವನಿಸೆಯೋ ಎಂಬಂತೆ ಮೈ ಒಲೆಯುತ್ತವೆ. ನೆಲದ 
ಮೇಲೆ ವ.ರಗಳ ನಡುವೆ ಹಕ್ಕಿಗಳು ಹಾರಾಡುನ ಹಾಗೆಯೇ ಅಲ್ಲಿ ನೀರಿನ 
ಕೆಳಗೆ ದೊಡ್ಡ ಮೀನುಗಳೂ ಸಣ್ಣ ಮೀನುಗಳೂ ಚಲಿಸುತ್ತಿ ) ರುತ್ತವೆ. 
ಇಂತಹ ಸಮುದ್ರದ ಅಡಿಯಲ್ಲಿ, ಆ ಜ್‌ ಕಡೆಯಲ್ಲಿ ಸಮುದ ದ್ರರಾಜನ 
ಅರಮನೆ ಇದೆ. ಅದರೆ ಗೋಡೆಗೆಳೆಲ್ಲ ಹವಳ, ಅಲ್ಲಿಯ ದೊಡ್ಡ ಕಿಚಕಿಗಳೆಲ್ಲ 
ಗೋಮೇಧಿಕ. ಮೇಲಿನ ಛಾವಣಿಗಳನ್ನು ಚಿಪ್ಪುಗಳಿಂದ ಮಾಡಿದ್ದಾರೆ. 
ನೀರು ಮೇಲೆ ಹರಿದ ಹಾಗೆಲ್ಲ ಆ ಚಿಪ್ಬುಗಳು ಕಿಕೆಯುತ್ತವೆ, ಮುಚ್ಚೆ ಕೊಳ್ಳು 
ತ್ತವೆ. ಒಂದೊಂದು ಚಿಪಿ ನಲ್ಲೂ ಒಂದೊಂದು ಮುತ್ತು, ಇತಿ ಕಿರೀಟ 
ವನ್ನು ಅಲಂಕರಿಸಲು ತಕ್ಕದಾದ ಮುತ್ತು ಅದನ್ನು ನೋಡುವುದೇ ಕಣ್ಣಿಗೆ 
ಒಂದು ಹಬ್ಬ. 


ಸಮುದ್ರರಾಜನ ಹೆಂಡತಿ ಬಹಳ ವರುಷಗಳ ಹಿಂದಿಯೇ ಸತ್ತು 
ಹೋಗಿದ್ದ ಳು, ಕ ಮುದಿ ಶಾಯಿಯೇ ಮನೆಯ ಯಾಜಮಾನ್ಯ ನಡಸುಕ್ತಿ 
ದಳು. “ಅಕೆ ಬಹು ಬುದ್ಧಿ ಮತಿ. ತಾನು ದೊಡ್ಡ ವಂಶದಲ್ಲಿ ಹುಟ್ಟಿ ಡೆನೆಂಡು 
ಆಕೆಗೆ ತುಂಬ ಅಭಿಮಾನ. ಆದ್ದರಿಂದಲೇ ಅವಳು ತನ್ನ ಸ ಮೇಲೆ 


೩೨ ಪಂಡಿತನ ನೆರಳು 


ಹನ್ನೆರಡು ಮುತ್ತಿನ ಚಿಪ್ಪುಗಳನ್ನು ಅಲಂಕಾರವಾಗಿ ಧರಿಸಿದ್ದಳು. ಉಳಿ 
ದವರು ಎಷ್ಟೇ ಉತ್ತಮ ಕುಲದಲ್ಲಿ ಹುಟ್ಟಿದ್ದರೂ ಆರಕ್ಸಿಂತ ಹೆಚ್ಚು ಮುತ್ತಿನ 
ಚಿಪ್ಪುಗಳನ್ನು ಧರಿಸುಪಂತಿರಲಿಲ್ಲ. ಆಕೆ ತನ್ನಮುಮ್ಮಶಕ್ಕಳಾದ ಆರು ಜನ 
ಸಮುದ್ರರಾಜಕನೈಯರನ್ನು ಪಾಲಿಸುತ್ತಿದ್ದುದು ಕಂಡು ಎಲ್ಲರೂ ಅವಳನ್ನು 
ಹೊಗಳುತ್ತಿದ್ದರು. ಆ ಆರು ಮಕ್ಕಳೂ ಸುಂದರವಾಗಿದ್ದರೂ ಕಡೆಯವಳು 
ಮಾತ್ರ ಅವರೆಲ್ಲರಿಗಿಂತ ತುಂಬ ಜೆಲುವಾಗಿದ್ದಳು. ಅವಳ ಚರ್ಮ ಗುಲಾಬಿಯ 
ಎಲೆಯಂತೆ ಸ್ವಚ್ಛವಾಗಿ ಕೋಮಲವಾಗಿತ್ತು. ಅವಳ ಕಣ್ಣು ಆಳವಾದ 
ಸಮುದ್ರದ ಹಾಗೆ ನೀಲವಾಗಿತ್ತು. ಆದರೆ ಉಳಿದ ಇತರರ ಹಾಗೆಯೇ 
ಅವಳಿಗೆ ಕಾಲುಗಳಿರಲಿಲ್ಲ, ಅವಳ ದೇಹದ ಕೆಳಭಾಗ ಮೀನಿನ ಬಾಲವಾಗಿತ್ತು. 
ಅವರು ಬೆಳಗಿನಿಂದ ಸಂಜೆಯವರೆಗೂ ಅರಮನೆಯ ವಿಶಾಲವಾದ ಅಂಗಳ 
ಗಳಲ್ಲೋ ಅಥವಾ ಗೋಡೆಗಳ ಮೇಲೆ ಬೆಳೆದಿದ್ದ ಹೂಗಳ ನಡುನೆಯೋ 
ಆಟವಾಡುತ್ತಿರುವರು. ದೊಡ್ಡದಾದ ಆ ಗೋಮೇಧಿಕದ ಕಿಟಕಿಗಳನ್ನು 
ತೆರಿದಿದ್ದುದರಿಂದ, ನಮ್ಮ ಮನೆಗಳಲ್ಲಿ ಗೆಬ್ಬಚ್ಚಿಗಳು ಓಡಿಯಾಡುನ ಹಾಗೆ, 
ಮೀನುಗಳು ಒಳಗೆ ಬಂದು ಓಡಿಯಾಡುತ್ತಿದ್ದುವು. ರಾಜಕುಮಾರಿಯರ 
ಹತ್ತಿರಕ್ಕೆ ಬಂದು, ಅವರ ಕೈಯಿಂದಲೇ ಆಹಾರವನ್ನು ತಿಂದು, ಅವರು ತಮ 
ಮೈ ಸವರಿದರೂ ಸುಮ್ಮನಿರುತ್ತಿದ್ದುವು. ಅರಮನೆಯ ಹೊರಗೆಡೆ ಒಂದು 
ಸುಂದರವಾದ ಉದ್ಯಾನವನವಿತ್ತು. ಅಲ್ಲಿ ರಕ್ತದಂತೆ ಕೆಂಪಾದ ಹೂಗಳೂ 
ಮೇಘದಂತೆ ಕಪ್ಪಾದ ಕುಸುಮಗಳೂ ಬೆಳೆದಿದ್ದುವು, ಅರಳಿದ ಪುಷ್ಪಗಳು 
ಬೆಂಕಿಯ ನಾಲಗೆಯಂತಿದ್ದುವು, ಹಣ್ಣು ಚಿನ್ನದ ಹಾಗೆ ಮಿರುಗುತ್ತಿತ್ತು ; 
ಎಲೆಗಳೂ ಕುಡಿಗಳೂ ನಿರಂತರವಾಗಿ ತಲೆದೂಗುತ್ತಿದ್ದುವು. ನೆಲವಂತೂ 
ನುಣುಪಾಡ ಮರಳೇ ಆಗಿದ್ದರೂ ಅದರೆ ಬಣ್ಣ ಉರಿಯುವ ಗಂಧಕದ 
ಜ್ವಾಲೆಯ ಹಾಗೆ ನೀಲಿ ಬಣ್ಣವಾಗಿತ್ತು ಅಲ್ಲಿ ಇದ್ದ ಪ್ರತಿಯೊಂದರ 
ಮೇಲೆಯೂ ಅದೇನೋ ಒಂದು ವಿಧವಾದ ನೀಲಿಯ ಪ್ರಭೆ ಬಿದ್ದಿತ್ತು. 
ಸಮುದ್ರದ ಆಳದಲ್ಲಿ ಕತ್ತಲಾಗಿರುನ ಬದಲು ಮೇಲೆ ಕಾಣಿಸುತ್ತಿದ್ದ ನೀಲಾ 
ಕಾಶದಿಂದ ಬಣ್ಣ ಬಂದು ಕೆಳಗಿಳಿದ ಹಾಗಿತ್ತು. ಗಾಳಿ ಬೀಸದೆ ಶಾಂತವಾಗಿ 
ದ್ದಾಗ ಸೂರ್ಯನು ಕೆಂಬಣ್ಣದ ಹೂವಿನಂತೆ ಕಾಣಿಸುತ್ತಿದ್ದ. ಹೂವಿನ ಹೊಡೆ 
ಯಿಂದ ಜೆಳಕಿನ ಮಳೆ ಸುರಿಯುತ್ತಿತ್ತು. 


೮ ೪% ಉಂಥ ರೀ 


ಜಾರ್‌ 
pe Vy ky ಫ್‌ 


(NOUNS ಧು 
i 
ಗ್‌ 


ಚಿಕ್ಕ ಮೀನಕನ್ಯೆ 


ಕೇವಲ ಜಲಚರಗಳಾದ ಮೀನಕನೈಯರಿಗೂ ಆತ್ಮದ 
ಹಂಬಲ ಉಂಟೆ? 

ಈ ಕಥೆಯ ಪ್ರಕಾರ, ಉಂಟು. 

ಅವರಿಗೂ ಆತ್ಮದ ಅಸ್ತಿತ್ವದಲ್ಲಿ ನಂಬಿಕೆ ಉಂಟಿ? 

ಈ ಕಥೆಯ ಪ್ರಕಾರ, ಉಂಟು. 

ಆತ್ಮವನ್ನು ಸಾಧಿಸಬೇಕಾದರೆ ಶ್ರಮವನ್ನು ಸಹಿಸಬೇಕು, 

ಯಾನ ತ್ಯಾಗಕ್ಕಾದರೂ ಸಿದ್ಧವಾಗಿರಬೇಕು, ಎಷ್ಟು ಕಾಲ 
ವಾದರೂ ಸಹನೆ ಇರಬೇಕು ಎಂಬುದು ಅವರಿಗೆ ಗೊತ್ತೆ? 

ಈ ಕಥೆಯ ಪ್ರಕಾರ, ಗೊತ್ತು. 

ಇಂತಹ ಹಂಬಲ, ಇಂತಹ ನಂಬಿಕೆ, ಇಂತಹ ಜ್ಞಾನ 
ಎಲ್ಲಾ ಮೀನಮಾನವರಿಗೂ ಮೀನಸ್ತ್ರೀಯರಿಗೂ ಉಂಟೆ? 

ನಮಗೆ ತಿಳಿದಮಟ್ಟಿಗೆ ಇಂತಹ ಹಂಬಲ, ನಂಬಿಕೆ, ಜ್ಞಾನ 
ಇದ್ದುದು ಈ ಕತೆಯ ಚಿಕ್ಕ ಮೀನಕನ್ಯೆಯೊಬ್ಬಳಿಗೆ ಮಾತ್ರ. 

ಇದು ಬಹಳೆ ಆಶ್ಚರ್ಯವಲ್ಲವೆ? 


ನಿಜವಾದ ಮಾತು! 


ಚಿಕ್ಕ ಮಾನಕನ್ಶೆ ತ 


ಸಮುದ್ರರಾಜಕುಮಾರಿಯೆರಲ್ಲಿ ಪ್ರ ತಿ'ಯೊಬ್ಬರೂ ಉದ್ಯಾನದ 
ಒಂದೊಂದು ಭಾಗದಲ್ಲಿ ತಮಗೆ ಬೇಕಾದಂಕೆ ಅಗೆದು ತಮಗೆ ಇಷ್ಟವಾದ ಗಿಡ 
ಬೆಳಸುತ್ತಿದ್ದರು. ಒಬ್ಬಳು ತನ್ನ ಹೂಗಿಡಗಳ ಪಾತೆಯನ್ನು ತಿಮಿಂಗಿಲದ 
ಆಕಾರದಲ್ಲಿ ಬೆಳೆಸಿದ್ದಳು, ಇನ್ನೊಬ್ಬಳು ತನ್ನಂತೆಯೇ ಒಬ್ಬ ಮೀನಕನ್ಯೆಯ 
ಆಕಾರವನ್ನು ರಚಿಸಿದ್ದಳು, ಅದಕೆ ಕಡೆಯವಳದು ಮಾತ್ರ ಸೂರ್ಯನ 
ಹಾಗಿತ್ತು, ಆ ಪಾತೆಯಲ್ಲಿದ್ದ ಹೂವುಗಳೆಲ್ಲ ಸಂಧ್ಯಾಸೂರ್ಯನ ಕಿರಣಗೆಳ 
ಹಾಗೆ ಕೆಂಪಗಿದ್ದುವು. ಆ ಆರು ಕನ್ಯೆಯರಲ್ಲಿ ಅವಳೇ ಒಂದು ವಿಚಿತ್ರ , 
ಸದ್ದಿಲ್ಲದೆ ಸದಾ ಯೋಚನಾಪರಳಾಗಿರುತ್ತಿದ್ದಳು. ತನ್ನ ಅಕ್ಕಂದಿರು ಸಮು 
ದ್ರದ ನಡುವೆ ಒಡೆದುಹೋದ ಕಡಗುಗಳಿಂದ ಸಿಕ್ಕಿದ ವಸ್ತುಗಳನ್ನಿಟ್ಟು 
ಕೊಂಡು ಆಶ್ಚರ್ಯಪಡುತ್ತಿದ್ದರೆ, ಅವಳಿಗೆ ಮಾತ್ರ ತನ್ನ ಕೆಂಪು ಹೂಗಳನ್ನು 
ಬಿಟ್ಟು ಬೇರೆ ಏನೂ ಬೇಕಾಗುತ್ತಿರಲಿಲ್ಲ. ಆ ಕೆಂಪು ಹೂಗಳನ್ನು ಬಿಟ್ಟರೆ, 
ಅವಳಿಗೆ ಇಸ್ಟವಾದುದು ಒಂದ್ಕು ಸುಂದೆರವಾದ ಬಿಳಿಶಿಲೆಯ ವಿಗ್ರಹ. ಅದು 
ಒಬ್ಬ ಸುಂದರವಾದ ಹುಡುಗನ ಮೂರ್ತಿ, ಸ್ವಚ್ಛೆ ವಾದ ಬಿಳಿಯ ಕಲ್ಲಿನಲ್ಲಿ 
ಕಡೆದುದು, ಎಂದೋ ಯಾವುದೋ ಹಡಗು ಮುರಿದಾಗೆ ಸಮುದ್ರದ ತಳಕ್ಕೆ 
ಬಿದ್ದುದು. ಅವಳು ಆ ವಿಗ್ರಹದ ಹತ್ತಿರ ಒಂದು ಗುಲಾಬಿಬಣ್ಣದ ಗಿಡವನ್ನು 
ನೆಟ್ಟಳು. ಅದು ಚೆನ್ನಾಗಿ ಬೆಳೆದು ಬಹುಬೇಗ ಆದರ ಕೊಂಬೆಗೆಳು ತೂಗಾ 
ಡುವ ಎಲೆಗಳ ಭಾರದಿಂದ ಬಾಗಿ ಕೆಳಗಿನ ನೀಲಿಯ ಮರಳಿನವರೆಗೂ ಕೊಂಗು 
ತ್ರಿದ್ದುವು. ಅದರ ನೆರಳು ಊದಾಬಣ್ಣವಾಗಿ ಕೊಂಬೆ ಅಲುಗಿದ ಹಾಗೆಲ್ಲ 
ತಾನೂ ಅಲುಗಾಡುತ್ತಿತ್ತು, ನೋಡಿದರೆ, ಗಿಡದ ತುದಿಯೊೂ ಬುಡವೂ 
ಒಂದರೊಡನೊಂದು ಆಟವಾಡುತ್ತ ಒಂದನ್ನೊಂದು ಮುತ್ತಿಡುತ್ತಿರುವಂತೆ 
ಕಾಣುತ್ತಿತ್ತು. 

ಸಮುದ್ರದ ಮೇಲಿನ ಪ್ರಪಂಚದ ಸುದ್ದಿಯನ್ನು ಕೇಳುವುದೆಂದಕೆ 
ಅವಳಿಗೆ ಸರಮಸಂತೋಷ. ತನ್ನ ಅಜ್ಜಿಗೆ ತಿಳಿದಿದ್ದ ಹಡಗುಗಳು, ನಗರ 
ಗೆಳು, ಜನಗಳು, ಪ್ರಾಣಿಗಳು ಎಲ್ಲದರ ವಿಚಾರವನ್ನೂ ಅವಳಿಂದ ಹೇಳಿಸಿ 
ಕೇಳಿದಳು ನೀರಿನ ಕೆಳಗಿನ ಹೂಗಳಿಗೆ ವಾಸನೆಯೇ ಇಲ್ಲದಿರುವಾಗ ನೆಲದ 
ಮೇಲಿನ ಹೂಗಳಿಗೆ ತುಂಬಾ ವಾಸನೆಯುಂಟು ; ಕಾಡಿನಲ್ಲಿರುವ ಮರಗಳು 
ಹಚ್ಚ ಹಸುರಾಗಿನೆ , ಮರಗಳಲ್ಲಿ ಹಾರಾಡುವ ಮಾನುಗಳು ಕಿವಿಗೆ ಹಿತವಾಗು 

3 


೩೪ ಪಂಡಿತನ ನೆರಳು 


ವಂತೆ ಇಂಪಾಗಿ ಹಾಡುತ್ತವೆ; ಮುಂತಾದ ಅನೇಕ ವಿಚಾರಗಳನ್ನು ತನ್ನ 
ಅಜ್ಜಿಯಿಂದ ಕೇಳಿ, ಕಡೆಯ ರಾಜಕುಮಾರಿ ಬಹಳ ಆಶ್ಚರ್ಯಪಡುತ್ತಿದ್ದಳು. 
ಅವಳ ಅಜ್ಜಿ ಹಕ್ಕಿಗಳನ್ನು ಮಾನುಗಳೆಂದು ಕರೆದಳು. ಇಲ್ಲದಿದ್ದರೆ ಹಕಿ 
ಗಳನ್ನು ಎಂದೂ ನೋಡದ ರಾಜಕುಮಾರಿಗೆ ಅದು ಅರ್ಥವೇ ಆಗುತ್ತಿರಲಿಲ್ಲ. 


“ ನೋಡು, ಮಗು. ನಿನಗೆ ಹದಿನೈದು ವರುಷ ತುಂಬಿದಾಗೆ ನೀನು 
ಸಮುದ್ರದ ಮೇಲಿನವರೆಗೂ ಎದ್ದು ಹೋಗಬಹುದು, ಬಂಡೆಗಳ ಮೇಲೆ 
ಬೆಳುದಿಂಗಳಿನಲ್ಲಿ ಕುಳಿತುಕೊಳ್ಳಬಹುದು, ಬಂದುಹೋಗುವ ದೊಡ್ಡದೊಡ್ಡ 
ಹಡೆಗುಗಳೆನ್ನು ನೋಡಬಹುದು. ಆಗ ಕಾಡುಗಳನ್ನೂ ಪಟ್ಟಣಗಳನ್ನೂ 
ಕಣ್ಣುತುಂಬ ನೋಡುವೆಯಂತೆ'' ಎಂದು ಅಜ್ಜಿ ಹೇಳಿದಳು. 


ಮುಂದಿನ ವರ್ಷ ಅವಳ ಒಬ್ಬ ಅಕ್ಕನಿಗೆ ಹದಿನೈದು ತುಂಬುತ್ತಿತ್ತು. 
ಒಬ್ಬರಿಗಿಂತ ಒಬ್ಬರು ಒಂದೊಂದು ವರ್ಷ *ಸಣ್ಣವರಾಗಿದ್ದು ದರಿಂದ ಕಡೆಯ 
ವಳು ತಾನು ಸಮುದ್ರದಿಂದ ಮೇಲೆದ್ದು ಭೂಲೋಕವನ್ನು ನೋಡಲು ಇನ್ನೂ 
ಐದು ವರುಷ ಕಾಯಬೇಕಾಗಿತ್ತು. ಆದರೂ ಮೊದಲನೆಯವಳು ತಾನು 
ಮೇಲೆ ಹೋದಾಗ ಮೊದಲ ಬಾರಿಗೆ ಕಂಡುದನ್ನು ತನ್ನ ಐದು ಜನ 
ತಂಗಿಯರಿಗೂ ವಿಶದವಾಗಿ ವರ್ಣಿಸಬೇಕೆಂದು ಆ ಅಕ್ಕತಂಗಿಯರಲ್ಲಿ ಆಗಲೆ 
ಮಾತಾಗಿತ್ತು ತಮ್ಮ ಅಜ್ಜಿ ಹೇಳಿದುದರಲ್ಲ ಅವರಿಗೆ ತೃಪ್ತಿಯಾಗಿರಲಿಲ್ಲ. 
ಆದರೂ ಸಮುದ್ರದಿಂದ ಮೇಲೆ ಎದ್ದು ಹೋಗಬೇಕೆಂದು ಕೊನೆಯವಳು 
ಸಡುತ್ತಿದ್ದಷ್ಟು ಕಾತರ ಉಳಿದವರು ಯಾರಿಗೂ ಇರಲಿಲ್ಲ. ಅವಳು ತಾನೆ, 
ಒಂದಲ್ಲ, ಎರಡಲ್ಲ ಐನು ವರ್ಷ ಕಾಯಬೇಕಾಗಿತ್ತು! ಅವಳು ಸದಾ 
ಮೇಲುಲೋಕವನ್ನೇ ಕೃರಿತು ನಿಚಾರಮಾಡುತ್ತ ಮೌನವಾಗಿ ಕುಳಿತಿರು 
ತ್ತಿದ್ದಳು. ಅನೇಕ ರಾತ್ರಿಗಳು ತಮ್ಮ ಅರಮನೆಯ ತೆರೆದ ಕಿಟಿಕಿಯ ಬಳಿ 
ರಿಂತು, ಫೀಲಿಯ ನೀರಿನ ಮೂಲಕ ನೋಡುತ್ತ, ಮಾನುಗಳು ಬಾಲವಾಡಿ 
ಸುತ್ತೆ ಹೋಗಿ ಬರುವದನ್ನು ಗೆಮನಿಸುತ್ತಿದ್ದಳು. ಮೇಲೆ ನೋಡಿದರೆ 
ಚಂದ್ರನೂ ನಕ್ಷತ್ರಗಳೂ ಮಸಕುಮಸಕಾಗಿ ಹೊಳೆಯುವುದು ಕಾಣುತ್ತಿತ್ತು ; 
ಆದರೆ ನೀರಿನ ಮೂಲಕ ನೋಡುತ್ತಿದ್ದುದರಿಂದ ನಮ್ಮ ಕಣ್ಣಿಗೆ ಕಾಣುವದ 
ಕಂತ ದೊಡ್ಡದಾಗಿ ಕಾಣುತ್ತಿತ್ತು. ಒಂದೊಂದು ಸಲ ಏನೋ ಒಂದು 


ಚಿಕ್ಕ ಮಾನಕನೆ ೩೫ 


ಕಪ್ಪಾದ ಮೋಡ ಚಂದ್ರ ನಕ್ಷತ್ರಗಳನ್ನು ಮರೆಮಾಡಿ ತೇಲಿಹೋದ ಹಾಗಿರು 
ತ್ತಿತ್ತು. ಆಗ ಅದೊಂದು ತಿಮಿಂಗಿಲವೋ ಜನರು ತುಂಬಿದ ದೊಡ್ಡ ಹಡಗೋ 
ಇರಬೇಕೆಂದು ಅವಳು ಎಣಿಸ ಸುತ್ತಿದ್ದಳು. ಪಾಪ! ತಮ್ಮ ಹಡಗಿನ ಕೆಳಗೆ 
ಅದರ ತಳಭಾಗಕ್ಕೆ ತನ್ನ ಬಿಳಿಯ “ತ್ಸಿಗಳನ್ನು ಚಾಚಿ, ಒಬ್ಬಳು ಸುಂದರಿ 
ಯಾದ ಮಾನಕನ್ಯೆ ನಿಂತಿರುವಳೆಂದು ಅವರಿಗೇನು ಗೊತ್ತು | 


ಹಿರಿಯವಳಿಗೆ ಹದಿನೈದು ವರುಷ ತುಂಬಿದೆ ಒಡನೆಯೆ, ಸಮುದ್ರದ 
ಮೇಲುಭಾಗಕ್ಕೆ ಹೋಗಲು ಅವಳಿಗೆ ಅಪ್ಪಣೆ ದೊರಕಿತು. ಹಿಂದಿರ.ಗಿ 
ಬಂದಾಗ ಅವಳು ಹೇಳಜಬೇಕಾದುದು ನೂರಾರು ವಿಷಯ ಇತ್ತು. "ಆದರೆ 
ಎಲ್ಲಕ್ಕಿಂತಲೂ ಅತ್ಯಂತೆ ಸುಂದರವಾದುದೆಂದರೆ - ಆ ಶಾಂತವಾದ ಸಮುದ್ರದ 
ದಡದಲ್ಲಿ, ಮರಳುಗುಡ್ಡೆ ಯ ಮೇಲೆ ಬೆಳುದಿಂಗಳಲ್ಲಿ ಮಲಗಿ, ಪಕ್ಳದಲ್ಲಿಯೇ 
ಇದ್ದ ದೊಡ್ಡ ನಗರದಲ್ಲಿ ನೂರಾರು ನಕ್ಷತ್ರಗಳಂತೆ ಮಿನುಗುತ್ತಿದ್ದ ದೀಪ 
ಗಳನ್ನು ನೋಡುವುದು, ಅಲ್ಲಿನ ಸಂಗೀತ, ಆ ಗಾಡಿಗಳ ಶಬ್ದ, ಆ ಮನು 
ಸ್ಯರ ಧ್ವನಿ, ಅಲ್ಲಿನ ದೇವಸ್ಥಾನದ ಗೆಂಟಿಗಳೆ ಗೆಣಗಣ' ಎಂದು ಅವಳು 
ವರ್ಣಿಸಿದಾಗ ಕೊನೆಯವಳು ಕಿವಿ ತೆರೆದು ಉತ್ಸುಕತೆಯಿಂದ ಕೇಳುತ್ತಿದ್ದಳು. 
ಆ ಆಶ್ಚರ್ಯಕರವಾದ ವಸ್ತುಗಳನ್ನು ತಾನು ಹೋಗಿ ನೋಡಲು ಸಾಧ್ಯವಿಲ್ಲ 
ದುದರಿಂದಲೇ ಅವುಗಳನ್ನು ನೋಡಬೇಕೆಂದು ಅವಳಿಗೆ ಇನ್ನೂ ಹೆಚ್ಚು 
ಆಕೆಯಾಯಿತು ಇದಾದ ಮೇಲೆ ಅವಳು ತನ್ನ ತೆರೆದ ಕಿಟಕಿಯ ಹತ್ತಿರ 
ನಿಂತು, ಆ ಕರಿನೀಲಿಯ ನೀರಿನ ಮೂಲಕ ಮೇಲೆ ನೋಡಿ, ಅಲ್ಲಿದ್ದ ಮಹಾ 
ನಗರನನ್ನೂ ಅಲ್ಲಿಯ ಶಬ್ದಗಳನ್ನೂ ಕುರಿತು ಚಿಂತಿಸಿದಳು. ಆ ನಗರದ 
ದೇವಾಲಯಗಳ ಗಂಟೆಯ ಸದ್ದು ಸಮುದ್ರದ ಆ ಆಳಕ್ಟೂ ಕೇಳಿಸುವುದೆಂದು 
ಭ್ರೃಮಿಸಿದಳು. 


ಇನ್ನೊಂದು ವರ್ಷದ ವೇಳೆಗೆ ಎರಡನೆಯವಳಿಗೆ ಸಮುದ್ರದ ಮೇಲು 
ಭಾಗಕ್ಕೆ ಹೋಗಿ ಅಲ್ಲಿ ತನಗೆ ಇಸ್ಟ ಬಂದಹಾಗೆ ಈಜಾಡುವುದಕ್ಕೆ ಅಪ್ಪಣೆ 
ಸಿಕ್ಕಿತು. ಅವಳು ಮೇಲೆ eo ಸೂರ್ಯ ಆಗತಾನೆ ಮುಳುಗುತ್ತಿದ್ದ. 
ಅಡೇ ಅತ್ಯಂತ ಸುಂದರವಾದ ದೃಶ್ಯವೆಂದು ಅವಳು ಹಿಂದಿರುಗಿ ಬಂದಾಗ 
ಹೇಳಿದಳು. ಇಡಿಯ ಆಕಾಶವೆಲ್ಲ ಚಿನ್ನದ ಹಾಗೆ ಕಾಣುತ್ತಿತ್ತು; ಅವಳ 


ಪ೬ ಪಂಡಿಶಸ ನೆರಳು 


ತಲೆಯ ಮೇಲೆ ತೇಲಿ ಹೋಗುತ್ತಿದ್ದ ಊದಾಬಣ್ಣ ದ, ಗುಲಾಬಿ ಬಣ್ಣ 
ಮೋಡಗಳನ್ನು ವರ್ಣಿಸಲು ಅವಳಿಗೆ ಮಾತೇ ಸಾಲದೆಹೋಯಿತು; ಆ 
ಮೋಡಗಳಿಗಿಂತ ವೇಗವಾಗಿ ಒಂದು ಕಾಡುಹಂಸಗಳ ಗುಂಪು ಮುಳುಗುವ 
ಸೂರೈನ ಕಡೆಗೆ ಹಾರಿಹೋದಾಗ ಸಮುದ್ರದ ಮೇಲೆ ಒಂದು ಬಿಳಿಯ ಪರದೆ 
ಎಳೆದಹಾಗಿತ್ತು ಅವಳು ತಾನೂ ಸೂರ್ಯನ ಕಡೆಗೆ ಈಜಿಕೊಂಡು ಹೋದಳು; 
ಆದಕೆ ಸೂರ್ಯ ಅಲೆಗಳ ನಡುವೆ ಮುಳುಗಿದ್ದ ಮೋಡಗಳ ಮೇಲೂ ಸಮು 
ದ್ರದ ಮೇಲೂ ಹರಡಿಕೊಂಡಿದ್ದ ಗುಲಾಬಿಯ ರಂಗು ಕ್ರಮೇಣ ಕಣ್ಮರೆ 
ಯಾಯಿತು. 


ಮೂರನೆಯವಳ ಸರದಿ ಬಂತು. ಆ ಆರು ಜನ ಅಕ್ಭತಂಗಿಯರಲ್ಲಿ 
ಅವಳೇ ಅತ್ಯಂತ ಧೈರ್ಯಶಾಲಿ. ಅವಳು ಸಮುದ್ರದ ಮೇಲೆದ್ದು, ಸಮುದ್ರಕ್ಕೆ 
ಬಂದು ಬೀಳುತ್ತಿದ್ದ ಒಂದು ಹೊಳೆಗೆ ಈಜಿಕೊಂಡು ಹೋದಳು. ದಡಗಳ 
ಮೇಲೆ ಸುಂದರವಾದ ಬಳ್ಳಿಗಳು ದಟ್ಟಿವಾಗಿ ಬೆಳೆದಿದ್ದ ಹಸುರುಗುಡ್ಡಗಳನ್ನು 
ನೋಡಿದಳು , ಕಾಡಿನಲ್ಲಿ ಜೆಳೆದು ನಿಂತಿದ್ದ ಎತ್ತರವಾದ ಮರೆಗೆಳ ನಡುವೆ 
ಅರಮನೆಗಳೂ ಕೋಟಿ ಕೊತ್ತಲಗಳೂ ಇಣಿಕಿನೋಡುತ್ತಿದ್ದುವು | ಹಕ್ಕಿಗಳು 
ಹಾಡುವುದನ್ನು ಕೇಳಿದಳು, ಸೂರ್ಯನ ತಾಪ ಸ್ವಲ್ಪ ಹೆಚ್ಚಾದಾಗ ನೀರಿ 
ನೆಇಳಕ್ಕೆ ಮುಳುಗಿ ಮುಖವನ್ನು ತಂಪುಮಾಡಿಕೊಂಡು ಪುನಃ ಮೇಲೆದ್ದಳು 
ಅಲ್ಲಿ ಒಂದು ಕಡೆ, ಒಂದು ಕೊರಕಲಿನಲ್ಲಿ ಸಣ್ಣಮಕ್ಕಳು ಹಿಂಡುಹಿಂಡಾಗಿ, 
ನ್ಫಮೇಲೆ ಬಟ್ಟಿಯಿಲ್ಲಡೆ ಬೆತ್ತಲೆಯಾಗಿ ನೀರಿನಲ್ಲಿ ಆಟಿವಾಡುತ್ತಿದ್ದುದನ್ನು 
ಕಂಡಳು. ಅವುಗಳೊಡನೆ ತಾನೂ ಆಟವಾಡಬೇಕೆಂದು ಅವಳಿಗೆನ್ಸಿ ಸಿತು; 
ಅದರೆ ಹತ್ತಿರ ಹೋದಾಗ ಆ ಮಕ್ಕಳು ಭಯಪಟ್ಟು ಓಡಿಹೋದನು. ಅದಾದ 
ಕೀಲೆ ಒಂದು ಸಣ್ಣ ಕರಿಯೆ ಪ್ರಾಣಿ ನೀರಿನ ಬಳಿಗೆ ಬಂತು ಅವಳು ಹಿಂದೆ 
ದೂ ಅಂಧದನ್ನು ನೋಡಿರಲಿಲ್ಲವಾದ ಕಾರಣ, ಅದು ನಾಯಿ ಎಂಬುದು, 
೨ವಳಿಗೆ ತಿಳಿಯಲಿಲ್ಲ. ಆ ಪ್ರಾಣಿ ಭಯಂಕರವಾಗಿ ಬಗುಳತೊಡಗಿತು ; 
೨ವಳು ಅದಕ್ಕೆ ಹೆದರಿಕೊಂಡು ಸಮುದ್ರಕ್ಕೆ ಹಿಂದಿರುಗಿ ಓಡಿದಳು. ಆದರೆ 
3 ಸುಂದರವಾದ ಅರಣ್ಯವನ್ನೂ ಆ ಹಸಿರು ಗುಡ್ಡಗಳನ್ನೂ ಮಾನಿನ ಹಾಗೆ 
ಇಲವಿಲ್ಲದಿದ್ದರೂ ನೀರಿನಲ್ಲಿ ಈಜಾಡುತ್ತಿದ್ದ “ ಆ ಚೆಲುವು ಮಕ್ಕಳನ್ನೂ 


ಟಿಕ್ಕ ನಾನಕನೆ ೩೭ 


ಅವಳು ಮಕೆಯುವಂತಿರಲಿಲ್ಲ. ಅವಳು ಅರಮನೆಗೆ ಹಿಂದಿರುಗಿದಾಗ 
ಇದನ್ನೆಲ್ಲ ತನ್ನ ಅಕ್ಕತಂಗಿಯರಿಗೆ ಹೇಳಿದಳು. 


ನಾಲ್ಬನೆಯವಳಿಗೆ ಮಿಕ್ಕವರಿಗಿಂತ ಹೆದರಿಕೆ ಹೆಚ್ಚು. ಅವಳು ಸಮು 
ದ್ರದ ಮಧ್ಯದಲ್ಲಿ ಮೇಲೆದ್ದವಳು ಅಲ್ಲಿಯೇ ನಿಂತು, " ಇದು ಸಮುದ್ರದ ದಡ 
ದಷ್ಟೇ ಸುಂದರವಾಗಿದೆ” ಎಂದಳು." ಆಳ್ಲಿಂದರೇ ಸುತ್ತಲೂ ಕಣ್ಣು ಓಡುವ 
ವರೆಗೂ ನೋಡಿದಳು. ಮೇಲುಗಡೆ ಆಕಾಶ ಒಂದು ಗಾಜಿನ ಗಂಟಿಯನ್ನು 
ಕನಿಚಿದಹಾಗಿತ್ತು ಅವಳು ಹಡಗುಗಳನ್ನು ನೋಡಿದಳು, ಆದರೆ ಅವು 
ಅಷ್ಟು ದೂರದಲ್ಲಿ ಹಕ್ಕಿಗಳ ಹಾಗೆ ಕಂಡು ಬಂತು ಮಾನುಗಳು ಅಲೆಗಳ 
ಮೇಲೆ ಸವಾರಿ ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದುವು. ತಿಮಿಂಗಿಲಗಳು ಮೂಗಿನಿಂದ ನೀರು 
ಎರಚುತ್ತಿದ್ದುದನ್ನು ನೋಡಿದರೆ ನೂರಾರು ಕಾರುಜಿಗಳು ಒಮ್ಮೆಗೇ ಸಿಡಿದ 
ಹಾಗಿತ್ತು. 


ಐದನೆಯವಳ ಹುಟ್ಟಿದ ಹಬ್ಬ ಬಂದಾಗ ಚಳಿಗಾಲ ಆದ್ದರಿಂದ 
ಅವಳ ಸರದಿ ಬಂದಾಗ ಉಳಿದವರು ಮೊದಲನೆಯ ಸಲ ಕಾಣದೆ ಇದ್ದ ದೃಶ್ಯ 
ವನ್ನು ಅವಳು ಕಂಡಳು. ಸಮುದ್ರ ಹುಲ್ಲಿನಂತೆ ಹಸುರಾಗಿತ್ತು. ಅದರ 
ಮೇಲೆ ತೇಲಿಯಾಡುತ್ತಿದ್ದ ಮಂಜಿನ ಬೆಟ್ಟಗಳು ಪ್ರತಿಯೊಂದೂ ಒಂದೊಂದು 
ದೇವಸ್ಥಾನಕ್ಸಿಂತ ಎತ್ತರವಾಗಿತ್ತು. ಚಿತ್ರವಿಟೆತ್ರವಾದ ಆಕಾರದ ಆ ಮಂಜಿನ 
ಬೆಟ್ಟಗಳು ವಜ್ರಗಳಂತೆ ಹೊಳೆಯುತ್ತಿದ್ದುವು. ಅವುಗಳಲ್ಲಿ ಅತ್ಯಂತ ದೊಡ್ಡ 
ದಾದ ಮಂಜುಗುಡ್ಡದ ಮೇಲೆ ಕುಳಿತಾಗ ಗಾಳಿ ಬಂದು ಅವಳ ನೀಳವಾದ 
ತಲೆಗೂದಲನ್ನು ಚಿಮ್ಮುತ್ತಿತ್ತು. ಆ ಮಂಜುಗಡ್ಡೆಯನ್ನು ಕಂಡ ಹಡಗು 
ಗಳೆಲ್ಲ ಹೆದರಿಕೊಂಡು ದೂರ ಓಡಿಹೋಗುತ್ತಿದ್ದುವು. ಸಾಯಂಕಾಲದವೇಳೆಗೆ 
ಸೂರ್ಯನು ಮುಳುಗಿದ ; ಕರಿಯ ಮೋಡಗಳು ಆಕಾಶವನ್ನು ಮುಚ್ಚೆದುವು, 
ಗುಡುಗು ಗುಡುಗಿತು ; ಮಿಂಚು ಮಿಂಚಿತು ; ಉಬ್ಬರವೆದ್ದು ಇಳಿಯುತ್ತಿದ್ದ 
ಸಮುದ್ರದ ನಡುವಣ ಮಂಜುಜೆಟ್ಟಿ ಗಳ ಮೇಲೆ ಕೆಂಪು ಕಾಂತಿ ಉರಿಯಂತೆ 
ಬೆಳಗುತ್ತಿತ್ತು. ಹಡಗುಗಳೆಲ್ಲ ಹೆದರಿಕೆಯಿಂದ ನಡನಡುಗಿ, ಹಾಯಿಸಟ 
ಗಳನ್ನು ಮುದುರಿಕೊಂಡು ಹೋಗುತ್ತಿದ್ದುವು. ಆದರೆ ಆ ಮಾನಕನ್ಯೆ ಮಾತ್ರ 


ಷಿಲ ಪಂಡಿತನ ನೆಕಳು 


ತೇಲುವ ಮಂಜುಚೆಟ್ಟಿದ ಮೇಲೆ ಶಾಂತವಾಗಿ ಕುಳಿತು, ನೀಲಿಯ ಮಿಂಚು 
ನೂರಾರು ನಾಲಗೆ ಚಾಚುವದನ್ನು ದೃಷ್ಟಿಸುತ್ತಿದ್ದಳು. 


ಸಮುದ್ರದ ಮೇಲುಭಾಗಕ್ಕೆ ಹೋಗಬಹುದೆಂದು ಆ ಮಾನಕ್ಕೆ 
ಯರಿಗೆ ಮೊದಲ ಬಾರಿ ಅನುಮತಿ ದೊರೆತಾಗ ಶಾವು ಕಂಡ ಹೊಸಹೊಸ 
ಸುಂದರದೃಶ್ಯಗಳನ್ನು ಕಂಡು ಅವರಿಗೆ ಆನಂದವಾಯಿತು ಆದರೆ ಬರುಬರುತ್ತ 
ಬೆಳೆದ ಹಾಗೆಲ್ಲ ತಮಗೆ ಇಷ್ಟಬಂದೆ ಹಾಗೆ ಹೋಗಿಬರುವ ಸ್ವಾತಂತ್ರ್ಯ 
ಬಂದ ಹಾಗೆಲ್ಲ ಆ ದೃಶ್ಯಗಳೆಲ್ಲಿ ಅಸಡ್ಡೆ ಹುಟ್ಟಿತು. ಮೇಲಕ್ಕೆ ಬಂದೊಡನೆ, 
ತಿರುಗಿ ನೀರಿನೊಳಕ್ಕೆ ಹೋದರೆ ಸಾಕೆನ್ಸಿಸಿತು. ಒಂದು ಶಿಂಗೆಳು ಕಳೆಯು 
ವುದರೊಳಗೆ ತಮ್ಮ ಸಮುದ್ರದೊಳಗಿನಷ್ಟು ಸುಂದರವಾದುಡು ಯಾವುದೂ 
ಇಲ್ಲ, ತಮ್ಮ ಮನೆಯೆಲ್ಲಿ ಸಿಗುವಷ್ಟು ಸುಖ ಬೇಕಿ ಎಲ್ಲೂ ಇಲ್ಲ ಎಂದು ಎನ್ನಿ 
ಸಿತು. ಆದರೂ ಅನೇಕ ಸಾಯಂಕಾಲಗಳಲ್ಲಿ ಆ ಐದು ಜನ ಅಕ್ಕತಂಗಿ 
ಯರೂ ತೋಳಿಗೆ ತೋಳು ಹೆಣೆದುಕೊಂಡು, ಸಾಲಾಗಿ ಸಮುದ್ರದ ಮೇಲು 
ಗಡೆಗೆ ಬರುವರು. ಅವರ ಕಂಠಸ್ವರ ಯಾವ ಮನುಷ್ಯಸ್ವರಕ್ಕಿಂತಲೂ 
ಇಂಪಾಗಿತ್ತು. ಬಿರುಗಾಳಿ ಬರುವ ಮೊದಲು, ಯಾವುದಾದರೂ ಹಡಗು 
ಅಲೆಗಳ ಪಾಲಾಗುವುದೆಂದು ಅವರಿಗೆ ಎನ್ನಿಸಿದಾಗ, ಅವರು ಆ ಹಡಗಿನ 
ಮುಂಜಿ ಹೋಗಿ, ಸಮುದ್ರದ ಅಡಿಯಲ್ಲಿ ಕಾಣಬಹುದಾದ ಅಪೂರ್ವವಸ್ತು 
ಗಳನ್ನು ವರ್ಣನೆಮಾಡಿ, ಹಡಗು ಒಡೆದು ಮುಳುಗಿದರೆ ಏನೂ ಹೆದರಬೇಡಿ 
ರೆಂದು ಹಡಗಿನವರಿಗೆ ಥ್ಲೈರ್ಯ ಹೇಳುತ್ತಿದ್ದರು. ಆದರೆ ನಾವಿಕರಿಗೆ ಆ ಹಾಡು 
ಅರ್ಧವಾಗುತ್ತಿರಲಿಲ್ಲ; ಅವರು ಅದನ್ನು ಬಿರುಗಾಳಿಯ ಮೊರೆತವೆಂದು ತಿಳಿದು 
ಕೊಳ್ಳುತ್ತಿದ್ದರು. ಹಡಗು ಒಡೆದು ಅವರು ಮುಳುಗಿದಾಗ ಅವರು ಯಾವ 
ಸೌಂದರ್ಯವನ್ನೂ ಕಾಣುವಂತಿರಲಿಲ್ಲ. ಮುಳುಗಿದವರು ಪ್ರಾಣಬಿಡುತ್ತಿದ್ದರು, 
ಅವರ ಸತ್ತ ದೇಹ ಮಾತ್ರ ಸಮುದ್ರರಾಜನ ಅರಮನೆ ಸೇರುತ್ತಿತ್ತು. 


ಹೀಗೆ ಆ ಅಕ್ಕತಂಗಿಯರು ಕೈಕ್ಳೆ ಹಿಡಿದು ಸಾಲಾಗಿ ಸಮುದ್ರದ ಮೇಲು 
ಭಾಗಕ್ಕೆ ಹೊರಟಾಗ ಕಡೆಯವಳು ಮಾತ್ರ ಒಂಟಿಯಾಗಿ ಅವರು ಹೋದ 
ದಾರಿಯನ್ನೇ ನೋಡುತ್ತ ನಿಲ್ಲುವಳು. ಅವಳಿಗೆ ಅಳು ಬರುವ ಹಾಗಾಗು 
ವುದು. ಆದರೆ ಮಾನಕನ್ಯೆಯರಿಗೆ ಕಣ್ಣೀರು ಬರುವುದಿಲ್ಲವಾದ್ದರಿಂದ ಅವಳ 


ಚಿಕ್ಕ ಮಾನಕನ್ಯೆ ತ್ನ 


ಸಂಕಟ ಇನ್ನೂ ಹೆಚ್ಚುವುದು. ಆಗ ಅನಳು "ಅಯ್ಯೋ | ನನಗೂ ಹದಿ 
ನೈದು ವರುಷವಾಗಬಾರದೆ! ಆ ಮೇಲಿನ ಲೋಕವನ್ನೂ ಅಲ್ಲಿಯ ಜನ 
ರನ್ನೂ ಕಂಡರೆ ನನಗೆ ತುಂಬ ಇಷ್ಟ' ಎನ್ನುವಳು. 


ಕಡೆಗೆ ಅವಳಿಗೂ ಹದಿನೈದು ವರುಷ ತುಂಬಿತು. ಆಗ ಅವಳ ಅಜ್ಜಿ 
“ ಬಾಮ್ಮ, ಬಾ. ಈಗ ನಿನಗೆ ವಯಸ್ಸು ತುಂಬಿತು. ನೀನು ನಿನ್ನ ಅಕ್ಸುಂ 
ದಿರ ಹಾಗೆ ಅಲಂಕಾರ ಮಾಡಿಕೊ, ಬಾ” ಎಂದು ಕರಿದು ಅವಳ ತೆಗೆ 
ಒಂದು ಬಿಳಿಯ ಹೂವಿನ ಮಾಲೆಯನ್ನು ಮುಡಿಸಿದಳು ಆ ಹೊವಿನ 
ಒಂದೊಂದು ದಳವೂ ಒಂದೊಂದು ಆಣಿಮುತ್ತಾಗಿತ್ತು. ಅನಂತರ ಆ 
ಮುದಿರಾಣಿಯ ಆಜ್ಞೆಯ ಪ್ರಕಾರ ಎಂಟು ದೊಡ್ಡ ಮುತ್ತಿನಚಿಪ್ಪುಗಳು 
ಬಂದು, ಆ ಚಿಕ್ಕ ಮಾನಕನ್ಯೆಯ ಬಾಲದ ಮೇಲೆ ಅಲಂಕಾರವಾಗಿ ಕಚ್ಚಿ 
ಕೊಂಡವು. 


ಅಯ್ಯೋ, ತುಂಬ ನೋವಾಗುತ್ತದೆ” ಎಂದು ಚಿಕ್ಕ ಮಾನಕಕ್ಕೆ 
ಹೇಳಿದಳು. 


“ ಅಂತಸ್ತಿಗೆ ತಕ್ಕ ಹಾಗೆ ಅಲಂಕಾರೆ ಮಾಡಿಕೊಳ್ಳ ಬೇಕಾದರೆ ನೋವು 
ಅನುಭವಿಸಲೇಬೇಕು '' ಎಂದು ಅವಳ ಅಜ್ಜಿ ಹೇಳಿದಳು. ಆ ಮಾನ 
ಕನೈಗೋ, ತನ್ನ ಆ ಅಲಂಕಾರಗಳನ್ನೂ ತಲೆಯ ಮೇಲಿನ ಭಾರವಾದ 
ಮಾಲೆಯನ್ನೂ ಕಿಕ್ತೆಸೆದುಬಿಡಜೀಕೆಂದು ಮನಸ್ಸು. ತನ್ನ ತೋಟದಲ್ಲಿ 
ಅರಳಿದ್ದ ಕೆಂಪು ಹೊಗಳೆನ್ನು ಮುಡಿದರೆ ಎಷ್ಟೋ ಮೇಲೆಂದು ಅವಳ ಇಷ್ಟ. 
ಆದಕ್ಕೆ ಪಾಸ, ಏನು ಮಾಡಿಯಾಳು? "ಹೋಗಿ ಬರುತ್ತೇನೆ' ಎಂದು 
ಎಲ್ಲರಿಗೂ ಹೇಳಿ, ನೀರುಗುಳ್ಳೆ ಯಂತೆ ಹಗುರವಾಗಿ ಮೇಲೆದ್ದು, ಸಮುದ್ರದ 
ಹೊರಮೈಯನ್ನು ಮುಟ್ಟಿ ದಳು 


ಅಲೆಗಳ ಮೇಲೆ ಅವಳು ತಲೆಯೆತ್ತಿದಾಗ ಸೂರ್ಯ ಆಗತಾನೆ ಮುಳು 
ಗಿದ್ದ. ಆದರೆ ಮೋಡಗಳಿಗೆ ತಾಮ್ರದ, ಚಿನ್ನದ ಬಣ್ಣ ಬಳಿದಿತ್ತು. ಮಿಸು 
ಕುವ ಆ ಮುಚ್ಚಂಜೆಯ ಬೆಳಕಿನಲ್ಲಿ ಸಂಜೆಯ ನಕ್ಷತ್ರ ಸರಮಸುಂದರವಾಗಿ 
ಮಿರುಗುತ್ತಿತ್ತು. ಸಮುದ್ರ ಶಾಂತವಾಗಿತ್ತು, ಗಾಳಿ ಮಂದವಾಗಿ ನಿರ್ಮಲ 


೪೦ ಪಂಡಿತನ ನೆರಳು 


ವಾಗಿ ಬೀಸುತ್ತಿತ್ತು. ಪಟಕಟ್ಟದ ಮೂರು ಕಂಬಗಳ ದೊಡ್ಡ ದೊಂದು 
ಹಡಗು ಶಾಂತವಾಗಿ ನೀರಿನ ಮೇಲೆ ನೆಲಸಿತ್ತು; ಅದರಲ್ಲಿ ಒಂದ. ಸಟ 
ಮಾತ್ರ ಬಿಚ್ಚಿತ್ತು. ಗಾಳಿ ಬೀಸುತ್ತಿರಲಿಲ್ಲ, ನಾವಿಕರೆಲ್ಲ ಸೋಮಾರಿಗೆಳಂತೆ 
ಅಲ್ಲಿ ಇಲ್ಲಿ ಕುಳಿತಿದ್ದರು. ಹಡಗಿನ ಮೇಲೆ ಸಂಗೀತ, ವಾದ್ಯ ನಡೆಯು 
ಕ್ರಿತ್ತು. ಕತ್ತಲಾದ ಬಳಿಕ ಹಡಗಿನ ಮೇಲೆ ನೂರಾರು ಬಣ್ಣದ ದೀಪಗಳನ್ನು 
ಹಚ್ಚಿದರು; ಅದನ್ನು ನೋಡಿದರೆ, ಅನೇಕ ದೇಶಗಳ ರಾಷ್ಟ್ರಥ್ವ ಜಗಳು 
ಗಾಳಿಯಲ್ಲಿ ಹಾರಾಡುತ್ತಿರುವಂತೆ ಇತ್ತು. 


ಚಿಕ್ಕ ಮಾನಕನ್ಕೆ ಆ ಹಡಗಿನ ಕೊಠಡಿಗಳ ಕಿಟಕಿಗಳ ಹತ್ತಿರಕ್ಕೆ 
ಈಜಿಕೊಂಡು ಹೋದಳು. ಒಂದೊಂದು ಸಲವೂ ಅಲೆಗೆಳು ಅವಳೆನ್ನು 
ಮೇಲಕ್ಕೆ ತೂಗಿದಾಗ ಕೊಠಡಿಯ ಒಳಗಡೆ ಚೆನ್ನಾಗಿ ಉಟ್ಟು ತೊಟ್ಟ ಜನ 
ಇರುವುದನ್ನು ಅವಳು ಕಿಟಿಕಿಯ ಮೂಲಕ ಕಂಡಳು. ಅಲ್ಲಿ ಒಳಗಿದ್ದವರಲ್ಲಿ 
ಒಬ್ಬ ಇನ್ನೂ ಚಿಕ್ಕ ವಯಸ್ಸಿನ ರಾಜಕುಮಾರ ಅಲ್ಲಿ ಇದ್ದವರಲ್ಲೆಲ್ಲ ಅವನೇ 
ಅತ್ಯಂತ ಸುಂದರೆ, ವಿಶಾಲವಾದ ಕಪ್ಪು ಕಣ್ಣು, ಅವನಿಗೆ ಹದಿನಾರು ವರ್ಷ, 
ಆದಿನ ಅವರ ಹುಟ್ಟಿದ ಹಬ್ಬದ ಸಮಾರಂಭ ನಾವಿಕಕೆಲ್ಲ ಹಡಗಿನ ನ್ಲೇಲು 
ಗಡೆ ನರ್ತನಮಾಡುತ್ತಿದ್ದರು. ಕೆಳಗಿನ ಕೊಠಡಿಯಿಂದ ರಾಜಕುಮಾರನು 
ಮೇಲಕ್ಕೆ ಬಂದಾಗ ನೂರಾರು ಬಾಣಬಿರುಸು ಹಚ್ಚಿದರು, ಹಗಲೋ ಎನ್ನು 
ವಷ್ಟು ಪ್ರಕಾಶವಾಯಿತು. ಚಿಕ್ಕ ಮಾನಕನ್ಯೆ ಬೆಚ್ಚಿಬಿದ್ದು, ಪಣಕ್ಕನೆ 
ನೀರಿನ ಅಡಿಯಲ್ಲಿ ಮುಳುಗಿದಳು ಅವಳು ಪುನಃ ತಲೆಯನ್ನು ಹೊರಗೆ 
ಚಾಚಿದಾಗ, ಆಕಾಶದ ನಕ್ಷತ್ರಗಳೆಲ್ಲ ತನ್ನ ಸುತ್ತ ಚೆಲ್ಲಿಬೀಳುತ್ತಿವೆಯೋ 
ಎಂದುಕೊಂಡಳು. ಅಂತಹ ಬಾಣಬಿರುಸುಗಳನ್ನು ಅವಳು ಅದುವರೆಗೆ 
ಕಂಡಿರಲಿಲ್ಲ. ಅನೇಕ ಮಹಾಸೂರ್ಯರುಗಳು ಬೆಂಕಿಯನ್ನು ಸುತ್ತಲೂ ಕಾರಿದ 
ಹಾಗೆ, ಚೆಲುವಾದ ಮಿಣುಕುಹುಳುಗಳು ನೀಲಿಯಾದ ವಾಯುಮಾರ್ಗದಲ್ಲಿ 
ಮಿಣಿಕಿಕೊಂಡು ಹೋದ ಹಾಗೆ ಇತ್ತು. ಅದರಲ್ಲಿ ಪ್ರತಿಯೊಂದೂ ಕೆಳಗಿನ 
ತಿಳಿಯಾದ, ಶಾಂತವಾದ ಸಮುದ್ರದಲ್ಲಿ ಪ್ರತಿಬಿಂಬಿತವಾಗಿತ್ತು. ಬಾಣಬಿರುಸು 
ಗಳ ಆ ಬಲುಬೆಳಕು ಹಡಗಿನ ಮೇಲೆ ಬಿದ್ದಾಗ, ಅಲ್ಲಿದ್ದ ಮನುಸ್ಯರನ್ನಷ್ಟೇ 
ಏಕೆ, ಅಲ್ಲಿದ್ದ ಅತಿ ಸಣ್ಣದಾದ ಒಂದು ಹಗ್ಗದ ಚೂರನ್ನು ಕೂಡ್ಕ ಸ್ಪಷ್ಟ 


ಚಿಕ್ಕ ವಾನಕನ್ಯೆ ೪೧ 


ವಾಗಿ ಕಾಣಬಹುದಾಗಿತ್ತು ವಾದ್ಯಗಳು ಆ ರಾತ್ರೆ ಭೋರ್ಗರೆಯುತ್ತಿರು 
ವಾಗ, ಆ ಬಾಣಬಿರುಸುಗಳ ಬೆಳಕಿನಲ್ಲಿ ಸುತ್ತ ಇದ್ದ ಎಲ್ಲರಿಗೂ ಕೈಮುಗಿದು, 
ಅವರನ್ನು ವಿಶ್ವಾಸದಿಂದ ಮಾತನಾಡಿಸುತ್ತ ಬಂದ ಆ ರಾಜಕುಮಾರನಾದರೂ 
ಎಷ್ಟು ಸುಂದರನಾಗಿದ್ದ ! 


ರಾತ್ರೆ ಬಹಳ ಕಳೆದುಹೋದರು ಕೂಡ ಆ ಚಿಕ್ಸ ಮಾನಕನೈಯ ಕಣ್ಣು 
ಆ ಹಡಗಿನ ಮೇಲೂ ಆ ರಾಜಕುಮಾರನ ಮೇಲೂ ನೆಟ್ಟೀ ಇತ್ತು ಬಣ್ಣ 
ಬಣ್ಣದ ದೀಪಗಳನ್ನು ಆರಿಸಿಬಿಟ್ಟಿದ್ದರು, ಬಾಣಬಿರುಸು ಮುನಿದು ಹೋಗಿತ್ತು. 
ಸಮುದ್ರ ತನ್ನ್ನ ಶಾಂತತೆಯನ್ನು ಕಳೆದುಕೊಂಡು ಮುಲುಗುತ್ತಿತ್ತು. 
ಮೊರೆಯುತ್ತಿತ್ತು, ಗುಡುಗುತ್ತಿತ್ತು ಆದರೂ ಆ ಮೀನಕನ್ಯೆ ಹಡಗಿನ 
ಕೊಠಡಿಯ ಕಿಟಕಿಯ ಬಳಿ ಅಲೆಗಳ ಮೇಲೆ ತೂಗಾಡುತ್ತ ಇನ್ನೂ ಅಲ್ಲಿಯೇ 
ಇದ್ದಳು. ಸ್ವಲ್ಪ ವೇಳೆಯಾದ ಮೇಲೆ ಹಡಗಿನ ಪಟಗಳನ್ನು ಬಿಚ್ಚಿ ದರು. 
ಹಡಗು ಗಂಭೀರವಾಗಿ ತನ್ನ ದಾರಿಯನ್ನು ಹಿಡಿದು ಹೋಯಿತು ಸ್ವಲ್ಪ 
ಕಾಲದಲ್ಲೆ ಅಲೆಗಳು ದೊಡ್ಡದಾಗಿ ಮೇಲೆದ್ದುವು, ಆಕಾಶದ ತುಂಬ ಕಪ್ಪು 
ಮೋಡಗಳು ಹೆಪ್ಪುಗಟ್ಟಿ ಕೊಂಡವು. ದೂರದಲ್ಲಿ ಮಿಂಚು ಗೊಂಚಲು 
ಗೊಂಚಲಾಗಿ ಕವಲೊಡೆಯಿತು. ಭಯಂಕರವಾದ ಬಿರುಗಾಳಿಯೊಂದು 
ಹತ್ತಿರಕ್ಕೆ ಬರುತ್ತಿತ್ತು ಹಡಗಿನ ನಟಗಳನ್ನು ಪುನಃ ಸುರುಳಿಸ.ತ್ತಿದರು. 
ಕೋಸಗೊಂಡು ಕುದಿಯುತ್ತಿದ್ದ ಸಮುದ್ರದ ಮೇಲೆ ಹಡಗು ದಾರಿಯನ್ನು 
ಸೀಳಿಕೊಂಡು ಹೋಯಿತು. ಅಲೆಗಳು ಬೆಟ್ಟಗಳಷ್ಟು ಎತ್ತರ ಮೇಲೆದ್ದುವು; 
ಹಡಗಿನ ಕಂಬಗಳ ತಲೆಯನ್ನು ಮೆಟ್ಟುವಂತಿ ಮೇಲೆದ್ದುವು ಆದರೆ ಹಡಗು 
ಅವುಗಳ ನಡುವೆ ಹಂಸದ ಹಾಗೆ ಮುಳುಗಿ, ತುದಿಯಲ್ಲಿ ನೊರೆಗಳನ್ನು 
ಉಗುಳುತ್ತ ಪುನಃ ಮೇಲೆ ತಲೆಯೆತ್ತಿತು. ಇದನ್ನೆಲ್ಲ ನೋಡುತ್ತಿದ್ದ ಚಿಕ್ಕ 
ಮೀನಕನ್ಯೈಗೆ ಅದೊಂದು ವಿನೋದಕ್ರೀಡೆಯಾಗಿತ್ತು, ಆದರೆ ನಾವಿಕರಿಗೆ 
ಅದು ಸಾವಿನೊಡನೆ ಹೋರಾಟವಾಗಿತ್ತು. ಕಟ್ಟಕಡೆಗೆ ಹಡಗು ನರಳಿತು 
ಬಿರಿಯುವೆ ಶಬ್ದಮಾಡಿತು , ಸಮುದ್ರದ ಅಲೆಗಳ ಚಾಟಯೇಟನ್ನು ತಡೆಯ 
ಲಾರದೆ ಹಡಗಿನ ದಪ್ರ ಹಲಗೆಗಳು ಫಳ್ಳೆಂದು ಸೀಳಿದುವು, ಹಡಗಿನ 
ನಡುಗಂಬ ಜೋಳದ ಕಡ್ಡಿಯಂತೆ ಮುರಿದುಬಿತ್ತು ; ಹಡಗು ಒಂದು ಮಗ್ಗು 
ಲಾಗಿ ಮಲಗಿತು; ನೀರು ಒಳಗೆ ನುಗ್ಗಿತು. ಹಡಗಿನಲ್ಲಿದ್ದವರಿಗೆ ಎಂಥ 


೪೨ ಪಂಡಿತನ ನೆರಳು 


ಅಪಾಯ ಸಂಭವಿಸಿತೆಂಬುದು ಆಗತಾನೆ ಆ ಮೀನಕನ್ಯೆಗೆ ಗೊತ್ತಾಯಿತು. 
ಅನ್ವ್ರೇಕೆ, ಹಡಗಿನ ಒಡೆದ ತೊಲೆಗಳೂ ಹಲಗೆಗಳೂ ನೀರಿನ ವೇಗಕ್ಕೆ ಜಿದರಿ 
ದ.ಗ, ಅವುಗಳ ಏಟಗೆ ಸಿಕ್ಚದಂತೆ ತಪ್ಪಿಸಿಕೊಳ್ಳುವುದು ಅವಳಿಗೂ ಕರಿಣ 
ವಾಯಿತು. ಒಂದು ಕ್ಷಣದಲ್ಲಿ ಕಣ್ಣಿಗೆ ಒಂದು ಚೂರೂ ಗೋ ಚರವಾಗದಷ್ಟು 
ಕತ್ತಲೆ ಕವಿದಿರುವುದು, ಇನ್ನೊಂದು ಕ್ಷಣದಲ್ಲಿ ಮಿಂಚಿನ ಬಿಳಕಿನಲ್ಲಿ 
ಸಮಸ್ತವೂ ಸ್ಪಷ್ಟವಾಗುವುದು. ಹಡಗಿನ ಮೇಲಿದ್ದವರಲ್ಲಿ ರಾಜಕುಮಾರನು 
ಹೊರತು ಮಿಕ್ಳವರನ್ನು ಅವಳು ಕಂಡಳು ಹಡಗು ಒಡೆದಾಗ ಆ ರಾಜ 
ಕುಮಾರನು ದೊಡ್ಡ ಅಲೆಗಳ ಕೆಳಗೆ ಮುಳುಗಿದುದನ್ನು ಕಂಡು, ಅವನು 
ಇನ್ನು ತನ್ನ ಸಂಗಡ ಇರಬಹುದೆಂದುಕೊಂಡು, ಅವಳು ಸಂತೋಷಗೊಂಡಿ 
ದಳು ಆದರೆ ಮನ.ಸ್ಯಜೀವಿಗಳು ನೀರಿನ ಅಡಿಯಲ್ಲಿ ಬದುಕಲಾರರು, 
ತನ್ನ ತಂದೆಯ ಅರಮನೆಗೆ ಬರುವ ವೇಳೆಗೆ ರಾಜಕುಮಾರನು ಸತ್ತು 
ಹೋಗಿರುವನು ಎಂಬುದು ಅವಳಿಗೆ ಅಮೇಲೆ ಹೊಳೆಯಿತು. ಆದರೆ ಆ 
ರಾಜಕುಮಾರನು ಸಾಯಕೂಡದೆಂದು ಅವಳು ನಿಶ್ಚಯಮಾಡಿಕೊಂಡಳು 
ಅದಕ್ಕೋಸ್ಕರ ಅವಳು, ಸಮುದ್ರದ ಮೇಲೆ ಜೆಲ್ಲಿಹೋಗಿದ್ದ ತೊಲೆಗಳು, 
ಹಲಗೆಗಳು ಇವುಗಳ ನಡುವೆ ಈಜಿಕೊಂಡು ಓಡಿಯಾಡಿ ಹುಡುಕದಳು, 
ಆಪುಗಳ ಏಟಿಗೆ ಸಿಕ್ಕಿದರೆ ತಾನು ಸಾಯುವೆನೆಂಬುದನ್ನೂ ಮರೆತಳು. ಅಲ್ಲಿನ 
ಅಲೆಗಳೊಡನೆ ಏಳುತ್ತ ಬೀಳುತ್ತ, ಸಮುದ್ರದ ಆ ಕರಿಯ ನೀರಿನ ಆಳದಲ್ಲಿ 
ವನಳುಗ್ಯಿ ಕಡೆಗೆ ಆ ರಾಜಕುಮಾರನನ್ನು ಕಂಡಳು. ಅವನಿಗೂ ಆ 
ಕಲಕುತ್ತಿದ್ದ ಸಮುದ್ರದಲ್ಲಿ ಈಜಿ ಈಜಿ ಶಕ್ತಿ ಕುಂದಿಹೋಗುತ್ತಿತ್ತು ; 
ಕೈಕಾಲುಗಳಲ್ಲಿ ತ್ರಾಣ ಕಡಿಮೆಯಾಗುತ್ತಿತ್ತು, ಅವನ ಸುಂದರವಾದ ಕಣ್ಣು 
ಎರಡೂ ಮುಚ್ಛಿಕೂಂಡಿತ್ತು. ಆ ಚಿಕ್ಕ ಮೀನಕನ್ಯೆ ಅವನ ಸಹಾಯಕ್ಕೆ 
ಬಾರದಿದ್ದಿದ್ದರೆ ಅವನ ಕತೆ ಮುಗಿಯುತ್ತಿತ್ತು. ಅಲೆಗಳು ಸೋಕದ ಹಾಗೆ 
ಅವಳು ಅವನ ತಲೆಯನ್ನು ನೀರಿನಿಂದ ಮೇಲೆ ಎತ್ತಿದಳು. 

ಬೆಳಗಾಗುವ ಪೇಳೆಗೆ ಬಿರುಗಾಳಿ ಥಿಂತಿತ್ತು. ಆದರೆ ಒಡೆದ ಹಡಗಿನ 
ಒಂದು ಚೂರೂ ಕಣ್ಣಿಗೆ ಕಾಣಲಿಲ್ಲ. ಸೂರ್ಯನು ಕೆಂಪಗೆ ತೊಳೆಗುತ್ತ ನೀರಿ 
ನಿಂದ ಮೇಲೆದ್ದನು ಅವನ ಕಿರಣಗಳು ರಾಜಕುಮಾರನ ಕೆನ್ನೈಗಳಿಗೆ 
ಆರೋಗ್ಯದ ಕೆಂಪುಬಣ್ಣ ಕೊಟ್ಟುವು; ಆದರೂ ಅವನ ಕಣ್ಣು ಇನ್ನೂ 


ಚಿಕ್ಕ ಮಾನಕನ್ಯೆ ಲಪ 


ಮುಚ್ಚಿತ್ತು. ಮೀನಕನ್ಯೆಯು ಅವನ ನುಣುಪಾದ ಹಣೆಯ ಮೇಲೆ 
ಮುತ್ತಿಟ್ಟು, ಅವನ ನೆನೆದ ತಲೆಗೂದಲನ್ನು ಹಿಂದುಗಡೆಗೆ ನೇವರಿಸಿದಳು. 
ಮೀನಕನ್ಯೆ ರಾಜಕುಮಾರನನ್ನು ನೋಡಿ, ತನ್ನ ತೋಟದಲ್ಲಿದ್ದ ಬಿಳಿಶಿಲೆಯ 
ವಿಗ್ರಹವನ್ನು ಜ್ಞಾಪಿಸಿಕೊಂಡು, ಅವನನ್ನು ಪುನಃ ಮುದ್ದಿಟ್ಟು, ಅವನು 
ಬದುಕಬೇಕೆಂದು ಬಯಸಿದಳು. ಅಷ್ಟರಲ್ಲಿ ಅವರು ನೆಲ ಕಾಣುವಷ್ಟು ದಡದ 
ಹಕ್ತಿರೆ ಬಂದರು. ಎತ್ತರವಾದ ನೀಲಿಯ ಪರ್ವತಗೆಳನ್ನು ಅವಳ. ಕಂಡಳು, 
ಆ ಬೆಟ್ಟಗಳ ಮೇಲೆ ಬಿಳಿಯ ಹಿಮ ಹಂಸಗಳೆ ಹಿಂಡಿನಂತೆ ಮಲಗಿದ್ದುದನ್ನೂ 
ಕಂಡಳು. ಸಮುದ್ರತೀರದ ಸಮೀಪದಲ್ಲಿ ಸುಂದರವಾದ ಹಸಿರುಕಾರುಗಳು 
ಇದ್ದುವು. ಅದರ ಬಳಿ ಇದ್ದ ದೊಡ್ಡ ಕಟ್ಟಡವು ಮಠವೂ ದೇವಸ್ತಾನವೋ 
ಎಂಬುದು ಅವಳಿಗೆ ತಿಳಿಯಲಿಲ್ಲ ತೋಟದಲ್ಲಿ ಕಿತ್ತಿಳೆ, ನಿಂಬೆ ಗಿಡಗಳು 
ಬೆಳೆದಿದ್ದುವು; ಬಾಗಿಲ ಮುಂದೆ ಎತ್ತರವಾದ ತಾಳೆಯ ಮರಗಳಿದ್ದುವು. 
ಆ ಸ್ಥಳದಲ್ಲಿ ಸಮುದ್ರ ಒಂದು ಕೊಲ್ಲಿಯಾಗಿ, ನೀರು ಚಲಿಸದೆ ನಿಂತಿದ್ದರೂ 
ಆಳ ಬಹಳವಾಗಿತ್ತು. ಆದ್ದರಿಂದ, ಅವಳು ಅಲ್ಲಿ ನುಣುಪಾದ ಬಿಳಿಯ 
ಮರಳು ಹರಡಿದ ಸಮುದ್ರತೀರಕ್ಕೆ ಅವನೊಡನೆ ಈಜಿಕೊಂಡು ಹೋಗಿ, 
ಅವನ ತಲೆ ಉಳಿದ ದೇಹಕ್ಕಿಂತ ಎತ್ತರವಾಗಿರುವ ಹಾಗೆ ಹಿತವಾದ ಆ 
ಬಿಸಿಲಿನಲ್ಲಿ ಮಲಗಿಸಿದಳು ಆಗ ಆ ದೊಡ್ಡ ಕಟ್ಟಡದಲ್ಲಿ ಗಂಟೆಗಳ ಶಬ್ದ 
ವಾಯಿತು, ಅನೇಕ ಹುಡುಗಿಯರು ಒಳಗಿನಿಂದ ಹೊರಗಿನ ತೋಟಕ್ಕೆ 
ಬಂದರು ಚಿಕ್ಕ ಮೀನಕನ್ಯೆಯು ಸಮುದ್ರದ ಒಳೆಕ್ಸೈ ಈಜಿಕೊಂಡು ಹೋಗಿ, 
ಸಮುದ್ರದಲ್ಲಿ ನಿಂತಿದ್ದ ಕೆಲವು ಬಂಡೆಗಳ ಮಧ್ಯೆ ಅನಿತುಕೊಂಡಳು, ಅಲ್ಲಿ, 
ತನ್ನ ಸಣ್ಣಮುಖ ಕಾಣಿಸಬಾರದ ಹಾಗೆ ತಲೆ ಕತ್ತುಗಳನ್ನು ಸಮುದ್ರದ 
ನೊರೆಯಿಂದ ಮುಚ್ಚಿ ಕೊಂಡು, ರಾಜಕುಮಾರನನ್ನೇ ದೂರದಿಂದ ದೃಷ್ಟಿಸ 
ತೊಡಗಿದಳು. 


ಸ್ವಲ್ಪ ಹೊತ್ತಿನಲ್ಲೇ ಒಬ್ಬ ಹುಡುಗಿ ಅವನು ಮಲಗಿದ್ದ ಸ್ಥಳಕ್ಕೆ 
ಬಂದಳು. ಅವಳಿಗೆ ಮೊದಲು ಹೆದರಿಕೆಯಾದರೂ, ಮರುಕ್ಷಣದಲ್ಲೇ ಅವಳು 
ಹೋಗಿ ಅನೇಕ ಜನರನ್ನು ಕರೆದುತೆಂದಳು. ಆಗ ರಾಜಕುಮಾರನು ಚೇತರಿಸಿ 
ಕೊಂಡು, ಸುತ್ತ ನಿಂತವರನ್ನು ಕಂಡು ಮೃದುವಾಗಿ ನಕ್ಕದ್ದನ್ನು ಮೀನಕಕ್ಕೆ 
ಕಂಡಳು. ಆದರೆ ಅವನು ಅವಳ ಕಡೆ ತಿರುಗಿ ಮೃದುವಾಗಿ ನಗಲಿಲ್ಲ; 


೪೪ ಪಂಡಿತನ ನೆರಳು 


ಅವಳು ತನ್ನನ್ನು ಕಾಪಾಡಿದಳೆಂಬುದನ್ನೂ ಅವನು ಅರಿಯೆ ಇದರಿಂದ ಆ 
ವೀನಕನ್ಯೆಯ ಮನಸ್ಸಿಗೆ ದುಃಖವಾಯಿತು. ರಾಜಕುಮಾರನನ್ನು ಆ 
ದೊಡ್ಡ ಕಟ್ಟಡದೊಳಕ್ಕೆ ಕರೆದುಕೊಂಡು ಹೋದಾಗ, ಅವಳು ದುಮ್ಮಾನ 
ದಿಂದ ನೀರಿನೊಳಕ್ಕೆ ಮುಳುಗಿ, ತನ್ನ ತಂದೆಯ ಅರವ.ನೆಗೆ ಹಿಂದಿರುಗಿದಳು. 
ಅವಳು ಮೊದಲೇ ಮಾತನಾಡುತ್ತಿದ್ದುದು ಕಡವೆ, ಅದು ಈಗ ಇನ್ನೂ 
ಕಡನೆಯಾಯಿತು. ಅವಳು ಮೊದಲಿದ್ದು ದಕ್ಕಿಂತ ಹೆಚ್ಚು ಚಿಂತಾಪರ 
ಳಾದಳು. 

" ವೀರಿನ ಮೇಲುಭಾಗಕ್ಕೆ ಹೋದಾಗ ನೀನು ಏನು ಕಂಡೆ?' ಎಂದು 
ಅವಳ ಅಕ್ಕಂದಿರು ಅವಳನ್ನು ಕೇಳಿದರು, ಆದರೆ ಅವಳಿಗೆ ಏನು ಹೇಳು 
ವುದಕ್ಟೂ ಬೇಕಾಗಲಿಲ್ಲ. ಅನೇಕಸಲ ಸಾಯಂಕಾಲಗಳಲೂ ಪ್ರಾತಃಕಾಲ 
ಗಳಲ್ಲೂ ಅವಳು ಶಾನು ರಾಜಕುಮಾರನನ್ನು ಬಿಟ್ಟ ಬಂದ ಸ್ಥಳದಲ್ಲಿ 
ಮೇಲೆದ್ದು ಬರುವಳು ತೋಟದಲ್ಲಿ ಹಣ್ಣು ಪಕ್ಚವಾಗಿ ಕೈಯಿಲಾದುದನ್ನೂ 
ಪರ್ವತಗಳ ಶಿಖರದಲ್ಲಿ ಮಂಜು ಕರಿಗಿ ಮಾಯವಾದುದನ್ನೂ ಕಂಡಳು, 
ಆದರೆ ರಾಜಕುಮಾರನನ್ನು ಮಾತ್ರ ಕಾಣಲಿಲ್ಲ ಆ ಕಾರಣದಿಂದ ಮನೆಗೆ 
ಹಿಂದಿರುಗುವಾಗಲೆಲ್ಲ ಮೊದಲಿಗಿಂತ ಹೆಚ್ಚು ದ.ಃಖಿತಳಾಗಿ ಹಿಂದಿರುಗುತ್ತಿ 
ದ್ಹಳು. ಅವಳಿಗೆ ಇದ್ದುದು ಒಂದೇ ಸಮಾಧಾನ. ' ಅದೇನೆಂದರೆ, ತನ್ನ 
ಸಣ್ಣ ತೋಟದಲ್ಲಿ ಕುಳಿತು, ರಾಜಕುಮಾರನ ಹಾಗಿದ್ದ ಆ ಬಿಳಿಯಕಲ್ಲಿನ 
ವಿಗ್ರಹವನ್ನು ತೋಳುಗಳಿಂದ ತಬ್ಬಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಿದ್ದಳು ಆ ಕಾರಣದಿಂದ 
ಹೂವುಗಳಿಗೆ ಅವಳ ಪಾಲನೆ ತಪ್ಪಿ ಹೋಗಿ, ಅವುಗಳು ಮನಸ್ಸು ಬಂದ ಹಾಗೆ 
ಮಾರ್ಗಗಳ ಮೇಲೆಲ್ಲ ಬೆಳೆದು, ಅವುಗಳ ಉನ್ಸವುಡ ಎಲೆಗಳೂ ಕಡ್ಡಿಗಳೂ 
ಮರಗಳ ಕೊಂಬೆಗಳಿಗೆಲ್ಲ ಹೆಣೆದ. ಕೊಂಡು, ಆ ಇಡಿಯ ಪ್ರದೇಶನೆಲ್ಲ ಕತ್ತಲೆ 
ಯಾಗಿ ಮಂಕಾಗಿಬಿಟ್ಟಿತ್ತು. ಕಟ್ಟಕಡೆಗೆ ಅವಳಿಗೂ ಸಹಿಸಲಾರದೆಹೋಗಿ 
ತನ್ನ ಒಬ್ಬ ಅಕ್ಕನಿಗೆ ತನ್ನ ದಮಃಖವನ್ನೆಲ್ಲಾ ಹೇಳಿಕೊಂಡಳು ಅವಳು 
ಅದನ್ನು ಉಳಿದವರಿಗೆ ಹೇಳಿದಳು. ಆ ಸುದ್ದಿ ಕಿವಿಯಿಂದ ಕಿವಿಗೆ ಹರಡಿತು. 
ಅದನ್ನು ಕೇಳಿದ ಇಬ್ಬರು ಮಾನಕನ್ಯೆಯರ ಅಪ್ತಸ್ತೇಹಿತೆಯೊಬ್ಬಳಿಗೆ ಆ ರಾಜ 
ಕುಮಾರನು ಯಾರೆಂದು ಗೊತ್ತಿತ್ತು. ಅವಳೂ ಆ ದಿನ ಹಡಗಿನಲ್ಲಿ ನಡೆದ 
ಹಬ್ಬವನ್ನು ನೋಡಿದ್ದಳು. ಆ ರಾಜಕುಮಾರನು ಎಲ್ಲಿಂದ ಬಂದನೆಂಬು 


ಚಿಕ್ಕ ಖಾನಕನ್ಯೆ ೪೫ 


ದನ್ನೂ ಅವನ ಅರಮನೆ ಇದ್ದ ಸ್ಥ 4ನೆನ್ನೂ ಅವಳೇ ಆ ಸಮುದ್ರರಾಜಕನ್ಕೆ 
ಯರಿಗೆ ತಿಳಿಸಿದಳು. 


ಆಗ ಆ ಸಮುದ್ರರಾಜಕನ್ಯೆಯುರು ತಮ್ಮ ತಂಗಿಯನ್ನು " ಬಾ, ಚಿಕ್ಕ 
ತಂಗಿ' ಎಂದು ಜೊತೆಯಲ್ಲಿ ಕರೆದುಕೊಂಡು, ತೋಳಿಗೆ ತೋಳು ಹೆಣೆದು 
ಕೊಂಡು, ಸಾಲಾಗಿ ಹೊರಟು, ಸಮುದ್ರದ ಮೇಲುಭಾಗಕ್ಕೆ ಎದ್ದು, ರಾಜ 
ಕುಮಾರನ ಅರಮನೆಯಿದ್ದ ಸ್ಥಳಕ್ಕೆ ಬಂದರು ಆ ಅರಮನೆ ಹಳದಿಯ 
ಕಲ್ಲಿನಿಂದ ಕಟ್ಟಿದ್ದು, ಅದರ ಅನೈತಶಿಲೆಯೆ ಮೆಟ್ಟಿಲುಗಳು ಸಮುದ್ರದ 
ವರೆಗೊ ಬಂದು ಚಾಚಿದ್ದುವು ಆ ಅರಮನೆಯ ಮೇಲು ಭಾಗದಲ್ಲಿ ಸೊಗ 
ಸಾದ ಚಿನ್ನದ ಭುವನೇಶ್ವರಿಗಳು , ಆ ಅರಮನೆಯ ಸುತ್ತಲೂ ಇದ್ದ ದೊಡ್ಡ 
ದೊಡ್ಡ ಕಂಬಗಳ ನಡುನಡುನೆ ಆಳೆತ್ತರದ ಅಮೃತಶಿಲೆಯ ವಿಗ್ರಹಗಳ 
ಆ ಅರಮನೆಯ ಸ್ಪಟಿಕದ ಕೆಟಿಕಿಗಳಲ್ಲಿ ಒಳಭಾಗವೂ ಅಲ್ಲಿ ನೇತುಬಿಟ್ಟಿದ್ದ 
ಕೀಶಿಮೆಯ ಪರದೆಗಳೂ ಚಿತ್ತಾರದ ಕೆಲಸಗಳೂ ಕಾಣಿಸುತ್ತಿದ್ದುವು 
ಗೋಡೆಗಳ ಮೇಲೆ ಸಾಲುಸಾಲಾಗಿದ್ದ ಸುಂದರವಾದ ಚಿತ್ರಸಟಿಗಳನ್ನು ನೋಡಿ 
ದಕೆ ತುಂಬ ಸಂತೋಷವಾಗುತ್ತಿತ್ತು. ಅಲ್ಲಿನ ದೊಡ್ಡ ಅಂಗಳದ ಮಧ್ಯೆ 
ಒಂದು ಕಾರೆಂಜಿ ಬೆಳಗುವ ನೀರಿನ ಧಾರೆಗಳನ್ನು ಮೇಲುಗಡೆಯ ಗಾಜಿನ 
ಭುವನೇಶ್ವರಿಗೆ ಎರಚುತ್ತಿತ್ತು, ಮೇಲಿನ ಭುವನೇಶ್ವರಿಯಿಂದ ಸೂರ್ಯನ 
ಬೆಳಕು ಕೆಳಗಿನ ನೀರಿನ ಮೇಲೂ ಕಾರಂಜಿಯ ಪಾತ್ರೆಯ ಸುತ್ತ ಬೆಳೆದಿದ್ದ 
ಸುಂದರವಾದ ಹೂಗಿಡಗೆಳ ಮೇಲೂ ಬಿದ್ದು ಜೆಳಗುತ್ತಿತ್ತು. 


ಚಿಕ್ಕ ಮಾನಕನ್ಯ, ರಾಜಕುಮಾರನು ವಾಸವಾಗಿದ್ದ ಸ್ಥಳ ತಿಳಿದ 
ಮೇಲೆ, ಅನೇಕ ಸಾಯಂಕಾಲ ರಾತ್ರೆಗಳು ಆ ಅರಮನೆಯ ಸವಿಶಾಪದ ನೀರಿ 
ನಲ್ಲಿಯೇ ಬಂದು ಇರುತ್ತಿದ್ದಳು. ಮಿಕ್ಕವರು ಹೋಗುತ್ತಿದ್ದುದಕ್ಕಿಂತ ಹೆಚ್ಚು 
ಹತ್ತಿರ ಹೋಗುತ್ತಿದ್ದಳು. ಒಂದು ಸಲವಂತೂ ಅಮೃತಶಿಲೆಯ ಮುಖ 
ಶಾಲೆಯ ಕೆಳಗೆ ಹರಿಯುತ್ತಿದ್ದ ಕಾಲುವೆಗೆ ಹೋಗಿದ್ದಳು ನೀರಿನ ಮೇಲೆ 
ಬಿದ್ದ ಆ ಮುಖಶಾಲೆಯ ನೆರಳಿನಲ್ಲಿ ಕುಳಿತು, ಬೆಳುದಿಂಗಳಿನಲ್ಲಿ ತಾನೊ 
ಬ್ರನೀ ಇರುವೆನೆಂದುಕೊಂಡಿದ್ದ ರಾಜಕುಮಾರನನ್ನೇ ದೃಸ್ಟಿಸುತ್ತಿದ್ದಳು 
ಅನೇಕ ಸಲ ಅನನು ವಿಹಾರಕ್ಕಾಗಿ ದೋಣಿಯಲ್ಲಿ ಹೊರಟಾಗ, ಅವಳು 


೪೬ ಪಂಡಿತನ ನೆರಳು 


ಅವನನ್ನು ನೋಡಿದಳು. ಹಸಿರು ಜೊಂಡುಗಳ ಮರೆಯಿಂದ ಇಣಿಕಿಣಿಕಿ 
ತೋಡಿದಳು ಬೆಳ್ಳಿಯಂತೆ ಬಿಳುಪಾದ ಅವಳ ಅವಕುಂಠನವು ಗಾಳಿಗೆ 
ಸಿಕ್ಕಿ ಹಾರಾಡಿದರೆ, ಅದನ್ನು ಕಂಡವರು ಯಾವುದೋ ಹಂಸ ಗರಿ ಕೆದರಿ 
ಕೊಳ್ಳುತ್ತಿದೆ ಎಂದುಕೊಳ್ಳುವರು. ಅನೇಕ ಸಲ ರಾತ್ರೆಯ ಹೊತ್ತು ಬೆಸ್ತರು 
ವಂಜುಗಳನ್ನು ಹತ್ತಿಸಿಕೊಂಡು ಸಮುದ್ರ ಕ್ಸ ಹೋದಾಗ ಆ ರಾಜಕುಮಾರನು 
ಮಾಡಿದ ಅನೇಕ ಒಳ್ಳೆ ಯ ಕೆಲಸ ಗಳನ್ನು ಕುರಿತು ಮಾತನಾಡುವರು ; 
ಮಾನಕನ್ಯೆ ಅದನ್ನು ಕೇಳಿ, ಅಂತಹವನು ಅರ್ಧಸತ್ತು ಅಲೆಗಳ ನಡುವೆ 
ಅಲೆದಾಡುತ್ತಿದ್ದಾಗ pA ಅವನನ್ನು ಬದುಕಿಸಿದೆನಲ್ಲಾ ಎಂದು ಹಿಗ್ಗುವಳು. 
ತಾನು ಅವನನ್ನು ತಬ್ಬಿಕೊಂಡು ದಡಕ್ಕೆ ಕರೆದುತಂದುದನ್ನೂ ಜಾನು: ಮನಃ 
ಪೂರ್ವಕವಾಗಿ ಅವನಿಗೆ ಮುತ್ತಿಟ್ಟುದನ್ನೂ ಜ್ಞಾ ಸ ನಿಸಿಕೊಳ್ಳುವಳು ಆದರೆ, 
"ಪಾಪ, ರಾಜಕುಮಾಗೆನಿಗೆ ಮಾತ್ರ. ಇಡೊಂದೂ ತಿಳಿಯದು ; ಮಾನಕನ್ಯೆ 
ಅವನ ಕನಸಿನಲ್ಲಿ ಕೂಡ ಕಾಣಿಸಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಿರಲಿಲ್ಲ. 


ಬರುಬರುತ್ತ ಅವಳಿಗೆ ಮನುಷ್ಯಪ್ರಾಣಿಗೆಳನ್ನು ಕಂಡರೆ ಹೆಚ್ಚುಹೆಚ್ಚು 
ಇಷ್ಟವಾಯಿತು ತನ್ನ ಲೋಕಕ್ಕಿಂತ ದೊಡ್ಡದಾದ ಲೋಕದಲ್ಲಿರುವ ಅವ 
ಕೊಡನೆ ಸೇರಿ ಓಡಿಯಾಡಲು ತಾನೂ ಸಮರ್ಧಳಾಗಬೇಕೆಂದು ಅವಳಿಗೆ 
ಆಸೆ ಬೆಳೆಯಿತು. ಅವರು ಸಮುದ್ರದ ಮೇಲೆ ಹಡಗುಗಳಲ್ಲಿ ಹಾರಿಹೋಗು 
ವರು, ಮೋಡಗಳನ್ನು ತಿವಿದು ವತ ಉನ್ನತ ನಿರ್ವತಗಳನ್ನು ಏಎರುವರು , 
ಚ ಕಾಡುಗಳೂ ಹೊಲಗಳೂ ಕಣ್ಣ ಅಳತೆಗೆ ನಿಲುಕದಷ್ಟು ದೂರದ 
ವರೆಗೂ ಚಾಚಿಕೊಂಡಿದ್ದುವು. ಅವರ ವಿಚಾರವಾಗಿ ಇನ್ನೂ ಎನೇನೋ 
ತಿಳಿದುಕೊಳ್ಳ ಬೇಕೆಂದು ಆ ಮಾನಕಕ್ಕೆಗೆ ಮನಸ್ಸು ; ಆದರೆ ಅವಳ ಅಕ್ಕಂ 
ದಿರಿಗೆ ಜಟ ಅವಳ ಪ್ರಶ್ನೆ ಗಳಿಗೆ ಉತ್ತರ ಚ್‌ ಸಾಮರ್ಥ್ಯವಿರಲಿಲ್ಲ 
ಆಗ ಅವಳು ತನ್ನ ಮುದಿ-ಅಜ್ಜಿಯ ಬಳಿ ಹೋಗಿ ವಿಚಾರಿಸಿದಳು ಅವಳಿಗೆ 
ಆ ಮೇಲುಲೋಕದ ಸಂಗಕಿ ಗೊತ್ತಿತ್ತು. ಅದನ್ನು ಆ ಮುದುಕಿ "ಸಮು 
ದ್ರದ ಮೇಲಿನ ನಾಡು ' ಎಂದು ಕರೆಯುತ್ತಿದ್ದಳು. 


“ಅಜ್ಜಿ, ಮನುಷ್ಯರು ನೀರಿನಲ್ಲಿ ಮುಳುಗಿ ಸಾಯದೆ ಇದ್ದರೆ ಅವರು 
ಅನಂತಕಾಲ ಬದುಕಬಲ್ಲರೇನು? ಸಮುದ್ರದಲ್ಲಿ ಇರುವ ನಾವು ಸಾಯುವ 


ಚಿಕ್ಕ ಮಾನಕನ್ಶೆ ೪೭ 


ಹಾಗೆ ಸಾಯದೆ ಎಂದೆಂದಿಗೂ ಬದುಕಿರಬಲ್ಲರೇನು?” ಎಂದು ಚಿಕ್ಕ ಮಾನ 
ಕನೈೈ ತನ್ನ ಅಜ್ಜಿಯನ್ನು ಕೇಳಿದಳು 


“ ಇಲ್ಲ ಇಲ್ಲ ಅವರೂ ಸಾಯಚೀಕು ಅವರ ಆಯುಸ್ಸಿನ ಪರಿ 
ಮಾಣ ನಮ್ಮದಕ್ಸಿಂತ ಕಡಿಮೆ ನಾವು ಕೆಲವು ವೇಳೆ ಮುನ್ನೂರು ವರ್ಷ 
ಕಾಲ ಬದುಕುತ್ತೇವೆ; ನಮ್ಮ ಬದುಕು ಮುಗಿದಾಗ ನಾವು ನೀರಿನ ಮೇಲಿನ 
ಕೊರೆಯಾಗುತ್ತೇವೆ; ನಮಗೆ ಬೇಕಾದವರನ್ನು ನಾವು ಸಮಾಧಿ ಕೂಡ 
ಮಾಡುವಂತಿಲ್ಲ. ನಮಗೆ ಅಮೃತವಾದ ಆತ್ಮಗಳಿಲ್ಲ, ನಮಗೆ ಪುನರ್ಜನ್ಮ 
ವಿಲ್ಲ, ಸಮುದ್ರದಲ್ಲಿ ನೀನು ನೋಡಿರುವ ಹಸಿರು ಹೊಂಡು ಒಂದು ಸಲ 
ಕತ್ತರಿಸಿ ಹಾಕಿದರೆ ಹೇಗೆ ಪುನಃ ಬೆಳೆಯಲಾರದೋ ಹಾಗೆ ನಾವೂ ಸತ್ತ 
ಮೇಲೆ ಕಿರುಗಿ ಹುಟ್ಟುವಂತಿಲ್ಲ. ಆದರೆ ಮನುಷ್ಯರಿಗಾದರೋ ಸದಾಕಾಲಕ್ಕೂ 
ಶಾಶ್ವತವಾಗಿರುವ ಆತ್ಮವುಂಟು, ಅವರ ದೇಹ ದೂಳಾಗಿ ಹೋದರೂ ಆ ಆತ್ಮ 
ಮಾತ್ರ ಶಾಶ್ವತವಾಗಿರುತ್ತದೆ. ಅದು ಮೇಲುಪುಖವಾಗಿ ಹೊರಟು, ಸ್ವಚ್ಛ 
ವಾದ ವಾಯುಮಾರ್ಗದ ಮೂಲಕ ಹಾದು, ಮಿರುಗುವ ನಕ್ಷತ್ರಗಳಿಂದ 
ಆಜೆ ಹೋಗುತ್ತದೆ. ನಾವು ನೀರಿನಿಂದ ಮೇಲುಗಡೆಗೆ ಬಂದು ಭೂಮಿಯ; 
ನೆಲವನ್ನೆಲ್ಲಾ ನೋಡುವ ಹಾಗೆ ಆ ಆತ್ಮವು ಕೂಡ ಮೇಲೆದ್ದು ಅದುವರೆಗೆ 
ಕಾಣದ ಕಾಂತಿಯುಕ್ತವಾದ ಪ್ರದೇಶಗಳನ್ನು ಕಾಣುತ್ತದೆ. ಆದರೆ ನಾವು 
ಮಾತ್ರ ಅದನ್ನು ಕಾಣುವೆಂತಿಲ್ಲ” ಎಂದು ಆ ಅಜ್ಜಿ ಹೇಳದಳೆ 


ಚಿಕ್ಕ ಮಾನಕನ್ಕೆ ಅದನ್ನು ಕೇಳಿ, ವ್ಯಸನದಿಂದ “ ಆ ಶಾಶ್ರತೆವಾದ 
ಆತ್ಮ ನಮಗೆ ಮಾತ್ರ ಏಕೆ ಇಲ್ಲ? ಹಾಗೆ ಒಂದು ದಿವಸಮಟ್ಟಿಗೆ ಮನಷ್ಯ 
ಪ್ರಾಣಿಯಾಗಿ, ನಕ್ಷತ್ರಗಳ ಮೇಲಿನ ಸ್ವರ್ಲೊೋಕವನ್ನು ನೋಡಬಹುದ ದರೆ 
ಈ ನನ್ನ ಮುನ್ನೂರು ವರ್ಷಗಳ ಆಯುಷ್ಯವನ್ನೂ ನಾನು ಸಂತೋಷದಿಂದ 
ಶ್ಯಾಗಮಾಡಿಯೇನು »' ಎಂದಳು. 


“ಛೆಛೆ! ನೀನು ಹೀಗೆಲ್ಲ ಯೋಚಿಸಬಾರದು. ಮನ. ಸ್ಯರಿಗಿಂತ 
ನಾವು ಅನೇಕ ವಿಧದಲ್ಲಿ ಹೆಚ್ಚು ಸುಖಿಗಳಾಗಿದ್ದೇನೆ, ಹೆಚ್ಚು ಭಾಗ್ಯಶಾಲಿಗ 
ಳಾಗಿವ್ದೇವೆ, ಎಂದು ನಾವು ತಿಳಿದುಕೊಂಡಿದ್ದೇನೆ > ಎಂದಳು, ಆ ಅಜ್ಜಿ 


೪೮ ಪಂಡಿತನ ನೆರಳು 


“ ಹಾಗಃದರೆ ಎಲ್ಲರಂತೆ ನಾನೂ ಸತ್ತು, ನೀರಿನ ಮೇಲಿನ ನೊಕೆ 
ಯಾದರೆ ವುನಃ ನಾನು ಅಲೆಗಳ ಗಾನವನ್ನು ಕೇಳುವಂತಿಲ್ಲ, ಸುಂದರವಾದ 
ಹೂಗಳನ್ನಾಗಲಿ ಕೆಂಪಗಿರುವ ಸೂರ್ಯನನ್ನಾಗಲಿ ನಾನು ಕಾಣುವಂತಿಲ್ಲ. ಅಜ್ಜಿ, 
ಶಾಶ್ವತವಾದ ಆತ್ಮವನ್ನು ಸಂಪಾದಿಸಬೇಕಾದಕೆ ನಾನು ಏನು ಮಾಡಬೇಕು? 
ಹೇಳು, ಅಜ್ಜಿ '' ಎಂದು ಆ ಮಾನಕನ್ಯೆ ಕೇಳಿದಳು 


ಅದಕ್ಕೆ ಮ:ದುಕಿ “ಒಂದು ಮಾರ್ಗ ಉಂಟು. ಯಾವನಾದರೂ 
ಮನುಷ್ಯನ: ತನ್ನ ತಾಯಿತಂದೆಗಿಂತ ಹೆಚ್ಚುಗಿ ನಿನ್ನನ್ನು ಪ್ರೀತಿಸಿ, ಸದಾ 
ಮೂರುಹೊತ್ತೂ ನಿನ್ನನ್ನೇ ಕುರಿತು ಥ್ಯಾನಮಾಡಿದರೆ; ಪುರೋಹಿತನು 
ಅನನ ಬಲಗೈಯನ್ನು ನಿನ್ನ ಬಲಗೈಯಲ್ಲಿ ಇಟ್ಟಾಗ, ಅವನು ಇಹದಲ್ಲೂ ಪರ 
ದಲ್ಲೂ ನಿನ್ನನ್ನು ಒಬ್ಬಳನ್ನೇ ಪ್ರೀತಿಸುವೆನೆಂದು ಮನಃ ಪೂರ್ವಕವಾಗಿ ಮಾತು 
ಕೊಟ್ಟರೆ; ಆಗ ಅವನ ಆತ್ಮ ನಿನ್ನ ದೇಹದೊಳಕ್ಕೆ ಸರಿದು ಬಂದ್ಳು ನಿನಗೂ 
ಮನುಷ್ಯರ ಸರಲೋಕಸುಖದಲ್ಲಿ ಭಾಗ ದೊರಕುವುದು. ಆಗ ಅವನು ನಿನಗೆ 
ಒಂದು ಆತ್ಮವನ್ನು ಕೊಟ್ಟು, ತನ್ನ ಆತ್ಮನನ್ನೂ ಕಾವಾಡಿಕೊಳ್ಳುವನು 
ಆದರೆ, ಮಗು, ಇದು ಆಗುವುದು ಸಾಧ್ಯವಿಲ್ಲ ನಿನ್ನ ಮಿಾನಿನ ಬಾಲವನ್ನು 
ನಾವು ಇಲ್ಲಿ ಸಮುದ್ರದ ಕೆಳಗಡೆ ಬಹು ಸುಂದರವೆಂದು ಭಾವಿಸಿದ್ದೇವೆ, ಆದರೂ 
ಭೂಮಿಯವರು ಅದನ್ನು ತುಂಬ ನಿರೂಸನೆಂದು ಎಣಿಸಿದ್ದಾರೆ. ಪಾಸ, 
ಅವರಿಗೇನು ಗೊತ್ತು ! ಅವರ ದೃಷ್ಟಿಯಲ್ಲಿ ಸುಂದರವಾಗಿರಚೇಕಾದರೆ, ಅವರೆ 
ಕಾಲುಗಳೆಂದು ಕರೆಯುವ ಎರಡು ಕಂಬಗಳು ಪ್ರಕಿಯೊಬ್ಬರಿಗೂ ಇರ 
ಬೇಕಂತೆ!'' ಎಂದಳು. 


ಚಿಕ್ಕ ಮಾನಕ್ಕೆ ದುಃಖದಿಂದ ನಿಟ್ಟುಸಿರು ಬಿಟ್ಟು, ವ್ಯಸನದಿಂದ ತನ 
ಮಾನಿನ ಬಾಲವನ್ನು ನೋಡಿಕೊಂಡಳು. ಮುದುಕಿ “ನಾವು ನಮಗಿರುವ 
ವ ನನ್ನೂರು ವರ್ಷಗಳೂ ಸುಖವಾಗಿರೋಣ, ನೀರಿನಲ್ಲಿ ನೆಗೆದು ನುಗ್ಗಿ ಕುಣಿ 
ದಾಡೋಣ. ಆಮೇಲೆ ಕುಳಿತು ವಿಶ್ರಾಂತಿ ಸಡೆಯೋಣ. ಈ ದಿನ ಸಂಜೆ 
ಅರಮನೆಯಲ್ಲಿ ನರ್ತನ ಪರ್ಪಾಬಾಗಿದೆ ದ ಎಂದಳು. 


ಚ ಸಮುದ್ರದ ಅಡಿಯಲ್ಲಿ ಕಂಡುಬಂದ ದೈಶ್ಯಗಳಂಥವನು. 
ಭೂಮಿಯ ಮೇಲೆ ಇಸ ಎಂದೂ ಕಾಣಲಾರೆವು. ಆ ವಿಶಾಲವಾದ ನರ್ತನ್ಹ 


ceunes Tew ಛಂರೀಂ Kn 


ಚಿಕ್ಕ ಮೀನಕನ್ಯೆ 


ಚಿಕ್ಕ ಮೀನಕನ್ಯೆ ತನ ಅಜ್ಜಿ ಕಾಣದ, ತನ್ನ ತಂದೆ 
ತಿಳಿಯದ, ತನ್ನ ಅಕ್ಟಂದಿರು ಅರಿಯ ದ್ರ ತನ್ನ ವಮೀನಮಾನವ 
ಲೋಕಕ್ಕೇ ಗೊತ್ತಿಲ್ಲದ ಅಪೂರ್ವವಾದ ಆತ್ಮದ ಹಂಬಲವನ್ನು 
ಕಟ್ಟಿ ಕೊಂಡು ತಾನೂ ಕಷ್ಟಪಟ್ಟಳು, ನಷ್ಟಪಟ್ಟಿಳು, ತನ್ನ 
ಬಂಧುಬಳಗವನ್ನೆಲ್ಲಾ ದುಃಖಕ್ಕೆ ಈಡುಮಾಡಿದಳು ಇಷ್ಟೆಲ್ಲಾ 
ಅನುಭನಿಸಿದುದರಿಂದ ಅವಳು ಏನು ಸಾಧಿಸಿದಳು? ಆತ್ಮ 
ಅವಳಿಗೆ ಲಭಿಸಿತೆ? 


ಆತ್ಮ ಅಷ್ಟು ಸುಲಭವಾಗಿ ಲಭಿಸತಕೃದ್ದಲ್ಲ. ಮೀನಕನ್ಯೆ 
ಇದನ್ನು ಕಿಳಿದಿದ್ದುದರಿಂದಲೇ ನಿರಾಶೆಪಡಲಿಲ್ಲ. ಮುನ್ನೂರು 
ವರ್ಷಗೆಳು ಬದುಕೆ ಕೊನೆಗೆ ಸಮುದ್ರದ ನೊರೆಯಾಗಿ 
ಹೋಗುವ ಮೀನಕನ್ಯೆಯ ಜನ್ಮದಿಂದ, ತನ್ನ ತ್ಯಾಗ ಸಹಿಷ್ಣುತೆ 
ಗಳ ಫಲವಾಗಿ, ಅವಳು ಆತ್ಮವನ್ನು ಸಂಪಾದಿಸುವ ಸಾಮರ್ಥ್ಯ 
ವುಳ್ಳ ಆಕಾಶಕನ್ಯೆಯಾಗಲಿಲ್ಲವೆ? ಮೀನಕನ್ಯೆಯಾಗಿದ್ದಾಗೆ 
ಆತ್ಮವನ್ನು ಸಂಪಾದಿಸಲು ಪರರ ಕೈ ಕಾಯಬೇಕಾಗಿತ್ತು, 
ಆದರೆ ಆಕಾಶಕನ್ಯೆಯಾದ ಮೇಲೆ ಆತ್ಮವನ್ನು ಸಂಪಾದಿಸುವ 
ಸ್ವಾತಂತ್ರ್ಯ ತನ್ನ ಕೈಯೆಲ್ಲಿಯೇ ಕೂಡಿಬಂತು. ಎಂದ ಮೇಲೆ, 
ಮೀನಕನೈ ಏನು ಸಾಧಿಸಿದಳು? ಆತ್ಮ ಒಬಿಸಿಕೆ? ಎಂದು 
ಕೇಳಬಹುದೆ? 


ಚಿಕ್ಕ ಮಾನಕನ್ಕೆ ರ್ಳ 


ಶಾಲೆಯ: ಗೋಡೆಗಳೂ ಮೇಲುಛಾನಣಿಯೂ ನಿರ್ಮಲವಾದ ಸ್ಪಟಿಕದಿಂದ 
ಆಗಿತ್ತು. ಎರಡೂ ಕಡೆಗಳಲ್ಲಿ ನೂರಾರು ದೊಡ್ಡ ದೊಡ್ಡ ಮುತ್ತಿನ ಚಿಪ್ಪು 
ಗಳು ನಿಂತಿದ್ದುವು ಕೆಲವು ಇಟ್ಟಿಗೆಕೆಂಪು ಬಣ್ಣದುವು, ಕೆಲವು ಹುಲ್ಲು 
ಹಸಿರು ಬಣ್ಣದುವು. ಅವುಗಳ ಒಳಗೆ ಉರಿಯುತ್ತಿದ್ದ ನೀಲಿಯ ಬೆಂಕಿ 
ನರ್ತನಶಾಜೆಯನ್ನು ಬೆಳೆಗಿ, ಸ್ಪಟಿಕದ ಗೋಡೆಗಳ ಮೂಲಕವಾಗಿ ಹೊರಗಿನ 
ಸಮುದ್ರದ ನೀರಿಗೆ ರಂಗೆಹೆಚ್ಚತ್ತು ಎಣಿಕೆಗೆ ಸಿಕ್ಕದಷ್ಟು ದೊಡ್ಡ ಮೀನು 
ಗಳೂ ಸಣ್ಣ ಮೀನುಗಳೂ ಆ ಸ್ಫಟಿಕದ ಗೋಡೆಗಳ ಪಕ್ಕದಲ್ಲಿ ಹಾಯ್ದು 
ಹೋದುವು ಕೆಲವು ಮೀನುಗಳ ಮೈ ಪೊರೆ ಕೆಂಪಗೆ ಹೊಳೆಯುತ್ತಿತ್ತು 
ಇನ್ನು ಕೆಲನುಗೆಳ ಮೈ ಪೊರೆ ಬೆಳ್ಳಿಯಂತೆಯೂ ಚಿನ್ನದಂತೆಯೂ ವಿರುಗು 
ತ್ತಿತ್ತು ಒಳಗಿನ ಅಂಗಳಗಳಲ್ಲಿ ಒಂದು ವಿಶಾಲವಾದ ಹೊಳೆ ಹರಿಯುತ್ತಿತ್ತು. 
ಅದರೊಳಗೆ ಮೀನಮಾನವರೂ ಮೀನಕನ್ಯೆಯರೂ ತಾವೇ ಇಂಪಾಗಿ ಹಾಡಿ 
ಕೊಂಡು ೫ುಣಿಯುತ್ತಿದ್ದರು. ಅವರ ಹಾಗೆ ಇಂಪಾಗಿ ಹಾಡಶಕ್ಕವರು 
ಭೂಮಿಯ ಮೇಲೆ ಯಾರೂ ಇಲ್ಲ ಚಿಕ್ಕ ಮೀನಕನ್ಯೈ ಅವರೆಲ್ಲರಿಗಿಂತ 
ಮಧುರವಾಗಿ ಹಾಡಿದಳು ತುಂಬಿದ್ದ ಸಭೆಯೆಲ್ಲ ತಮ್ಮ ಕೈಗಳಿಂದಲೂ 
ಬಾಲಗಂದಲೂ ಚಪ್ಪಾಳ ಹೊಡೆದು ತಮ್ಮ ಮೆಚ್ಚಿಕೆಯನ್ನು ಸೂಚಿಸಿದರು. 
ಚಿಕ್ಕನ ೇನಕನೈ ಕೂಡ ಒಂದು ಕ್ಷಣಕಾಲ ಸುಮ್ಮಾನದಿಂದ ನಲಿದಳು ; 
ತನಗಿರುವಷ್ಟು ಚೆಲುವಾದ ಕಂಠ ನೀರಲ್ಲಿಯಾಗಲಿ ನೆಲದಲ್ಲಿಯಾಗಲಿ ಬೇರೆ 
ಯಾರಿಗೂ ಇದ್ದಿಲ್ಲವೆಂಬುದು ಅವಳಿಗೂ ಗೊತ್ತಿತ್ತು. ಆದರೇನು, ಮರು 
ಕ್ಷಣದಲ್ಲಿ ತಮ್ಮ ಸಮುದ್ರದ ಮೇಲಿನ ಲೋಕವನ್ನು ಅವಳು ಜ್ಞಾವಿಸಿ 
ಕೊಂಡಳು, ತಾನು ಕಂಡ ಆ ಮೋಹನ ರಾಜಕುಮಾರನನ್ನು ನೆನೆಸಿ 
ಕೊಂಡಳು, ಅವನಿಗಿದ್ದ ಹಾಗೆ ತನಗೂ ಒಂದು ಅಮರವಾದ ಆತ್ಮವಿಲ್ಲವಲ್ಲಾ 
ಎಂದೆ) ವ್ಯಸನಗೊಂಡಳು. ಅದೇ ಕಾರಣದಿಂದ ಸದ್ದುಮಾಡದೆ ಅರಮನೆ 
ಯಿಂದ ಹೊರೆಗೆ ಬಂದಳು, ಅರಮನೆಯೊಳಗೆ ಸಂತೋಷ, ಗಾನ, ನರ್ತನ 
ಗಳು ನಡೆಯುತ್ತಿದ್ದರೆ ತಾನು ಮಾತ್ರ ದುಮ್ಮಾನದಿಂದ ಒಂಟಿಯಾಗಿ ತನ್ನ 
ಚಿಕ್ಸ ತೋಟದಲ್ಲಿ ಕುಳಿತುಕೊಂಡಳು. ಆಗ ತುತ್ತೂರಿಯನ್ನು ಊದಿದ 
ಶಬ್ದ ನೀರಿನ ಮೂಲಕವಾಗಿ ಅವಳ ಕಿವಿಗೆ ಬಿತ್ತು ಅದನ್ನು ಕೇಳಿ, “ ನಾನು 
ಯಾರನ್ನು ಬಯಸುತ್ತಿರುವೆನೋ ಆ ರಾಜಕುಮಾರನು ಅಲ್ಲಿ ಹೋಗುತ್ತಿ 
4 


೫೦ ಪಂಡಿತನ ನೆರಳು 


ದ್ದಾನೆ. ನನ್ನ ಜೀವನದ ಸರ್ವಸುಖವೂ ಯಾರೆ ಕೈಯಲ್ಲಿದೆಯೋ ಅವನು 
ಅಲ್ಲಿ ಹೋಗುತ್ತಿದ್ದಾನೆ. ಅವನಿಗೋಸ್ಟರ, ಅಮರೆವಾದ ಆತ್ಮವನ್ನು ಸಂಪಾ 
ದಿಸುವುದಕ್ಕೋಸ್ಟರ ನಾನು ಏನು ಬೇಕಾದರೂ ತ್ಯಾಗಮಾಡಲು ಸಿದ್ಧವಾಗಿ 
ದ್ದೇನೆ. ನನ್ನ ತಂದೆಯ ಅರಮನೆಯಲ್ಲಿ ನನ್ನ ಅಕ್ಕಂದಿರು ಇನ್ನೂ ನರ್ತನ 
ಮಾಡುತ್ತಿರುವಾಗಲೇ ನಾನು ಸಮುದ್ರೆದ ಮಾಟಗಾತಿಯ ಬಳಿಗೆ ಹೋಗಿ 
ಬರುತ್ತೇನೆ. ಅವಳನ್ನು ಕಂಡರಿ ನನಗೆ ಯಾವಾಗಿನಿಂದಲೂ ಹೆದರಿಕೆ. 
ಆದರೂ ಅವಳು ನನಗೇನಾದರೂ ಉಪಾಯ ಹೇಳಿಕೊಟ್ಟು ಸಹಾಯಮಾಡಿ 
ಯಾಳು?” ಎಂದು ಆ ಮೀನಕನೈಯೆಂದುಕೊಂಡಳು 


ಅನಂತರ ಮೀನಕನ್ಯೆ ತನ್ನ ತೋಟವನ್ನು ಬಟ್ಟು ಹೊರಟು ನೊಕೆ 
ಗಟ್ಟಿದ ನೀರುಸುಳಿಗೆಳ ಮಾರ್ಗವಾಗಿ ಮಾಟಗಾತಿ ಇದ್ದ ಕಡೆಗೆ ಹೋದಳು. 
ಅವಳು ಆ ದಾರಿಯಲ್ಲಿ ಎಂದೂ ಹೋದವಳೆಲ್ಲ ಆ ದಾರಿಯಲ್ಲಿ ಹಲ್ಲಿಲ್ಲ 
ಹೂಗಳಿಲ್ಲ; ಬರಿಯ ಬೂದಿಬಣ್ಣದ ಮರಳಿನ ನೆಲ ಮಾತ್ರ ನೀರುಸುಳಿಗೆಳ 
ವರೆಗೂ ಚಾಚಿಕೊಂಡಿತ್ತು. ಅಲ್ಲಿ ನೀರು ನೊರೆನೊರೆಯಾಗಿ ಕುಂಬಾರನ 
ಚಕ್ರದ ಹಾಗೆ ತಿರುಗುತ್ತ, ಕೈಗೆ ಸಿಕ್ಕಿದ್ದನ್ನೆಲ್ಲ ಗಿರ್ರನೆ ಸುತ್ತಿಸಿ ಸಮುದ್ರ 
ದಡಿಯ ಅಂತರಾಳಕ್ಕೆ ಎನೆಯುತ್ತಿತ್ತು. ಸಮುದ್ರದ ಮಾಟಗಾತಿಯ ವಾಸ 
ಸ್ಪಾನಕ್ಕೆ ಹೋಗಜೇಕಾದರೆ ಆ ಸುಳಿಗಳೆನ್ನು ದಾಟಿಯೇ ಹೋಗಬೇಕಾ 
ಗಿತ್ತು ಇದೊ ಅಲ್ಲದೆ, ದಾರಿಯಲ್ಲಿ ಬಹುದೂರದ ಉದ್ದಕ್ಕೂ ಕುತೆಕುತನೆ 
ಕದಿಯುವ ಕರಿಯ ಕೆಸರನ್ನೂ ಹಾಯ್ದು ಹೋಗಬೇಕಾಗಿತ್ತು. ಅದರೆ 
ಆಜಿ ಒಂದು ವಿಚಿತ್ರವಾದ ಕಾಡಿನ ನಡುವೆ ಅವಳ ಮನೆ ಆ ಕಾಡಿನ 
ಮರಗಳು, ಹೂಗಳು ಎಲ್ಲಾ ಅರ್ಧ ಪ್ರಾಣಿ, ಅರ್ಧ ವೃಕ್ಷ. ಅವುಗಳನ್ನು 
ನೋಡಿದರೆ ಸಾವಿರೆ ಹೆಡೆಯ ಸರ್ಪಗಳು ನೆಲದಿಂದ ಬೆಳೆದುಕೊಂಡಹಾಗಿತ್ತು. 
ಉದ್ದವಾದ ಪಾಚಿಕಟ್ಟಿದ ತೋಳುಗಳೇ ಕೊಂಬೆಗಳು , ಬೆರಳುಗಳೋ ಬಾಗಿ 
ಬಳುಕುವ ಹುಳುಗಳ ಹಾಗಿದ್ದುವು; ಮರೆದ ಬುಡದಿಂದ ತುದಿಯವರೆಗೂ 
ಪ್ರತಿ ಅಂಗಾಂಗೆವೂ ಚಲಿಸುತ್ತಿತ್ತು. ಸಮುದ್ರದಲ್ಲಿ ಏನು ಸಿಕ್ಕಿದರೆ ಅದನ್ನು 
ಹಿಡಿದು, ಬಿಗಿಯಾಗಿ ಹಿಡಿದು, ಏನೇ ಆದರೂ ಅದನ್ನು ತಮ್ಮ ಮುಷ್ಟಿಯಿಂದ 
ಬಿಟ್ಟುಕೊಡುತ್ತಿರಲಿಲ್ಲ. ಚಿಕ್ಕ ಮೀನಕನ್ಯೆ ಇದನ್ನೆಲ್ಲ ಕಂಡು ದಿಗಿಲುಬಿದ್ದು, 


ಚಿಕ್ಕ ಮಾನಕನ್ಶೆ ೫೧ 


ಭಯದಿಂದ ಅಲ್ಲಾಡದೆ ನಿಂತಳು. ಭಯದಿಂದ ಅವಳ ಎದೆ ಡವಡವ ಬಡಿ 
ಯಿತು ಇನ್ನೇನು ಅವಳು ಹಿಂದಿರುಗಿ ಓಡಿಹೋಗಬೇಕು, ಅಷ್ಟರಲ್ಲಿ ಆ 
ರಾಜಕುಮಾರನನ್ನೂ ತಾನು ಬಹುಕಾಲದಿಂದ ಬಯಸುತ್ತಿದ್ದ ಆತ್ಮವನ್ನೂ 
ಜ್ಞಾನಿಸಿಕೊಂಡು, ಪುನಃ ಥೈರ್ಯಗೊಂಡಳು. ತನ್ಹ್ನ ಉದ್ದವಾದ ಅಲೆಗೂದ 
ಲನ್ನು ತಲೆಯ ಸುತ್ತಲೂ ಬಿಗಿದು, ಆ ಪ್ರಾಣಿವೃಕ್ಷಗಳ ಕೈಗೆ ಸಿಕ್ಕದಹಾಗೆ 
ಕಬ್ಬಿದಳು. ತೆನ್ನ ಎರಡು ತೋಳುಗಳನ್ನೂ ಎದೆಯ ಮೇಲೆ ಅವಚಿ ನೀರಿ 
ನಲ್ಲಿ ಮೀನು ನ.ಗ್ಗುವಂತೆ ನುಗ್ಗಿದಳು, ಆಕಡೆ ಈಕಡೆ ಚಾಚಿ ನಿಂತಿದ್ದ ಆ 
ಪ್ರಾಣಿವೃಕ್ಷಗಳ ತೋಳುಬೆರಳುಗಳ ನಡುವೆ ನುಣುಚಿಕೊಂಡು ಹೋದಳು. 
ಅವುಗಳ ನೂರಾರು ತೋಳುಗಳ ಹಿಡಿತದಲ್ಲಿ ಏನೇನೋ ಸಿಕ್ಕಿಕೊಂಡಿದ್ದು 
ದನ್ನು ಕಂಡಳು. ಸಮುದ್ರದಲ್ಲಿ ಜೀವ ಕಳೆದುಕೊಂಡವರ ಬಿಳೆಯ ಅಸ್ಥಿ 
ಪಂಜರಗಳೂ, ಸಮುದ್ರದಲ್ಲಿ ಮುಳುಗಿಹೋದ ಪ್ರಾಣಿಗಳೂ, ದೋಣಿ ಹುಟ್ಟು 
ಗಳೂ, ಹಡಗಿನ ನೆಟ್ಟಿಗೆಗಳೂ ಅವುಗಳ ತೋಳಿನ ನೆರೆಯಲ್ಲಿ ಬಲವಾಗಿ ಸಿಕ್ಕಿ 
ಕೊಂಡಿದ್ದುದನ್ನ ಕಂಡಳು. ಆದರೆ ಅವುಗಳೆಲ್ಲಕ್ಕೆಂತ, ಚಿಕ್ಕ ಮೀನಕನ್ಯ 
ಯೊಬ್ಬಳನ್ನು ರೆ ಪ್ರಾಣಿವೃಕ್ಷಗಳು ಹಡಿದು ಹಿಸುಕಿ ಹಾಕಿದ್ದ ದೃಶ್ಯ ಮಾತ್ರ 
ಆ ಸಮುದ್ರ ರಾಜಕುಮಾರಿಗೆ ಬಹಳ ಭಯೋತ್ಪಾದಕವಾಗಿತ್ತು 


ಸಮುದ್ರರಾಜಕುಮಾರಿ ಕಾಡಿನ ಹತ್ತಿರನಿದ್ದ ಜೌಗುನೆಲದ ಬಳಿಗೆ 
ಬಂದಳು. ಅಲ್ಲಿ ದೊಡ್ಡದಾಗಿ ಕೊಬ್ಬಿದ್ದ ನೀರುಹಾವುಗಳು ತಮ್ಮ ವಿರೂಪ 
ವಾದ ಮೈಗಳನ್ನು ಬಿಟ್ಟುಕೊಂಡು ಕೆಸರಿನಲ್ಲಿ ಒದ್ದಾಡುತ್ತಿದ್ದವು. ಇಂಧ 
ಪ್ರದೇಶದ ನಡುನೆ, ಮುಳುಗಿ ಸತ್ತ ಮನುಷ್ಯರ ಮೂಳೆಗಳಿಂದ ಮಾಡಿದೆ 
ಒಂದು ಮನೆಯಿತ್ತು. ಅಲ್ಲಿ, ಜನರು ಗಿಳಿಗಳಿಗೆ ಕೆಲವು ವೇಳೆ ಕಲ್ಲುಸಕ್ಕರೆ 
ತಿನ್ನಿಸುವ ಹಾಗೆ ತನ್ನ ಬಾಯಿಂದ ಒಂದು ಕಪ್ಪೆಗೆ ತಿಂಡಿ ತಿನ್ಸಿಸುತ್ತ ಆ 
ಮಾಟಗಾತಿ ಕುಳಿತಿದ್ದಳು. ಅವಳು ಅಲ್ಲಿದ್ದ ಅಸಹ್ಯದ ನೀರುಹಾವುಗಳೆನ್ನು 
ತನ್ನ ಕೋಳಿಸಿಳ್ಳೆ ಗಳೆಂದು ಕರೆಯುತ್ತಿದ್ದಳು, ಅವು ಬಂದು ಅವಳ 
ಮೈಮೇಲೆಲ್ಲ ಹರಿದಾಡುತ್ತಿದ್ದುವು. 


ಮಾಟಗಾತಿ ಚಿಕ್ಕ ಮೀನಕನ್ಯೆಯನ್ನು ಕಂಡು, “ನಿನಗೆ ಏನು 
ಬೇಕೆಂಬುದು ನನಗೆ ಗೊತ್ತು. ನಿನಗೆ ಬುದ್ಧಿ ಯಿಲ್ಲ. ಅದರೂ ನಿನ್ನ ಹಟ 


೫೨ ಪಂಡಿತನ ನೆರಳು 


ನೀನು ಬಿಡುವುದಿಲ್ಲ. ಅದರಿಂದ ನಿನಗೆ ತುಂಬ ದುಃಖವಂಟಾಗುತ್ತದೆ. ನೀನು 
ನಿನ್ನ ಮೀನಿನ ಬಾಲವನ್ನು ಕಳೆದ:ಕೊಂಡು, ಅದಕ್ಕೆ ಬದಲಾಗಿ ಭೂಲೋಕದ 
ಮನುಷ್ಯರ ಹಾಗೆ ಎರಡು ಕಂಬಗಳನ್ನು ಸಡೆಯಬೇಕೆಂದುಕೊಂಡಿದ್ದೀಯೆ 
ಅದರಿಂದ ಆ ರಾಜಕುಮಾರನು ನಿನ್ನನ್ನು ಪ್ರೀತಿಸುನನೆಂದೂ ನನಗೆ ಅಮರ 
ವಾದ ಆತ್ಮ ದೊರಕುವುದೆಂದೂ ಕಿಳಿದುಕೊಂಡಿದ್ದೀಯೆ” ಎಂದು ಗಟ್ಟಿಯಾಗಿ 
ನಕ್ಕಳು ಅವಳ ನಗು ಎಸ್ಟ ಅಸಹ್ಯಕರವಾಗಿಕ್ತೆಂದರ, ಅತಳ ಮೈಮೇಲಿದ್ದ 
ಕಪ್ಪೆಯೂ ಹಾವುಗೆಳೊ ಬಿಚ್ಚಿ ನೆಲಕ್ಕೆ ಬಿದ್ದು ಅಲ್ಲೇ ಒದ್ದಾಡುತ್ತ ನಿಂತವು. 
“ ನೀನೂ ಸರಿಯಾ ಕಸ್ಸೆ ಬಂಜೆ. ನಳ ಬೆಳಗ್ಗೆ ಸೂರ್ಯೋದಯವಾದ 
ಮೇಲೆ ಬಂದಿದ್ದರೆ ಇಗ್ಲೊಂದು ವರ್ಷ ಮುಗಿಯೆ ಪನತಿಗೊ ನಾನೇನೂ 
ಸಹಾಯೆಮಾಡುವಂತಿರಲಿಲ್ಲ ನಿನಗೆ ಒಂದು ಕಷಾಯ ಮಾ8ಕೊಡುತ್ತೀನೆ, 
ನೀನು ಅದನ್ನು ತೆಗೆದುಕೊಂಡು, ನಾಳೆ ಸೂರ್ಯ ಹುಟ್ಟುವುದಕ್ಕೆ ಮುಂಚೆ 
ನೆಲದ ಮೇಲೆ ಹೋಗಿ, ಸಮುದ್ರತೀರದಲ್ಲಿ ಕುಳತು ಅದನ್ನು ಕುಡಿ ಆಗ 
ನಿನ್ನ ಮೀನಿನ ಬಾಲ ಮಾಯವಾಗಿ, ಮನುಷ್ಯರು ಕಾಲು ಎನ್ನುತ್ತಾರಲ್ಲಾ 
ಅದು ನಿನಗೆ ಉಂಟಾಗುತ್ತದೆ. ಆಗ ದೇಹದಲ್ಲಿ ಹರಿತವಾದ ಕತ್ತಿಯನ್ನು 
ಚುಚ್ಚಿ ದಷ್ಟು ಘೋರವಾದ ನೋವಾಗುತ್ತದೆ. ಆದರೆ ಮಾತ್ರ, ನಿನ್ನನ್ನು 
ನೋಡಿದವರೆಲ್ಲಾ ನೀನೇ ಜಗತ್ತಿನಲ್ಲಿ ಪರಮಸುಂದರಿಯೆಂದು ಹೇಳು 
ತ್ತಾರೆ. ಆಗಲೂ ನೀನು ಈಗ ನೀರಿನಲ್ಲಿ ತೇಲುಮತೆಯೇ ಲಲಿತನಾಗಿ 
ಚಲಿಸುತ್ತೀಯೆ; ಯಾನ ನರ್ತಕೆಯೂ ನರ್ತಕನೂ ನಿನ್ನಂತೆ ನರ್ತಿಸ 
ಲಾರರು, ಆದರೆ ಮಾತ್ರ, ನೀನು ಪ್ರತಿಸಲ ಹೆಜ್ಜೆ ಊರಿದಾಗಲೂ ಹೆರಿತ 
ವುದ ಜಾಕುಗಳನ್ನು ತುಳಿದಂತೆ, ಇನ್ನೇನು ರಕ್ತವೇ ಬಸಿದುಬರುವುದೋ 
ಎಂಬಂತೆ, ನಿನಗೆ ಅನುಭವವಾಗುವುದು. ನೀನು ಇದನ್ನೆಲ್ಲಾ ಸಹಿಸಲು 
ಒಪ್ಪಿದರೆ ನಾನು ನಿನಗೆ ಸಹಾಯಮಾಡುತ್ತೇನೆ” ಎಂದು ಆ ಮಾಟಗಾತಿ 
ಹೇಳಿದೆಳು. 


ಸಮುದ್ರರಾಜಕುಮಾರಿ ಆ ರಾಜಕುಮಾರನನ್ನೂ ಅಮರವಾದ ಆತ್ಮ 
ವನ್ನೂ ನೆನಪುಮಾಡಿಕೊಂಡ, ನಡುಗುವ ದನಿಯಲ್ಲಿ “ಆಗಲಿ, ನಾನು 
ಒಪ್ಪುತ್ತೇನೆ” ಎಂದಳು. 


ಚಿಕ್ಕ ಮಾನಕನ್ಕೆ ೫್ಕ 


ಅದಕ್ಕೆ ಮಾಟಗಾತಿ “ಆದರೆ ಪುನಃ ಯೋಚಿಸಿ ನೋಡು ನಿನ್ನ 
ಆಕಾರ ಮನುಷ್ಯರ ಹಾಗೆ ಆಗಿಬಟ್ಟಮೇಲೆ ನೀನು ವ.ತ್ತೊಮ್ಮೆ ಮೀನಕನ್ಯೆ 
ಆಗಲಾರೆ, ನೀರಿನ ಮೂಲಕವಾಗಿ ನಿನ್ನ ಅಕ್ಬಂದಿರ ಬಳಿಗಾಗಲಿ ನಿನ್ನ 
ತಂದೆಯ ಅರಮನೆಗಾಗಲಿ ಪುನಃ ಹಿಂದಿರುಗಲಾರೆ. ನೀನು ರಾಜಕುಮಾರನ 
ಪ್ರೇಮವನ್ನು ಸಂಪಾದಿಸಲು ಆಗದಿದ್ದರೆ, ಅವನು ನಿನಗೋಸ್ಕರ ತನ್ನ ತಾಯಿ 
ತಂದೆಯನ್ನೂ ಮರೆಯಲ, ಇಷ್ಟ ಪಡದಿದ್ದರೆ, ನಿನ್ನನ್ನು ಸರ್ವಾತ್ಮನಾ ಪ್ರೀತಿಸಿ 
ಪುರೋಹಿತನ ಎದುರಿನಲ್ಲಿ ನಿನ್ನ ಪಾಣಿಗ್ರಹಣವಾಗದಿದ್ದರೆ, ನೀನು ಅಮರ 
ವಾದ ಆತ್ಮವನ್ನು ಎಂದಿಗೂ ಪಹಡೆಯಲಾತಿ ಅನನು ಬೇರೊಬ್ಬಳನ್ನು 
ಮದುವೆಯಾದ ಮಾರನೆಯ ಪ್ರಾತಃಕಾಲವೇ ನೀನು ಸಮುದ್ರದ ಅಲೆಗಳ 
ತುದಿಯಲ್ಲಿ ತೇಲುವ ನೊರೆಯಾಗಿ ಹೋಗುವೆ ' ಎಂದಳು. 


ಮೀನಕನ್ಯೆಯ ಮುಖದಲ್ಲಿ ರಕ್ತ ಇಂಗಿಹೋಯಿತು. "ನಾನು 
ಇದನ್ನು ಮಾಡಿಯೇ ತೀರುಕ್ತೀನೆ'' ಎಂದಳು. 


"" ಆದರೆ ನನಗೂ ನನ್ನ ಬೆಳಿ ಕೊಡಬೇಕು. ನಾನು ಕೇಳುವ ಬೆಲೆ 
ಯೇನೂ ಅಲ್ಪವಾದುದಲ್ಲ. ಸಮುದ್ರದ ಅಡಿಯಲ್ಲಿ ಇರುವವರೆಲ್ಲರ ಕಂಠ 
ಕೈಂತಲೂ ನಿನ್ನ ಕಂಠ ತುಂಬ ಇಂಪಾಗಿದೆ. ಆ ಕಂಠಸ್ವರದಿಂದ ರಾಜ 
ಕುಮಾರನನ್ನು ಮೋಹಗೊಳಿಸಬಹುದೆಂದು ನೀನು ನಂಬಿದ್ದೀಯೆ. ಆದರೆ 
ನಿನ್ನ ಈ ಕಂಠಸ್ವರವನ್ನು ನೀನು ನನಗೆ ಜೆಲೆಯಾಗಿ ಕೊಡಜೇಕು. ನಿನ್ನ 
ಬಳಿ ಇರುವ ಅತ್ಯಮೂಲ್ಯವಾದ ವಸ್ತುವನ್ನು ಕೊಟ್ಟರೆ ಮಾತ್ರ ನಾನು ನನ್ನ 
ಕಷಾಯವನ್ನು ನಿನಗೆ ಕೊಟ್ಟೀನು ಆ ಕಷಾಯದ ಗುಣ ಎರಡು ಬಾಯಿನ 
ಖಡ್ಗದ ಹಾಗೆ ಶೀವ್ರವಾಗಿರಬೇಕಾದರೆ ಅದರಲ್ಲಿ ನನ್ನ ದೇಹದ ರಕ್ತವನ್ನು 
ನಾನು ಬೆರಸಬೇಕು” ಎಂದು ಆ ಮಾಟಗಾತಿ ಹೇಳಿದಳು. 


“ಆದರೆ, ನೀನು ನನ್ನ ಕಂಠಸ್ವರವನ್ನು ಕಿತ್ತುಕೊಂಡುಬಿಟ್ಟರೆ ನನಗೆ 
ಉಳಿಯುವುದು ಏನು?'' ಎಂದು ಮೀನಕನ್ಯೆ ಕೇಳಿದಳು. 


“ ನಿನ್ನ ಸುಂದರವಾದ ರೂಪ, ನಿನ್ನ ಲಲಿತವಾದ ನಡಿಗೆ, ನಿನ್ನ ಭಾವ 
ಪೂರ್ಣವಾದ ಕಣ್ಣು, ಇವುಗಳಿಂದ ನೀನು ಯಾವ ಮನ.ಷ್ಯನ ಹೃದಯ 


೫೪ ಪಂಡಿತನ ನೆಕಳು 


ವನ್ನಾದರೂ ವಶಪಡಿಸಿಕೊಳ್ಳಬಲ್ಲೆ. ಏಕೆ, ಧೈರ್ಯ ನಷ್ಟವಾಯಿತೇನು? 
ಎಲ್ಲಿ, ನಾಲಿಗೆ ನೀಡು; ಕತ್ತರಿಸಿಕೊಳ್ಳೋಣ. ಆಮೇಲೆ ನಿನಗೆ ಕಷಾಯ 
ಕೊಡುತ್ತೇನೆ'' ಎಂದು ಮಾಟಗುತಿಯೆಂದಳು. 


“ ಹಾಗೆಯೆ ಆಗಲಿ” ಎಂದು ಮೀನಕನೈೆ ಹೇಳಿದಳು. 


ಮಾಟಗಾತಿ ಕಷಾಯವನ್ನು ಸಿದ್ಧಗೊಳಿಸುವುದಕ್ಕಾಗಿ ಬೆಂಕಿಯ ಮೇಲೆ 
ಒಂದು ದೊಡ್ಡ ಕಡಾಯಿ ಇಟ್ಟಳು. “ಶ.ಚಿಯಾಗಿದ್ದರೆ ಒಳ್ಳೆಯದು'' 
ಎಂದು ಹೇಳುತ್ತ, ಅವಳು ಹಾವುಗಳನ್ನು ಗಂಟುಕಟ್ಟಿ, ಅದಂಂದ ಪಾತ್ರೆಯ 
ಒಳಭಾಗವನ್ನು ಒರಸಿದಳು. ಬಳಿಕ ತನ್ನ ಎದೆಯನ್ನು ಚುಚ್ಚಿಕೊಂಡು, 
ಆ ಗಾಯದಿಂದ ಕಪ್ಪುರಕ್ತವನ್ನು ಪಾತ್ರಿಗೆ ಬೀಳಿಸಿದಳು. ಪಾತ್ರೆಯ ಒಳಗಿ 
ನಿಂದ ಮೇಲೆದ್ದ ಹಜೆ ಅನೇಕ ಭಯಂಕರವಾದ ಆಕಾರಗಳನ್ನು ತಾಳಿ 
ನೋಡಿದರೆ ಹೆದರಿಕೆಯಾಗುತ್ತಿತ್ತು. ಒಂದೊಂದು ಗಳಿಗೆಗೂ ಆ ಮಾಟಗಾತಿ 
ಏನೇನೋ ಪದಾರ್ಥಗಳನ್ನು ಆ ಪಾತ್ರೆಗೆ ಹಾಕಿದಳು. ಅದು ಕುದಿಯಲು 
ತೊಡಗಿದಾಗ ಆದ ಶಬ್ದ ಮೊಸಳೆ ಅತ್ತ ಹಾಗಿತ್ತು ಕಟ್ಟಕಡೆಗೆ, ಆ ಮಂತ್ರ 
ಕಷಾಯ ಸಿದ್ಧವಾದಾಗ, ಅದು ತಿಳಿನೀರಿನಷ್ಟು ಸ್ವಚ್ಛವಾಗಿತ್ತು. “ಇದೂ, 
ಸಿದ್ದವಾಗಿದೆ” ಎಂದು ಮಾಟಗಾತಿ ಆ ಮೀನಕನ್ಯೇಯ ನಾಲಿಗೆಯನ್ನು 
ಕತ್ತರಿಸಿಕೊಂಡಳು ಮೀನಕನ್ಯೆ ಮೂಗಳಾದಳು, ಇನ್ನೆಂದಿಗೂ ಅವಳು 
ಮಾತಾಡುವಂತಿರಲಿಲ್ಲ, ಹಾಡುವಂತಿರಲಿಲ್ಲ. 


“ ನೀನು ಕಾಡಿನ ಮಾರ್ಗವಾಗಿ ಹಿಂದಿರುಗಿ ಹೋಗುವಾಗ ವೈಕ್ಷಪ್ರಾಣಿ 
ಗಳು ಏನಾದರೂ ನಿನ್ನನ್ನು ಹಿಡಿದುಕೊಳ್ಳುವುದಾದರೆ, ಈ ಕಷಾಯದ ಎರಡು 
ಹನಿ ಅವುಗಳ ಮೇಲೆ ಚಮುಕಿಸು. ಅವುಗಳ ಕೈಬೆರಳುಗಳು ಸಾವಿರ ಸೀಳಾಗಿ 
ಹೋಗುವುವು” ಎಂದು ಆ ಮಾಟಗಾತಿಯೆಂದಳು. ಆದರೆ ಆ ವೃಕ್ಷಪ್ರಾಣಿ 
ಗಳು ಅವಳ ಕೈಯ ಕಷಾಯವನ್ನು ಕಂಡ ಒಡನೆಯೆ ಭೀತಿಯಿಂದ ಹಿಂದೆ 
ಸರಿದು ದಾರಿ ಬಿಟ್ಟು ಕೂಟ್ಟ ಕಾರಣ ಮೀನಕನೈೆ ಕಸಾಯವನ್ನು ಚಿಮುಕಿಸ 
ಬೇಕಾದ ಅವಶ್ಯಕತೆಯುಂಬಾಗಲಿಲ್ಲ. ಅವಳ ಕೈಯಲ್ಲಿ ಆ ಕಷಾಯ ನಕ್ಷತ್ರದ 
ಹಾಗೆ ಮಿನುಗುತ್ತಿತ್ತು. 


ಚಿಕ್ಕ ಖಾನಕನ್ಯೆ ೫೫ 


ಹೀಗೆ ಆ ಮೀನಕನ್ಯೆ ಕಾಡನ್ನೂ ಜೌಗುನೆಲನನ್ನೂ ದಾಟಿಕೊಂಡು 
ಮೊರೆಯುವ ಸುಳಿಗಳ ನಡುವೆ ಚೇಗಜೇಗ ನುಸುಳಿಕೊಂಡು ಹೋದಳು 
ಅವಳು ತನ್ನ ತಂದೆಯ ಅರಮನೆಗೆ ಬರುವ ವೇಳೆಗೆ ನೃತ್ಯಶಾಲೆಯ ಪಂಜು 
ಗಳನ್ನೆಲ್ಲ ನಂದಿಸಿದ್ದರು, ಒಳಗೆ ಎಲ್ಲರೂ ನಿದ್ರೆ ಮಾಡಿದ್ದರು. ಆದರೆ ಈಗ 
ತಾನು ಮೂಗಿಯಾಗಿ ಅವರನ್ನು ತೊರೆದು ಹೋಗುತ್ತಿದ್ದ ಳಾದ ಕಾರಣ 
ಅವಳಿಗೆ ಒಳಗೆ ಹೋಗುವ ಧೈರ್ಯ ಬರಲಿಲ್ಲ, ಎಡೆಯೊಡೆದ ಹಾಗೆ ವೇದನೆ 
ಯಾಯಿತು. ತೋಟದೊಳಕ್ಕೆ ಕದ್ದುಹೋಗಿ, ತನ್ನ ಅಕ್ಕಂದಿರ ಪಾತೆಯಿಂದ 
ಒಂದೊಂದು ಹೂವನ್ನು ಕುಯ್ದು, ಅರಮನೆಯ ಕಡೆಗೆ ಸಾವಿರಾರು ಸಲ 
ಮುತ್ತುಕೊಟ್ಟು, ಆ ಮೀನಕನೈ ಸಮುದ್ರದ ಕರಿನೀಲಿಯ ನೀರನ್ನು ಭೇದಿಸಿ 
ಕೊಂಡು ಮೇಲೆದ್ದಳು. ಅವಳು ರಾಜಕುಮಾರನ ಅರಮನೆಯ ಹತ್ತಿರ 
ಬಂದು, ಅದರ ಸುಂದರವಾದ ಅಮೃ ತಶಿಲೆಯ ಸೋಪಾನಗಳನ್ನು ಮುಟ್ಟಿ 
ದಾಗ ಸೂರ್ಯ ಇನ್ನೂ ಎದ್ದಿ ರಲಿಲ್ಲ, ಚಂದ್ರ ಮಾತ್ರ ಸ್ವಚ್ಛವಾ 3 ಬೆಳಗುತ್ತಿ ದ್ಧ 
ಮೀನಕನೈೈ ಆಗ ತಾನು pe ಮಂತ್ರ ಕನಾಯವನ್ನು ಕುಡಿದಳು, ಹರಿತ 
ವಾದ ಎರಡುಬಾಯಿನ ಖಡ್ನವು ತನ್ನ” ಕೋಮಲವಾದ ದೇಹವನ್ನು ಸೀಳಿ 
ದಂತೆ ಅವಳಿಗೆ ವೇದನೆಯಾಯಿತು, 'ಅನಳು ಮೂರ್ಛೆಹೋಗಿ, ಸತ್ತ ಹಾಗೆ 
ನೆಲದ ಮೇಲೆ ಬಿದ್ದಳು. 


ಸೂರ್ಯನು ಉದಯಿಸಿ ಸಮುದ್ರದ ಮೇಲೆ ಪ್ರಕಾಶಿಸಿದಾಗ ಅವಳು 
ಚೇತರಿಸಿಕೊಂಡಳು. ದೇಹದಲ್ಲಿ ನೋವು ತೀವ್ರವಾಗಿತ್ತು. ಆದರೆ ಆ 
ಸುಂದರನಾದ ರಾಜಕುಮಾರನು ಅವಳೆ ಎದುರಿನಲ್ಲಿ ಬಂದು ನಿಂತಿದ್ದನು. 
ಅವನು ತನ್ನ ಕಾಡಿಗೆಕಪ್ಪು ಕಣ್ಣುಗಳಿಂದ ತನ್ನನ್ನೇ ದೃಷ್ಟಿಸುವುದನ್ನು 
ನೋಡಿ ಅವಳು ಲಜ್ಜೆಯಿಂದ ತಲೆ ತಗ್ಗಿಸಿದಳು. ಆಗ ತನ್ನ ಮೀನಿನ 
ಬಾಲ ಮಾಯವಾಗಿ, ಅದರ ಬದಲು ಚಿಕ್ಕ ಕನ್ಯೆಯರಿಗೆ ಇರುವ ಹಾಗೆಯೇ 
ತನಗೂ ಒಂದು ಜೊತೆ ಬಿಳಿಯ ಕಾಲುಗಳೂ ಪುಟಾಣಿ ಪಾದಗಳೂ ಇದ್ದುದು 
ಅವಳಿಗೆ ಗೋಚರವಾಯಿತು. ತನ್ನ ಮೈಮೇಲೆ ಏನೂ ಬಟ್ಟಿ ಇಲ್ಲದ್ದರಿಂದ 
ತನ್ನ ಉದ್ದವಾದ, ದಟ್ಟವಾದ ತಲೆಗೂದಲಿನಿಂದ ಮ್ಫೆ ಮುಚ್ಚಿ ಕೊಂಡಳು. 
" ನೀನು ಯಾರು? ಎಲ್ಲಿಂದ ಬಂದೆ?' ಎಂದು ರಾಜಕುಮಾರನು ಪ್ರಶ್ನಿಸಿ 


೫೬ ಪಂಡಿಶನ ನೆರಳು 


ದಾಗ ಅವಳು ತನ್ನ ಕರಿನೀಲಿಯ ಕಣ್ಣುಗಳನ್ನು ಮೇಲೆತ್ತಿ ದುಃಖದಿಂದ 
ಮೃದುವಾಗಿ ನೋಡಿದಳೇ ಹೊರತು ಉತ್ತರ ಕೊಡಲಾಗಲಿಲ್ಲ ಆಗ ಅವನು 
ಅವಳ ಕೈಹಿಡಿದುಕೊಂಡು ಅವಳನ್ನು ಅರವ:ನೆಗೆ ಕರೆದುಕೊಂಡು ಹೋದನ. 
ಒಂದೊಂದು ಹೆಜ್ಜೆ ಊರಿದಾಗಲೂ ಆ ಮಾಟಗಾತಿ ಹೇಳಿದ ಹಾಗೆಯೇ 
ಅಮಿತವಾದ ನೋವಾಗುತ್ತಿತ್ತು; ಸೂಜಿಗಳ ತುದಿಯ ಮೇಲೋ ಹರಿತ 
ವಾದ ಚೂರಿಗಳ ಮೇಲೋ ಕಾಲು ಊರಂದಹಾಗಾಗುಕ್ತಿತ್ತು. ಆದರೆ ಆ 
ಮೀನಕನ್ಯೆ ಅದೆಲ್ಲವನ್ನೂ ಇಷ್ಟಪಟ್ಟು ಸಹಿಸಿಕೊಂಡು, ಸಾಬೂನಿನ ಗುಳ್ಳೆ 
ಯಷ್ಟು ಹಗುರವಾಗಿ ಆ ರಾಜಕುಮಾರನ ಪಕ್ಕದಲ್ಲಿ ನಡೆದು ಹೋದಳು 
ಅವಳು ಲಲಿತವಾಗಿ ಬಳುಕುತ್ತ ನಡೆಯುವುದನ್ನು ಕಂಡವರೆಲ್ಲ ಅಶ್ಚರ್ಯ 
ಪಟ್ಟರು. ಬಹುಬೇಗನೆ ಅನರ್ಫ್ಯವಾದ ವಪ್ರಗಳಿಂದ ಅವಳನ್ನು ಅಲಂಕರಿ 
ಸಿದರು ಇಡೀ ಅರಮನೆಯಲ್ಲಿ ಅವಳಷ್ಟು ಸುಂದರಿಯಾದವಳು ಬೇರಿ 
ಯಾರೂ ಇರದಿದ್ದರೂ ಅವಳು ಮೂಗಿಯಾಗಿ, ಮಾತಾಡುವಂತಿರಲಿಲ್ಲ, 
ಹಾಡುವಂತಿರಲಿಲ್ಲ. 


ಸುಂದರಿಯರಾದ ಸೇವಕಿಯರು ರೇಶಿಮೆ ಉಟ್ಟು ಚಿನ್ನ ತೊಟ್ಟು 
ಮುಂದೆ ಬಂದು ರಾಜಕುಮಾರನೆದುರಿಗೂ ಅವನ ತಾಯಿತಂದೆಯ ಎದುರಿಗೂ 
ಹಾಡಿದರು. ಒಬ್ಬಳಂತೂ ಉಳಿದವರಿಗಿಂತ ಉತ್ತಮವಾಗಿ ಹಾಡಿದಾಗ 
ರಾಜಕುಮಾರನು ಚಪ್ಪಾಳೆ ತಟ್ಟಿ, ಅವಳ ಕಡೆಗೆ ಮಂದಹಾಸ ಬೀರಿದ. 
ಚಿಕ್ಕ ಮೀನಕನ್ಯೆ ತುಂಬ ವ್ಯಸನಪಟ್ಟಳು. ತಾನು ಇನ್ನೂ ಎಸ್ಟು ಇಂಪಾಗಿ 
ಹಾಡುತ್ತಿದ್ದೆ ನೆಂಬುದನ್ನು ನೆನೆದು, “ ಅಯ್ಯೋ! ಇರನ ಜೊತೆಯಲ್ಲಿ ಇರು 
ವುದಕ್ಟೋಸ್ಪರವಾಗಿ ನಾನಾ ನನ್ನ ಕಂಠಸ್ವರವನ್ನು ತ್ಯಾಗಮಾಡಿದೆನೆಂದ. 
ಇವನಿಗೆ ತಿಳಿದರೆ!” ಎಂದುಕೊಂಡಳು 


ಅನಂತರ ಸೇವಕಿಯರು ಕೆಲವು ಚೆಲುವಾದ ಕಿನ್ನರ ನೃತ್ಯಗಳನ್ನು 
ಕುಣಿದರು. ಸುಂದರವಾದ ಸಂಗೀತ ಜೊತೆಗೆ ಮೇಳವಾಗಿತ್ತು. ಆಗ ಚಿಕ್ಕ 
ಮೀನಕನ್ಯೆ ತನ್ನ ಮನೋಹರವಾದ ಬಿಳಿಯ ತೋಳುಗಳನ್ನು ಮೇಲೆ ನೀಡಿ, 
ಉಂಗುಟಿಗಳ ತುದಿ ಯಲ್ಲಿ ನಿಂತು, ನೆಲದ ಮೇಲೆ ತೇಲಿ, ಅದುವರೆಗೆ ಯಾರೂ 
ಕುಣಿಯದಿದ್ದ ಹಾಗೆ ಅಪೂರ್ವವಾಗಿ ಕುಣಿದಳು. ಪ್ರಕಿಕ್ಷಣದಲ್ಲೂ ಅವಳ 


ಚಿಕ್ಕ ಖಾನಕನ್ಶೆ ೫೭ 


ಸೌಂದರ್ಯ ಹೆಚ್ಚು ಜೆಚ್ಚು ವ್ಯಕ್ತವಾಯಿತು. ಇತರ ಸೇವಕಿಯರ ಗಾನ 
ಕ್ಡಿಂತಲೂ ಆ ಮೀನಕನ್ಯೆಯ ಕಣ್ಣಿನ ನೋಟವೇ ಹೆಚ್ಚು ಹೃದಯಂಗಮ 
ವಾಗಿತ್ತು. ಅವಳೆ ನೃತ್ಯ ಎಲ್ಲರಿಗೂ ಮೋಹಕವಾಗಿತ್ತು. ರಾಜಕ.ಮಾರನಿ 
ಗಂತೂ ಹೇಳತೀರದು ಅವಳಂತೂ ಪ್ರತಿಸಲ ನೆಲ ಮುಟ್ಟದಾಗಲೂ ಹರಿತ 
ವಾದ ಚೂರಿಗಳನ್ನು ತುಳಿದಂತೆ ಆಗುತ್ತಿದ್ದರೂ, ಅವನ ಸಂತೋಷಕ್ಕೋಸ್ಕರ 
ಇಷ್ಟಪಟ್ಟು ಪುನಃ ಪುನಃ ನರ್ತಿಸಿದಳು. 


ಅವಳು ಸದಾ ತನ್ನ ಸಂಗಡವೇ ಇರಬೇಕೆಂದು ರಾಜಕುಮಾರನು 
ಹೇಳಿದನು ಅವಳು ಮೊಕಮಲ್ಲಿನ ದಿಂಬಿನ ಮೇಲೆ ಅವನ ಕೊಠಡಿಯ 
ಬಾಗಿಲಿನಲ್ಲಿ ಮಲಗೆಲು ಅವಳಿಗೆ ಅಪ್ಪಣೆಯಾಯಿತು. ತಾನು ಕುದುರಿ 
ಸವಾರಿ ಹೊರಟಾಗ ಅವಳೂ ತನ್ನ ಹಿಂದೆ ಬರಲಿ ಎಂದು ರಾಜಕುಮಾರನು 
ಅವಳಿಗೆ ಬಾಲಸೇವಕನ ಗಂಡುಡುಪನ್ನು ಹೊಲಿಸಿಕೊಟ್ಟನು. ಸುವಾಸ ನೆ 
ತುಂಬಿದ ಕಾಡುಗಳಲ್ಲಿ, ಹಸಿರು ಕೊಂಬೆಗಳು ಭುಜಕ್ಕೆ ತಾಕುವ ಕಡೆ, ಹೊಸ 
ಎಲೆಗಳ ಮಧ್ಯೆ ಹಕ್ಕೆ ಹಾಡುವ ಕಡೆ ಅವರಿಬ್ಬರೂ ಕುದುರೆಯೇರಿ ಹೋಗು 
ವರು. ಅವಳು ರಾಜಕುಮಾರನ ಸಂಗಡ ಪರ್ವತಶಿಖರಗಳ ತುದಿಯನ್ನು 
ತ್ಲುವಳು, ಅವಳ ಕೋಮಲವಾದ ಪಾದಗಳಲ್ಲಿ ರಕ್ತ ಬಸಿದು, ಹೆಜ್ಜೆ 
ಇಟ್ಟಲ್ಲ ಗುನ ತುಬಿದ್ದರೂ ಅವಳು ನಗುನಗುತ್ತ ಅವನನ್ನ ಹಿಂಬಾಲಿಸು 
ಳಗಡೆ ಮೋಡಗಳು ದೂರದೇಶಗಳಿಗೆ ಪ್ರಯಾಣಮಾಡುತ್ತಿರುವ 
Ip ಹಿಂಡಿನಂತೆ ಕಾಣುವಷ್ಟು ಎತ್ತರ ಏರುವಳು. ರಾಜಕುಮಾರನ 
ಅರಮನೆಯಲ್ಲಿ ಇದ್ದಾಗ ಮಾತ್ರ. ಮನೆಯವರೆಲ್ಲ ನಿದ್ರೆ ಹೋದಾಗ, ಶಾನು 
ಹೋಗಿ ಹೊರಗಡೆಯ ಅಗಲವಾದ ಬಿಳಿಶಿಲೆಯ ಸೋಪಾನದ ಮೇಲೆ ಕುಳಿತು 
ಕೊಳ್ಳುವಳು ಆಗ, ತಂಪಾದ ಸಮುದ್ರ ಜಲದಲ್ಲಿ ಅದ್ದಿದಾಗ, ಅವಳ ಪಾದ 
ಗಳೆ ಉರಿ ಶಮನವಾಗುವುದು. ಆಗ ಅವಳು ಸಮುದ್ರದ ಅಡಿಯಲ್ಲಿ ಇದ್ದವ 
ರನ್ನೆಲ್ಲ ಜ್ಞಾಪಿಸಿಕೊಳ್ಳುವಳು. 


ಣಿ 


ನ 
ಶೆ 


ಒಂದು ದಿನ ರಾತ್ರೆ ಅವಳ ಅಕ್ಕಂದಿರು ತೋಳಿಗೆ ತೋಳು ಹೆಣೆದು 
ಕೊಂಡು, ವ್ಯಸನದಿಂದ ಕಾಡುತ್ತಾ ನೀರಿನ ಮೀಲೆ ತೇಲಿಬಂದರು. ಮೀನ 
ಕನ್ಯೆ ಆವರನ್ನು ಕಂಡು ಕೈಬೀಸಿದಳು, ಅವರು ಅವಳನ್ನು ಗುರುತಿಸಿ, 


೫೮ ಪಂಡಿತನ ನೆರಳು 


" ಅಮ್ಮಾ, ನೀನು ನಮ್ಮನ್ನು ಎಷ್ಟು ದುಃಖಕ್ಕೆ ಗುರಿಪಡಿಸಿದೆ!' ಎಂದರು. 
ಇದಾದ ಬಳಿಕ ಅವರು ಪ್ರತಿ ರಾತ್ರೆಯೂ ಅದೇ ಸ್ಥಳಕ್ಕೆ ಬರುವರು. ಒಂದು 
ಸಲ, ಅನೇಕ ವರ್ಷಗಳಿಂದ ಸಮುದ್ರದ ಮೇಲಕ್ಕೆ ಬಾರದೆ ಇದ್ದ ತನ್ನ 
ಮುದಿಅಜ್ಜಿಯನ್ನೂ ತಲೆಯ ಮೇಲೆ ಕೆರೀಟವಿದ್ದ ತನ್ನ ತಂದೆಯಾದ ಆ ಮುದಿ 
ಸಮುದ್ರರಾಜನನ್ನೂ ಅವಳು ದೂರದಲ್ಲಿ ಕಂಡಳು ಅವರು ಅವಳ ಕಡೆಗೆ 
ಕೈನೀಡಿ ಕರೆದರು. ಅವಳ ಅಕ್ಕಂದಿರು ಹತ್ತಿರ ಹೋದಂತೆ ಹೋಗುವ ಧೈರ್ಯ 


ಅವರಿಗಿರಲಿಲ್ಲ. 


ದಿನಗಳು ಕಳೆದ ಹಾಗೆಲ್ಲ ರಾಜಕುಮಾರನನ್ನು ಕಂಡರೆ ಅವಳಿಗೆ ಹೆಚ್ಚು 
ಹೆಚ್ಚು ಇಷ್ಟವಾಯಿತು. ಅನನು ಕೂಡ ಸಣ್ಣ ಮಗುವನ್ನು ಪ್ರೀತಿಸುವ 
ಹಾಗೆ ಅವಳನ್ನು ಪ್ರೀತಿಸಿದನು. ಆದರೆ ಅವಳನ್ನು ತನ್ನ ಹೆಂಡತಿಯಾಗಿ 
ವರಿಸಬೇಕೆಂದು ಒಂದು ಸಲವಾದರೂ ಅವನ ಮನಸ್ಸಿಗೆ ತೋಚಲಿಲ್ಲ. 
ಆದಸಿ, ಪಾಪ, ಅವನು ಅವಳನ್ನು ಮದುವೆಯಾದ ಹೊರತು ಅವಳಿಗೆ ಅಮರ 
ವಾದ ಆತ್ಮ ಲಭಿಸುವಂತಿರಲಿಲ್ಲ, ಅಷ್ಟೇ ಅಲ್ಲ ಅವನು ಬೇರೊಬ್ಬಳನ್ನು 
ಮದುವೆಯಾದ ಮರುದಿವಸವೇ ಅವಳು ಸಮುದ್ರದ ನೊರೆಯಾಗಿ ಕರಗಿ 
ಹೋಗಬೇಕು. 


ರಾಜಕುಮಾರನು ಅವಳನ್ನು ತನ್ನ ತೋಳುಗಳಿಂದ ತಬ್ಬಿ, ಅವಳ 
ಮುದ್ದಾದ ಹಣೆಯ ಮೇಲೆ ಮುತ್ತಿಟ್ಟಾಗ ಆ ಮೀನಕನ್ಯೆಯ ಕಣ್ಣುಗಳು 
" ಇಲ್ಲಿರುವವರಲ್ಲಿ ನನ್ನನ್ನೇ ನೀನು ಹೆಚ್ಚು ಪ್ರೀತಿಸುತ್ತೀಯೆ, ಅಲ್ಲವೆ?' 
ಎಂದು ಪ್ರಶ್ಲಿಸುಷ ಹಾಗೆ ಇರುತ್ತಿತ್ತು 


ಆಗ ರಾಜಕುಮಾರನು “ ಹೌದು, ನಿನ್ನನ್ನು ಕಂಡರೆ ನನಗೆ ಇಸ್ಟವೇ. 
ನಿನ್ನ್ನ ಹೃದಯೆ ಚಿನ್ನ. ನೀನು ನನಗೆ ಎಷ್ಟು ಸೇವೆ ಮಾಡುತ್ತೀ! ಹಿಂದೆ 
ಒಬ್ಬ ಕನ್ಯೆ ನನ್ನ ಜೀವ ಉಳಿಸಿದಳು. ನಾನು ಅವಳನ್ನು ಪುನಃ ಕಾಣು 
ವೆನೋ ಇಲ್ಲವೋ. ನಿನ್ನನ್ನು ನೋಡಿದರೆ ಅವಳನ್ನು ನೋಡಿದ ಹಾಗಾಗು 
ತ್ತದೆ. ಒಂದು ಸಲ ನನ್ನ ಹಡಗು ಒಡೆದು, ಸಮುದ್ರದ ಅಲೆಗಳು ನನ್ನನ್ನು 
ದಡಕ್ಕೆ ಎಸೆದಾಗ, ಅಲ್ಲಿಗೆ ಅನೇಕ ಕನ್ಯೈಯರು ಬಂದಿದ್ದರು; ಅವರಲ್ಲಿ ಕಿರಿ 


ಚಿಕ್ಕ ಮಾನಕನ್ಮೆ ೫೯ 


ಯವಳು ನನ್ನ್ನ ಪ್ರಾಣವುಳಿಸಿದಳು. ನಾನು ಅವಳನ್ನು ಎರಡು ಬಾರಿ ಮಾತ್ರ 
ಕಂಡೆ. ನಾನು ಪ್ರೀತಿಸಿದರೆ ಅವಳೊಬ್ಬಳೆನ್ನು ಪ್ರೀತಿಸಿಯೇನು. ಆದರೆ 
ನೀನು ಅವಳ ಹಾಗೇ ಇದ್ದೀಯೆ, ನಿನ್ನನ್ನು ನೋಡಿದರೆ ಅವಳ ನೆನವು ಕೂಡ 
ನನಗೆ ಮರೆತುಹೋಗುತ್ತದೆ. ಅವಳಿಗೆ ಬದಲಾಗಿ ನೀನಾದರೂ ಬಂದುದು 
ನನ್ನ ಅದೃಷ್ಟ ನೀನು ನನ್ನೊಡನೆಯೇ ಇರು'' ಎಂದು ಹೇಳಿದನು. 

“ ಹಿ ನಾನು ತನ್ನ ಜೀವವುಳಿಸಿದೆನೆಂದು ಇವನಿಗೆ ತಿಳಿಯದು. 
ಸಮುದ್ರದಿಂದ ತೀರದ ಕಾಡಿಗೆ ಇವನನ್ನು ಒಯ್ದವಳು ನಾನು. ನೊರೆಯ 
ಅಡಿಯಲ್ಲಿ ಬಚ್ಚಿಟ್ಟು ಕೊಂಡು, ಇವನ ಸಹಾಯಕ್ಕೆ ಜನರು ಬಂದುದನ್ನು 
ನಾನು ನೋಡಿದೆ ಇವನು ನನ್ನನ್ನು ಪ್ರೀತಿಸುವದಕ್ಕಿಂತ ಹೆಚ್ಚಾಗಿ ಪ್ರೀತಿ 
ಸುವ ಆ ಕನ್ಫೈಯನ್ನು ನಾನೂ ನೋಡಿದ್ದೇನೆ” ಎಂದುಕೊಂಡು, ಆ ಮೀನ 
ಕನ್ಯೆ ನಿಟ್ಟು ಸಿರುಬಿಟ್ಟಳು. ಆದರೆ ಅವಳ ಕಣ್ಣುಗಳಲ್ಲಿ ಕಣ್ಣೀರು ಬರಲಿಲ್ಲ. 
“ ಅದರಿ ಆ ಕನ್ಯ ಸಮುದ್ರತೀರದ ದೇವಾಲಯ ಕೈ ಸೇರಿದವಳು. ಅವಳು 
ಇಲ್ಲಿಗೆ ಬರುವ ಸಂಭವ ಕಡಿಮೆ ಇವರು ಒಬ್ಬರನ್ನೊಬ್ಬರು ಕಾಣುವಂತಿಲ್ಲ. 
ನಾನೇ ಇವನ ಜೊತೆಯಲ್ಲಿದ್ದು, ಇವನ ಆರೈಕೆಮಾಡಿ, ಇವನನ್ನು ಪ್ರೀತಿಸಿ 
ಇವನಿಗೋಸ್ಟರ ನನ್ನ ಜೀವವನ್ನಾ ದರೊ ತ್ಯಾಗಮಾಡುವೆನು » ಎಂದು 
ಕೊಂಡಳು. 

ಅಷ್ಟರಲ್ಲಿಯೇ ರಾಜಕುಮಾರನಿಗೆ ಮದುವೆಯಾಗುತ್ತದೆ, ನೆರೆಯ 
ರಾಜನ ಮಗಳನ್ನ ಅವನು ಮದುವೆಯಾಗುತ್ತಾನೆ, ಅದಕ್ಕಾಗಿ ಒಂದು 
ದೊಡ್ಡ ಹಡಗು ಸಿದ್ದವಾಗುತ್ತಿದೆ ಎಂದು ಸುದ್ದಿ ಹುಟ್ಟಿತು. ರಾಜಕುಮಾ 
ರನು ಶಾನೇನೋ ನೆರೆಯ ರಾಜನ ಸಂದರ್ಶನಕ್ಕಾಗಿ ಹೋಗುತ್ತಿರುನೆನೆಂದು 
ಹೇಳಿಕೊಂಡರೂ ಕೂಡ ಅವನು ನಿಜವಾಗಿಯೂ ಹೋಗುವುದು ಆ ರಾಜನ 
ಮಗಳನ್ನು ನೋಡುವುದಕ್ಕಾಗಿಯೇ ಎಂದು ಸಾಮಾನ್ಯವಾಗಿ ಎಲ್ಲರಿಗೂ 
ಗೊತ್ತಿತ್ತು. ಅನನ ಜೊತೆಯಲ್ಲಿ ಆಸ್ಥಾನದನರೂ ಕೆಲವರು ಹೊರಟರು. 
ಮೀನಕನ್ಯೆ ತನಗೆ ತಾನೇ ನಸುನಕ್ಕು ತಲೆಯಾಡಿಸಿದಳು. ರಾಜಕುಮಾರನ 
ಮನಸ್ಸಿನಲ್ಲಿ ಏನಿತ್ತೆಂಬುದನ್ನು ಅವಳು ಉಳಿದವರಿಗಿಂತ ಚೆನ್ನಾಗಿ ತಿಳಿದಿದ್ದಳು. 

“ ನಾನು ಹಡಗಿನಲ್ಲಿ ಹೋಗಿ, ಆ ರಾಜಕುಮಾರಿಯನ್ನು ಕಂಡುಬರ 
ಬೇಕು. ಅದು ನನ್ನ ತಾಯಿತಂದೆಗಳ ಇಷ್ಟ. ಆದರೆ ಅನಳನ್ನು ಮದುವೆ 


೬೦ ಪಂಡಿತನ ನೆರಳು 


ಯಾಗಿ ಮನೆಗೆ ಕರೆದುತರಬೇಕೆಂದು ಅವರು ಬಲನಂತಪಡಿನುವುದಿಲ್ಲ 
ನಾನು ಅವಳನ್ನು ಪ್ರೀತಿಸಲಾರೆ. ಅವಳು ನಾನು ಆ ದಿನ ಸಮುದ್ರತೀರದಲ್ಲಿ 
ಕಂಡ ಕನ್ಯೆಯ ಹಾಗಿರಲಾಸಳು ನಾನು ಮದುವೆಯಾಗಿಯೇ ತೀರಬೇಕಾ 
ದರೆ, ನೀನು ಮೂಗಿಯಾದರೂ ನಿನ್ನನ್ನೇ ಮಡುವೆಯಾದೇನು” ಎಂದು ಆ 
ರುಜಕುಮಾಶನು ಆ ಮೀನಕನ್ಯೆಯ ಗುಲಾಬಿಬಾಯಿಗೆ ಮುತ್ತಿಟ್ಟು, ಅವಳ 
ಉದ್ದವಾದ ಕೊಂಕು ತಲೆಕೂದಲಿನಲ್ಲಿ ತನ್ನ ಕೈಬೆರಳುಗಳನ್ನು ಆಡಿಸಿದನು. 
ಆಗ ಮೀನಕನ್ಯೆ ಮಾನವಸೌಖ್ಯವನ್ನೂ ಅಮೃತವಾದ ಆತ್ಮವನ್ನೂ ಕುರಿತು 
ಕನಸು ಕಂಡಳು. 


ಹೀಗೆ ಅವರಿಬ್ಬರೂ ಹಡಗಿನ ಮೇಲುಭಾಗದಲ್ಲಿ ಥಿಂತಿದ್ದಾಗೆ “ ಸಮುದ್ರ 
ವನ್ನು ಕಂಡರೆ ನಿನಗೆ ಹೆದರಿಕೆ ಆಗುವುದಿಲ್ಲವಲ್ಲವೈ, ಮೂಗುಮಗು?” 
ಎಂದು ರಾಜಕುಮಾರನು ಅವಳನ್ನು ಕೇಳಿ, ಸಮುದ್ರ ಶಾಂತವಾಗಿದ್ದರೆ 
ಹೇಗಿರುತ್ತದೆ, ಬಿರುಗಾಳಿ ಎದ್ದರೆ ಹೇಗಿರುತ್ತದೆ ಸವಿದ್ರದ ಅಡಿಯಲ್ಲಿ 
ಎಂಥೆಂಥ ವಿಚಿತ್ರವಾದ ಮೀನ ಗಳಿರುತ್ತವೆ, ಸಮುದ್ರದಲ್ಲಿ ಮುಳುಗಿ ನೋಡು 
ವವರು ಏನೇನು ಕಂಡಿದ್ದಾರೆ ಮುಂತಾದ ಅನೇಕ ವಿಷಯಗಳನ್ನು ಅವಳಿಗೆ 
ಹೇಳಿದನು. ಸಮುದ್ರದ ಅಡಿಯಲ್ಲಿ ಏನೇನಿಜಿ ಎಂಬುದನ್ನು ಅವನಿಗಿಂತ 
ಚೆನ್ನಾಗಿ ಅವಳು ತಿಳಿದಿದ್ದಕಾರಣ ಅವನ ವರ್ಣನೆಗಳನ್ನು ಕೇಳಿ ಅನಳು 
ಮೆಲುನಕ್ಕ ಳು. 


ಚೆಳುನಿಂಗಳು ರಾತ್ರಿಯಲ್ಲಿ, ಹಡಗಿನಲ್ಲಿ ಇದ್ದವರೆಲ್ಲರೂ ನಿದ್ರೆ ಹೋದ 
ಪೀಲೆ, ಹಡಗು ನಡಸು ವವನು. ಒಬ್ಬ ನು ಮಾತ್ರ "ಎಚ ಶ್ಚರವಾಗಿದ್ದಾಗ ಮೀನ 
ಕನ್ಯ ಹಡಗಿನ ಮೇಲುಭಾಗದಲ್ಲಿ ಕುಳಿತು ಸಮುಡ್ರದ ಸ ಕೈ ಚ್ಛವಾದ ನೀರಿನ 
ಮೂಲಕ ಅಡಿಯನ್ನೇ ದೃಷ್ಟಿ ಸ್ಟಿಸಿದಳು. ಅಲ್ಲಿ ತನ್ನ ತಡಿಯ ಅರಮನೆಯನ್ನು 
ತಾನು FN ತನ್ನ ಮುದಿಅಜ್ಜ ಕಿರೀಟ ಧರಿಸಿದ ತಲೆಯನ್ನು 
ಮೇಲೆತ್ತಿ, ಹಡಗಿನ ಕಡೆಗೆ ಕೈನೀಡಿ ತನ್ನನ್ನು ಕರೆಯುತ್ತಿರುವಂತೆಯೂ 
ಭಾವಿಸಿಕೊಂಡಳು ಆಗ ಅವಳ ಅಕ್ಕಂದಿರು ವ್ಯಸನದಿಂದ ಅವಳನ್ನೇ 
ನೋಡುತ್ತ ಕೈಕೈ ಹಿಸುಕಿಕೊಳ್ಳುತ್ತ ತ್ಸ ಅಲೆಗಳ "ಮೇಲೆದ್ದು ಬಂದರು. ಅವಳು 
ಅವರ ಕಡೆ ಸ ಸಂಜ್ಞೈಮಾಡ ಮೆಲುಕಗೆ ಬೀರಿದಳು. ತೂ ಎಷ್ಟು ಸುಖವಾಗಿ 


ಚಿಕ ಮಾನಕನ್ಯೆ ೬( 


ದ್ದೇನೆ, ಎಷ್ಟು ಸುತೋಷಮಗಿದ್ದೇನೆ ಎಂದು ಅವರಿಗೆ ಹೇಳಬೇಕೆಂದ 
ಅವಳಿಗೆ ಇಷ್ಟವಿತ್ತು. ಆದರೆ ಹಡಗಿನಲ್ಲಿ ಕೆಲಸಮಾಡುವ ಒಬ್ಬ ಹುಡು? 
ಆಗ ಬಂದದ್ದರಿಂದ ಅವಳ ಅಕ್ಕಂದಿರು ನೀರಿನಲ್ಲಿ ಮುಳುಗಿ ಮರೆಯಾದರು 
ಆ ಹುಡುಗ ಶಾನು ಸಮುದ್ರದ ನೊರೆಯನ್ನು ಕಂಡೆ ಎಂದುಕೊಂಡ 


ಮಾರನೆಯ ಬೆಳಗ್ಗೆ ಹಡಗು ಒಂದು ಸುಂದರವಾದ ಸಟ್ಟಣರ 
ರೇವನ್ನು ಮುಟ್ಟಿತು ಆ ನಟ್ಟಣದ ರಾಜನನ್ನ ಕಾಣಬೇಕೆಂದೇ ಈ ರಾ 
ಕ.ಮಾರನ: ಬಂದಿದ್ದುದು ದೇವಸ್ಥಾನದ ಗಂಟಿಗಳೆಲ್ಲ ಶಬ್ದ ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದುವು 
ಗೋಪುರಗಳಿಂದ ಕೊಂಬ. ಕಹಳೆ ಊದುತ್ತಿದ್ದರು, ಕತ್ತಿ ಕೋವಿಗಳನ್ನು 
ಹಿಡಿದು. ಬಣ್ಣಬಣ್ಣದ ಉಡುಪು ಹಾಕಿದ ಸೈನಿಕರು ದಾರಿಯ ಉದ್ದಕ್ಕೂ 
ಸಾಲಾಗಿ ನಿಂತಿದ್ದ ರು. ಊರಲ್ಲೆಲ್ಲ ಹಬ್ಬ ಇದ್ದಹಾಗಿತ್ತು ಸಂಗೀತಗಳ 
ನರ್ತನಗೆಳೂ ಯಥೇಚ್ಛ ವಾಗಿ ನಡೆಯುತ್ತಿ ದು ವು. 


ಆದರೆ ರಾಜಕುಮಾರಿ ಮಾತ್ರೆ ಇನ್ನೂ ಗೋಚರವಾಗಲಿಲ್ಲ. ಅವಳ. 
ಯಾವುದೋ ದೇವಸ್ಥಾ ನದಲ್ಲಿ ಕನ್ನ -ವಿದ್ಯಾಭ್ಯಾಸವನ್ನು ಸಡೆಯುತ್ತಿರುನ 
ಕೆಂದು ಜನರು ಹೇಳಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಿದ್ದರು. ಕಟ್ಟಕಡೆಗೆ ಅವಳು ಬಂದಳು. 
ಅವಳು ನಿಜವಾಗಿಯೂ ಸುಂದರಿ ಅಹ,ದೋ ಅಲ್ಲವೋ ಕಾಣಬೇಕೆಂದ. 
ತೆನಕನಡುತ್ತಿದ್ದ ಮೀನಕನ್ಯೆ ಅವಳನ್ನು ಕಂಡು, ಅವಳು ನಿಜವಾಗಿಯು 
ಸರವ ಪರಿಪೂರ್ಣ ಸುಂದರಿಯೆಂದು ತಾನೂ ಒಪ್ಪಿಕೊಂಡಳು. ಆ ರಾಜ 
ಕುಮಾರಿಯ ಮೈ ಚರ್ಮ ಕುಂಬ ಕೋಮಲವಾಗಿತ್ತು, ಅವಳ ವಿಶಾಲವಾದ 
ನೀಲಿಕಣ್ಣ ಗಳಲ್ಲಿ ಸತ್ಯವೂ *ನಿಟ್ಭಾವಟ್ಯವೂ ಕಿಲಕಿಲನೆ ನಗುತ್ತಿದ್ದುವು. 


“ ನೀನೇ! ಆ ದಿನ ನಾನು ಸತ್ತ ಹಾಗೆ ಸಮುದ್ರತೀರದಲ್ಲಿ ಬಿದ್ದಿದ್ದಾಗ 
ನನಗೆ ಜೀವದಾನ ಮಾಡಿದವಳು ನೀನೇ!” ಎಂದು ರಾಜಕುಮಾರನ: 
ಆ ವಧುವನ್ನು ತೋಳುಗಳಿಂದ ತಬ್ಬಿಕೊಂಡು, ಮೀನಕನ್ಯೆಯ ಕಡೆ ತಿರುಗಿ 
«|| ಇದು ನನಗೆ ಸರೆಮ ಸಂತೋಷ. ನನ್ನ ಇಷ್ಟ ಪೂರ್ಣವಾಯಿತು. 
ನನಗೆ ಸುಖನಾಗಟಿಂದು ಸದಾ ಕೋರುತ್ತಿರುವ ನಿನಗೂ ಇದರಿಂದ 
ಸಂತೋಷ. ಅಲ್ಲವೆ ೫' ಎಂದು ಕೇಳಿದನು. 


೬೨ ಪಂಡಿತನ ನೆರಳು 


ಮೀನಕಕ್ಕೆಗೆ ಆಗಲೇ ತನ್ನ ಎದೆಯೊಡೆದಂತೆ ಆಯಿತು, ಆದರೂ 
ರಾಜಕುಮಾರನ ಕೈಗೆ ಮುತ್ತಿಟ್ಟಳು. ಅವನಿಗೆ ಮದುವೆಯಾದ ಮಾರನೆಯ 
ದಿನ ತಾನು ಸಾಯಬೇಕು, ಸಮುದ್ರದ ನೊರೆಯಾಗಿ ಹೋಗೆಚೇಕು. 
ಗುಡಿಯ ಗಂಟಿಗಳೆಲ್ಲ ಬಾರಿಸಿದುವು, ಮದುವೆಯ ಸುದ್ದಿಯನ್ನು ಊರಲ್ಲೆಲ್ಲ 
ಸಾರಿದರು. ಪ್ರತಿ ದೇವರ ಮುಂದೆಯೂ ಬೆಳ್ಳಿಯ ಹಣಕೆಗಳಲ್ಲಿ ಸುಗಂಧ 
ತೈಲದ ದೀಪ ಹಚ್ಚಿದರು. ವಧೂವರರು ಪಾಣಿಗ್ರಹಣಮಾಡಿ, ಪುರೋಹಿತರ 
ಆಶೀರ್ವಾದವನ್ನು ಪಡೆದರು. ಚಿಕ್ಕ ಮೀನಕನ್ಯೆ ರೇಷ್ಮೆಯನ್ನು ಉಟ್ಟು 
ಚಿನ್ನವನ್ನು ತೊಟ್ಟು ವಧುವಿನ ಹಿಂಜಿ ನಿಂತಿದ್ದಳು. ಮಂಗಳವಾದ್ಯ 
ಯಾವುದೂ ಅವಳ ಕಿವಿಗೆ ಬೀಳಲಿಲ್ಲ, ಮಂಗಳದೃಶ್ಯ ಯಾವುದೂ ಅವಳ 
ಕಣ್ಣಿಗೆ ಕಾಣಲಿಲ್ಲ. ತನಗೆ ಸಾವು ಸಮೀಪಿಸುತ್ತಿದ್ದುದನ್ನೂ ತನ್ನ ಸರ್ವಸ್ವವೂ 
ನಾಶವಾದುದನ್ನೂ ಕುರಿತು ಚಿಂತಿಸುತ್ತಿದ್ದಳು 


ಅದೇ ಸಂಜೆ ವಧೂವರರು ಹಡಗಿನ ಮೇಲುಭಾಗಕ್ಕೆ ಬಂದರು. ಅಲ್ಲಿ 
ತೋಪುಗಳನ್ನು ಹಾರಿಸುತ್ತಿದ್ದರು, ಬಾವುಟಗಳು ಬೀಸುತ್ತಿದ್ದುವು. ಹಡಗಿನ 
ಮಧ್ಯದಲ್ಲಿ ಅಮೂಲ್ಯವಾದ ಕುಂಕುಮವರ್ಣದ ಗುಡಾರವನ್ನು ಎತ್ತಿದ್ದರು. 
ಅದರಲ್ಲಿ ವಧೂವರರಿಗಾಗಿ ಎರಡು ಸೊಗಸಾದ ಮಂಚಗೆಳನ್ನು ಹಾಕಿದ್ದರು. 
ಅನುಕೂಲವಾಗಿ ಗಾಳಿ ಬೀಸುತ್ತಿತ್ತು, ಹಡಗು ಹಾಯಿಸಟಿ ಬಿಚ್ಚಿಕೊಂಡು 
ನಿರಾಯಾಸವಾಗಿ ಸಮುದ್ರದ ಮೇಲೆ ತೇಲಿ ಹೋಗುತ್ತಿತ್ತು. ಕತ್ತಲೆ 
ಯಾದಾಗ ಬಣ್ಣ ಬಣ್ಣದ ದೀಪಗಳನ್ನು ಹತ್ತಿಸಿ, ಅದರ ಬೆಳಕಿನಲ್ಲಿ ನಾವಿಕರು 
ಆನಂದದಿಂದ ಕುಣಿದಾಡಿದರು. ಅದನ್ನು ಕಂಡ,ಮೀನಕನ್ಯೈಗೆ ತಾನು ಮೊದಲ 
ಬಾರಿಗೆ ಸಮುದ್ರದ ಮೇಲೆ ಬಂದುದೂ ಆಗ ಇಂಧದೇ ಸಂತೋಷದ ದೃಶ್ಯ 
ಗಳನ್ನು ಕಂಡುದೂ ನೆನಪಾಯಿತು ಆ ಸಂತೋಷದ ನರ್ತನದಲ್ಲಿ ಅವಳೂ 
ಸೇರಿದಳು, ಆಕಾಶದಲ್ಲಿ ಹಕ್ಕಿ ತೇಲುವಂತೆ ಶಾನೂ ತೇಲಿದಳು. ನೋಡಿದವ 
ರೆಲ್ಲ ವೆಚ್ಚ ಕೂಗಿದರು ಅಷ್ಟು ಮನೋಹರವಾಗಿ ಅವಳು ಹಿಂದೆ ಎಂದೂ 
ನರ್ತನಮಾಡಿರಲಿಲ್ಲ. ಅವಳ ಕೋಮಲವಾದ ಪಾದಗಳನ್ನು ಹರಿತವಾದ 
ಅಲಗಿನಿಂದೆ ಕುಯಿದ ಹಾಗೆ ನೋವಾಗುತ್ತಿದ್ದರೂ ಅವಳು ಏನೂ ಲಕ್ಷಿಸಲಿಲ್ಲ. 
ಅವಳ ಹೃದಯ ಅದಕ್ಕಿಂತ ಹೆಚ್ಚಿನ ನೋವು ಅನುಭವಿಸುತ್ತಿತ್ತು. ಯಾರಿ 


ಚಿಕ್ಕ ಮಾನಕನ್ಯೆ ಶಿಷ್ಠ 


ಗೋಸ್ಟರ ತಾನು ತನ್ನ ಬಂಧುಬಳಗವನ್ನೂ ಮನೆಮಠವನ್ನೂ ತೊರೆದು 
ಬಂದಳೋ, ಯಾರಿಗೋಸ್ಟರ ತನ್ನ ದಿವ್ಯವಾದ ಕಂಠವನ್ನೂ ಕಳೆದುಕೊಂಡು 
ಪರಮ ದಾರುಣವಾದ ಯಾತನೆಗೆಳನ್ನು ಅನುಭವಿಸಿದಳೋ ಅವನಿಗೆ, ಪಾಪ, 
ಇಡೊಂದೂ ತಿಳಿಯದು, ಅವನ ಜೊತೆಯಲ್ಲಿ ಶಾನು ಇರುವುದು ಇದೇ 
ಕಡೆಯಸಲ-ಎಂದು ಆ ಮೀನಕಕೈಗೆ ತಿಳಿದಿತ್ತು. ಅವನೊಡನೆ ಕುಳಿತು, 
ಅದೇ ಗಾಳಿಯನ್ನು ಉಸಿರಾಡಿ, ಅದೇ ನಕ್ಷತ್ರಗಳನ್ನೂ ಅದೇ ಸಮುದ್ರವನ್ನೂ 
ತಾನು ನೋಡುವುದು ಇದೇ ಕಡೆಯ ಬಾರಿ, ಮುಂದೆ ಒಂದು ಗಾಢವಾದ 
ಕಾಳರಾತ್ರಿ ತನಗಾಗಿ ಕಾದಿದೆ; ತನಗೆ ಅಮರವಾದ ಆತ್ಮ ದೊರಕಲಿಲ್ಲ, ಇನ್ನು 
ಮುಂದೆ ಎಂದೂ ದೊರಕುವುದು ಸಾಧ್ಯವಿಲ್ಲ. ಹೀಗೆಯೇ ಮಧ್ಯರಾತ್ರಿ 
ಯಾದರೂ ಹಡಗಿನಲ್ಲಿ ಸಂತೋಷ ಸಂರಂಭಗಳು ಮುಗಿಯಲಿಲ್ಲ. ಮೀನ 
ಕನ್ಯೆ ಎಲ್ಲರೊಡನೆ ತಾನೂ ನಕ್ಕು ನರ್ತನಮಾಡಿದರೂ ಅವಳ ಮನಸ್ಸಿನ 
ತುಂಬ ಸಾವಿನ ಚಿಂತೆಯೇ ತುಂಬಿತ್ತು. 


ರಾಜಕುಮಾರನೂ ಅವನ ಹೊಸ ಹೆಂಡತಿಯೂ ನಿದ್ರಮಾಡಲು 
ಹೋದರು. ಹಡಗಿನಲ್ಲಿ ಎಲ್ಲವೂ ಶಾಂತವಾಯಿತು. ಹಡಗು ನಡಸುನವನು 
ಒಬ್ಬ ಮಾತ್ರ ಎಚ್ಚರವಾಗಿದ್ದ. ಚಿಕ್ಕ ಮೀನಕನ್ಕೆ ಹಡಗಿನ ಅಂಚಿನ ಮೇಲೆ 
ತೋಳುಗಳನ್ನು ಊರಿ, ಬೆಳಗಿನ ಅರುಣವನ್ನು ನಿರೀಕ್ಷಿಸಿ ಪೂರ್ವದ ಕಡೆ 
ನೋಡುತ್ತಿದ್ದಳು, ಬೆಳಗಿನ ಜಾವದ ಮೊದಲ ಕಿರಣ ಕಾಣಿಸಿಕೊಂಡಾಗಲೇ 
ಅವಳ ಮರಣಕಾಲ. ಆಗೆ ಮೀನೆಕನ್ಯೆ ತನ್ನ ಅಕ್ಕಂದಿರು ಮೇಲೆದ್ದು ಬಂದು 
ದನ್ನು ಕಂಡಳು. ಅವರ ಮುಖ ಕೂಡ ತನ್ನದರ ಹಾಗೆಯೇ: ರಕ್ತಹೀನ 
ವಾಗಿತ್ತು, ಅವರ ನೀಳವಾದ, ಸುಂದರವಾದ ತಲೆಗೂದಲು ಮೊದಲಿನಂತೆ 
ಗಾಳಿಯಲ್ಲಿ ಆಡುತ್ತಿರಲಿಲ್ಲ, ಅದು ಕತ್ತರಿಸಿಹೋಗಿತ್ತು. 


“ ತಂಗಿ ನೀನು ಈ ರಾತ್ರೆ ಸಾಯಬಾರದೆಂದು, ನಿನಗೆ ಸಹಾಯ 
ಒದಗಿಸಬೇಕೆಂದು ನಾವು ನಮ್ಮ ತಲೆಗೂದಲನ್ನು ಸಮುದ್ರದ ಮಾಟಗಾತಿಗೆ 
ಕೊಟ್ಟಿದ್ದೇವೆ. ಅವಳು ನಮಗೊಂದು ಚೂರಿಯನ್ನು ಕೊಟ್ಟಿದ್ದಾಳೆ ಇಡೋ 
ನೋಡು, ಇದು ತುಂಬ ಹರಿತವಾಗಿದೆ. ಸೂರ್ಯನು ಉದಯಿಸುವುದರೊಳಗೆ 
ನೀನು ಇದನ್ನು ಅವನ ಎದೆಯಲ್ಲಿ ನೆಡು, ಆ ಬಿಸಿಯಾದ ರಕ್ತ ನಿನ್ನ 


೬೪ ಪಂಡಿತನ ನೆರಳು 


ಪಾದಗಳೆ ಮೇಲೆ ಬಿದ್ದುಗ, ಅವು ಪ್ರನಃ ಒಟ್ಟಿ ಸೇರಿ, ಮೊದಲಿನಂತೆ ನೀನಿನ 
ಬಾಲವಾಗುವುದು , ನೀನು ಪನಃ ಮೀನಕನ್ಯೆಯಾಗುನೆ , ನಮ್ಮೊಡನೆ 
ಬಂದು, ನಮ್ಮಂತೆಯೇ ಮುನ್ನೂರು ವರ್ಷಗಳು ಬಾಳಿ, ಕಣೆಗೆ ಉಪ್ಪು 
ಸಮುದ್ರದ ನೊಕೆಯಾಗುವೆ. ಆದಕಾರಣ, ತ್ವರೆಮಾಡು, ನೀನಾಗಲಿ 
ಅಥವಾ ಅವನಾಗಲಿ ಸೂರ್ಯೋದಯಕ್ಕೆ ಮುಂಚೆ ಸಾಯಬೇಕು. ನಮ್ಮ 
ಮುದಿ ಅಜ್ಜಿ ನಿನಗಾಗಿ ತುಂಬ ಗೋಳಾಡು ತ್ತಾಳೆ ಮಾಟಗಾತಿಯ ಕತ್ತರಿಗೆ 
ಸಿಕ್ಕಿ ನ್ಮ್ಮೆ ತಖೆಗೂದಲು ಬಿದ್ದಹಾಗೆಯೇ ಅವಳೆ ನರೆಗೂದಲೂ ದುಃಖ 
ದಿಂದ ಉದುರಿಹೋಗುತ್ತಿದೆ. ಹೋಗು, ರಾಜಕುಮಾರನನ್ನು ಕೊಂದು, 
ನಮ್ಮೊಡನೆ ಬಾ ಬೇಗ ಹೋಗು. ಅದೋ, ದಿಗಂತದಲ್ಲಿ ಸೂರ್ಯೋದಯದ 
ಮೊದಲ ಎಳೆಗಳು ಗೋಚರವಾಗುತ್ತಿವೆ. ಇನ್ನು ಕೆಲನೇ ಕ್ಷಣಗಳಲ್ಲಿ 
ಸೂರ್ಯನು ಉದಿಸಿಬಿಡುತ್ತಾನೆ, ನೀನು ಸತ್ತುಹೋಗುವೆ'' ಎಂದು ಅವರು 
ಹೇಳಿ, ನ್ಯಸನದಿಂದ ನಿಟ್ಟುಸಿರುಬಿಟ್ಟ, ಅಲೆಗಳ ಅಡಿಯಲ್ಲಿ ಮುಳುಗಿ 
ಮಾಯವಾದರು. 


ಚಿಕ್ಕ ವಿ.ೀನಕನ್ಯೆ ಗುಡಾರದ ಕುಂಶುಮವರ್ಣದ ತೆರೆಯನ್ನು ಪಕ್ಕಕ್ಕೆ 
ಎಳೆದು ನೋಡಿದಳ: ರಾಜಕುಮಾರಿ ರಾಜಕುಮಾರನ ಎದೆಯ ಮೇಲೆ 
ತಲೆಯಿಟ್ಟ ಕೊಂಡು ಮಲಗಿದ್ದುದನ್ನು ಕಂಡಳು ಮೀನಕನ್ಯೈ ಬಗ್ಗಿ ರಾಜ 
ಕುಮಾರನ ಹೆಣೆಗೆ ಮುತ್ತಿಟ್ಟು, ಆಕಾಶದ ಕಡೆ ನೋಡಿದಳು. ಬೆಳಗಿನ 
ಜಾವೆದ ಗುಲಾಬಿಬಣ್ಣ ಕೆಂಸೇರುತ್ತಿತ್ತು. ಮೀನಕನ್ಯೆ ತನ್ನ ಕೈಯಲ್ಲಿದ್ದ 
ಹಂತವಾದ ಚೂರಿಯನ್ನು ಒಂದುಸಲ ನೋಡಿ, ರಾಜಕುಮಾರನನ್ನು ದೃಸ್ಟಿ 
ಸಿದಳು. ರಾಜಕುಮಾರನು ಕನಸಿನಲ್ಲಿ ತನ್ನ ಹೊಸ ಹೆಂಡತಿಯ ಹೆಸರನ್ನು 
ಕನನರಿಸಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಿದ್ದ ಅವನು ಕನಸುಮನಸಿನಲ್ಲಿಯೂ ಅವಳನ್ನೇ ನೆನೆಯು 
ತ್ಲಿದ್ದುದನ್ನು ಕಂಡು ಚಿಕ್ಕ ಮೀನಕನ್ಯೆಯ ಕೈಯಲ್ಲಿದ್ದ ಚೂರಿ ನಡುಗಿತು. 
ಅವಳು ಅದನ್ನು ದೂರದ ಅಲೆಗಳ ಕಡೆಗೆ ಎಸೆದುಬಿಟ್ಟ ಳು. ಅದು ಬಿದ್ದ ಕಡಿ 
ನೀರು ಕೆಂಪಾಯಿತು. ರೆಕ್ತದ ಹಾಗಿದ್ದ ನೀರಿನ ಹನಿಗಳು ಮೇಲೆ ಚಿಮ್ಮಿ 
ದುವು. ಅವಳು ರಾಜಕುಮಾರನನ್ನು ಬಿಟ್ಟು ಹೋಗಲಾರದ ದೃಷ್ಟಿಯಿಂದ 
ಅನನನ್ನು ಕಡೆಯ ಬಾರಿ ಕಣ್ಣುತುಂಬ ನೋಡಿ, ಕಡೆಗೆ ಹಡಗಿನಿಂದ 


ೀಯಭಇ ಡೌ 
Ree ೧ pea 


ಕನಿರೊೂಹಿಯಾದ ಮರಿಬಾತು 


ಮೊಟ್ಟಿ ಹಂಸದ ಮೊಟ್ಟೆ ಯಾಗಿದ್ದರೂ, ಮರಿ ಹಂಸದ 
ಮರಿಯಾಗಿದ್ದರೂ, ಬಾತುಗಳ ನಡುವೆ ಇದ್ದುದರಿಂದ ಅದು 
ಬಾತುಗಳ ಕಣ್ಣಿಗೆ ಬಾತುವೇ ಆದರೂ, ಇತರ ಬಾತುಗಳಂತೆ 
ಅಲ್ಲದ ವಿಕಾರವಾದ ಬಾತು! ಆದರೆ ಅದೇ ಮರಿ ಬೆಳೆದು 
ಅದರ « ಹಂಸತನ' ಪರಿಪೂರ್ಣವಾದಾಗ ಹಂಸಗಳು ಅದನ್ನು 
ಸ್ವಾಗತಿಸಿದುವು, ಮನುಷ್ಯರು ಕೂಡ ಅದನ್ನು ಮೆಚ್ಚಿ 
ಕೊಂಡರು ಆದರೆ ಆ ಬೆಳೆವಣಿಗೆಯ ಕಾಲದಲ್ಲಿ, ಪಾಪ, ಆ 
ಹಂಸ ಎಷ್ಟು ಪಾಡುಪಟ್ಟಿತು ! 


ಈ ಕತೆಯನ್ನು ಬರೆದ ಹ್ಯಾನ್ಸ್‌ ಕ್ರಿಶ್ಚನ್‌ ಆಂಡರ್ಸನ್‌ 
ಮೊದಲು ಹೀಗೇ ಪಾಡುಪಟ್ಟು, ಕಡೆಗೆ ಸುಖದ ತಿಖರವನ್ನು 
ಕಂಡವನು. ಬಡವರ ಮನೆಯಲ್ಲಿ ಹುಟ್ಟ, ಬಡತನದಲ್ಲೆ 
ಬೆಳೆದು, ಅಚ್ಚ ತನಾಗಿ, ಎಲ್ಲರ ಅಸಡ್ಡೆಗೂ ಗುರಿಯಾಗಿ, 
ಇದ್ದು, ಮಕ್ಕಳ ಸಂತೋಷಕ್ಕಾಗಿ ತನ್ನ «ಫೆಯ್ರಿ ಟೇಲ್ಸ್‌ ' 
ಬರೆದ ಕೂಡಲೆ ರಾಜಾಧಿರಾಜರ ಕಣ್ಮಣಿಯಾದ. ಅದುವರೆಗೆ 
ಎಲ್ಲರ ದೃಷ್ಟಿಯಲ್ಲೂ . ಕುರೂಪಿಯಾದ ಬಾತುಮರಿ'ಯಾಗಿದ್ದ 
ಅಂಡರ್ಸನ್‌ ತನ್ನ " ಫೆಯ್ರಿ ಬೇಲ್ಸ್‌ 'ನಲ್ಲಿ ಪ್ರಕಟಪಡಿಸಿದ 
ಪರಿಪೂರ್ಣ ಗುಣಗಳಿಂದ ಲೋಕಕ್ಕೇ ರಾಜಹಂಸನಾದ, 


ಚಿಕ್ಕ ಮಾನಕನ್ಶೆ ೬೫ 


ಸಮುದ್ರಕ್ಕೆ ಹಾರಿಕೊಂಡಳು ; ತನ್ನ ದೇಹ ನೀರಿನಲ್ಲಿ ನೊರೆಯಾಗಿ ಕರಗಿ 
ಹೋಗುತ್ತಿದೆ ಎಂದು ಭಾವಿಸಿಕೊಂಡಳು. 


ಸೂರ್ಯನು ಅಲೆಗಳನ್ನು ಬಿಟ್ಟು ಮೇಲೆದ್ದಾಗ, ಅವನ ಸುಖೋಷ್ಟವಾದ 
ಕಿರಣಗಳು ಮೀನಕನ್ಯೈಯ ಕೊಕೆಯುವ ಮೈಮೇಲೆ ಬಿದ್ದಾಗ, ತಾನು 
ಸಾಯುತ್ತಿದ್ದೇನೆ ಎಂದು ಅವಳಿಗೆ ಎನ್ಸ್ಟಿಸಲಿಲ್ಲ. ಪ್ರಕಾಶಿಸುವ ಸೂರ್ಯನನ್ನು 
ಕಂಡಳು; ಗಾಜಿನ ಹಾಗೆ ಪಾರದರ್ಶಕವಾದ ಮೈೆಯುಳ್ಳ ನೂರಾರು ಆಕಾಶ 
ಜೀವಿಗೆಳು ತನ್ನ ಸುತ್ತಲೂ ತೇಲಿ ಹೋಗುತ್ತಿದ್ದು ದನ್ನ ಕಂಡಳು; ಅವರ 
ಗಾಜಿನಂತಿದ್ದ ದೇಹಗಳ ಮೂಲಕವಾಗಿ ಹಡಗಿಗೆ ಕಟ್ಟಿದ್ದ ಸಟಗಳೂ ಆಕಾಶ 
ದಲ್ಲಿದ್ದ ಕೆಂಪು ಮೋಡಗಳೂ ಗೋಚೆರವಾಗುಕ್ತಿದ್ದುವು. ಅವರ ಮಾತು 
ಮಧ ರವಾಗಿತ್ತಾದರೂ ಮನುಷ್ಯರ ಕಿವಿಗಳಿಗೆ ಕೇಳಿಸದಷ್ಟು ಸೂಕ್ಷ್ಮ 
ವಾಗಿತ್ತು, ಅವರ ರೂಪು ಮನುಷ್ಯರೆ ಕಣ್ಣುಗಳಿಗೆ ಕಾಣದಷ್ಟು ಸೂಕ್ಷ್ಮ 
ವಾಗಿತ್ತು. ಮೀನಕನ್ಯೈ ಸಮುದ್ರದ ನೊರೆಯನ್ನು ಬಿಟ್ಟು ಮೇಲುಮೇಲಕ್ಕೆ 
ಏರಿದಳು. ಏರಿದಂತೆಲ್ಲ ತನಗೂ ಆ ಆಕಾಶಜೇವಿಗಳೆ ಹಾಗೆಯೇ ಆಕಾಶ 
ದೇಹ ಬಂದುದನ್ನು ಕಂಡುಕೊಂಡಳು. “ಅವಳ ಧ್ವನಿ ಕೂಡ ಉಳಿದವರ 
ಹಾಗೆಯೇ ಆಕಾಶಧ್ವನಿಯಾಗಿತ್ತು, ಎಲ್ಲ ಮನುಸ್ಯಧ್ವನಿಗಳನ್ನೂ ಮೀರಿಸಿ 
ಮಧುರವಾಗಿತ್ತು ಮೀನಕನ್ಯೆ ಆಶ್ಚರ್ಯದಿಂದ “4 ನಾನು ಎಲ್ಲಿದ್ದೇನೆ?'' 
ಎಂದಳು. 


ಆಗ ಅವರಲ್ಲಿ ಒಬ್ಬಳು “ ನೀನು ಆಕಾಶಕನ್ಯೆಯರ ನಡುವೆ ಇರುವೆ. 
ಮೀನಕಕ್ಯೆಗೆ ಅಮೃ ತವಾದ ಆತ್ಮವಿಲ್ಲ, ಅವಳು ಮನುಷ್ಯಜೀವಿಯ ಪ್ರೇಮ 
ವನ್ನು ಸಂಪಾದಿಸಿದ ಹೊರತು ಅವಳಿಗೆ ಆತ್ಮ ಲಭಿಸುವಂತಿಲ್ಲ. ಅವಳ 
ಅದೃಷ್ಟದ ಸೂತ್ರಗಳೆಲ್ಲ ಸರರ ಕೈಯಲ್ಲಿನೆ. ಆದರೆ, ಆಕಾಶಕನೈಯರಾದ 
ನಮಗೊ ಆತ್ಮವಿಲ್ಲದಿದ್ದರೂ, ನಾವು ಮಾಡುವ ಸತ್ಪಾರ್ಯಗಳ ಫಲವಾಗಿ 
ನಾವೂ ಆತ್ಮವನ್ನು ಸಂಪಾದಿಸಿಕೊಳ್ಳ ಬಲ್ಲೆವು. ನಾವು ಉಷ್ಣದೇಶಗಳಿಗೆ 
ಹಾರಿಹೋಗಿ, ಅಲ್ಲಿನ ಜನರನ್ನು ಕೊಲ್ಲುತ್ತಿರುವ ಬಿಸಿಲಿನ ತಾಪವನ್ನು ತಂಪು 
ಮಾಡುವೆವು. ಹೂಗಳ ಸುಗೆಂಧವನ್ನು ಹೊತ್ತುಕೊಂಡು ಹೋಗಿ, ಆರೋಗ್ಯ 
ವನ್ನು ಹರಡಿ, ಜನರಿಗೆ ಚೈತನ್ಯವನ್ನು ಎರೆಯುವೆವು. ಹೀಗೆ ನಮ್ಮ ಕೈಲಾದ 

5 


೬೬ ` ಪಂಡಿತನ ನೆರಳು 


ಉಪಕಾರವನ್ನು ಮಾಡ. ತ್ರಾ ಮುನ್ನೂರು ವರ್ಷಗಳು ನಾವು ಪ್ರಯತ್ನಿಸಿದ 
ಬಳಿಕ ನಾವು ಕೂಡ ಅಮೃ ತವಾದ ಆತ್ಮವನ್ನು ಪಡೆಯುನೆನು, ಮನುಷ್ಯರು 
ಅನುಭವಿಸುವ ಸುಖವನ್ನು ನಾವೂ ಅನುಭವಿಸುವೆವು. ಪಾಪ, ಚಿಕ್ಕ 
ಮೀನಕನೈ ಯಾದ ನೀನು ಕೂಡ ನಾವು ಪ್ರಯತ್ನಿಸುತ್ತಿರುವ ಹಾಗೆಯೆ 
ಹೃತ್ಪೂರ್ವಕವಾಗಿ ಪ್ರಯತ್ನಿಸಿರುವೆ ; ದುಃಖಗಳನ್ನು ಅನುಭವಿಸಿ, ಅವು 
ಗಳನ್ನು ಸಹಿಸಿ, ಮೀನಕನ್ಯೆಯಾಗಿದ್ದ ನೀನು ನಿನ್ನ ಸತ್ವಾರ್ಯಗಳಿಂದ 
ಆಕಾಶಕನ್ಯೆಯ ಜನ್ಮಕ್ಕೆ ಏರಿರುವೆ. ಈಗಲೂ ಇದೇ ರೀತಿಯಲ್ಲಿ ಇನ್ನು 
ಮುನ್ನೂರು ವರ್ಷಗಳು ನೀನು ಪ್ರಯತ್ನಿಸಿದರೆ, ಅಮರವಾದ ಆತ್ಮವನ್ನು 
ನೀನು ಸಡೆಯಬಹುದು'' ಎಂದಳು 


ಚಿಕ್ಕ ಮೀನಕನ್ಯೆ ದಿವ್ಯವಾದ ಕಾಂಕಿ ತುಳುಕುತ್ತಿದ್ದ ತನ್ನ ಕಣ್ಣು 
ಗಳನ್ನು ಸೂರ್ಯನ ಕಡೆಗೆ ಎತ್ತಿದಳು ಅದೇ ಆಗ ಮೊದಲನೆಯ ಬಾರಿ ಅವಳ 
ಕಣ್ಣು ತುಂಬ ಕಣ್ಣೀರು ತುಂಬಿಕೊಂಡಿತು ಕೆಳಗೆ, ತಾನು ಬಿಟ್ಟು ಬಂದೆ 
ಹಡಗಿನಲ್ಲಿ ಎಲ್ಲರೂ ಎದ್ದು ಓಡಾಡುತಿ, ದ್ಹುದನ್ಮೂ, ರಾಜಕುಮಾರನೂ ಅವನ 
ಹೊಸ ಹೆಂಡತಿಯೂ ತನಗಾಗಿ ಹುಡುಕಾಡುತ್ತಿದ್ದುದನ್ನೂ ಅವಳು ಕಂಡಳು. 
ಮೀನಕನ್ಯೆ ಸಮುದ್ರಕ್ಕೆ ಹಾರಿಕೊಂಡುದನ್ನು ತಾವು ತಿಳಿದರೋ ಎಂಬಂತೆ 
ಅವರು ಮುತ್ತಿನ ಬಣ್ಣದ ನೊರೆಯನ್ನೇೇ ವ್ಯಸನದಿಂದ ನೋಡುತ್ತಿದ್ದುದನ್ನೂ 
ರಂಡಳು ಅಗೋಚರಳಾಗಿ ಬಂದ, ವ.ದುಮಗಳ ಹಣೆಗೆ ಮುತ್ತಿಟ್ಟು, 
ರಾಜಕುಮಾರನಿಗೆ ಗಾಳಿ ಬೀಸಿ, ಉಳಿದ ಆಕಾಶಕನೈಯರ ಜೊತೆಯಲ್ಲಿ 
ಮೇಲೇರಿ, ವಾಯುಮಾರ್ಗೆದಲ್ಲಿ ತೇಲಿಹೋಗುತ್ತಿದ್ದ ಒಂದು ಗುಲಾಬಿಬಣ್ಣದ 
ನೋಡವನ್ನು ಸೇರಿದಳು. 


“ ಮುನ್ನೂರು ವರ್ಷಗಳು ಕಳೆದ ಮೇಲೆ ನಾವು ಹೀಗೇ ಸ್ವರ್ಗ 
ಸಾಮ್ರಾಜ್ಯಕ್ಕೆ ತೇಲಿಹೋಗುತ್ತೇವೆ ಎಂದು ಮೀನಕನ್ಯೆ ಹೇಳಿದಳು. 
ಅದಕ್ಕೆ ಅನಳ ಜೊತೆಯಲ್ಲಿದ್ದ, ಒಬ್ಬಳು ಆಕಾಶಕನ್ಯೆ “" ನಾವು ಇನ್ನೂ 
ಮುಂಚೆಯೇ ಅಲ್ಲಿಗೆ ಹೋಗಬಹುದು. ನಾವು ಅಗೋಚರರಾಗಿ ಮನುಷ್ಯರ 
ಮನೆಗಳನ್ನು ಪ್ರವೇಶಿಸುವೆವು ಅಲ್ಲಿ ಮನೆಯ ತುಂಬ ಮಕ್ಕಳಿರುತ್ತಾರೆ. 
ತನ್ನ ತಂದೆತಾಯಿಗಳ ಕಣ್ಮಣಿಯಾಗಿ, ಅವರಿಗೆ ಪ್ರೀತಿಪಾಶ್ರವಾದ ಮಗು 


ಚಿಕ್ಕ ಮಾನಕನ್ಮೆ ೬೭ 


ವನ್ನು ನಾವು ಕಂಡ ಒಂದೊಂದು ದಿವಸಕ್ಟೂ ನಮ್ಮ ಮುನ್ನೂರು ವರ್ಷಗಳ 
ಅವಧಿಯಲ್ಲಿ ಒಂದೊಂದು ವರ್ಷ ಕಡಿಮೆಯಾಗ.ತ್ತದೆ. ಅಂಧ ಮಗುವಿರುವ 
ಮನೆಯೊಳಗೆ ಹಾರಾಡುತ್ತ, ಮಗುವಿನ ಒಳ್ಳೆಯ ನಡಕೆಯಿಂದ ನಮಗೆ 
ಒಂದು ವರ್ಷ ಉಳಿಯಿಕೆಂದು ನಾವು ಹಿಗ್ಗುವುದನ್ನು ಆ ಮಗು ಅರಿಯದು. 
ಆದರೆ ತುಂಟಮಗುವನ್ನೋ ದುಷ್ಟ ಮಗುವನ್ನೋ ಕಂಡಾಗ ಮಾತ್ರ ನೂಲು 
ದುಃಖದಿಂದ ಕಣ್ಣೀರು ಕರೆಯುತ್ತೇವೆ. ಏಕೆಂದರೆ, ಆಗೆ ಮಾತ್ರ ಒಂದೊಂದು 
ಕಣ್ಣೀರಿನ ಹನಿಗೂ ಒಂದೊಂದು ದಿವಸ ಕೂಡಿಬಂದು, ನಾವು ಕಾಯಬೇಕಾದ 
ಅವಧಿ ಹೆಚ್ಚುತ್ತದೆ” ಎಂದು ಪಿಸುಗುಟ್ವದಳು 


ಶುರೂಪಿಯಾದ ಮರಿಬಾತು 


ವೈಶಾಖಮಾಸದ ಹಿತವಾದ ಬಿಸಿಲು ಹಳ್ಳಿಯ ಕಡೆ ಚಿನ್ನದ ಕೆನೆ 
ಗಳೂ ಹಸಿರು ಪಯಿರೂ ಕಣಗಳಲ್ಲಿ ಒಟ್ಟದ್ದ ಹುಲ್ಲುಮೆದೆಗಳೂ ಕಣ್ಣಿಗೆ 
ಸುಂದರವಾಗಿತ್ತು. ತನ್ನ ಉದ್ದವಾದ ಕೆಂಪುಕಾಲುಗಳನ್ನು ಬೀಸಿಕೊಂಡು 
ನಡೆಯುತ್ತಿದ್ದ ಕೊಕ್ಕರೆ ತನ್ನ ತಾಯಿಯಿಂದ ಕಲಿತ ಸಾತುಗಳನ್ನು ಒದ 
ರುತ್ತ ಹೋಗುತ್ತಿತ್ತು ಸೊಲ ಗದ್ದೆಗಳ ಸುತ್ತಲೂ ದೊಡ್ಡ ದೊಡ್ಡ ಕಾಡು, 
ಅದರ ನಡುವೆ ಆಳವಾದ ಳಗ. ನಿಜವಾಗಿಯೂ ಆ *ದ ನಡೆದ:ಡು 
ವುದೇ ಒಂದು ಸಂತೋ: 


ಅಲ್ಲಿ ಬಿಸಿಲು ಬೀಳುವ ಕಡೆ. ಆಳವಾದ ಹೊಳೆಯ ಹತ್ತಿರದಲ್ಲಿ ಒಂದು 
ಹೆಣಲಮನೆ ಆ ಮನೆಯಿಂದ ನೀರಿನವರೆಗೂ ದೊಡ್ಡ ದೊಡ್ಡ ಎಲೆಗಳು 
ಬೆಳೆದಿದ್ದುವು, ಒಂದೊಂದು ಎಲೆಯ ಕೆಳಗೆ ಒಂದೊಂದು ಬೆಳೆದ ಮಗು 
ನಿಂತುಕೊಳ್ಳ ಬಹುದ ಗಿಶ್ತು ಆ ಪ್ರದೇಶ ಗೊಂಡಾರಣ್ಯದ ಮಧ್ಯದಲ್ಲಿ ಇದ್ದ 
ಹಾಗೆ ಕಾಡುಕಾಡಾಗಿತ್ತು. 


ಹೀಗೆ ಹಿತವಾಗಿ ಹುದುಗಿಕೊಂಡಿದ್ದ ಮೂಲೆಯಲ್ಲಿ ಒಂದು ಹೆಣ್ಣು 
ಬಾತು ತನ್ನ ಗೂಡಿನಲ್ಲಿ ಮೊಟ್ಟಿಗೆಳಿಗೆ ಕಾವು ಕೊಡುತ್ತ ಕುಳಿತಿತ್ತು. ಮೊಟ್ಟೆ 
ಗಳು ಒಡೆದು ಮರಿಗಳು ಹೊರೆಗೆ ಬರ ವು ತಡವಾದ್ದರಿಂದಲೂ ತನ್ನನ್ನು 
ಬರಾತನಾಡಿಸುವುದಕ್ಕೆ ಯಾರೂ ಸ್ನೇಹಿತರು ಬರದೆ ಇಗ ದರಿಂದಲೂ ಅದಕ್ಕೆ 
ತುಂಬಾ ಬೀಸರವಾಗಿತ್ತು.. ಇತರೆ ಬಾಶುಗಳಿಗಾದರೋ ಆ ತಾಯಿಬಾತು 
ಕುಳಿತಿದ್ದ ಕೆಸರಿನ ದಂಡೆಗೆ ಕುತ್ತಿಬಂದ ಅದರೊಡನೆ ಹರಟಿ ಹೊಡೆ ಬುವುದ 
ಕ್ವಿಂತ ನೀರಿನಲ್ಲಿ ತಮ್ಮ ಪಾಡಿಗೆ ತಾವು ಈಜಾಡ:ವುದೇ ಹೆಚ್ಚ ಇಸ್ಟ 
ನಾಗಿತ್ತು 


ಕಟ್ಟಕಡೆಗೆ, ಒಂದ, ದಿನ ಒಂದು ಮೊಟ್ಟಿ ಬಿರಿಯಿತು. ಅನಂತರ 
ಇನ್ನೊ೧ದು. ಹೀಗೇ ಒಂದೊಂದು ಮೊಟ್ಟೆಯಿಂದ ಒಂಗೊಂದು ವನಿ ಶಲೆ 
ಯೆತ್ಕಿ "ಕೀಚ್‌, ಕೀಚ್‌ ' ಎಂದು ಕೂಗಿತು. ತಾಯಿಬಾತು "ಕ್ರ್ಯಾಕ್‌, 


ಕುರೂಪಿಯಾದ ಮರಿಜಾತು ೯ 


ಕ್ನಾ ಕ್ರಿಕ್‌ ಎಂದಿತು, ಮರಿಗಳು ತಾವೂ ತಮ್ಮ ಕೈಲಾದ ವ.ಕ್ಟಿಗೆ ಕ್ವ್ಯಾಕ್‌, 
ಕ್ವಾಕ್‌ ' ಎಂದು ಶಬ್ದಮಾಡಿ, ಎಲೆಗಳ ಅಡಿಯಿಂದ ಸ.ತೈಲೂ ನೋಡಿದವು. 
ತಾಯಿ.ಬಾತು “ ನೋಡಲಿ. ನೋಡಲಿ ಬೇಕಾದಷ್ಟು ನೋಡಲಿ. "ಗಣಿಗೆ 
ಹಸಿರ ಬಹಳ ಒಳ್ಳೆಯದು ೫ ಬಸ) ಸುಮ್ಮನಿತ್ತು ಮರಿಬಾತು ಗಳು 
ಮೊಟ್ಟೆ ಯೆ.ಳಗೆ ಇದ್ದದಕ್ಕಿಂತ ಹಚ್ಚು ಅವಕಾಶ ದೊರೆತುದನ್ನು ಕಂಡು 
ಎ ದೊಡ್ಡ ದು ಈ ಪ್ರಸಚ!' ಎಂದ. ಆಶ್ರರೃಪಟ್ಟವು ಅದಕ್ಕ 
ಇಗ ಸಟ NT ಇದಿಷ್ಟೇ ಸಿಂಪ್ಟನನರ್ಧಿ ಪ್ರಪಂಚವೆ:ದು ತಿಳಿದು 
ಕೊಂಡಿದಿ ರೇನು? ಆಜಿಯ Fg ನೋಡ ನವರೆಗೆ ಸ ಲ್ಪ ತಾಳ. 
ದವಸಾನದ ರೂಲಗಳವರೆಗೂ ಇದೆ. Ke ನೀನು 
ಇನ್ನೂ ಅಷ್ಟುದೂರ ಕ್‌: ಗಲ. ನೆಗೆ ಥ್ಲೈರೃ ಬಂದಿಲ್ಲ'' ಎಂದ. ಹಟ, 
“ ಎಲ್ಲ? ಗ ಮೊಟ್ಟೆಯಿಂದ ೩ೂರಗೆ ಬಂದಾಯಿಶೇನು? ' ಎಂದು 
ಕೇಳುತ್ತ ಮೇಲೆದ್ದಿತು ಆದರೆ ಅಷ್ಟರಲ್ಲೆ "ಛೆ! ಛೆ! ಇದೇನಿದು? ಎಲ್ಲ 
ಕಂತ ದೊಡ್ಡ ಮೊಟ್ಟ ಇನ್ನ ಹಾಗೇ ಇದೆ ಇನ್ನು ಇದಕ್ಕೆ ಎಷ್ಟು ಡಿವಸ 
ಬೇಕೊ? ಜಿ ಇ ಕಾಗಿ ಹೋಗಿದೆ'' ಎಂಬು ಸ್ರನಃ ಆ ಮೊಟ್ಟೆಯ 
ಮೇಲೆ ಕಾವು ಕುಳಿತುಕೊಂಡಿತು 


ಆ ಶಾಯಿಬಾತನ್ನು ನೋಡಿಕೊಂಡು ಹೋಗುವುದಕ್ಕೆ ಒಂದು ಮಣಿ 
ಬಾತು ಬಂತು “ಏನು? ಹೇಗಿವೆ ನಿನ್ನ ಮೊಟ್ಟೆಗಳ. ?'' ಎಂದು ೇಳತು, 


“ ಒಂದು ಮೊಟ್ಟೆ ಇನ್ನೂ ಮರಿಯಾಗಿಲ್ಲ ಏಕೋ ಇನ್ನೂ ಮೊಟ್ಟ 
ಬಿರಿದಿಲ್ಲ ಆದರೆ, ಈ ಮಿಕ್ಸು ಮರಿಗಳನ್ನು ನೋಡು ಇವುಗಳಷ್ಟು 
ಮುದ್ದಾದ ಬಾತುಮರಿಗಳನ್ನು ನೀನ: ಎಲ್ಲಿಯಾದರೂ ಕಂಡಿರುವೆಯ? 
ಇವು ತಂಜಿಯ ಹಾಗೆಯೇ ಇವೆ ಅಲ್ಲವೆ? ಆ ತಂಜಿಯೋ ನನ್ನ ಮುಖಕೂಡ 
ನೋಡುವುದಿಲ್ಲ” ಎಂದು ಶಾಯಿ.ಬಾತು ಹೇಳಿತು 


ಮುದಿಬಾತು “ ಎಲ್ಲಿ, ಆ ಮ್ಹಢಾಗಿೌಿದ್ಯ ವ್ಯ ಚ್ಚಿಯನ್ನು ಸೋಡೋಣ' 
ಎಂದು ಬಂದು ನೋಡಿ, “Ts: 


3 ನೆಹಟ್ಟೆನುಲ್ಲ. (ಟರ್ಕಿ 
ಕೋಳಿಯ ಮೊಟ್ಟಿ ಒಂ IE Be ಮರ 


೬೦ ಪಂಡಿತನ ನೆರಳು 


ಮಾಡಬೇಕಾಯಿತು. ಆ ಮರಿಗಳನ್ನು ಎಷ್ಟೇ ಜೋಪಾನದಿಂದ ಬಿಳೆಸಿದರೂ 
ನೀರು ಕಂಡರೆ ಬೆದರುತ್ತಿದ್ದುವು. ನಾನೂ ಎಸ್ಟೋ ಕೂಗಿದೆ, ಗೆದರಿಸಿದೆ, 
ಏನೂ ಪ್ರಯೋಜನವಾಗಲಿಲ್ಲ. ಅವು ನೀರಿನೊಳಕ್ಕೆ ಕಾಲೇ ಇಡಲಿಲ್ಲ 
ಎಲ್ಲಿ, ಇನ್ನೊಂದು ಸಲ ನೋಡೋಣ ಹೌದು. ಇದು ಟರ್ಕೆಕೋಳಿಯ: 
ಮೊಟ್ಟಿ, ಖಂಡಿತ. ನನ್ನ ಮಾತು ಕೇಳು, ಇದನ್ನು ಇಲ್ಲಿಯೇ ಎಸೆದು, 
ಮಿಶ್ಚ ಮರಿಗಳಿಗೆ ಈಜು ಕಲಿಸು, ಹೋಗು'' ಎಂದಿತು. 


“ ಇಲ್ಲ ಇನ್ನೂ ಸ್ವಲ್ಪ ಹೊತ್ತು ಕಾವು ಕೂರುತ್ತೇನೆ ಇಷ್ಟು ದಿನಗಳೇ 
ಕುಳಿತಿದ್ದೆನಂತೆ, ಇನ್ನೆರಡು ದಿನ ಕುಳಿತರೆ ಏನು ನಷ್ಟ |’ ಎಂದು ತಾಯಿ 
ಬಾತು ಹೇಳಿತು. 


“ಸರಿ, ನಿನ್ನ ಇಷ್ಟ'' ಎಂದು ಹೇಳಿ ಮುದಿಬಾತು ಹೊರಟು 
ಹೋಯಿತು 


ಕೊನೆಗೆ ಒಂದು ದಿನ ಆ ಮೊಟ್ಟಿ ಬಿರಿಯಿತು ಮರಿ "ಕೇಜ್‌! 
ಕೀಚ್‌ !' ಎನ್ನುತ್ತ ಹೊರಗೆ ಬಂತ ಆ ವರಿಯೋ ತುಂಬ ದೊಡ್ಡದಾಗಿತ್ತು, 
ತುಂಬ ಕುರೂಪಿಯಾಗಿತ್ತು ತಾಯಿಬಾತು ಅದನ್ನು ದುರುಗುಟ್ಟಿಕೊಂಡು 
ನೋಡಿ, "ಏನು, ಇಷ್ಟು ದೊಡ್ಡದಾಗಿದೆ? ಅಲ್ಲದ ಮಿಕ್ಟವುಗಳ ಹಾಗೊ 
ಇಲ್ಲ. ನಿಜವಾಗಿ ಇದೇನಾದರೂ ಟರ್ಕಿಕೋಳಿಯೇ ಇರಬಹುದೆ? 
ನೋಡೋಣ, ನೀರಿನ ಹತ್ತಿರ ಹೋದಾಗ ಗೊತ್ತಾಗುತ್ತದೆ. ಹಾಗೇನಾದರೂ 
ತಾನಾಗಿಯೇ ನೀರಿಗೆ ಇಳ ಯದಿದ್ದರೆ ನಾನೇ ತಳ್ಳಿಬಿಡುತ್ತೀನೆ” ಎಂದು 
ಕೊಂಡಿತು. 


ಮಾರನೆಯ ದಿನ ಬಿಸಿಲೂ ಗಾಳಿಯೂ ಹಿತವಾಗಿತ್ತು, ಸೂರ್ಯನ ಪ್ರಕಾಶ 
ಹಸಿರುಎಲೆಗಳೆನ್ನು ತೊಳೆಯುತ್ತಿತ್ತು ತಾಯಿಬಾತು ತನ್ನ ಮರಿಗಳ ಬಳಗೆ 
ನನ್ನು ಕರೆದುಕೊಂಡು ಸಳಕೃನೆ ನೀರಿಗೆ ದುಮುಕ್ಕಿ “ ಕ್ರ್ಯಾಕ್‌, ಕ್ರ್ಯಾಕ್‌ |» 
ನಿಂದು ಕೂಗಿದಾಗ ಆ ಮರಿಬಾತುಗಳೂ ಒಂದರ ಹಿಂದೆ ಒಂದು ಪಳಕ್ಕನೆ 
ದುಮುಕಿದವು. ಸೀಳಿದ ನೀರು ೆಟ್ಟು!ಕೆವುಗಳ ತಲೆಯ ಮೇಲೆ ಸೇರಿ 
ಕೊಂಡರೂ ಅವು ಮರುಕ್ಷಣದಲ್ಲೆ ಕಿ (ಕೆ ಮೇಲೆ ತಲೆಯೆತ್ತಿ ತಮ್ಮ ಕಾಲ. 


ಕುರೂಹಿಯಾದ ಮರಿಬಾತು ೭೧ 


ಗಳಲ್ಲಿ ನೀರನ್ನು ಮುದ್ದಾಗಿ ಇಗೆಯ.ತ್ತ ಈಜಾಡಿದಾಗ, ಆ ಕ ರೂಸಿಯಾದ 
ಮರಿಬಾತು ಶಾನೂ ಅವುಗಳ ಜೊತೆಯಲ್ಲಿ ಈಜುತ್ತಿತ್ತು 


“1 ಇದು ಟರ್ಕಿಕೋಳಿ ಅಲ್ಲ! ಅದು ಕಾಲು ಬೀಸುವುದು 
ನೋಡು! ಅದು ನೆಟ್ಟಗೆ ನಿಲ್ಲುವ ನಿಲುವು ನೋಡು! ಇದು ನನ್ನ ಸ್ವಂತ 
ಮಗು, ಸರಿಯಾಗಿ ನೋಡಿದಕೆ ಅಸ್ಟೇನೂ ಕುರೂಪಿಯಲ್ಲ'' ಎಂದು ತಾಯಿ 
ಬಾತು ತನಗೆ ಶಾನೇ ಹೇಳಿಕೊಂಡು, “ ಕ್ರ್ಯಾಕ್‌ ! ಕ್ರ್ಯಾಕ್‌! ಬಸ್ಸಿ ಬನ್ನಿ, 
ನನ್ನ ಜೊತೆಯಲ್ಲಿ ಬನ್ರಿ ನಿಮಗೆ ಸರಿಯಾದ ಸಮಾಜದಲ್ಲಿ ಪರಿಚಯ 
ಮಾಡಿಕೊಡುತ್ತೇನೆ. ಹೊಲಮನೆಯ ಅಂಗಳಕ್ಕೆ ಹೋಗೋಣ ಬನ್ನಿ 
ಆದರೆ, ಜೋಪಾನ, ಯಾರಾಜರೂ ನಿಮ್ಮನ್ನು ತುಳಿದುಬಿಟ್ಟಾರು! 
ಜೋಪಾನ, ಬಿಕ್ಕು ಬಂದು ಹಿಡಿದೀತು!'' ಎಂದು ಮರಿಗಳನ್ನು ಕರೆಯಿತು. 


ಅವುಗಳೆಲ್ಲ ಆ ಹೊಲಮನೆಯ ಅಂಗಳಕ್ಕೆ ಬರುವ ವೇಳೆಗೆ ದೊಡ್ಡ 
ಗಲಭೆಯಾಗುತ್ತಿತ್ತು ಒಂದು ಮಣ್ಣುಹುಳುವಿನ ತಲೆಗೋಸ್ಟರ ಎರಡು 
ಕೋಳಿ ಸಂಸಾರಗಳ. ಕಾದಾಡ.ತ್ತಿದ್ದುವು. ಅದನ್ನು ಕೊನೆಗೆ ಬಿಕ್ಕು ಹಾರಿಸಿ 
ಕೊಂಡು ಹೋಯಿತು ತಾಯಿಬಾತು ಅದನ್ನು ಕಂಡು, “ಆ ಮಣ್ಣುಹುಳು 
ನನಗೆ ಸಿಕ್ಕೈದ್ದರೆ ಎಷ್ಟು ಚೆನ್ನಾಗಿರುತ್ತಿತ್ತು '' ಎಂದು ಕೊಕ್ಕು ಚಪ್ಪರಿಸಿ 
ಕೊಂಡು, “ ನೋಡಿದಿರಾ ಮಕ್ಕಳೆ! ಲೋಕವೇ ಹೀಗೆ ಇಬ್ಬರ ಜಗಳ 
ಮೂರನೆಯವರ ಲಾಭ'' ಎಂದು ಹೇಳುತ್ತ, " ಬಪ್ಪಿ, ಬನ್ನಿ, ಸರಿಯಾಗಿ 
ಇಟುಕೂಕಿ ಘನವಾಗಿ ನಡೆದ. ಕೊಳ್ಳಿ. ಅಲ್ಲಿ ದೂರದಲ್ಲಿ ಕುಳಿತಿರುವ 
ಮುದಿಬಾತಿಗೆ ತಲೆಬಗ್ಗಿ ನಮಸ್ಕಾರ ಮಾಡಿ ಅದು ಸಾಕ್ಷಾತ್‌ ಸ್ಪಯಿನ್‌ 
ದೇಶದಿಂದ ಬಂದ ಬಾತು ಅದರೆ ಕಾಲಿಗೆ ಒಂದು ಕೆಂಪು ರಿಬ್ಬನ್‌ ಕಟ್ಟಿ 
ದ್ದಾರೆ, ನೋಡಿ, ಅದೇ ಅದರ ದೊಡ್ಡ ವಂಶಕ್ಕೆ ಗುರುತು. ಅದು ಎಲ್ಲ 
ಯಾದರೂ ತನ್ಸಿಸಿಕೂಂಡರೆ ಆ ಕೆಂಪು ರಿಬ್ಬನ್ನಿ ನಿಂದ ಅದನ್ನು ಸತ್ತೆಮಾಡ 
ಬಹುದು ಎಲ್ಲಿ, ಎಲ್ಲಿ, ಹೆಜ್ಜೆಗಳನ್ನು ದೂರ ದೂರ ಇಟ್ಟು ನಡೆಯಬೇಕು. 
ನಿಮ್ಮ ತಂದೆ ತಾಯಿ ನಡೆದ ಹಾಗೆ ನಡೆಯಬೇಕು. ಎಲ್ಲಿ, ಕತ್ತು ಬಗ್ಗಿಸಿ 
"ಕ್ಟ್ಯಾಕ್‌' ಎಂದು ಹೇಳಿ. ನೋಡೋಣ'' ಎಂದು ಮರಿಗಳನ್ನು 
ಕರೆಯಿತು. 


೭೨ ಪಂಡಿತನ ನೆರಳು 


ಮರಿಬಾತುಗಳು ತಾಯಿ ಹೇಳಿದಂತೆಯೇ ನಡೆದುಕೊಂಡಪ್ಪ ಆದರೆ 
ಅಲ್ಲಿದ್ದ ಇತರ ಬಾತುಗಳು ಅವುಗಳನ್ನ ದುರುಗುಟ್ಟಿ ಕೊಂಡೆ. ನೋಡಿ, 
«ಸರಿ ನಾವು ಇರುವುದು ಸಾಲದು ಎಂದು ಇದೊಂದು ಹೊಸ ಹಿಂಡು 
ಬಂತು ಅವುಗಳ ನಡುವೆ ಇದು ಯಾವುದು ವಿಚಿತ್ರ ಪ್ರಾಣಿ? ಈ ಕುರೂಪಿ 
ಯನ್ನು ನಾವು ಇಲ್ಲಿ ಸೇರಿಸುವುದಿಲ್ಲ” ಎಂದವು ಅವುಗಳಲ್ಲಿ ಒಂದು ಹಾರಿ 
ಬಂದು, ಆ ಕುರೂಪಿಯಾದ ಮರಿಬಾತಿನ ಕತ್ತಿನ ಮೇಲೆ ಕಚ್ಚಿತು. 


" ಪಾಪ, ಅದರ ತಂಟಿಗೆ ಏಕೆ ಹೋಗುತ್ತೀರಿ? ನಿಮಗೆ ಅದು ಏನು 
ತೊಂದರೆ ಮಾಡಿತು?'' ಎಂದಿತು ತಾಯಿ. ಬಾತು 


ಅದಕ್ಕ ಆ ಕಚ್ಚಿದ ಬಾತು “ ನಿಜವೇ ಆದರೆ ಅದು ಅಷ್ಟು ದೊಡ್ಡ 
ದಾಗಿದೆ, ಅಷ್ಟು ಕುರ£-ಪಿಯಾಗಿಒ ಆದ್ದರಿಂದಲೇ ಅದನ್ನು ಇಲ್ಲಿಂದ ಒದ್ದು 
ಓಡಿಸಜೇಕು?' ಎಂದಿತು 
+ 
ಕಾಲಿಗೆ ಕೆಂವು ರಿಬ್ಬನ್ನು ಕಟ್ಟಿಕೊಂಡಿದ್ದ ಮುದಿ ಬಾತು “ಹೌದು. 
ಅದೊಂದು ಹೊರತು ಉಳಿದ ಮಕ್ಕಳಲ್ಲ ಮುದ್ದಾ ಗಿನೆ ತಾಯಿಯಾದವಳು 
ಇದನ್ನೂ ಸ್ವಲ್ಪ ತಿದ್ದಬೇಕು ಎಂದಿತು. 


“ಅದು ಸಾಧ್ಯವೇ ಇಲ್ಲ ಅಮ್ಮಯ್ಯ, ಅದು ಇರುವುದೇ ಹಾಗೆ. 
ಆದರೆ ಅದರ ಸ್ವಭಾವ ಬಹಳ ಒಳ್ಳೆಯದು ಅಲ್ಲದೆ ಉಳಿದವರಿಗಿಂತ ಚೆನ್ನಾಗಿ 
ಈಜುತ್ತದ. ಬೆಳೆಯುತ್ತ ಬೆಳೆಯುತ್ತ ಇದೂ ಮುದ್ದಾಗಬಹುದು, ಸಣ್ಣಗೂ 
ಆಗೆಬಹುದು. ಮೊಟ್ಟಿ ಯೊಳಗೇ ಬಹಳ ದಿವಸ ಇದ್ದುದರಿಂದ ಮೈ ಸರಿಯಾಗಿ 
ಬೆಳೆವಣಿಗೆಯಾಗಿಲ್ಲ'' ಎಂದು ಹೇಳಿ ಆ ತಾಯಿಬಾತು ಆ ಮರಿಯ 
ಕೊರಳನ್ನು ಸವರಿ, ಅದರ ರೆಕೈಪುಕ್ಕಗಳನ್ನು ಸರಿಮಾಡುತ್ತ “ ಇದು ಗಂಡು 
ಬಾತು. ಆದ್ದರಿಂದ ಇದರ ರೂಪ ಹೇಗಿದ್ದರೆ ಏನು? ಬೆಳೆದು ಬಲವಾಗಿ 
ತನ್ನನ್ನು ಶಾನು ಕಾಪಾಡಿಕೂಳ್ಳುತ್ತದೆ'' ಎಂದಿತು. 


ಮುದಿಬಾತು “ಉಳಿದ ಮರಿಗಳ ನಡಿಗೆ ಬಹಳ ನಾಜೂಕಾಗಿದೆ. 
ಬನ್ಮಿ, ಎಲ್ಲರೂ ಬನ್ನಿ. ಇದು ನಿಮ್ಮ ಮನೆಯೆಂದೇ ಭಾವಿಸಿಕೊಳ್ಳಿ. ನಿಮಗೆ 


ಕ.ರೂಹಿಯಾದ ಮರಿಬಾತು ೭ಷಿ 


ಯಾವುದಾದರೂ ಮಣ್ಣುಹುಳು ಸಿಕ್ಕಿದರೆ, ಅದನ್ನು ನನಗೆ ತಂದುಕೊಡ 
ಬಹುದು '' ಎಂದಿತು. 


ತಾಯಿಬಾತೂ ಅದರ ಮರಿಗಳೂ ಸಂಕೋಚವಿಲ್ಲದೆ ಅಲ್ಲಿ ಓಡಿಯಾಡ 
ತೊಡಗಿದವು. ಆದರೆ ಎಲ್ಲ ಮರಿಗಳಿಗಿಂತ ಕಡೆಯಲ್ಲಿ ತನ್ನ ಮೊಟ್ಟೆಯ ಂದ 
ಹೊರಗೆ ಬಂದ ಆ ಕುರೂನಿಯಾದ ಮರಿಬಾತುವನ್ನು ಅಲ್ಲಿದ್ದ ಬಾತು.1ಳು 
ಮಾತ್ರವಲ್ಲದೆ ಕೋಳಿಗಳು ಕೂಡ ಕಚ್ಚ, ತಳ್ಳಿ, ಅಣಕಿಸಿದುವು "ದೊಣ್ಣೆ, 
ಧಡಿಯ, ಧಾಂಡಿಗ'' ಎಂದು ಎಲ್ಲವೂ ಅದನ್ನು ಛೀಗುಟ್ಟಿದುವು ಅಂಗಳ 
ದಲ್ಲಿದ್ದ ಟಿರ್ಕಿಹುಂಜ ತಾನು ಒಬ್ಬ ದೊಡ್ಡ ಚಕ್ರವರ್ತಿಯೆಂದು ತಿಳಿದು 
ಕೊಂಡಿತ್ತು, ಅದು ಗಾಳಿ ತುಂಬಿದ ಹಡಗಿನ ಹಾಯಿಪಟದ ಹಾಗೆ ತನ್ನ 
ಎದೆಯ. ಬ್ಲ ಸಿಕೊಂಡು ಹಾರಿಬಂದು ಆ ಮರಿಬಾತಿನ ಮೇಲೆ ಎರಗಿತು. 
ಪಾಸ್ಕ ಆ "ಕುರೂಪಿಯಾದ ಮರಿಬಾತಿಗೆ ತಾನು ಎಲ್ಲಿ ಹೋಗಬೇಕೋ, ಏನು 
ಮಾಡಬೇಕೋ ಒಂದೂ ಶೋಚಲಿಲ್ಲ ತಾನು ಕುರೂಪಿ, ತನ್ನನ್ನು ಕಂಡ 
ವರೆಲ್ಲರೂ ಹಾಸ್ಯಮಾಡಿ ನಗುತ್ತಾರೆ ಎಂದು ತುಂಬ ಸೇಚಾಡಿಕೊಂಡಿತು. 


ಪ್ರತಿದಿನವೂ ಹೀಗೇ ನಡೆಯಿತು. ದಿನ ಕಳೆದ ಹಾಗೆಲ್ಲ ಕಿರುಕುಳ 
ಇನ್ನೂ ಹೆಚ್ಚಾಯಿತು ಪ್ರತಿಯೊಬ್ಬರೂ, ಮಸ, ಆ ಬಾತನ್ನು ಅಟ್ಟುವವರೇ 
ಅದರ ಅಣ್ಣಂದಿರೊ ಅಕ್ಕಂದಿರೊ ಕೂಡ "ಅಯ್ಯೋ ಪಾಪ' ಎನ್ನದೆ “ಧೂ 
ಕುಲೂಪಿ! ಬೆಕ್ಕಾದರೂ ನಿನ್ನನ್ನು ತಿಂದುಕಾಕಿಬಿಡಬಾರದೆ?'' ಎಂದವು 
“ ನೀನು ಹುಟ್ಟದ ಇದ್ದಿದ್ದರೆ ಚೆನ್ನಾಗಿರುತ್ತಿತ್ತು” ಎಂದು ತಾಯಿಬಾತು 
ಹೇಳಿತು. ಬಾತುಗಳು ಅದನ್ನು ಕುಕ್ಕಿದುವು, ಕೋಳಿನಿಳ್ಳೆ ಗಳು ಅದನ್ನು 
ಬಡಿದುವು, ಕೋಳಿಗೆ ಕಾಳು ಎರಚಲು ಬಂದ ಹ.ಡುಗಿ ಅದನ್ನು ಕಾಲಿನಿಂದ 
ಒದ್ದಳು ಕಡೆಗೆ ಒಂದು ದಿನ ಆ ಕಾಟವನ್ನು ತಡೆಯಲಾರದೆ ಮರಿಬಾತು 
ಬೇಲಿಯನ್ನು ದಾಟಿಕೊಂಡು ಹಾರಿ ಓಡಿಹೋಯಿತು. ಅದು ಹಾರಿದಾಗ 
ಬೇಲಿಯಲ್ಲಿ ಕುಳಿತಿದ್ದ ಚಿಕ್ಕ ಹಕ್ಕಿಗಳು ಹೆದರಿಕೊಂಡವು. 


“ ನನ್ನ ಕುರೂಪವನ್ನು ಕಂಡು ಇವು ಕೂಡ ಹೆದೇಕೊಳ್ಳುತ್ತವೆ” 
ಎಂದು ಮರಿಬಾತು ಕಣ್ಣು ಮುಚ್ಚಿಕೊಂಡು ಹಾರಿ, ಹಾರಿ, ಕಾಡುಬಾತುಗಳು 


೬೪ ಪಂಡಿತನ ನೆರಳು 


ಓಡಿಯಾಡುತ್ತಿದ್ದ ಒಂದ; ಸ್ಲೇತ್ರಕ್ಕೆ ಬಂತೆ. ರಾತ್ರಿಯೆಲ್ಲ ಬಹಳ ಆಯಾಸ 
ಪಡುತ್ತ, ವ್ಯಸನಸಡುತ್ತ, ಅಲ್ಲೆ ಇತ್ತು 


ಬೆಳಗ್ಗೆ ಕಾಡುಬಾತುಗಳು ಹಾರಿಹೋಗಲು ಮೇಲೆದ್ದಾಗ ಈ ಹೊಸ 


ಹಕ್ಕಿಯನ್ನು ಕಂಡು ಕಣ್ಣುಬಿಟ್ಟುವು “ ನೀನು ಎಂಥ ಬಾತ್ಕೊ, ನೀನು?” 
ಎಂದು ಅದರ ಸುತ್ತ ಮುತ್ತಿಕೊಂಡು ಕೇಳಿದುವು 


ಇದು ಆದಷ್ಟು ವಿನಯನಿಂದ ಬಗ್ಗಿ ಅವುಗಳಿಗೆ ನಮಸ್ಕಾ ರಮಾಡಿತು. 
ಆದರೆ ಅವು ಕೇಳಿದ ಸ ಪ್ರಶ್ನೆಗೆ ಉತ್ತರೆ ಕೊಡಲಿಲ್ಲ 


“ನೀನು ತುಂಟ ಕುರೂಪಿ ಆದರೇನು? ನಮ್ಮ ವಂಶದೊಡನೆ 
ನೀನು ಮದುವೆಯ ಸಂಬಂಧ ಬೆಳೆಸವಿ ಇದ್ದರ ಸರಿ [ ಸ ನಾದುಬಾತ. 
ಗಳು ಹೇಳಿದುವು. 


ಪ-ಪ, ಆ ಮರಿಬಾತಿಗೆ ಮದುವೆಯ ಯೋಚನೆ ಏನು ಜೀಕಾಗಿತ್ತು! 
ಸದ್ಯಃ, ನೆಲದ ಜೊಂಡಿನ ಮಧ್ಯೆ ಮಲಗಿ, ಅಲ್ಲಿ ನಿಂತ ನೀರನ್ನು ಕುಡಿದು 
ಕೊಂಡರೆ, ಅಷ್ಟೇ ಅದಕ್ಕೆ ಸಾಕಾಗಿತ್ತು. 


ಹೀಗೆ ಆ ಕ್ಷೇತ್ರದಲ್ಲಿ ಎರಡು ದಿವಸ ಇದ್ದ ಮೇಲೆ ಎರಡು ಕಾಡುಬಾತು 
ಮರಿಗಳು ಬಂದುವು. ಅವು ಮೊಟ್ಟೆಯಿಂದ ಈಜಿ ಬಂದು ಹೆಚ್ಚು ದಿನಗಳಾ 
ಗಿರಲಿಲ್ಲ ಆದರೂ ಪ್ರತಿಷ್ಠೆ ತುಂಬ ಅವುಗಳಲ್ಲಿ ಒಂದು ಈ ಮರಿಬಾತನ್ನು 
ಕುರಿತು “ ಏ! ನೀನು ಇಷ್ಟು ಕುರೂಪಿಯಾಗಿದ್ದ ರೂ ನಿನ್ನನ್ನು ಕಂಡರೆ 
ನಮಗೆ ತುಂಬ ಇಷ್ಟ ನಮ್ಮ ಜೊತೆಗೆ ಬರುವೆಯೇನು, ಹೇಳು? ಇಲ್ಲಿಂದ 
ಆಜಿ ಇನ್ನೊಂದು ಕ್ಷೇತ್ರವಿದೆ. ಅಲ್ಲಿ ಕೆಲವು ಮುದ್ದಾದ ಕಾಡುಬಾತುಗಳವೆ. 
ಅವುಗಳಿಗೆ ಇನ್ನೂ ಮದುವೆಯಾಗಿಲ್ಲ. ನೀನು ಬರ.ವುದ. ದರೆ, ನೀನು 
ಕುರೂಪಿಯಾಗಿದ್ದರೂ ನಿನ್ನ ಅದೃಷ್ಟ ಹೇಗಿದೆಯೊ? ನಿನಗೂ ಒಂದು 
ಹೆಂಡತಿ ಸಿಕೃಬಹುದು * ಎಂದಿತು. 


“ಟಪ್‌, ಟಪ್‌'' ಎಂದು ಗಾಳಿಯಲ್ಲಿ ಸದ್ದಾಯಿತು, ಎರಡು ಕಾಡು 
ಬಾತುಗಳು ಜೊಂಡಿನ ನಡುವೆ ಸತ್ತುಬಿದ್ದುವು, ನೀರೆಲ್ಲ ರಕ್ತದ ಬಣ್ಣ 


ಕುರೂಪಿ ಾದೆ ಮರಿಬಾತು ೭೫ 


ವಾಯಿತು. "ಟಪ್‌. ಟಪ್‌” ಎಂಒ ಶಬ್ದ ಎಲ್ಲ ದಿಕ್ಕಿನಲ್ಲಿಯೊ ಪ್ರತಿಧ್ವನಿ 
ಕೊಟ್ಟಿತು, ಕಾಡುಬಾಶುಗಳು ಹಿಂಡುಹಿಂಡ:ಗಿ ಜೊಂಡಿನ ಮರೆಯಿಂದ ಮೇಲೆ 
ಹಾರಿದುವು. "ಟಸ್‌, ಟಪ್‌' ಶಬ್ದ ಎಲ್ಲ ದಿಕ್ಕುಗಳಿಂದಲೂ ಪ್ರನಃ ಪುನಃ 
ಕೇಳಿ ಬಂತು ಬಾತುಗಳನ್ನು ಜೀಟಿಯಾಡಲು ಬಂದವರು ಕ್ಷೇತ್ರದ ಸುತ್ತಲೂ 
ಬಳಸಿಕೊಂಡಿದ್ದರೆ, ಕೆಲವರಂತೂ ಮರಗಳ ಕೊಂಬೆಗಳನ್ನು ಪತ್ತಿ ಕುಳಿತು 
ಕೊಂಡಿದ್ದರು. ಅವರ ಕೈಯಲ್ಲಿದ್ದ ಬಂದೂಕಗಳಿಂದ ಹೊರಟ ನೀಲಿಯ 
ಹೊಗೆ ಕರಿಯಮರಗಳೆ ಮೇಲೆ ಮೋಡಗಳಂತೆ ತೇಲಿ ಹೋಗುತ್ತಿತ್ತು, ನೆಲದ 
ಮೇಲೆ ಅಲ್ಲಿಂದಿಲ್ಲಿಗೆ ನಾಯಿಗಳು ಓಡಿಯ.ಡುತ್ತಿ ದ್ದ ರೆ ಅವುಗಳ ಕಾಲಿಗೆ ಸಿಕ್ಕಿ 
ಜೊಂಡು ಮುದುರಿಕೊಳ್ಳು ತ್ತಿತ್ತು 

ಪಾಪ, ಆ ನಾಯಿಗಳನ್ನು ಕಂಡು ಆ ಮರಿಬಾತು ಎಷ್ಟು ಹೆದರಿ 
ಕೊಂಡಿಕೊ! ಅದು ತನ್ನ ರೆಕ್ಕೆಯ ಅಡಿಯಲ್ಲಿ ತನ್ನ ತಲೆಯನ್ನು ಮರೆಮಾಡಿ 
ಕೊಳ್ಳಬೇಕೆಂದು ತಿರುಗಿದ ಅದೇಕ್ಷಣದಲ್ಲಿ ಒಂದು ಭಯಂಕರವಾದ ಡೊಡ್ಡ 
ನಾಯಿ ಅದರ ಹತ್ತಿರದಲ್ಲಿಯೇ ಹಾದುಹೋಯಿತು. ಅದರ ದಾಡೆಗಳು 
ತೆರೆದುಕೊಂಡಿದ್ದು ಟು, ನಾಲಗೆ ಬಾಯಿಂದ ನೇತುಬಿದ್ದಿತ್ತು, ಅದರ ಕಣ್ಣುಗಳು 
ಭಯಂಕರವಾಗಿ ನಿಟ್ಟಸುತ್ತಿದ್ದುವು ಅದು ಮರಿಬಾತಿನ ಹತ್ತಿರಕ್ಕೆ ತನ್ನ 
ಮೂಗನ್ನು ಚಾಚಿ, ತನ್ನ ಶರತವಾದ ಹಲ್ಲುಗಳನ್ನು ತೋರಿಸಿ, ಅದನ್ನು 
ಮ.ಟ್ವ ದೆ ಪಳಶೃನೆ ನೀರಿನೊಿಕ್ಕೆ ಟೆಗೆದು ಹೊರಟುಹೋಯಿತು. ಮಂ 
ಹ “ಫಿ! ನಾನ; ಇಷ್ಟ ಕುರೂಪಿಯಾಗಿರುವುದೂ ಒಂದು ಕ್ಷೇಮವೇ 
ನಾಯಿ ಕೂಡ ನನ್ನನ್ನು ಮುಟ್ಟವುದಿಲ್ಲ > ಎಂದು ನಿಟ್ಟು ಸಿರುಬಿಟ್ಟಿ ತು 
ಹಾಗೆಂದುಕೊಂಡು ಅದು ಅಲುಗಾಡದೆ ವ.ಲಗಿದ್ದಾಗ ಜೊಂಡುಗಳ ಸುತ್ತಲೂ 
ಗುಂಡಿನ ಸದ್ದಾಯಿತು, ಅದರ ತಲೆಯ ಮೇಲೆ ಬಂದೂಕಗಳನ್ನು ಹಾರಿಸು 
ತ್ತಿದ್ದರು ಬಹಳ ಹೊತ್ತಿನ ಮೇಲೆ ಎಲ್ಲವೂ ನಿಶ್ರಬ್ಬವಾಯಿತ , ಆದರೂ 
ಮರಿಬಾತಿಗೆ ಅಲ್ಲಿಂದ ಕದಲಲು ಧೈರ್ಯವಾಗಲಿಲ್ಲ ಅನೇಕ ಗಂಟೆಗಳ ಕಾಲ 
ಅದು ಕಾಯ್ದು ಕುಳಿತಿದ್ದ, ಕಡೆಗೆ ಬಹಳ ಜಾಗರೂಕತೆಯಿಂದ ಸುತ್ತ 
ಮುತ್ತಲೂ ನೋಡಿ, ಆ ಸ್ಥಳದಿಂದ ಅವಸರವಸರವಾಗಿ ಹೊರಟುಹೋಯಿತು. 
ಹೊಲಗೆಳ ಮೇಲೂ ಹುಲ್ಲುಗಾವಲುಗಳ ಮೇಲೂ ಅದ: ಓಡಿಹೋಗುತ್ತಿರು 
ವಾಗ ದೊಡ್ಡ ಬಿರುಗಾಳಿ ಎದ್ದಿತು. ಮರಿಬಾತು ಅದರ ಎದುರಿಗೆ ನಿಲ್ಲಲಾರದೆ 


೭೬ ಪಂಡಿತನ ನೆರಳು 


ಹೋದಯಿ.ತು. ಸಂಜೆಯ ವೇಳೆಗೆ ವ್ರದೋ ಮುರುಕು ಗುಡಿಸಿಲಿನ ಹಕ್ತಿರ 
ಬರುವಹೂತ್ತಿಗೆ ಅದಕೈ ನಿಂತುಕೊಳ್ಳುವ ತ್ರುಣ ಕೂಡ ಹೋಗಿಬಿಟ್ಟತ್ತು 
ತಾನ. ಯಾವ ಸಕ್ಕಕ್ಕೆ ಮೊದಲು ಬೀಳಬೇಕೆಂಬುದು ತೋಚದೆ ನಿಂತು 
ಕೊಂಡಿದಿಯೋ ಎಂಬ ಹಾಗಿತ್ತು ಬಿರುಗಾ: ಬರುಬಗ ತ್ರ ಬಲವಾಯಿತು 
ವ.ರಿಬಾತು ಮುಂಜಿ ಹೋಗುವ ಹಾಗಿರಲಿಲ್ಲ. ಅದು ಗುಡಿಸಿಲಿನ ಹತ್ತಿರ 
ದಲ್ಲೇ ಕುಳಿತುಕೊಂಡಿತು ಗುಡಿಸಿಲ ಬಾಗಿಲಿನ ತಿರುಗಣಿ ಮುರಿದುಹೋಗಿ 
ಬಾಗಿಲು ಮುಚ್ಛಿರಲಿಲ್ಲವೆಂಬುದು ಆಗ ಅದಕ್ಕೆ ಗೋಚರವಾಯಿತು ಆದ 
ಕಾರಣ, ತಾನು ನುಸುಳಿಹೋಗ.ನ್ರದಕ್ಕೆ ಸಾಕಾಗುವಷ್ಟು ಅವಕಾಶ ಆ ಬಾಗಿಲ 
ಕಳಗೆ ಇದ್ದುದನ್ನು ಕಂಡು, ಅದು ಸದ್ದು ಮಾಡದೆ ಮೆಲ್ಲಗೆ ಒಳಗೆ ನಸು", 
ಆ ರಾತ್ರೆಗೆ ಆಶ್ರಯ ಪಡೆಯಿತು ಒಬ್ಬ ಹೆಂಗನು, ಒಂದ. ಗಂಡು ಬೆಕ್ಳು, 
ಒಂದು ಕೋಳಿ ಅಲ್ಲ ವಾಸವಾಗಿದ್ದರು ಗೆಂಡುಜೆಕ್ಕನ್ನ ಆ ಮನೆಯಾಕ 
" ನನ್ನ ಮಗು' ಎಂದು ಕರೆದು ಬಹಳೆ ಮುದ್ದು ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದಳು. ಅದು 
ಬೆನ್ನನ್ನು ಬಾಗಿಸಿ ಮೇಲೆತ್ತಿ, ಪ್ರರ್ರೆಂದು ಶಬ್ದಮಾಡುತ್ತಿತ್ತು, ಕೆಲವ್ರು ಸ 
ಮೈಕೂದಲಿನ ಮೋಲೆ ಕೃಯಾಟಸಿದರೆ ಕಿಡಿಗಳನ್ನು ಕಾರುತ್ತಿತ್ತು ಕೋಳಯ 
ಕಾಲುಗಳು ಮೋಟಾಗಿದ್ದ ಕಾರಣ ಅವಳು ಅದನ್ನು " ಮೋಟುಕಾಲು ಮಾರಿ' 
ಎಂದು ಕರೆಯುತ್ತಿದ್ದಳು. ಅದು ಒಳ್ಳೆಯ ಮೊಟ್ಟೆ ಗಳೆನ್ನು ಇಡುತ್ತಿತ್ತು, 
ಆದ್ದರಿಂದ ಅವಳು ಅದನ್ನ ತನ್ನ ಸ್ವಂತ ವ.ಗೆವಿನಂತೆ ಪ್ರೀತಿಸುತ್ತಿದ್ದಳು 
ಬೆಳಗ್ಗೆ ಈ ಆಗಂತುಕವಾದ ಮರಿಬಾತು ಕಣ್ಣಿಗಿ ಬಿದ್ದಾಗ ಗಂಡುಬೆಕ್ಕು 
ಬ್ರರ್ರೆಂದಿತು ಕೋಳಿ « ಕೃರ, ಕೃಕ್‌' ಎಂದಿತು. 

“ ಏನಿದು ಇಷ್ಟು ಗಲಭೆ!” ಎಂದು ಆ ಮುದುಕೆ ಮನೆಯ ಸುತ್ತಲೂ 
ನೋಡಿದಳು. ಆದರೆ ಅವಳ ದೃಷ್ಟಿ ಚೆನ್ನಾಗಿರಲಿಲ್ಲ. ಆದ್ದರಿಂದ ಮರಿಬಾತು 
ಅವಳ ಕಣ್ಣಿ" ಬಿದ್ದಾಗ ಅದು ಯಾರ ಮನೆಯಿಂದಲೋ ತನ್ಪಿಸಿಕೊಂಡ ಧಡಿ 
ಬಾತು ಇರಬೇಕು ಎಂದುಕೊಂಡಳು "ಓಹೋ, ಎಂಥ ಅಮೂಲ್ಯವಾದ 
ಬಾತು. ಇದು ಗಂಡುಬಾತುವಾಗದೆ ಹೆಣ್ಣಾಗಿದ್ದರೆ, ಬಾತುಕೋಳಿಯ ಮೊಟ್ಟಿ 
ಗಳನ್ನು ನಾನು ತಿನ್ನಬಹುದು. ನೋಡೋಣ, ಸ್ವಲ್ಪ ದಿನ ನೋಡೋಣ ” 
ಎಂದುಕೊಂಡಳು ಹಾಗೆಂದುಕೊಂಡು, ಪರೀಕ್ಷೆಮಾಡೋಣವೆಂದು ಮೂರು 
ವಾರ ಅದನ್ನು ಅಲ್ಲೇ ಇರಗೊಟ್ಟಳು. ಆದರೆ ಅದು ಮೊಟ್ಟಿಗೆಳೇ ಇಡಲಿಲ್ಲ. 


ಹುರೂಪಿಯಾದ ಮರಿಬಾತು ೭೭ 


ಆ ಮನೆಗೆ ಗಂಡು ಜಿಕ್ಕೇ ಯ ಜಮಾನನಾಗಿತ್ತು, ಕೋಳಿ ಯಜಮಾನಿತಿ 
ಯಾಗಿತ್ತು. ಅವು ಯಾನಾಗಲೂ "ನಾನೂ ಪ್ರಪಂಚವೂ” ಎಂದು ಹೇಳು 
ತ್ತಿದ್ದುವು. ಶಾವಿಬ್ಬ ರೇ ಅರ್ಧ ಪ್ರಪಂಚ, ಅದರಲ್ಲೂ ಅತ್ಯುತ್ತ ಮವಾದ ಅರ್ಥ 
ಎಂದು ಅವು 20 ಡಿದ್ದುವು. ಈ ವಿಷಯದಲ್ಲಿ ಇತರರ ಗೆ ಭಿನ್ನಾಭಿ 
ಪ್ರಾಯವಿರಬಹುದೆಂದು ವ;ರಿಬಾತು ಹೇಳಿದರೂ ಅಂತಹ ಸಂದೇಹಗಳಿಗೆ 
ಕೋಳಿ ಕಿವಿಕೊಡುತ್ತಿರಲಿಲ್ಲ. 


“ ನೀನು ಮೊಟ್ಟಿ ಇಡಒಲ್ಲೆಯೊ?'' ಎಂದು ಕೋಳಿ ಕೇಳಿತು. 

“ ಇಲ್ಲ” ಎಂದು ಮರಿಬಾತ; ಹೇಳಿತು 

“ ಹಾಗಾದರೆ ದಯಮಾಡಿ ಬಾಯಿ ಮುಚ್ಚಿಕೊ ಗ 

“ನೀನು ಬೆನ್ನು ಬಾಗಿಸಬಲ್ಲೆಯ? ಸ್ಪರ್ರಿಂದು ಶಬ್ದ್ರಮಾಡಬಳ್ಲಿಯ? 
ಅಧವಾ ಕೂದಲಿನಿಂದ ಕೆಡಿ ಕೆದರಬಲ್ಲೆ ಯ ೪ ಎಂದು ಗಂಡುಬೆಕ್ಟು ಕೇಳಿತು 


“ ಇಲ್ಲ'' ಎಂದು ಮರಿಬಾತು ಹೇಳಿತು 


“ ಹಾಗಾದರೆ, ಬುದ್ಧಿವಂತರು ಮಾತನಾಡುತ್ತಿರುವಾಗ ಬಾಯಿ ಬಿಡಲು 
ನಿನಗೆ ಅಧಿಕಾರವಿಲ್ಲ'' 


ಮರಿಬಾತು ಉತ್ಸಾಹವನ್ನು ಕಳೆದ ಕೊಂಡು ಒಂದು ವ ಬಲೆಯಲ್ಲಿ 
ಮೊದುರಿಕೊಂಡಿತು. ಆದರೆ ಅಷ್ಟರಲ್ಲೇ ತೆರೆದ ಬಾಗಿಲಿನ ಮೂಲಕವಾಗಿ 
ಸೂರ್ಯನ ಬೆಳಕೂ ಹೊಸಗಾಳಿಯೂ ಮನೆಯೊಳಗೆ ಬಂದಾಗ ಮಾತ್ರ ನೀರಿನ 
ಮೇಲೆ ಈಜಾಣಬೇಕೆಂದು ಅದಕ್ಕೆ ಬಹುಆನೆ ಹುಟ್ಟಿತು. ಮನಸ್ಸು ತಡೆಯ 
ಲಾರದೆ ತಪ್ಪ ಆನೆಯನ್ನು ಕೋಳಿಗೆ ಹೇಳ ಕೊಂಡಿತು 


ಅದಕ್ಕೆ ಕೋಳಿ “ಛೆ! ಎಂಥ ಜೆಪ್ಪು ಭಾವನೆ! ನಿನಗೆ ಮಾಡು 
ವುದಕ್ಕೆ ಬೇರೆ ಏನೂ ಕೆಲಸವಿಲ್ಲದ್ದರಿಂದ ಮ ಹುಚ್ಚುಹುಚ್ಚು ಯೋಚನೆ 
ನಿನಗೆ ಬರುತ್ತಿದೆ. ಪ್ರಕ್ರಿಂದು ಶಬ್ದಮಾಡುವುದನ್ನೋ ಅಧವಾ ಮೊಟ್ಟೆಯಿಡು 
ನುದನ್ನೊ € ನೀನು ಕಲಿತಿದ್ದಿದ್ದರೆ ಇಂಥಾ ಯೋಚನೆಗಳಲ್ಲ ಓಡಿಹೋಗು 
ತ್ರಿದ್ದುವು” ಎಂದಿತು 


೭೮೪ ಪಂಡಿತನ ನೆರಳು 


“ ಆದರೂ ನೀರಿನಲ್ಲಿ ಈಜಾಡುತ್ತಾ ನೀರಿನ ಕೆಳಗೆ ಮುಳುಗಿದಾಗ 
ತಲೆಯ. ಮೇಲೆ ಆ ನೀರು ಸಿಳ್ಳೆಂದು ಮುಚ್ಚಿಕೊಳ್ಳೆ ವುದು ಎಷ್ಟು ಆನಂದ 
ವಾಗಿರುತ್ತಜೆ!'' ಎಂದು ಮರಿಬಾತು ಎಂದಿತು. 


ಅದಕ್ಕೆ ಕೋಳಿ “ ಆನಂದವೆ! ನಿನಗೆ ಎಲ್ಲೇ ಹುಚ್ಚು ಹಿಡಿದಿರ 
ಬೇಕು! ಈಗ ಈ ಬೆಕ್ಕು ಇದೆಯಲ್ಲ, ಇದರಷ್ಟು ಜಾಣಬೆಕ್ಸನ್ನು ನಾನು 
ಪ್ರನಂಚದಲ್ಲೇ ಕಂಡಿಲ್ಲ, ಇದನ್ನು ಕೇಳ. ನೀರಿನಲಿ ಈ ಜುವುದೂ ನೀರಿ 
ನಲ್ಲಿ ಮುಳುಗುವುದೂ ಆನಂದವೇ ಎಂದು ಇದನ್ನು ಕೇಳು. ನಾನು ನನ್ನ 
ಅಭಿಪ್ರಾಯವನ್ನು ಹೇಳುವುದಿಲ್ಲ. ನಮ್ಮ ಯಜಮಾನಿ ಇದ್ದಾಳಲ್ಲ ಅವಳಿ 
ಗಿಂತೆ ಜಾಣರಾದವರು ಪ್ರಸಂಚದಲ್ಲೆ ಇಲ್ಲ. ಅವಳನ್ನು ಬೇಕಾದರೆ ಕೇಳು. 
ನೀರು ಅವಳ ತಲೆಯ ತ ಲೆ ಮುಚ್ಚಿ ಕೊಳ್ಳು ನದು ಹಾಗಿರಲಿ, ಈಜುವುದ 
ಕಾದರೂ ಅವಳು ಇಸ್ಟ ಪಟ್ಟು ಳೋ ಸ್‌ "ನೀ ನೇ ಅವಳನ್ನು ಕೇಳೆ '' 
ಎಂದಿತು 


ಮೆರಿಬಾತು “ ನಾನು ಹೇಳಿದ್ದು ನಿಮಗೆ ಅರ್ಧವಾಗಲಿಲ್ಲ'' ಎಂದಿತು. 

* ಅಬ್ಬಾ! ನಮಗೆ ಅರ್ಥವಾಗುವುದಿಲ್ಲ, ಅಲ್ಲವೆ? ನಿಜವಾಗಿಯೂ 
ನಿನ್ನನ್ನು ಯಾರು ಅರ್ಧಮಾಡಿಕೂಳ್ಳಎದು ಸಾಧ್ಯ? ನೀನೇನು ನಮ್ಮ 
ಬೆಕ್ಕಿಗಿಂತ, ನಮ್ಮ ಮುದುಕಿಗಿಂತ ಬುದ್ದಿವಂತ ಎಂದು ತಿಳಿದುಕೊಂಡಿದ್ದೀ 
ಯೇನು? ನಾನು ನನ್ನ ವಿಚಾರವಾಗಿ ಏನೂ ಹೇಳಲು ಇಷ್ಟಪಡುವುದಿಲ್ಲ. 
ಹಾಗೆಲ್ಲ ಮೆರೆಯಬೇಡ, ಮಗು. ನಿನ್ನ ಅದೃಷ್ಟ ಚೆನ್ನಾಗಿದ್ದುದರಿಂದ ನಿನಗೆ 
ಇಲ್ಲಿ ಇಷ್ಟು ನೆರಳು ಸಿಕ್ಕಿದೆ. ಬೆಚ್ಚ ಗಿರುವ ಈ ವ.ನಿಯಲ್ಲ ನಿನ್ನ ಜೊತೆ 
Po ಸ್ವಲ್ಪವಾದರೂ ಬುದ್ಧಿ ಕಂ. ಬಾರಜಿ? ನೀನು ಬಹಳ ಹರಟು 
ತ್ರೀಯೆ, ಎನ್ನ ಕತಾ ಅಷ್ಟು ಹಿತವಾದುದಲ್ಲ. ನನ್ನ ಮಾತು ಕೇಳು, 
ನಾನು ನಿನಗೆ ಒಳ್ಳೆ ನನ ಹೇಳುತ್ತಿದ್ದೇನೆ. ನಾನು ಸೇಳುವ ಸತ್ಯ 
ನಿನಗೆ ಅಪ್ರಿ ಯವಾಗಿರಬಹುದು . ಆದರೆ ಲ ನನಗೆ ನಿನ್ನಲ್ಲಿರುವ ಸ್ನೇಹದ 
ಗುರುತು ಆದ್ದರಿಂದ ನನ್ನ ಮಾತನ್ನು ಕೇಳು! ಮೊಟ್ಟೆ ಯಿಡುವುದನ್ನೂ 
ಪುಕ್ರೆಂದು ಶಬ್ದಮಾಡುವುದನ್ನೂ ನೀನು ಎಷ್ಟು ಬೇಗ ಕಲಿತರೆ ಅಷ್ಟು ವಾಸಿ” 
ಎಂದು ಕೋಳಿ ಹೇಳಿತು. 


ಕುರೂಹಿಯಾದ ಮರಿಬಾಳು ೭೯ 


“ಸರ್ಕ, ನಾನ: ಇಲ್ಲಿಂದ ಪುನಃ ಹೊರಗಿನ ಪ್ರಸಂಚಕ್ಕೇ ಹೋಗ 
ಬೇಕು'' ಎಂದ; ಮರಿಬುತು ಎಂದಿತು. 


“ ಹೌದು, ಹಾಗೇ ಮಾಡು '' ಎಂದು ಕೋಳಿ ಹೇಳಿತು. 


ಮರಿಬಾತು ಆ ಗುಡಿಸಿಲನ್ನು ಬಿಟ್ಟು ಹೊರಟು, ಈಕಡೆಗೆ ಬಂತು. 
ಆದರೆ ಅದರ ಕುರೂಸನನ್ನು ಕಂಡು ಇತರ ಪ್ರಾಣಿಗಳೆಲ್ಲ ಅದರ ಹತ್ತಿರ 
ಸೇರದೆ ದೂರ ಹೋದತ್ರ. ಶರದೃತು ಬಂತು . ಕಾಡಿನ ಎಲೆಗಳು ಕಿತ್ತಳೆ 
ಬಣ್ಣವಾದುವು, ಚಿನ್ನದ ಬಣ್ಣವಾದುವು ಚಳಿಗಾಲ ಹತ್ತಿರ ಬುದ ಹಾಗೆಲ್ಲ 
ಉದುರುತ್ತಿದ್ದ ಎಲೆಗಳನ್ನು ಗಾಳಿ ಹಿಡಿದುಕೊಂಡು ಆ ಚಳಿಯಲ್ಲಿ ಗಿರಗಿರನೆ 
ತಿರುಗಿಸಿ ಎಸೆಯುತ್ತಿತ್ತು. ಆಲಿಕಲ್ಲುಗಳಿಂದಲೂ ಮಂಜು ಹಿಮಗಳಿಂದಲೂ 
ಭಾರವಾದ ಮೋಡಗಳು ಭೂಮಿಯ ಹಕ್ಕಿರ ಜೋತುಬಿದ್ದಿದ್ದುವು. ಮರ 
ಗಳಲ್ಲಿ ಕಾಗೆ ಕೂಗುತ್ತಿತ್ತು. ಆ ಮರಿಬಾತನ್ನು ನೋಡಿದರೆ ಚಳಿಯಿಂದ 
ಮೈನಡುಗುತ್ತಿತ್ತು ಪಾಪ್ಯ ಆ ಮರಿಬಾತು ಅದು ಹೇಗೆ ಸಹಿಸಿತೋ! 


ಒಂದು ಸಂಜೆ, ಬೆಳಗುವ ಮೋಡಗಳ ಮಧ್ಯೆ ಆಗತಾನೆ ಸೂರ್ಯ 
ಮುಳುಗ.ತ್ತಿದ್ದಾಗ್ರ, ಸುಂದರವಾದ ಪಕ್ಷಿಗಳ ಒಂದು ದೊಡ್ಡ ಹಿಂಡು ಆ ಮರಿ 
ಬಾತು ಇದ್ದ ಕ್ಷೇತ್ರಕ್ಕೆ ಬಂತು. ಮರಿಬುತು ಆ ತೆರದ ಹಕ್ತಿಗಳನ್ನು 
ಒಂದೆ ಯಾವಾಗಲೂ ನೋಡಿರಲಿಲ್ಲ ಬಂದ ಆ ಹಕ್ಕಿಗಳು ಹಂಸಗಳು 
ಅವು ತನ್ಮು ಲಲಿತವಾದ ಕತ್ತುಗಳನ್ನು ಕೊಂಕಿಸಿಕೊಂಡಿದ್ದವು, ಅವುಗಳ 
ಮೃದುನಾದ ತುಪ್ಪುಳು ಬೆಳ್ಳಗೆ ಹೊಳೆಯುತ್ತಿತ್ತು, ಅವು ಮಹಾವೈಭವ 
ದಿಂದ ಕೂಡಿದ ತಮ್ಮ ರೆಕ್ಕೆಗಳನ್ನು ಹರಡಿಕೊಂಡು, ಹಂಸಗಳು ಮಾತ್ರ 
ಕೂಗುವ ಕೂಗನ್ನು ಕೂಗಿಕೊಂಡು, ಅಲ್ಲಿಯ ಚಳಿನಾಡುಗಳನ್ನು ಬಟು 
ಉಸ್ಸಸ್ರಾಂತ್ಯಗಳಗೆ ಹಾರಿಹೋದುವು ಅವು ಆಕಾಶಮಾರ್ಗದಲ್ಲಿ ಮೇಲು 
ಮೇಲಕ್ಕೆ ಹಾರಿ ಹೋದಹಾಗೆಲ್ಲಾ ಅವುಗಳನ್ನೇ ಕುರಿತು ನೋಡುತ್ತಿದ್ದ ಮರಿ 
ಮತಿಗೆ ಏನೋ ವಿಚಿತ್ರವಾದ ಅನುಭವವಾಯಿತು. ಅದು ನೀರಿನಲ್ಲಿ ಚಕ್ರದ 
ಹಾಗೆ ಸುತ್ತು ಹಾಕಿ, ಹಾರಿಹೋದ ಹಂಸಗಳ ಕಡೆಗೆ ತನ್ನ ಕುತ್ತಿಗೆ ಕುನ್ನು 
ಚಾಚಿ, ವಿಚಿತ್ರವಾಗಿ ಕೂಗಿತು, ತಾನು ಕೂಗಿದ ಹೊಸ ಕೂಗಿಗೆ ತಾನೇ 
ಹೆದರಿಕೊಂಡಿತು ಆ ಸುಂದರವಾದ ಸುಖವಾದ ಪಕ್ಷಿಗಳನ್ನು ಅದು ಎಂದಾ 


ಳಂ ಪಂಡಿತನ ನೆರಳು 


ದರೂ ಮರೆಯುವುದಕ್ಕೆ ಸಾಧ್ಯವೆ? ಕಡೆಗೆ ಅನು ಕಣ್ಣಿಗೆ ಕಾಣಿಸದ ಹಾಗೆ 
ಮರೆಯಾದಾಗ ಮರಿಬಾತು ನೀರಿನೊಳಕ್ಕೆ ತಟಕ್ಕನೆ ಮುಳುಗಿ, ಭಾವಾವೇಶ 
ದಿಂದ ಪುನಃ ಮೇಲಕ್ಕೆ ಎದ್ದು ಬಂತು. ಆ ಹಕ್ಕಿಗಳ ಹೆಸರು ಅದಕ್ಕೆ ತಿಳಿಯ ದು 
ಅವು ಎಲ್ಲಿಗೆ ಹಾರಿಹೋದವೆಂದು ತಿಳಿಯದ), ಆದರೂ ಪ್ರಪಂಚದ ಬೇರೆ 
ಯಾವ ಪಕ್ಷಿಯನ್ನು ಕಂಡರೂ ಅನುಭನಿಸದಿದ್ದ ಒಂದು ಹೊಸ ಆಕರ್ಷಣೆ 
ಯನ್ನು ವರಿಬಾತು ಅನುಭವಿಸಿತು. ಆ ಸುಂದರವಾದ ಪಕ್ಷಿಗಳನ್ನು ಕಂಡು 
ಅದಕ್ಕೆ ಮಾತ್ಸರ್ಯವುಂಟಾಗಲಿಲ್ಲ, ಆದರೆ ತಾನೂ ಅವುಗಳ ಹಾಗೆಯೇ ಜೆಲು 
ವಾಗೆಚೇಕೆಂದು ಇಷ್ಟಸಟ್ಟಿತು. ಪಾಸ, ತಾನು ಕುರೂಪಿಯಾಗಿದ್ದರೊ 
ಕೂಡ, ಆ ಬಾತುಗಳು ಸ್ವಲ್ಪ ಪ್ರೋತ್ಸಾಹ ಕೊಟ್ಟಿದ್ದಿದ್ದರೆ ಸಂತೋಷವಾಗಿ 
ಅವುಗಳ ಜೊತೆಯಲ್ಲೇ ಇದ್ದು ಬಿಡುತ್ತಿತ್ತು 

ಚಳಿಗಾಲದಲ್ಲಿ ಚಳಿಯ ಕೊರೆತ ಹೆಚ್ಚ ಹೆಚ್ಚಾಯಿತು. ನೀರು ಚಳಿ 
ಯಿಂದ ಹೆಪ್ಪುಗಟ್ಟದ ಹಾಗೆ ತಡೆಯುವುದಕ್ಟೋಸ್ಪರ ಅದು ನೀರಿನಲ್ಲಿ ಎಡೆ 
ಬಿಡದೆ ಈಜಾಡಬೇಕಾಗಿತ್ತು ಆದರೂ ಬರುಬರುತ್ತ ಪ್ರಕಿರಾತ್ರೆಯೂ ನೀರಿನ 
ಅಗಲ ಕಿರಿದಾಗ ತ್ತಿತ್ತು. ಕಟ್ಟಕಡೆಗೆ ನೀರು ಗಟ್ಟಿಯಾಗಿ ಸುತ್ತಲೂ ಹೆಪ್ಪು 
ಗೆಟ್ಟತು ತನಗೆ ಉಳಿದ ಸ್ವಲ್ಪ ಸ್ಪಳೆದಲ್ಲಿಯೇ ಅದೂ ಮುಚ್ಚಿ ಹೋಗೆಬಾರ 
ದೆಂದು ಮರಿಬಾತು ಒಂದೇ ಸವ.ನೆ ಕಾಲು ಆಡಿಸುತ್ತಿತ್ತು. ಕೊನೆಗೆ ಅದಕ್ಕೂ 
ಆಯಾಸ ಅತಿಯಾಗಿ, ಶಕ್ತಿಕುಂದಿ, ಹಿಮದ ಹಿಡಿತಕ್ಕೆ ಸಿಕ್ಕಿಕೊಂಡು 
ಸುಮ್ಮನೆ ಬಿದ್ದಿತು. 


ಮರುದಿನನ ಬೆಳಗಾಗುವ ವೇಕೆಗೆ ಆ ಮಾರ್ಗವಾಗಿ ಹಾದುಹೋಗು 
ತ್ತಿದ್ದ ಒಬ್ಬ ಹಳ್ಳಿಯವನು ಅದನ್ನು ಕಂಡು, ತನ್ನ ಮರದ ಪಾದರಕ್ಷಯಿಂದ 
ಸುತ್ತಿನ ಹಿಮವನ್ನು ಚೂರುಮಾಡಿ, ಆ ಮರಿಬಾತನ್ನು ಮನೆಗೆ ತೆಗೆದು 
ಕೊಂಡು ಹೋಗಿ ತನ್ನ ಹೆಂಡತಿಗೆ ಕೊಟ್ಟನು ಮನೆಯೊಳಗಿನ ಹಿತನಾದ 
ಶಾಖದಿಂದ ಆ ಪಾಪದ ಪ್ರಾಣಿ ಜೇತರಿಸಿಕೊಂಡಿತು ಆದರೆ ಮನೆಯಲ್ಲಿದ್ದ 
ಸಣ್ಣಮಕ್ಕಳು ಅದರೊಡನೆ ಅಆಡಚೇಕೆಂದು ಇಸ್ಟಪಟ್ಟಾಗ, ಅವರು ತನಗೆ 
ಏನಾದರೂ ಹಾನಿ ಮಾಡಿಯಾರೆಂದು ಹೆದರಿಕೊಂಡು, ಆ ಮರಿಬಾತು ಗಾಬರಿ 
ಯಿಂದ ಹಾರಿ, ಹಾಲಿನ ಪಾತ್ರೆಯೊಳೆಕ್ಕೆ ಬಿದ್ದು, ಹಾಲನ್ನೆ ಲ್ಲ ಜೆಲ್ಲಿಬಿಟ್ಟಿತು. 


ಕೌರೂನಿಯಾದ ಮರಿಬಾತು ೪೧ 


ಮನೆಯಾಕೆ ಕೈಚಸಪ್ಪಾಳೆ ತಟ್ಟಿದಳು, ಅದರಿಂದ ಅದರ ಗಾಬರಿ ಇನ್ನೂ 
ಹೆಚ್ಚಿತು ಮೊದಲು ಜೆಣ್ಣೆಯ ಪಾತ್ರೆಗೆ ಉರುಳಿ, ಅನಂತರ ಹಿಟ್ಟಿನ 
ಮಡಕೆಗೆ ಮಗುಚಿಕೊಂಡ), ಹೊರಕ್ಕೆ ಬಂತು. ಪಾಪ ಏನು ಅದರ 
ಅವನ್ನ 1! ಮನೆಯಾಕೆ "ಹೋ ' ಎಂದು ಕಿರಿಚಿಕೊಂಡು ಸೌಟನ್ನು ಅದರ 
ಕಡೆಗೆ ಬೀಸಿದಳು. ಮಕ್ಕಳು ನಗುತ್ತಾ ಕೂಗುತ್ತಾ ಕೇಕೆಹಾಕುತ್ತಾ ಅದನ್ನು 
ಹಿಡಿಸುಬೇಕೆಂದು ಒಬ್ಬರ ಮೇಲೊಬ್ಬರು ಉರುಳಿಬಿದ್ದರು. ಆದರೆ ಅದ್ಭಷ್ಟ 
ವರದಿಂದ ವ೦ಬಾತು ತಕ್ಪಿಸಿಕೊಂಡಿತು ಬುಗಿಲು ತೆರೆದಿತ್ತು; ಮರಿಬಾತು 
ಹಾಗೆ ನುಣಿಚಿಕೊಂಡು ಹೋಗಿ ಹೊರಗಡೆಯ ಪೊದೆಗಳಲ್ಲಿ ಹೊಸದಾಗಿ 
ಬಿದ್ದ ಹಿಮದ ಮಧ್ಯೆ ತ್ರಾಣವಿಲ್ಲದೆ ಬಿದ್ದುಕೊಂಡಿತು. 


ಆ ಕಷ್ಟಕರವಾದ ಚಳಿಗಾಲದ ಉದ್ದಕ್ಕೂ ವ.ರಿಬಾತು ಅನ. ಭವಿಸಿದ 
ದುಃಖಗಳನ್ನು ಕೋಟಲೆಗಳನ್ನೂ ಹೇಳುತ್ತಾ ಹೋದರೆ ತುಂಬ ಮೈಸನ 
ನಾಗುತ್ತದೆ. ಆದರೆ ಚಳಿಗುಲ ಕಳೆದ ಮೇಲೆ ಒಂದುದಿನ ಆ ಮರಿಬಾತ: 
ಕ್ಷೇತ್ರವೊಂದರಲ್ಲಿ ಜೊಂಡ.ಗಳ ನಡುವೆ ಮಲಗಿತ್ತು. ಬೆಳಗುವ ಸೂರ್ಯನ 
ಹಿತವಾದ ಶಾಖವನ್ನು ಅನುಭವಿಸುತ್ತ, ರಾಕ್ಟಿಗಳ ಹಾಡನ್ನು ಕೇಳುತ್ತ. 
ಸುತ್ತಲೂ ಸುಂದರವಾದ ವಸಂತಮಾಸ ಒಂದಿದ್ದುದನ್ನು ಕಂಡಿತು ಆಗ 
ಆ ಚಿಕ್ಕಹಕ್ಕಿ ತನ್ನ ರೆಕ್ಕೆಗಳನ್ನು ಬಡಿದು ವಾಯ ಮಾರ್ಗದಲ್ಲಿ ಮೇಲಕ್ಕೆ 
ಹಾರಿದಾಗ ತನ್ನ “ಕಕ್ಷೆಗಳಲ್ಲಿ ಬಲ ಕೂಡಿದೆಯೆಂದು ಅನುಭವವಾಯಿತು. 
ಆ ಶೆಕ್ಕೆಗಳೇ ತನ್ನನ್ನು ಮುಂದೆ ಎತ್ತಿಕೊಂಡು ಹೋಗುತ್ತಿರುವಾಗ, ತಾನ: 
ಹೇಗೆ ಬಂಜಿಕೆಂಬುದು ತನಗೇ ತಿಳಯದ ಹಾಗೆ ಆ ಹಕ್ಕಿ ಒಂದು ದೊಡ್ಡ 
ತೋಟದೂಳಕ್ಕೆ ಬಂದಿತ್ತು. ಅಲ್ಲಿ ಸೇಬಿನ ಗಿಡಗಳೆಲ್ಲ ತುಂಬ ಹೊವು ಬಿಟ್ಟಿ 
ದ್ದುವು, ಅಲ್ಲಿನ ನಯೆವಾದ ಹುಲ್ಲುಗಾವಲನ್ನು ಬಳಸಿ ಹರಿಯುತ್ತಿದ್ದ ಕಾಲ: 
ವೆಗೆ ತನ್ಮು ಉದ್ದವಾದ ಹಸಿರು ಕೊಂಬೆಗಳನ್ನು ಇಳಿಯಬಿಟ್ಟು ಸುವಾ? 
ನೆಯ ಮರಗಳು ಥಿಂತಿದ್ದುವು. ಸುತ್ತ ಎಲ್ಲವೂ ಸುಂದರವಾಗಿತ್ತು. ಪಕ್ಕ 
ಪೊದರಿನಿಂದ ಮೂರು ಸುಂದರವಾದ ಬಿಳಿಯ ಹಂಸಗೆಳು ತಮ್ಮ ಗರಿಗಳನ್ನು 
ಮುರುಮುರನೆ ಶಬ್ದಮಾಡುತ್ತ ನಯವಾದ ನೀರಿನ ಮೇಲೆ ಹಗುರವಾಗಿ ಶೇಕೆ 
ಬಂದುವು ಮರಿಬಾತು ತಾನು ಹಿಂದೆ ಕಂಡ ಚೆಲುವಾದ ಹಕ್ಕಿಗಳನ್ನು ಜ್ಞಾಪ? 
ಕೊಂಡು, ಏನೋ ಒಂದು ವಿಚಿತ್ರವಾದ ಸಂಕಟವನ್ನು ಅನುಭವಿಸಿತು 


೪೨ ಪಂಡಿತನ ನರಳು 


“ ಈ ರಾಜಸಕ್ಷಿಗಳ ಕಡೆಗೆ ಹೋಗೋಣ ಕುರೂಪಿಯಾದ ನಾನು 
ತಮ್ಮ ಹತ್ತಿರ ಬ5.ವಸ್ಯು ಧೈರ್ಯ ತೋರಿಸಿದೆನೆಂದು ಅವು ನನ್ನನ್ನು ಕೊಂದು 
ಬಿಡಲಿ ಎನೂ ನಷ್ಟವಿಲ್ಲ... ವಾತುಗಳಿಂದ ಕುಕ್ಕಿಸಿಕೊಂಡು, ಕೋಳಿ 
ಗಳಿಂದ ಬಡಿಸಿಕೊಂಡು, ಕೋಳಿಗೆ ಕಾಳು ಎಸೆಯುವ ಹುಡುಗಿಯಿಂದ ಒದೆಸಿ 
ಕೊಂಡು ಬದುಕಿರುವುದಕ್ಕಿಂತ, ಚಳಿಗಾಲದಲ್ಲಿ ಹಸಿನಿಗೆ ಸಿಕ್ಕಿ ನರಳುವುದ 
ಕೈಂತ ಈ ಪಕ್ಷಿಗಳು ನನ್ನನ್ನ ಕೊಲ್ಲುವುದೇ ಮೇಲು” ಎಂದುಕೊಂಡು, 
ಅದು ನೀರಿನಮೇಲೆ ಹಾರಿ ಆ:ಸುಂದರವಾದ ಹಂಸಗಳ ಎದುರಿಗೆ ಹೋಯಿತು 
ಅವು ಆ ಹೊಸ ಹಕ್ಕಿಯನ್ನು ಕಂಡೊಡನೆಯೆ ಕಿಕ್ಕೆಗಳನ್ನು ಕೆದರಿಕೊಂಡು 
ಎದುರಿಗೆ ಬಂದವು. 

ಪಾಸ್ಕ ಆ ಪ್ರಾಣಿ “ ನನ್ನನ್ನು ಕೊಳ್ಳಿ, ಬನ್ನಿ » ಎಂದು ನೀರಿನವರೆಗೂ 
ತನ್ನ ತಲೆಯನ್ನು ಬಗ್ಗಿಸಿ, ಸಾವನ್ನೇ ಎದುರುನೋಡುಕ್ತಿತ್ತು. 


ಆದರೆ ಕೆಳಗಿದ್ದ ತಿಳಿಯಾದ ನೀರಿನಲ್ಲಿ ಅದಕ್ಕೆ ಕಾಣಿಸಿದ್ದು ಏನು? 
ತನ್ನ ಸ್ವಂತ ಬಿಂಬ! ನೋಡಿದರೆ, ತಾನು ನೋಡುವುದಕ್ಕೆ ಅಸಹ್ಯವಾದ 
ಕರಿಯ ಬೂದಿಬಣ್ಣದ ಹಕ್ಕಿಯಾಗಿರಲಿಲ್ಲ, ಲಲಿತವಾಗಿ ಸುಂದರವಾದ ಹಂಸ 
ವಾಗಿತ್ತು. ಹಕ್ಕಿ ತಾನು ಹಂಸದ ಮೊಟ್ಟೆ ಯಿಂದ ಮರಿಯಾಗಿ ಹುಟ್ಟಿರುವಾಗ 
ಬಾತಿನ ಗೂಡಿನಲ್ಲಿ ಹುಟ್ಟಿ ದರೇನು, ಹೊಲಮನೆಯೆ ಅಂಗಳದಲ್ಲಿ ಹುಟ್ಟಿದ 
ಕೇನು! ಇದುವರೆಗೆ ಅಷ್ಟು ದುಃಖವನ್ನೂ ಕೋಟಲೆಗಳನ್ನೂ ಅನುಭವಿಸಿದು 
ದಕ್ಕ ಈಗ ಸಂತೋಷವಾಯಿತು. ಹಿಂದೆ ಅಷ್ಟು ಅನುಭವಿಸಿದುದೂ ಈಗ 
ಬಂದ ಸುಖವನ್ನೂ ಸಂತೋಷವನ್ನೂ ಇನ್ನಷ್ಟು ಚೆನ್ನಾಗಿ ಸನಿಯುವುದಕ್ಕೆ 
ಸಹಾಯವಾಯಿತು. ದೊಡ್ಡ ಹಂಸಗಳು ಆ ಹೊಸಹಕ್ಕಿಯ ಸುತ್ತ ಈಜಿ 
ಕೊಂಡು, ಅದಕ್ಕೆ ಸ್ವಾಗತವನ್ನು ನೀಡುವಂತೆ ಅದರ ಕುತ್ತಿಗೆಯನ್ನು ತಮ್ಮ 
ಕೊಕ್ಳುಗಳಿಂದ ಸವರಿದುವು 


ಅಷ್ಟರಲ್ಲಿಯೇ ಕೆಲವು ಸಣ್ಣ ಮಕ್ಕಳು ಆ ತೋಟದೊಳಕ್ಕೆ ಬಂದು 
ಕೊಟ್ಟಿ ಯ ಚೂರುಗಳನ್ನು ನೀರಿನೊಳಕ್ಕ ಎಸೆದರು. 

ಅವರಲ್ಲಿ ಒಂದು ಬಹಳ ಚಿಕ್ಕಮಗು “ ನೋಡು, ಅಲ್ಲೊಂದು ಹೊಸ 
ಹಂಸ'' ಎಂದಿತು. ಉಳಿದವರು ಸಂತೋಷದಿಂದ ಕೂಗಿಕೊಂಡು, ತಮ್ಮ 


ಕುರೂಸಿಯಾದ ಮರಿಬುತು ಲಕ್ಕಿ 


ತಾಯಿ ತಂದೆಯ ಹತ್ತಿರ ಹೋಗಿ ಕುಣಿಯುತ್ತಾ ಕೈತಟ್ಟುತ್ತಾ “ ಇನ್ನೊಂದು 
ಹಂಸ ಬಂದಿದೆ. ಹೊಸದೊಂದು ಹಂಸ ಬಂದಿದೆ ಎಂದು ಕೂಗಿಕೊಂಡರು. 


ಆಗ ಅವರು ಬಂದು ನೀರಿಗೆ ಇನ್ನಷ್ಟು ರೊಟ್ಟಿ ಚೂರು ಎಸೆದು “ ಈ 
ಹೊಸದು ಉಳಿದವುಗಳಿಗಿಂತ ಸುಂದರೆವಾಗಿದೆ. ಇಷ್ಟು ಚಿಕ್ಕದಾಗಿದ್ದರೂ 
ಎಷ್ಟು ಚೆಲುವಾಗಿದೆ! '' ಎಂದರು ದೊಡ್ಡ ಹಂಸಗಳು ಅದರ ಎದುರಿಗೆ 


ತಟೆಬಾಗಿಸಿದುವು. 


ಆಗ ಅದಕ್ಕೆ ತುಂಬ ನಾಚಿಕೆಯಾಯಿತು, ತನ್ನ ರೆಕ್ಕೆಯ ಅಡಿಯಲ್ಲಿ 
ತಲೆಯನ್ನು ಮರೆಸಿಕೊಂಡಿತು ಏನುಮಾಡಬೇಕೋ ಗೊತ್ತಾಗಲಿಲ್ಲ. 
ತಾನು ಅಸ್ಸ) ಸುಖನನ್ನು ಅನುಭನಿಸಿತಾದರೂ ಸ್ವಲ್ಪವೂ ಜಂಬಸಡಲಿಲ್ಲ. 
ಅದರ ಕುರೂಸವನ್ನ ಕಂಡು ಅಷ್ಟು ಗೋಳುಹುಯಿದುಕೊಂಡಿದ್ದರು, 
ಅಷ್ಟು ತಿರಸ್ಕಾರದಿಂದ ನೋಡಿದ್ದರು; ಆದರೆ ಈಗ ಎಲ್ಲ ಹಕ್ಸಿಗಳಿಗಿಂತ 
ತಾನು ಸುಂದರವೆಂದು ಹೇಳುತ್ತಿದ್ದರು. ಅದರೆದುರಿಗೆ ದೆಣಡ್ಡ ವೃಕ್ಷಗಳು 
ಕೂಡ ತಮ್ಮ ಕೊಂಬೆಗಳನ್ನು ನೀರಿನವರೆಗೂ . ಬಾಗಿಸಿದ. ವ್ರ ಸೂರ್ಯನ 
ಬೆಳಕು ಬೆಚ್ಚಗೆ ಹಿತವಾಗಿತ್ತು. ಆಗ ಅದು ತನ್ನ ಗೆರಿಗಳನ್ನು ಮುರಮುರನೆ 
ಶಬ್ದಮಾಡಿ, ತನ್ನ ಬಳುಕುವ ಕೊರಳನ್ನು ಕೊಂಕಿಸಿ, “ನಾನು ಕುರೂಪಿ 
ಯಾದ ಬಾತುಮರಿಯಾಗಿದ್ದಾಗ ಇಂತಹ ಸುಖವನ್ನು ಕನಸಿನಲ್ಲಿಯೂ 
ಕಂಡಿರಲಿಲ್ಲ'' ಎಂದು ಹೃದಯದ ಆಳದಿಂದ ಸಂತೋಷವಾಗಿ ಕೂಗಿತು. 


ಾಸ32ಗ್ರಾಣುಕಾವತೌನಿಸಿಗಳಪೂಸಿ ಸ 


ಬಿ. ಶ್ರೀನಿನಾಸ ಬಯ್ಯಂಗಾರ್‌, ಮುದ್ರಕರು ಮತ್ತು ಪ್ರಕಾಶಕರು, 
ಆರಳೇಪೇಟಿ, ಬೆಂಗಳೂರು ಇವರಲ್ಲಿ ಇದು ಮುದ್ರಿತವಾಯಿತು, 


ಜಿ. ಸಿ. ರಾಜರತ್ನೆಂ ಅನರ ಧರ್ಮಸಾಹಿತ್ಯ 


ಬೌದ ಗ೦ಜಗಳಿಂ 
ಹ ಕ್‌ೆ 


ಚೀನಾದೇಶದ ಬೌದ್ಧ ಯಾತ್ರಿಕರು ಧರ್ಮದಾನಿ ಬುದ್ಧ 

ಬುದ್ಧವಚನ ಪರಿಚಯ ಮಿಲಿಂದ ಪ್ರಶ್ನೆ 

ಪಾಲಿ ಹಜ್ಜ ಪುಪ್ಪಂಜಲಿ ಬುದ ನ ಕತೆಗಳು 
ಜ ಠಿ ಛು 

ವೈಶಾಖ ಶುಕ್ಲ ಪೂರ್ಣಿಮಾ ಜಾತಕ ಕತೆಗಳು 

ನೂರು ಪಾಲಿ ಸೂತ್ರಗಳು ಧರ್ಮಪದ 


ಣನ ಗ್ರಂಥಗಳು 


ಮಹಾವೀರನ ಮಾತುಕತೆ ಶ್ರೀ ಗೋಮಟೇಶ್ವರ 

ಶ್ರೀ ಸಾರ್ಶ್ವನಾಧ ಚಂಪು ಭಗವಾನ್‌ ಮಹಾವೀರ 
ಇತರ ಪುಸ್ನೆಕಗಳು 

ಚೀನಾದೇಶದ ಗಾಂಧಿ ಗಾಂಧೀಶಕ್ತಿಯ ಮೂಲ 

ಶಾಕ್ಯಮಂಟಸದ ಪ್ರಕರಣ ಧರ್ಮ - ಸಾಹಿತ್ಯ - ದೃಷಿ 


ಬುದ್ಧನ ಕಾಲದ ತೀರ್ಥಕರೂ ತೀರ್ಥಕರರೂ 


ಸತ್ಯಶೋಧನ ಪುಸ್ತಕ ಭಂಡಾರ 
ಕೋಟೆ, ಬೆಂಗಳೂರು 


ಮಕ್ಕಳಿಗೆ ಸಚಿತ್ರವಾದ ಕತೆಗಳು 
( ಜಿ. ಪಿ. ರಾಜರತ್ನಂ ಬರೆದುದು) 


ಈಗತಾನೆ ಅಚ್ಚಾಗಿರುವ 


೧. ಹಂಡಿತನ ನೆರಳು 

೨. ತೆನಾಲಿ ರಾಮ 

3. ಮಕ್ಕಳ ಮಂಛ್‌್‌ಸನ್‌ 
೪. ಪುಟಾಣಿ ಪಂಚತಂತ್ರ 


ಸದ್ಯದಲ್ಲಿಯೇ ಅಚ್ಚಾಗಿ ಬರುವ 


೫. ವಾಸವದ ತ್ತಾ ೯, ಭಾಸನ ಭಾರತ 
೬. ವಸಂತಸೇನಾ ೧೦. ಆಲಿವರ್‌ ಹಿಸ್‌ 
ಓ೩.. ಜೇಮೊತವಾಹನ ೧೧ ರಾಬಿನ್‌ ಹುಡ್‌ 


pe 4 
ಶ್ರ ಸ 
ಸ್ಮ ಇತು 1 
ಫಿಲಂ ಬಲ್‌" 
ಇ ಟ್‌ ಅ Mis 
SEL sel aA 


ಆ.  ಚಂದೆನದಾಸೆ 


ಇದುವರೆಗೆ ಅಚ್ಛ್ರಾಗಿರುವೆ ಮಕ್ಟುಳ ಪುಸ್ತಕಗಳ 
ಪಟ್ಟಿ ಬೇಕಾದರೆ ಒಳಗಿದೆ.